Η δημοκρατία των social media

Όταν αρνείσαι να σηκωθείς απ’ τον καναπέ και να κατέβεις στη διαδήλωση

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Όλοι και όλες κολλάμε με κάποια παροιμία. Σου μιλάει ο άλλος και κάθε τρεις και λίγο πετάει ένα «ου γαρ έρχεται μόνον», σε ψέλνει η άλλη και σε κάθε δεύτερη φράση ακούγεται κι ένα «ουκ εν των πολλώ το ευ», καταλαβαινόμαστε υποθέτω. Κανόνας είναι και δεν θα μπορούσα εγώ να ξεφύγω απ’ τον κανόνα. Η δική μου λοιπόν η παροιμία η αγαπημένη, είναι εγγλέζικη και πάει κάπως έτσι:

«Το πρώτο σημάδι της τρέλας είναι ότι αρχίζεις να πιστεύεις τα Δελτία Τύπου που εκδίδεις εσύ ο ίδιος!»

Μια παροιμία της ηλεκτρονικής εποχής, αναμφιβόλως, καθότι ταιριάζει άψογα και με τα.. social media. Με την δημοκρατία των social media, το πολίτευμα των ημερών, που βολεύει τους πάντες. Γιατί στη δημοκρατία των social media είναι όλα δυνατά, είναι όλα εφικτά. Μπορείς να διατυπώσεις λόγο κυριαρχικό, μπορείς να κατατροπώσεις την αντίθετη άποψη, μπορείς να συσπειρώσεις κόσμο και ντουνιά, μπορείς να φτιάξεις ένα σύμπαν δικό σου, κατάδικό σου, όπου τα πάντα θα κινούνται ανάλογα με τις επιθυμίες σου. Σαν ένα Δελτίο Τύπου που λέει αλήθειες μόνο και φέρει την υπογραφή σου…

Το έχουμε δει αυτό με τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους. Να ποστάρουν την τελευταία αηδία που περνάει απ’ το μυαλό τους, να αποκομίζουν χίλια λάικ, πεντακόσια ριτουί και δυο χιλιάδες φαβ και να πιστεύουν ύστερα ότι έχουν σύμπασα την κοινωνία στο πλευρό τους. Ότι τους προσκυνάει ο κόσμος, ότι τους δοξολογεί, ότι κάνουν το σταυρό τους ο μέσος Έλλην και η μέση Ελληνίς κάθε φορά που αναφέρουν τα ονόματά τους. Και την ψωνίζουν οριστικά.

Αλλά δεν είναι μόνο οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που την ακούνε με τα social media. Είναι και οι διαδικασίες οι κινηματικές. Ο Θεός να τις κάνει, το ξέρω, αλλά ας τις ονομάσουμε έτσι. Το είδαμε αυτό και με την περίπτωση της Ηριάννας, που την ξαναστείλανε πίσω στη φυλακή οι δικαστές. Γιατί έκριναν ότι είναι απειλή για το πολίτευμα, τόσο η ιδία όσο και ο φίλος της ο Περικλής. Που πήγε Βαρκελώνη ταξίδι ο αλητήριος και η Βαρκελώνη δραστηριοποιείται ο γνωστός τρομοκράτης του ποδοσφαίρου Λιονέλ Μέσι. Κάθε τρεις και λίγο παίρνουν φωτιά τα γκολ ποστ εξαιτίας του, είναι μετά να μην γυρίσει το μάτι των δικαστών; Για να μην μιλήσω για τον Σουάρες που δαγκώνει κόσμο φόρα παρτίδα. Πήγε για να πάρει πατρόν ο Περικλής, ήξερε τι έκανε!

Το θέμα μας όμως δεν είναι η δραστηριότητα των δύο υποδίκων. Το θέμα μας είναι η δημοκρατία των social media. Που τρεντάρει μέρες τώρα την Ηριάννα και τη μοίρα της, με δημοφιλία σχεδόν πρωτοφανέρωτη. Χαμός στο twitter, όλεθρος στο facebook, όπου γυρίσεις κι όπου κοιτάξεις δεν βλέπεις και τίποτε άλλο. Χαμός στο twitter, όλεθρος στο facebook, διακόσια άτομα στην πορεία. Τόσα ήταν χθες στα Προπύλαια, μπροστά ήμουνα και το είδα. Οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες αρνήθηκαν να ξεσηκωθούν από τον καναπέ. Ή μάλλον αρνήθηκαν να ξεσηκωθούν από την οθόνη του κομπιούτερ και του κινητού, όπου συνέχισαν να βάζουν φαβ, να κάνουν ριτουί και να κοτσάρουν λάικ στα ποσταρίσματα περί Ηριάννας και Περικλή. Περήφανοι και περήφανες ότι συμπαρίστανται αποτελεσματικά. Σαν να πιστεύεις τα Δελτία Τύπου που μόλις πριν λίγο εξέδωσες…

Υ.Γ.: Αυτή η επιμονή της ΛΑΕ να κατεβαίνει με τις σημαίες της και τις προκηρύξεις της και τα σύμβολά της και τα τραπεζάκια της και τις μπροσούρες της στις συγκεντρώσεις για την Ηριάννα, προκαλεί μια ελαφρά αμηχανία. Και θυμίζει τις μέρες προ του ΠΑΜΕ όταν έκανε κουμάντα η ΕΣΑΚ. Νοσταλγία σύντροφε Παναγιώτη ή προσδοκία ότι πάλι με χρόνια με καιρούς;

 newpost.gr