Το ίδιο βιολί

του Τάσου Παππά

Ξανά μανά η ίδια ιστορία. Είχε ή δεν είχε ο Τσίπρας plan Β; Γνώριζε τα σχέδια του υπουργού του για τη δημιουργία παράλληλου νομίσματος;

Σύσσωμη η αντιπολίτευση επιτίθεται στην κυβέρνηση πότε με αφορμή μια παρέμβαση του Βαρουφάκη, πότε με αφορμή μια δήλωση του Κορεάτη συμβούλου, πότε με αφορμή κάποιο δημοσίευμα σε μεγάλη εφημερίδα του εξωτερικού.

Το κατηγορητήριο είναι σαφές. Χωρίς γκρίζες ζώνες. Οι αυτόκλητοι εισαγγελείς δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία: ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης πρέπει να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη γιατί είχαν κρυφό σχέδιο να βγάλουν τη χώρα από το ευρώ.

Η Νέα Δημοκρατία, πάντως, έχει εκδώσει ετυμηγορία. Ηταν έγκλημα, αναφέρει στην τελευταία ανακοίνωσή της. Τόση σιγουριά.

Πρότεινε στο παρελθόν εξεταστική επιτροπή (από κοντά και η Δημοκρατική Συμπαράταξη), απορρίφθηκε από την πλειοψηφία, και υπόσχεται ότι το πρώτο που θα κάνει όταν θα κληθεί να κυβερνήσει δεν θα είναι να πείσει τους δανειστές να δεχτούν το δικό της μείγμα σωτηρίας, αλλά η συγκρότηση εξεταστικής επιτροπή.

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ (κι αυτό στην ίδια λογική κινείται στο συγκεκριμένο ζήτημα) υποθέτουν πως θα έχουν την πλειοψηφία και θα καταλήξουν σε καταδικαστικό πόρισμα.

Στη συνέχεια, η υπόθεση θα πάει στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη (θα έχει ξεχειραγωγηθεί - συγγνώμη για τον λεκτικό βαρβαρισμό) κι αυτή με τη σειρά της θα κάνει το καθήκον της. Ειδικό Δικαστήριο, χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Βεβαίως, υπάρχει μια κρίσιμη λεπτομέρεια. Πρέπει να κρατηθούν τα προσχήματα. Οι κατηγορούμενοι θα έχουν το δικαίωμα να απολογηθούν. Δεν θα τους το στερήσουν.

Το κράτος δικαίου θα έχει αποκατασταθεί, αφού θα έχουν θεραπευτεί με συνοπτικές διαδικασίες οι βαριές βλάβες που του προκάλεσαν οι εθνικολαϊκιστές.

Μήπως όμως υπάρχει κίνδυνος να διαφύγουν οι κατηγορούμενοι στο εξωτερικό, όπως το έκαναν ο Χριστοφοράκος και ο Καραβέλας για να γλιτώσουν τη φυλακή;

Μπα, μέχρι τότε θα έχει πέσει το καθεστώς του Μαδούρο, οπότε δεν θα έχουν πού να κρυφτούν.

Ναι, αλλά υπάρχει η Βόρεια Κορέα (το μοντέλο της ήθελαν να αντιγράψουν οι συριζαίοι) και η Κολομβία (προς τα κει μας πήγαιναν ολοταχώς). Μην ανησυχείτε, πολίτες. Το νομικό οπλοστάσιό μας είναι πανίσχυρο.

Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και εν ανάγκη προφυλάκιση. Αλλωστε, ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν μπορεί να ελέγξει τον οίστρο του και έχει ζητήσει να παραπεμφθεί κατευθείαν στο Ειδικό Δικαστήριο. Θα μείνει εδώ και θα δώσει τη μάχη.

Δεν ξέρω, όμως, αν συμφέρει αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα να αναμετρηθούν σε τόσο υψηλό επίπεδο με έναν ανυπάκουο παίκτη που γνωρίζει πολλά περισσότερα και γι’ αυτούς και για τους δανειστές απ’ όσα λέει δημοσίως για κείνη την επίμαχη περίοδο.

Κι όχι μόνο γνωρίζει, αλλά μπορεί και να τα αποδείξει. Ετσι διατρέχουν τον κίνδυνο να πάνε για μαλλί και να βγούνε κουρεμένοι. Ρίσκο είναι, αλλά τι να γίνει.

Σοβαρά τώρα. Βάσει ποιας λογικής μια κυβέρνηση που μπαίνει σε μια διαπραγμάτευση, με αντιπάλους που είναι αποφασισμένοι να της κάνουν τη ζωή δύσκολη, δεν πρέπει να είναι προετοιμασμένη για όλα τα ενδεχόμενα;

Βάσει ποιας λογικής μια κυβέρνηση που έχει εκλεγεί για να αγωνιστεί εναντίον της λιτότητας (αυτή ήταν υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ στον ελληνικό λαό) πρέπει να πηγαίνει στις συζητήσεις «ξεβράκωτη», δηλαδή χωρίς εναλλακτικές λύσεις, ενώ ξέρει ότι οι συνομιλητές της δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν εκπτώσεις στη στρατηγική τους;

Μόνο μία λογική μπορεί να δικαιολογήσει την απουσία δεύτερου, τρίτου και τέταρτου σχεδίου. Αυτή που λέει ότι «θα πάρουμε ό,τι μας δώσουν», δίχως αντιρρήσεις και περιττές ενστάσεις.

Πρόκειται για τη λογική του αιχμαλώτου που απλώς διαπραγματεύεται καλύτερους όρους κράτησης.

Στο επιχείρημα ότι οι δανειστές δεν είναι εχθροί μας και ότι θέλουν το καλό μας την απάντηση την έδωσε ο Σόιμπλε βάζοντας στο τραπέζι την ιδέα του για προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Και όπως έχουν αποκαλύψει παράγοντες της Κομισιόν, η πρόταση του Σόιμπλε είχε πολλούς οπαδούς.

Δεν υλοποιήθηκε γιατί αντιστάθηκαν η Γαλλία και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δεύτερον και σημαντικότερο.

Αν ο Τσίπρας ήθελε να βγάλει τη χώρα από το ευρώ θα μπορούσε να το πράξει ερμηνεύοντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σύμφωνα με το σκεπτικό των κομμάτων της αντιπολίτευσης, των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, των Βρυξελλών και του Βερολίνου.

Τι έλεγαν τότε όλοι αυτοί; Αν κερδίσει το «ναι» μένουμε στην ευρωζώνη, αν κερδίσει το «όχι» φεύγουμε και από την ευρωζώνη και από την Ε.Ε.

Δικαιούνταν, λοιπόν, ο Τσίπρας να πάρει το 61%, να το τρίψει στα μούτρα των δανειστών και να τους πει ότι ο ελληνικός λαός με έχει εξουσιοδοτήσει να ζητήσω συμφωνία χωρίς λιτότητα, διαγραφή χρέους, διαφορετικά η Ελλάδα φεύγει από την ευρωζώνη.

Δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη ευκαιρία αν είχε στο μυαλό του κρυφό σχέδιο. Επειδή όμως δεν είχε, επειδή οι διάφορες κατ’ εντολήν του επεξεργασίες για παράλληλο νόμισμα και τα συναφή ήταν μια κλασικού τύπου αμυντική στρατηγική για την περίπτωση που η χώρα βρισκόταν απέναντι σε τετελεσμένα, επέλεξε τον συμβιβασμό.

Γι’ αυτό πρέπει να κριθεί και να επικριθεί (το κάνει από τότε συστηματικά η υπόλοιπη Αριστερά) και όχι γιατί προσπάθησε να πράξει το αυτονόητο, δηλαδή να οργανώσει μηχανισμούς αυτοάμυνας.

efsyn