"Σε καιρούς που λατρεύεται σαν Μητέρα Θεά η Ταχύτητα, φαίνεται λογικό να αντιμετωπίζεται σαν κατεξοχήν ιερό της το τουίτερ, με την ευκαιρία αμεσότητας που προσφέρει".
του Παντελή Μπουκάλα
Ας θεωρήσουμε βέβαιο πως η κληρονομημένη προτροπή «μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας» έχει το αντίστοιχό της σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Ανεξάρτητα από το πολιτισμικό πλαίσιο, το κοινό τμήμα της ανθρώπινης εμπειρίας, εκτεταμένο και πυκνό σε αισθήματα και ιδέες, οδηγεί και σε παραπλήσιες θυμοσοφικές αποφάνσεις-συμβουλές. Το μαρτυρούν οι συγκριτικές λαογραφικές μελέτες, καθώς και η ανώνυμη λογοτεχνία των λαών, με τους πολλούς κοινούς τόπους της. Ας θεωρήσουμε όμως επίσης βέβαιο πως οι προειδοποιητικές παροιμίες, τα «ρητά» και ό,τι άλλο συναφές υπάρχουν για να τα μνημονεύουμε κάθε τόσο με στόχο να προτρέψουμε ή να επιτιμήσουμε τους άλλους· όχι για να μαθητεύσουμε εμείς οι ίδιοι στην ουσία τους και να δώσουμε έμπρακτο νόημα στη διδαχή τους.
Αν πάντως η συμβουλή-εντολή να βουτάμε τη γλώσσα στο μυαλό μας πριν της χαλαρώσουμε τον χαλινό και της επιτρέψουμε να δράσει ίσχυε μια φορά στην προδιαδικτυακή εποχή, επί Ιντερνετ η αξία της αποδεικνύεται χιλιαπλάσια. Γιατί τώρα τα δάχτυλά μας αρχίζουν να ψηλαφούν ή να πατούν πλήκτρα (σε «έξυπνα» τηλέφωνα, λάπτοπ και υπολογιστές) και να εξαπολύουν στον δημόσιο χώρο φράσεις-κεραυνούς πριν καν ολοκληρωθεί ένα συμβάν. Πριν πέσει η σκόνη, ώστε να έχουμε μια κάπως καθαρή εικόνα. Πριν μάθουμε, από υπεύθυνα χείλη, τις λεπτομέρειες που ίσως μας διαφωτίσουν. Και πριν διασταυρώσουμε οτιδήποτε με οτιδήποτε, λόγου χάρη τις υπόνοιές μας με τα πρώτα έστω στοιχεία.
Δοθέντος όμως ότι η διασταύρωση έπαψε να είναι, διεθνώς, ένα από τα απαραγνώριστα μελήματα της επίσημης δημοσιογραφικής δουλειάς, μοιάζει σόλοικο ή υπερβολικό να απαιτείται έλεγχος στοιχείων και αυτοσυγκράτηση από όσους ξερολιστές μπορούν να διασπείρουν ακαριαία μιαν άποψη, μια φήμη ή μια κακοήθεια με πέντε όλες κι όλες κινησούλες. Εφόσον οι ίδιοι πιστεύουν ότι, σαν κάτοχοι έξυπνων τηλεφώνων που είναι, δεν υποχρεούνται να κινητοποιήσουν και τη δική τους ευφυΐα, ότι δηλαδή το μηχανηματάκι τους είναι αυτοτελώς έξυπνο και όχι εκ χρήσεως, πολύ δύσκολα θα μπορούσε οποιοσδήποτε να τους αλλάξει μυαλό και ντορό.
Σε καιρούς που λατρεύεται σαν Μητέρα Θεά η Ταχύτητα, φαίνεται λογικό να αντιμετωπίζεται σαν κατεξοχήν ιερό της το τουίτερ, με την ευκαιρία αμεσότητας που προσφέρει. Ασυγκράτητοι οι πιστοί της σπεύδουν να κάνουν τις σπονδές τους πριν καν φωτιστεί έστω και μερικώς η εικόνα ενός συμβάντος – είτε για το τροχαίο με θύμα τον Παναγιώτη Μαυρίκο πρόκειται (όπου η απλή καχυποψία προβλήθηκε τουιτερικώς και τηλεοπτικώς σαν αναμφισβήτητα επαληθευμένο γεγονός) είτε για το ομοφοβικό μακελειό στο Ορλάντο, με τους σαράντα εννιά νεκρούς, που ο Ντόναλντ Τραμπ το απέδωσε αμέσως αμέσως στους τζιχαντιστές. Ταύτισε έτσι εκβιαστικά την επιθυμία του και το πολιτικάντικο συμφέρον του με την εξακριβωμένη αλήθεια. Η «πρόληψη του ζητουμένου» στην απόλυτη, τουιτερική εκδοχή της.
Αν πάντως η συμβουλή-εντολή να βουτάμε τη γλώσσα στο μυαλό μας πριν της χαλαρώσουμε τον χαλινό και της επιτρέψουμε να δράσει ίσχυε μια φορά στην προδιαδικτυακή εποχή, επί Ιντερνετ η αξία της αποδεικνύεται χιλιαπλάσια. Γιατί τώρα τα δάχτυλά μας αρχίζουν να ψηλαφούν ή να πατούν πλήκτρα (σε «έξυπνα» τηλέφωνα, λάπτοπ και υπολογιστές) και να εξαπολύουν στον δημόσιο χώρο φράσεις-κεραυνούς πριν καν ολοκληρωθεί ένα συμβάν. Πριν πέσει η σκόνη, ώστε να έχουμε μια κάπως καθαρή εικόνα. Πριν μάθουμε, από υπεύθυνα χείλη, τις λεπτομέρειες που ίσως μας διαφωτίσουν. Και πριν διασταυρώσουμε οτιδήποτε με οτιδήποτε, λόγου χάρη τις υπόνοιές μας με τα πρώτα έστω στοιχεία.
Δοθέντος όμως ότι η διασταύρωση έπαψε να είναι, διεθνώς, ένα από τα απαραγνώριστα μελήματα της επίσημης δημοσιογραφικής δουλειάς, μοιάζει σόλοικο ή υπερβολικό να απαιτείται έλεγχος στοιχείων και αυτοσυγκράτηση από όσους ξερολιστές μπορούν να διασπείρουν ακαριαία μιαν άποψη, μια φήμη ή μια κακοήθεια με πέντε όλες κι όλες κινησούλες. Εφόσον οι ίδιοι πιστεύουν ότι, σαν κάτοχοι έξυπνων τηλεφώνων που είναι, δεν υποχρεούνται να κινητοποιήσουν και τη δική τους ευφυΐα, ότι δηλαδή το μηχανηματάκι τους είναι αυτοτελώς έξυπνο και όχι εκ χρήσεως, πολύ δύσκολα θα μπορούσε οποιοσδήποτε να τους αλλάξει μυαλό και ντορό.
Σε καιρούς που λατρεύεται σαν Μητέρα Θεά η Ταχύτητα, φαίνεται λογικό να αντιμετωπίζεται σαν κατεξοχήν ιερό της το τουίτερ, με την ευκαιρία αμεσότητας που προσφέρει. Ασυγκράτητοι οι πιστοί της σπεύδουν να κάνουν τις σπονδές τους πριν καν φωτιστεί έστω και μερικώς η εικόνα ενός συμβάντος – είτε για το τροχαίο με θύμα τον Παναγιώτη Μαυρίκο πρόκειται (όπου η απλή καχυποψία προβλήθηκε τουιτερικώς και τηλεοπτικώς σαν αναμφισβήτητα επαληθευμένο γεγονός) είτε για το ομοφοβικό μακελειό στο Ορλάντο, με τους σαράντα εννιά νεκρούς, που ο Ντόναλντ Τραμπ το απέδωσε αμέσως αμέσως στους τζιχαντιστές. Ταύτισε έτσι εκβιαστικά την επιθυμία του και το πολιτικάντικο συμφέρον του με την εξακριβωμένη αλήθεια. Η «πρόληψη του ζητουμένου» στην απόλυτη, τουιτερική εκδοχή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου