του Απόστολου Λυκεσά
Αν μη τι άλλο δημιουργούν μια κατάσταση θυμηδίας οι «Παραιτηθείτε». Παρότι όλοι τους είναι μέλη ή στελέχη κομμάτων και επιχειρηματίες, κατεβαίνουν στο δρόμο διατυμπανίζοντας ότι η κίνησή τους είναι μια αυθόρμητη πρωτοβουλία ανθρώπων χωρίς κομματικές ή επιχειρηματικές υποκινήσεις. Παραλίγο να αναφωνούσαν «ούτε θεός ούτε αφέντης»…
Γράφουν άρθρα, προτάσσουν τις κοινωνικές δραστηριότητες τους, τις σπουδές τους, τα πιστεύω τους αλλά, ντρέπονται –όχι όλοι- να γράψουν κάτω από τα κείμενα που υπογράφουν ότι ήταν υποψήφιοι της ΝΔ, είναι μέλη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, κι αν βέβαια ντρέπονται αυτοί τι λόγος μας πέφτει να πούμε κάτι παραπάνω παρά να το θυμίζουμε σε όσους δεν το γνωρίζουν. Εκτός και πιστεύουν ότι τα κόμματα τους είναι τόσο ανίκανα που θα πρέπει να διαλυθούν μια ώρα γρηγορότερα, διότι δεν έχουν πια λόγο ύπαρξης. Σε αυτή την περίπτωση βέβαια αντιπολιτεύονται μάλλον τα κόμματά τους παρά την κυβέρνηση, δεν συμφωνούν με τους αρχηγούς τους και, τέλος πάντων, ας μην μπερδευόμαστε στα εσωτερικά τους μη μας κατηγορήσουν και για… εισπήδηση.
Δεν θα άξιζε να ασχοληθεί κανείς με τους «παραιτηθείτε» παραπάνω από ένα σχόλιο μερικών χαρακτήρων στο τουίτερ αλλά όπως διαπιστώνουν και οι πλέον ευφραδείς προπαγανδιστές τους με την κίνησή τους έδωσαν λαβή στην κυβέρνηση να τους εμφανίσει ως… αντίπαλο δέος. Και τι δέος! Αφού όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι ηγεσίες τους δεν μπορούν να συλλαβίσουν μια κουβέντα άξια προσοχής, ξαμόλησαν τα μέλη τους με φερετζέ ανεξάρτητου, μήπως και εμφανίσουν τα, δεύτερο χέρι πολιτικά τους ιμάτια, ως νέα πολιτική κολεξιόν. Προς τι διαμαρτύρονται λοιπόν οι πρωθιερείς της προπαγάνδας τους για την κυβερνητική αντιμετώπιση; Δώρο εξ ουρανού ήταν οι άνθρωποι, το διαλυμένο στράτευμα της αντιπολίτευσης.
Διαμαρτυρόμενοι όμως για την κυβερνητική κριτική αποκαλύπτουν και μια άλλη αλήθεια, επιδέξια κρυμμένη κι αυτή μέσα στις λόχμες και τις λόγχες των πολυπληθών γραφίδων τους. Διότι ο σημερινός κυβερνητικός λόγος, όσο διαστρεβλωμένος ή αποσιωπημένος κι είναι, υφίσταται, για τα προσχήματα της νομιμότητας πρέπει να μεταδοθεί, οπότε, ενοχλούνται διότι είχαν συνηθίσει τούτος ο λόγος να μην ακούγεται πουθενά κι όταν αυτό συνέβαινε ήταν για να λοιδορηθεί, να απαξιωθεί, ή να κατακεραυνωθεί με τον μοναδικό τρόπο που έχουν οι νεοφιλελεύθεροι να εμφανίζουν τον κόσμο τους σαν το ανώτατο στάδιο της οικουμενικής ευτυχίας, ενώπιον της οποίας όλοι οι άλλοι πρέπει να σιωπούν. Φαίνεται τόσο πολύ ότι επιθυμούν να πραγματοποιήσουν αυτό που καταγγέλλουν ότι δήθεν υφίστανται, να κάνουν την αριστερά να σιωπήσει.
Τούτο το συμπίλημα ανθρώπων που σουσουδίζουν στις καφετέριες του Κολωνακίου -όπως οι ίδιοι παραδέχτηκαν στο αφράτο χώμα κάποιας πολυθρόνας γεννήθηκε η ιδέα του κινήματος- νομίζουν ακόμη ότι κάποιοι τους μισούν διότι είναι επιτυχημένοι κι αυτό γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ή θέλουν να κρύψουν ότι πέτυχαν, με τα μέτρα που έχουν για την επιτυχία, επειδή οι άλλοι ήταν πάντα γι αυτούς απλώς το μέτρο για την επιτυχία τους, άμυαλοι και ανίκανοι δηλαδή για οτιδήποτε άλλο από το να προσπορίζουν κέρδη στους ανοιχτομάτες.
Γι' αυτούς τα σχόλια του Φίλη –ως υπουργού- είναι το άνοιγμα μιας… Μακρονήσου για δεξιούς, ενώ ο σχολιασμός του Μπουτάρη που χαρακτηρίζει την απεργία των εργαζομένων στα λιμάνια «κατάρα» είναι απλώς μια γλαφυρή περιγραφή πριν το φίμωτρο.
Προβάλλεται ως τρέντι για χρόνια τώρα τούτη η νεοφιλελεύθερη άποψη κυρίως σε νεανικούς κύκλους και προπαγανδίζεται στο όνομα της ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Με ποιο σύνθημα εξάλλου εκστρατεύουν οι «Παραιτηθείτε»; Το «Ούτε χρώματα, ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα». Ενδέχεται, για να είμαστε επιεικείς, να μην αντιλαμβάνονται τι ακριβώς λένε μέσα στην ελαφρότητα που πολιτεύονται, αλλά πάει πολύ να μην θέλουν κάποιος να εξηγεί στους υπόλοιπους ότι ήδη στρώνουν το ιδεολογικό χαλί σε μια δικτατορία. Γι' αυτό και τα ακροδεξιά ξεφτίδια της ΝΔ σκούπισαν πρώτοι καλύτεροι τα δάκρυα της χαράς τους σε τούτη την κουρελού που υποδύεται την πρωτοπορία.
STOKOKKINO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου