Το διαδίκτυο, η δημοσιογραφία και οι σκελετοί στην ντουλάπα

Γράφει ο Βαγγέλης Δεληπέτρος* 

Είναι πράγματι ώρα να διαχωριστεί η ήρα από το σιτάρι στο διαδίκτυο: Αυτοί που κάνουν ρεπορτάζ, από αυτούς που κατασκευάζουν μυθιστορίες. Αυτοί που δημοσιοποιούν ειδήσεις, από αυτούς διακινούν φήμες. Και αυτοί που έχουν άποψη και σχολιάζουν με επιχειρήματα, από αυτούς που αναλαμβάνουν εργολαβικά συμβόλαια εξόντωσης, αυτό που παλιά αποκαλούσαμε λασπολογία και πλέον έχει εξελιχθεί σε... character assassination.
Με αυτά τα δεδομένα η θεσμοθέτηση από την κυβέρνηση του Μητρώου on line media είναι ένα θετικό πρώτο βήμα, κυρίως για την ενίσχυση της διαφάνειας. Γιατί είναι υπέρ των δημοκρατικών και..   δεοντολογικών κανόνων που έχει ανάγκη ο τόπος, το να γνωρίζουμε ποιος είναι ο ιδιοκτήτης κάθε μέσου και να “είναι γνωστή η πατρότητα” κάθε δημοσιεύματος.
Όπως είναι θετική η γνωστοποίηση του αριθμού των εργαζομένων σε κάθε ιστοσελίδα και της “μορφής της εργασιακής σχέσης” που έχουν, βοηθώντας τους να βγουν από τα αμπάρια της... γαλέρας και να ανέβουν στο κατάστρωμα.
Αλλά βέβαια -γιατί πάντοτε υπάρχει και τουλάχιστον ένα... αλλά- όλα αυτά θα οδηγήσουν σε νέους δρόμους μόνο εάν ανοίξει ένας ευρύτερος και ουσιαστικότερος διάλογος για την δημοσιογραφία στο διαδίκτυο και τους όρους εργασίας. Αλλιώς, το πρώτο αυτό βήμα θα μείνει μετέωρο ή θα το ακολουθήσουν δυο τρία βήματα προς τα πίσω.
Γιατί κανένα Μητρώο δεν μπορεί να εξαλείψει από... μόνο του τα τρωκτικά των κρατικών κονδυλίων και τους διαδικτυακούς εκβιαστές. Όπως δείχνει και η πρόσφατη παραδημοσιογραφική... ιστορία, οι περισσότεροι από αυτούς και εταιρείες με ονοματεπώνυμο έχουν και εργαζόμενους, με ποικίλες βέβαια μορφές “εργασίας”.
Επίσης, για να βλέπουμε τα πράγματα χωρίς παρωπίδες, εκτός από την κυβερνητική άποψη ότι “δεν μπορεί να οριστεί ελάχιστος αριθμός εργαζομένων” και ότι “δεν πρέπει να εμποδίζονται οι μικρές επιχειρήσεις”, υπάρχει και η άποψη της... λογικής, ότι ηλεκτρονική “εφημερίδα” που καλύπτει όλο το φάσμα των ειδησεογραφικών τομέων, από την πολιτική μέχρι τον αθλητισμό, δεν μπορεί να υπάρχει έχοντας, λόγου χάριν, τρεις ή πέντε εργαζόμενους. 
Ιδού λοιπόν ένα ακόμα μεγάλο πεδίο συζήτησης και για όλους τους αρμόδιους και για τους εργαζόμενους του χώρου και βέβαια για τις συνδικαλιστικές τους Ενώσεις, που είναι καιρός να αντικρίσουν κατάματα την πραγματικότητα.

* Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας 

(πηγή: news247)