Τα έχουμε δει όλα πλέον στον Τύπο

του Πέτρου Παπαβασιλείου

Για τους παλαιότερους, οι εφημερίδες του ΔΟΛ – και ειδικά «ΤΑ ΝΕΑ» – αποτελούσαν, τις καλές εποχές του Τύπου, έναν «οδηγό» για την προσέγγιση της επικαιρότητας. Όλοι γνωρίζαμε καλά ότι το συγκρότημα πάντα μετείχε των αχράντων μυστηρίων του πολιτικού παρασκηνίου, όπως το σύνολο σχεδόν των «μεγάλων μαγαζιών», ωστόσο άπαντες αποδεχόμασταν και παραδεχόμασταν τη μοναδικότητα από την οποία διακρινόταν το οπτικό πρίσμα της Χρήστου Λαδά. Γι΄ αυτό και «ΤΑ ΝΕΑ» στρογγυλοκάθονταν άνετα, επί δεκαετίες, στο… ρετιρέ του «σώματος» των εφημερίδων, όπως τις ξεφύλλιζαν σε καθημερινή βάση, αρχισυντάκτες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί.

Από «ΤΑ ΝΕΑ» πέρασαν ορισμένες από τις καλύτερες πένες. Χιλιάδες εξαιρετικά ρεπορτάζ, αποκαλύψεις, επιμόρφωση, συμβολή στην κοινωνία. Παλιότερα, μάθαινες από «ΤΑ ΝΕΑ». Σήμερα, ως άλλη ναυαρχίδα μιας εγκατεστημένης νοοτροπίας, αποτελεί και πάλι «οδηγό», αλλά με αρνητικό τρόπο αυτή τη φορά. Διαβάζοντάς την, καταλαβαίνεις που πάει η δουλειά. Ποιον και που «στοχεύει» το σύστημα που εκφράζει όλους εκείνους οι οποίοι -άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο- ταυτίστηκαν ή στιγματίστηκαν με την έννοια της εσωτερικής διαπλοκής (μικρής ή μεγάλης δεν έχει σημασία).

Ύστερα από 21 χρόνια στο χώρο, υπάρχουν στιγμές, που νομίζω πως δεν με συνδέει απολύτως τίποτα με συναδέλφους με τους οποίους ζήσαμε πολλά μαζί. Καλά παιδιά, πολύ καλοί δημοσιογράφοι, αλλά ανεξήγητο το ποσοστό μετάλλαξής τους. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά με ορισμένους από αυτούς, ντρέπομαι να μιλήσω ακόμη και στο τηλέφωνο…

• Η κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση αποτελεί υποχρέωση. Άλλο, όμως, κριτική και άλλο η αλλοίωση (όχι του πολιτεύματος), αλλά των συνειδήσεών μας…
• Χθες, ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, έχοντας απέναντί του περίπου 80 δημοσιογράφους, στην παρουσίαση του μητρώου online media, παραδέχθηκε αστειευόμενος, ότι οι πιο δύσκολες ερωτήσεις προς την κυβέρνηση είναι αυτές που σχετίζονται με την ταχύτητα υλοποίησης ορισμένων εξαγγελθεισών πρωτοβουλιών («γιατί δεν φέρατε νωρίτερα αυτό, γιατί δεν κάνατε πιο γρήγορα με το άλλο»). Το επισημαίνω γιατί κάποια στιγμή, παλιότερα, τον είχα ρωτήσει αν θα ήταν εφικτό ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες να διεξαγόταν την πρώτη κυβερνητική περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
• Κριτική, λοιπόν, μπορεί να ασκήσει κανείς για πάρα πολλά θέματα. Για την ανεργία, για τις καθυστερήσεις, για την ανάπτυξη που δεν έρχεται, για την επιμέρους φορολογία, για τη γραφειοκρατία, για, για, για…
• Το να υποστηρίζεις, όμως, ότι η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι αλλοίωση του χαρακτήρα του πολιτεύματος, ή να αντιμετωπίζεις μια ολόκληρη κυβέρνηση περίπου σαν… απατεώνες, όταν δεν έχεις κάνει το ίδιο με τους… πραγματικούς απατεώνες, sorry αλλά αυτό το… πράγμα δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφία. Όπως δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφία η παραποίηση δηλώσεων και η άκρατη ειρωνεία στο βασικό ρεπορτάζ (εξαιρούνται τα παραπολιτικά όπου εκεί, παραδοσιακά, κρίνεται αποδεκτή η δηκτική προσέγγιση).
• Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Κρίμα…

ALTSANTIRI