Οχτώ χρόνια με σηκωμένο το δάχτυλο… η συνήθεια που έγινε λατρεία

Γράφει ο Δρ. Γάιος Μπάλταρ

Από προχθές σχεδόν όλοι, πλέον, έχουμε δει το βίντεο, από το Καλλιμάρμαρο, όπου ένας βαρύμαγκας, εκεί στην συναυλία του ΣΚΑΙ, «Όλοι μαζί μπορούμε«, χτυπάει την γυναίκα του.

Και δεν θα μπορούσαμε να μην το δούμε αφού ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας, το μοιράστηκε στα κοινωνικά δίκτυα, με πλείστα συνοδευτικά σχόλια, όπως «μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος«, «υποανάπτυκτοι Ελληνάρες» και λοιπά «Παγκαλικά» παράγωγα λες και… «μαζί την δείραμε«.

Όλα αυτά τα βλέπουμε να «εξαπολύονται» στις οθόνες μας με κάθε αφορμή, λες και η χώρα μας είναι όντως μια εξαίρεση, λες και δεν υπάρχουν νορμάλ πολίτες, αλλά μόνο απόγονοι του Καραγκιόζη σε μια χώρα που «δεν γνώρισε Διαφωτισμό».

Μια κοινωνία που έχει γεμίσει με άτομα που έχουν εσωτερικεύσει ένα καλοδουλεμένο κόμπλεξ κατωτερότητας που ψάχνει συνεχώς να εκτονωθεί και να μεταμφιεσθεί σε δήθεν ανωτερότητα. Άτομα που έχουν γίνει άβουλα πιόνια του κοινωνικού αυτοματισμού. Ένα τεράστιο δάκτυλο που δείχνει συνέχεια τον δίπλα. Έφτασαν χθες στο σημείο να κατηγορούν την καημένη που τις έφαγε για δειλία, «γιατί κάθεται δίπλα του η χαζή» προφανώς και μέσω αυτής βέβαια, είναι σα να λέγανε, δείτε πόσο ξύπνιοι είμαστε εμείς που την κανιβαλίζουμε.

Από τότε που ξεκίνησε, επί ΓΑΠ, η προπαγάνδα περί ασθενή που πρέπει να εγχειριστεί – τι σύμπτωση που και η Χούντα κάποτε για γύψο μιλούσε- έχουμε γεμίσει με κόσμο που κυριολεκτικά βλέπει παντού υπάνθρωπους. Παντού, στην γόπα στο πεζοδρόμιο στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο στη ράμπα, στα hoaxes που κυκλοφορούν. Αυτός ο κόσμος βλέπεις συντάσσεται με το αφήγημα της ελίτ. Τους πατάει και λάικ, δεν είναι σαν αυτούς που αξίζουν μόνο την τιμωρία και την χλεύη, χρειάζονται τον Γερμανό τους και το τονίζουν. Και τον επιτηρητή τους βέβαια, γιατί οι Γερμανοί χρειάζονται πάντα και έναν τέτοιον εγχώριο πρόθυμο που να διαθέτει «μάτι» και «κριτήριο».

Άνθρωποι αυτάρεσκοι που συνεχώς ψάχνουν την προσωπική δικαίωση στην απόφαση ζωής που πήραν να συνταχθούν με τους δανειστές και πάντα με τους καταπιεστές. Υποκριτές, που τώρα βγάζουν την χολή τους στην «χαζή γυναικούλα που τις τρώει», ενώ όταν ο Κασιδιάρης τις έριχνε στην Κανέλλη ή ο Τζήμερος πρόσφατα βιαιοπραγούσε στην Μπαλού, κρυφογελούσαν λέγοντας ότι καλά της έκανε και ζητούσαν βίντεο για να αποδειχθεί αυτό που είδαν οι πάντες.

Ανθρωπάκια που ξερογλείφονται βλέποντας την σερβιτόρα και πετώντας υπονοούμενα όπου βλέπουν ότι τους παίρνει, όπου μπορούν με τον παρά τους να δείξουν και να μπήξουν, ξαφνικά τα έβαλαν με μια γυναίκα που δεν φτάνει που βιώνει ότι βιώνει σπίτι της τώρα πρέπει να την δείχνουμε όλοι μαζί ως ηλίθια και πρωτόγονη για να νιώσουμε εμείς και η εικόνα μας προς τα έξω καλά.

Λες και αυτή η γυναίκα δεν είναι θύμα της κοινωνίας που πρώτοι αυτοί έκαναν απάνθρωπη και απρόσωπη. Λες και αυτή η γυναίκα δεν έχει ανάγκη -αντί για λοιδορία- από δομές πρόνοιας που αυτοί οι ίδιοι δεν θέλουν να «ταΐζουν» με τους φόρους τους.

Λες και αυτοί είναι άλλοι από αυτούς που δεν θέλουν γυναίκες στην δουλειά τους γιατί γεννάνε και παίρνουν άδειες.

Λες και οι ίδιοι δεν είναι αυτοί που όταν γνωρίζουν ότι μια γυναίκα τόλμησε και έφυγε από μια τέτοια άρρωστη κατάσταση, και νιώσουν την ανάγκη της για μια δουλειά, αυτοί είναι που θα την πατήσουν κάτω σαν σκουλήκι.

Αυτοί… οι κυρ Παντελήδες της διπλανής πόρτας.

altsantiri