"Το βρετανικό ζήτημα, το μείζον ζήτημα των ημερών μας, για μια μεγάλη μερίδα Βρετανών μοιάζει αδιέξοδο: εάν Brexit απ’ τ’ Αριστερά δεν γίνεται, τότε «Vote remain»; Δίλημμα πραγματικό, αφού φεύγοντας κινδυνεύεις να βρεθείς υπό αντιδραστικότερες πολιτικές, ή πλασματικό, αφού, μια και τα δύο μεγάλα κόμματα, Τόρις και Εργατικοί, ομονοούν στο remain, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ελάχιστα θα είναι εκείνα που θα αλλάξουν;"
της Κατέ Καζάντη
Στην πόλη του Κέμπριτζ, οι Βρετανοί πολίτες έχουν έναν ιδιόμορφο, για τα ελληνικά δεδομένα, τρόπο να εκτίθενται και να συνομιλούν πολιτικά: επικολλούν στα, δίχως, έτσι κι αλλιώς, παντζούρια, τζάμια των παραθύρων τους την πρόθεση της ψήφου τους. «Vote remain on June 23rd», «I’m in», «Οur future is brighter in the EU» και άλλα παρόμοια, διαφόρων χρωμάτων και γραφιστικών εκδοχών, αποτελούν τα πλέον εύγλωττα σημάδια πως η Βρετανία διανύει μια σημαντική προεκλογική περίοδο, αφού το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου θα κρίνει την παραμονή της ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με πολλές αλυσιδωτές επιπτώσεις.
Και τούτο δεν θα ήταν παρά μια χαριτωμένη ιδιοτυπία των κατοίκων της πολυπολιτισμικής πανεπιστημιούπολης εάν στα παράθυρά τους έβρισκε κανείς και την άλλη άποψη. Αλλά το Vote Leave απουσιάζει. Παντελώς. Οι μετέχοντες στην Ακαδημία, πανεπιστημιακοί, ερευνητές κ.ο.κ., τάσσονται, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, υπέρ του «remain». Το αυτό περίπου συμβαίνει στο Πανεπιστήμιο του UCL στο Λονδίνο αλλά και αλλού. Ίσως διότι, με τις περικοπές στην παιδεία που αποφάσισαν οι βρετανικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, το μεγαλύτερο τμήμα των κονδυλίων για την έρευνα προέρχεται από τα ταμεία της Ε.Ε.
Με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και μικρομεσαία εισοδήματα, οι πολίτες που αυτοτοποθετούνται στο Εργατικό Κόμμα ή στις, δεξιές τε και αριστερές, παρυφές αυτού, δεν υπολήπτονται, φυσικά, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με κανέναν τρόπο. Απεναντίας, πλείστοι όσοι εξ αυτών κατανοούν πως η πολιτική της άγριας λιτότητας που επιβάλλει η Ε.Ε. είναι εκείνη ακριβώς η αιτία που οδηγεί τους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης στις αγκάλες του Φάρατζ και των εθνικιστικών μορφωμάτων, τα οποία και απεχθάνονται. Γι’ αυτούς το Vote remain είναι το πικρό ποτήριον που τους επιβάλλεται να καταπιούν ως, έστω αμφίβολο, αντίδοτο στο κυριλέ μεν, παραλήρημα δε ξενοφοβίας του Vote Leave.
Το επίσημο προεκλογικό φυλλάδιο που αποστέλλεται ταχυδρομικά ή διανέμεται στους πολίτες λέει, χοντρικά, τα εξής:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η δική σας οικογένεια: ιδού τα γεγονότα.
Γεγονός πρώτο, ξοδεύουμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση 350 εκατομμύρια λίρες την εβδομάδα, κόστος όσο ένα νέο νοσοκομείο.
Γεγονός δεύτερο, πέντε νέες χώρες –Αλβανία, Τουρκία, Ματσεντόνια, Μαυροβούνιο, Σερβία θα ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πρέπει να αποφασίσετε αν αυτό θα βοηθούσε τη Βρετανία, αλλά και τη δίκαιη πρόσβασή σας στις δημόσιες υπηρεσίες.
Φαντάσου ότι η ερώτηση είναι τοποθετημένη αλλιώς. Φαντάσου ότι η ψήφος της 23 Ιούνη ήταν αν θα συμμετείχαμε στην Ε.Ε. Με την κρίση του νομίσματος, τη μεταναστευτική κρίση και τις πέντε νέες χώρες να παίρνουν σειρά ως νέα κράτη μέλη. Θα ψήφιζες να συμμετέχουμε; Αν όχι, ψήφισε να φύγουμε.
Στις 23 Ιουνίου αντιμετωπίζουμε ένα δίλημμα: να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση μόνιμα ή να φύγουμε, περνώντας πίσω τον έλεγχο. Είναι μια μεγάλη απόφαση. Ίσως δεν θα υπάρξει ξανά άλλη τέτοια ευκαιρία για χρόνια. Και υπάρχουν τα στοιχεία: πάνω από 250.000 άνθρωποι μεταναστεύουν στη Βρετανία από την Ευρώπη κάθε χρόνο. Η Ε.Έ. επεκτείνεται για να συμπεριλάβει άλλα 89 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Ένωση άλλαξε υπερβολικά από το 1973 όταν το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να συμμετάσχει στην Κοινή Αγορά. Τώρα οι νόμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερτερούν των νόμων του Ηνωμένου Βασίλειου, ενώ ελέγχονται πολλές περιοχές του δημόσιου βίου, όπως η μεταναστευτική πολιτική. Από την άλλη, όσο είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση το Η.Β.δεν επιτρέπεται να διαπραγματεύεται δικές του εμπορικές συμφωνίες. Από την άλλη, δεν χρειάζεται να είσαι μέλος της Ε.Ε. για να κάνεις εμπόριο μαζί της. Υπάρχουν ρίσκα σε ό,τι και να ψηφίσεις. Οι άνθρωποι πρέπει να ζυγίσουν τα πλεονεκτήματα μόνοι τους, για τον εαυτό τους».
Εάν, λοιπόν, κανείς περίμενε να συναπαντήσει στην μπροσούρα του Vote Leave όρους όπως αλληλεγγύη, καπιταλισμός, κεφαλαιακή συγκέντρωση, ανακατανομή, λιτότητα, απογοητεύεται οικτρά. Κυριαρχεί το μεταναστευτικό, ως η κατεξοχήν αντιπαράθεση. Το πρόβλημα κυρίως εντοπίζεται στην επαφή με τον Άλλον. «Μόνοι τους, για τον εαυτό τους»: τούτο επιζητούν, με μια έκφραση – κλειδί, που αφορά τα άτομα, όπως τα όρισε η Θάτσερ, αποκομμένα από την κοινωνία. Έκφραση που αφορά και τη χώρα: μόνη της, για τους πολίτες της, όχι για τους αλλότριους, τους ξένους.
Ενώ, λοιπόν, η ψήφος του Vote Leave φαίνεται να είναι ταξική, με διείσδυση στη χαμηλή διαστρωμάτωση αλλά και στην περιφέρεια, όπου εκλείπει η πολυπολιτισμικότητα, εάν κανείς αναζητήσει έτερο, πλην του εθνικιστικού, πρόσημο στην προεκλογική ρητορική του «φεύγουμε», θα ψάξει πολύ για να το βρει –εάν ποτέ το βρει. Ο Νάιτζελ Φάρατζ κάνει καλή δουλειά, επισκιάζοντας όποια άλλη προσέγγιση.
Υπάρχει, βέβαια, και η καμπάνια του «Left Exit», σε συντομία «Lexit». Συμμετέχει το βρετανικό Κομμουνιστικό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα των Εργατών, ενώ από τους βασικούς υποστηρικτές του είναι και ο Ταρίκ Αλί. Η διείσδυσή του, όμως, στο πολιτικό σκηνικό είναι απειροελάχιστη -για λόγους πολλούς και διάφορους- ώστε να μην μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις.
Το βρετανικό ζήτημα, το μείζον ζήτημα των ημερών μας, για μια μεγάλη μερίδα Βρετανών μοιάζει αδιέξοδο: εάν Brexit απ’ τ’ Αριστερά δεν γίνεται, τότε «Vote remain»; Δίλημμα πραγματικό, αφού φεύγοντας κινδυνεύεις να βρεθείς υπό αντιδραστικότερες πολιτικές, ή πλασματικό, αφού, μια και τα δύο μεγάλα κόμματα, Τόρις και Εργατικοί, ομονοούν στο remain, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ελάχιστα θα είναι εκείνα που θα αλλάξουν;
Μετά τη δολοφονία της Κοξ, μεταβλήθηκε άρδην η ψυχολογία των πολιτών. Θ’ αλλάξει και η πρόθεση της ψήφου, σύμφωνα με τα παντός τύπου σενάρια; Αν κρίνουμε, πάντως, από το εκλογικό αποτέλεσμα της Χρυσής Αυγής, μετά τη δολοφονία Φύσσα από τον Ρουπακιά και την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον Μιχαλολιάκο, μάλλον όχι.
left
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου