Γιουρούσι με κατσαρόλες

του Χρήστου Κυρίτση

Πριν από τρεις εβδομάδες έσκασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η αφίσα - διαφήμιση των "Παραιτηθείτε". Μας έκανε αμέσως εντύπωση ο τίτλος: Παραιτηθείτε. Όχι φύγετε όλοι συλλήβδην οι πολιτικοί, όχι κάτω τα Μνημόνια, όχι έξω από το ευρώ και την Ε.Ε., αλλά παραιτηθείτε. Σαφές το μήνυμα: Να φύγει η τωρινή κυβέρνηση ζητούν οι διοργανωτές, για να αναλάβει κάποιος άλλος, κάποια άλλη πολιτική δύναμη. Έχει λοιπόν πολιτική πρόταση ο τίτλος.

Επιπλέον, στον υπότιτλο έγραφε: ούτε χρώματα, ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα, πολίτες μόνο. Ένας καλόπιστος αναγνώστης καταλαβαίνει ότι οι διοργανωτές δεν έχουν να κάνουν με τα κόμματα, ούτε με τα συνδικάτα, ούτε με πολιτικές προτιμήσεις. Είναι έτσι όμως; Με μια δεύτερη ανάγνωση, βλέπεις ότι δεν είναι ειλικρινείς οι προθέσεις των διοργανωτών, αφού το ταξικό πρόσημο, που με τόση σπουδή θέλουν να αποτινάξουν, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον πολιτικό φορτίο του τίτλου που ζητεί την παραίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ., ώστε να αναλάβει κάποια άλλη πολιτική δύναμη, η οποία δεν είναι βέβαια ταξικά "άχρωμη". Ποια πολιτική δύναμη τους τελευταίους μήνες, με κάθε ευκαιρία, ζητάει την παραίτηση του Τσίπρα, αν όχι η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αντώνη Σαμαρά; Λογικά δεν πάει εκεί το μυαλό του καλόπιστου αναγνώστη;

Πάμε παρακάτω. Εάν συνδυάσουμε τα περί ακομμάτιστων πολιτών, με λευκές, ει δυνατόν φορεσιές, για να μην υπάρχει κομματική ταύτιση, προκύπτει μια ακόμη θέση της δεξιάς παράταξης. Την είδαμε, άλλωστε, πρόσφατα και ως πολεμική προς στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ότι με τις απόψεις τους χωρίζουν την κοινωνία. Μια απολίτικη-βαθιά πολιτική άποψη που έρχεται από τον σκληρό πυρήνα του θατσερικού νεοφιλελευθερισμού που λέει "δεν υπάρχει κοινωνία μόνο άνθρωποι". Όχι συμφέροντα που συγκρούονται, όχι πολιτικές με ταξικό περιεχόμενο, μόνο η "κοινή λογική". Όπερ έδει δείξαι; Όχι απαραίτητα, γιατί δεν είναι αυτή η πρόθεση του άρθρου. Το ζήτημα δεν είναι να βγάλουμε είδηση για την πατρότητα της ιδέας του συλλαλητηρίου. Ο καθένας άλλωστε μπορεί βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Το πρόβλημα είναι η υποκριτική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία, αν και συμφωνεί με το πολιτικό πλαίσιο της συγκέντρωσης, μέχρι τουλάχιστον χθες προσπαθούσε να πείσει ότι δεν έχει καμία σχέση ούτε ως συμμετοχή σ' αυτό. Αντιθέτως, σαν έτοιμη από καιρό, λες και έψαχνε πάτημα, βγήκε και επιτέθηκε στον υπουργό Παιδείας, ο οποίος διατύπωσε με ευθύτητα και παρρησία μια πολιτική άποψη για το πολιτικό πλαίσιο της συγκέντρωσης. Ακόμη δε χειρότερο είναι ότι η Ν.Δ., που τάχα έχει κηρύξει τον πόλεμο στις λαϊκιστικές φωνές, χρησιμοποιεί την τακτική "χαϊδεύω αυτιά" οποιουδήποτε ακροατηρίου, αρκεί αυτό να έχει μέτωπο με την κυβέρνηση. Βρήκε λοιπόν τις αφορμές που ήθελε και ύστερα από τρεις εβδομάδες, μόλις χθες, μέσω του αντιπροέδρου της Άδ. Γεωργιάδη, τοποθετήθηκε ευθέως υπέρ της συμμετοχής της Ν.Δ., ως πολίτες βέβαια, στη συγκέντρωση της 15ης Ιουνίου στο Σύνταγμα.

Εν κατακλείδι, είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει συγκεντρώσεις και να ζητάει την παραίτηση της εκάστοτε κυβέρνησης, την ίδια στιγμή όμως είναι υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων -πόσο μάλλον της αξιωματικής αντιπολίτευσης- να παίρνουν ξεκάθαρη θέση και και όχι να κρύβονται πίσω από αυθόρμητες (με ή χωρίς εισαγωγικά) συγκεντρώσεις, ψαρεύοντας σε θολά νερά μήπως και μας κάτσει η αριστερή παρένθεση ακόμη και με γιουρούσι με κατσαρόλες.

left