Κορωνοϊός, κρούσματα και… χούντες!

Τι συμβαίνει όταν η επιδημία ανοίγει την όρεξη για αυταρχισμό;

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Δυο λογάκια πρώτα, πριν πάμε στο ψητό:
Το σημερινό κείμενο συνοδεύεται από μια εύγλωττη φωτογραφία. Από ένα γκραφίτι στη Νομική, στον εξωτερικό τοίχο της Σόλωνος. Έχω το λόγο μου που το επέλεξα και θα εξηγηθώ στη συνέχεια. Αλλά θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν αφορά σε καμία περίπτωση στην..
κατάσταση της Ελλάδας. Η χούντα μάς τελείωσε το ’74 κι όσα ζούμε έκτοτε δεν έχουν σχέση με δικτατορίες και λοιπές εύοσμες καταστάσεις. Κομπλέ μπορεί να μην είναι αλλά χούντα δεν είναι. Τελεία.
Τούτων λεχθέντων (πόσο μ΄αρέσει ν’ ακούγομαι σαν κωλόγερος!), το εν λόγω ψητό έχει ως εξής:
Στην Ουγγαρία ψηφίσανε να πάει στο διάολο η Βουλή και η κοινοβουλευτική διαδικασία και να τ’ αναλάβει όλα ο πρωθυπουργός Γιαν Όρμπαν ο οποίος θα κυβερνάει μέσω διαταγμάτων κατά τα γούστα του. Όχι ότι δεν περνάει και τώρα όποιον νόμο του αρέσει, αλλά γιατί να τρέχει ο άνθρωπος, γιατί να τσακώνεται με την αντιπολίτευση, γιατί (πάνω απ’ όλα…) να δικαιολογεί τις ενέργειες και τις πρωτοβουλίες του. Ο κορωνοϊός του έδωσε την τέλεια ευκαιρία να εγκαταστήσει την πρώτη διακυβέρνηση τύπου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» στην Ευρώπη εδώ και πολλές δεκαετίες. Και θα την αφήσει αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη;
Είναι αυτό που οι φιλελέδες λένε, χωρίς να ντρέπονται, ότι η κρίση γεννάει ευκαιρίες. Σας τα είχα γράψει για όσα μας προέκυψαν από τον κορωνοϊό στον τομέα των ατομικών ελευθεριών (όχι στον τομέα της ατομικής ευθύνης κύριε υπουργέ μου, αμάν πιά!), δεν μπορείτε να έχετε παράπονο.
Λέξη προς λέξη:
«Οι αρχές της Νοτίου Κορέας, της Λομβαρδίας και του Ισραήλ μελετούν τα στοιχεία GPS από τα κινητά τηλέφωνα του κοσμάκη για να διαμορφώσουν χάρτες από τις δραστηριότητες και τις συναλλαγές των κρουσμάτων κορωνοϊού, για να εξετάσουν πόσο κοντά αυτά τα κρούσματα ήρθαν σε άλλους πολίτες και για να διακριβώσουν κατά πόσο τηρούνται οι οδηγίες περιορισμού των μετακινήσεων.
Και στην Κίνα, τη μάνα της ηλεκτρονικής παρακολούθησης, η κυβέρνηση επέβαλε στους πολίτες να κατεβάσουν μια εφαρμογή στα κινητά τους που αυτομάτως τους κατατάσσει σε μία από τρεις χρωματικές κατηγορίες (κόκκινη, κίτρινη ή πράσινη) ανάλογα με τον κίνδυνο που διατρέχουν να νοσήσουν από κορωνοϊό».
Και έχει και συνέχεια βεβαίως. Όπως διαβάζω στους New York Times, υπερεξουσίες λόγω κορωνοϊού κονόμησαν ο πρόεδρος των Φιλιππίνων, οι πρωθυπουργοί της Ιορδανίας και της Ταϋλάνδης καθώς και ουκ ολίγοι υπουργοί της Βρετανίας, ενώ κι ο Μπένυ στο Ισραήλ (ο δικός τους Μπένυ, όχι ο δικός μας!) βρήκε την ευκαιρία να βάλει λουκέτο στα δικαστήρια, καθυστερώντας μια υποθεσούλα δική του που πολύ τον καίει. Μη λησμονήσω βεβαίως και τη Χιλή, όπου ιδιαιτέρως ανακουφίστηκε από τον κορωνοϊο η καθεστηκυία τάξη της χώρας, καθώς έβγαλε το στρατό στους δρόμους και ξεφορτώθηκε τις πολύμηνες διαδηλώσεις…
Να επιστρέψω όμως στην Ουγγαρία για να κλείσουμε. Μαζί με όλα τα υπόλοιπα, προέκυψε και ποινή πέντε ετών για όσους διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις σχετικά με την επιδημία. Πράγμα που σε πρώτη ανάγνωση δεν μοιάζει και τόσο άσχημο, μπορεί ωστόσο να οδηγήσει σε πολύ άγρια λογοκρισία. Ιδίως όταν το καθεστώς που θα εξετάζει τις «παραβιάσεις» του νόμου δεν θα έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν!
Υ.Γ.: Χρονικός ορίζοντας για τη λήξη των υπερεξουσιών του Όρμπαν δεν υπάρχει. Ήταν το μόνο που ζήταγε η αντιπολίτευση και δεν το πήρε ούτε αυτό. Θα δούμε λοιπόν πόσο «προσωρινά» θα είναι τα μέτρα, μιας και τα προηγούμενα «προσωρινά» μέτρα του Όρμπαν, εκείνα για το μεταναστευτικό, κοντεύουν να κλείσουν πενταετία και πάνε…

newpost.gr

Οι «χωροφύλακες» βρήκαν τον ένοχο στο πρόσωπό σου

Το πρόβλημα είναι η επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος που θέλει πάντοτε και για τα πάντα ένοχη την κοινωνία.

του Μάριου Αραβαντινού

Επειδή νομίζω παρατράβηξε η προσπάθεια ορισμένων να εμφανίσουν ως ψεκασμένο και δυνητικά επικίνδυνο όποιον τολμά ν' αμφισβητεί επιλογές τις κυβέρνησης είναι καλό να ξεκαθαριστεί κάτι. Το πρόβλημα δεν είναι τα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων που πάρα πολύ σωστά και απ' ότι φαίνεται εγκαίρως ελήφθησαν και τα οποία παραβιάζονται από ελάχιστους. Ούτε βέβαια αμφισβητεί κανείς την επιστημονική επάρκεια εκείνων που συμμετέχουν στην προσπάθεια για την καταπολέμηση του κορονοϊού.

Το πρόβλημα είναι η επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος που θέλει πάντοτε και για τα πάντα ένοχη την κοινωνία. Είναι ότι στις σοβαρές καταγγελίες και στα ερωτήματα όσων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης και στις αποκαλύψεις για μοίρασμα χρήματος σε κυβερνητικούς φίλους, οι αρμόδιοι απαντούν κατηγορώντας τον απείθαρχο ηλικιωμένο που πήγε νόμιμα στην τράπεζα για να πάρει τη σύνταξή του, επειδή δεν σκέφτηκε να κρατήσει απόσταση ασφαλείας από τον μπροστινό του.

Είναι το ύφος με το οποίο ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς αποκαλούσε κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου τους απόμαχους της ζωής απαράδεκτους και απερίσκεπτους κατηγορώντας τους ότι δεν έχουν αντιληφθεί τον κίνδυνο και το πιθανό κόστος των ενεργειών τους και η προσπάθεια της εκπροσώπου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών να τους συνετίσει γιατί δεν φρόντισαν να ενεργοποιήσουν και να μάθουν να λειτουργούν το e-banking ή φοβούνται να πραγματοποιήσουν συναλλαγές με κάρτα. 

Αντί να υποδύονται η κυβέρνηση και οι κατά τ' άλλα ευαίσθητες τράπεζες τους αυστηρούς χωροφύλακες, ενοχοποιώντας τη γιαγιά που δεν ξέρει να κάνει ηλεκτρονικά τις συναλλαγές της, θα είχε ενδιαφέρον να μας απαντήσουν γιατί δεν ενήργησαν εγκαίρως ώστε να αποφύγουν το πρόβλημα που μόνο ένας ανόητος θα περίμενε να μην προκύψει. Μα βάζοντας περισσότερους υπαλλήλους στα ταμεία, μα στέλνοντας τις συντάξεις ταχυδρομικώς, μα παγώνοντας πληρωμές χρεών; Δεν ξέρω. Πριν όμως εμφανιστούν στις τηλεοράσεις με ύφος χιλίων πιθήκων για να κουνήσουν το δάκτυλο, όφειλαν να δράσουν προληπτικά. Ευθύνη σ' αυτή την κοινωνία έχουμε όλοι. Δεν έχουμε όμως όλοι την ίδια ευθύνη.

κουτι πανδωρας

Η (αν)ιερη αγανάκτηση του τραπεζίτη

της Νικόλ Λειβαδάρη

Είχε κάτι από ιερή αγανάκτηση η φωνή και το ύφος της εκπροσώπου της Ένωσης Τραπεζών χθες. Η κυρία Χαρά Απαλαγάκη, καθισμένη δίπλα στον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα και τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Χαρδαλιά, πήρε τον λόγο για να εξηγήσει γιατί ήταν απαράδεκτη η εικόνα με τις ουρές των ηλικιωμένων, που περίμεναν να πληρώσουν ή να πληρωθούν, έξω από τις τράπεζες. Και είπε πως πρόκειται για μια εικόνα που «δεν δικαιολογείται μετά την πρόνοια και τα μέτρα που έχει λάβει το σύνολο του τραπεζικού συστήματος».

Η εκπρόσωπος των τραπεζών είπε επίσης πως «χρειαζόμαστε πειθαρχημένη συμπεριφορά» - «χρειαζόμαστε πειθαρχημένη ελευθερία για να έχουμε μελλοντικά μια πλήρη ελευθερία». Ουδεμία αντίρρηση, εάν δεν έλεγε και τα όσα ακολούθησαν στην συνέχεια. Τα οποία συνοψίζονται στο ότι όλοι έχουν πια κάρτα και ηλεκτρονικό υπολογιστή στο σπίτι τους, ότι οι τράπεζες χρησιμοποίησαν όλες τις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία και τα σύγχρονα συστήματα για την διαχείριση των έκτακτων συνθηκών της πανδημίας, και ότι από την πρώτη στιγμή της κρίσης κάλεσαν όλους τους πολίτες «ανεξαρτήτως επιπέδου» - μάλλον με προφανή ταξική γενναιοδωρία εδώ - «να συνεχίσουν την ζωή τους χωρίς να πάνε όλοι στο κατάστημα». Όμως, όπως τόνισε, «πληρωμές που έπρεπε να γίνουν με όλα αυτά τα μέσα, χθες έγιναν με ουρές. Ουρές που αδικούν το υψηλό ψηφιακό και τεχνολογικό επίπεδο που έχει η χώρα και οι τράπεζες. Και δείχνουν ότι δεν ξέρουμε πως πρέπει να κάνουμε την συναλλαγή μας σε περιστάσεις εξαιρετικά ευαίσθητες».

Είναι αξιέπαινη όντως η ευαισθησία που δείχνουν οι τράπεζες για την προάσπιση της δημόσιας υγείας, καθώς και η σπουδή τους να νουθετήσουν τους ανεύθυνους ηλικιωμένους. Και είναι, όντως, κατάφωρη αδικία να μην αναγνωρίζεται η τεχνολογική και διαδραστική αναβάθμιση των εγχώριων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων - πόσο μάλλον, αφού είναι γνωστό τοις πάσι πως όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες στην Ελλάδα κοιμούνται και ξυπνάνε αγκαλιά με το τάμπλετ, κι έχουν εικόνισμα τους κωδικούς του e-banking δίπλα στα χάπια, στο κομοδίνο.

Θα ήταν όμως εξίσου αξιέπαινο εάν, πέραν του να κουνούν το δάχτυλο, οι τράπεζες εξηγούσαν και τι ακριβώς σκοπεύουν να κάνουν οι ίδιες για να διευκολύνουν τους - υπεύθυνους στην πλειοψηφία τους και απερίσκεπτους σε μια ελάχιστη μειοψηφία - πελάτες τους εν μέσω ενός ιστορικού, κοινωνικού και οικονομικού, σοκ.

Απλή υπενθύμιση για το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν είναι οι ατελείωτες, και όχι αμελητέες, χρεώσεις και προμήθειες που παραμένουν σε ισχύ στις συναλλαγές μεταξύ τραπεζών παρά τις «εξαιρετικά ευαίσθητες περιστάσεις»: Για ανάληψη μετρητών μέσω ΑΤΜ από το δίκτυο άλλης τράπεζας η προμήθεια εξακολουθεί να κυμαίνεται από 2,5 έως 3,75 ευρώ. Αντίστοιχα, η ερώτηση υπολοίπου για λογαριασμούς σε άλλες τράπεζες κοστίζει από 0,18 έως 0,20 ευρώ. Η αντικατάσταση χρεωστικής κάρτας, ακόμη και σε περίπτωση κλοπής, χρεώνεται από 5 έως 6 ευρώ. Οι πληρωμές τρίτων μέσω e-banking, άκόμη και σε δημόσιους φορείς όπως ο ΕΦΚΑ, κοστίζουν 0,5 ευρώ ανά συναλλαγή. Και οι πληρωμές του Δημοσίου μέσω τράπεζας - από φόρο εισοδήματος έως ΕΝΦΙΑ - ανάλογα με τον τρόπο καταβολής έχουν προμήθεια από 1 έως 2 ευρώ.

Πιθανώς να πρόκειται για «ψιχία», μιλώντας με τραπεζικά μεγέθη. Πιθανώς όμως για τον συνταξιούχο των 500 ευρώ τον μήνα τα 5 ευρώ να είναι σεβαστό ποσό. Τόσο, που να ρισκάρει τον «απερίσκεπτο» συνωστισμό του σε ουρές εν μέσω πανδημίας και μαζικής οικονομικής αβεβαιότητας. Πιθανώς επίσης η υψηλή εταιρική και κοινωνική υπευθυνότητα των τραπεζών να γινόταν περισσότερο ευδιάκριτη εάν πάγωναν, για δύο ή τρεις μήνες, τις πληρωμές των δόσεων για τους συνεπείς έστω δανειολήπτες τους.

Επ’ αυτού οι συστάσεις και παρακλήσεις της κυβέρνησης εξακολουθούν να πέφτουν στο κενό. Ενδεχομένως γιατί ουδείς μέχρι τώρα δεν κούνησε το δάχτυλο και προς τις τράπεζες. Και δεν φρόντισε να τους θυμίσει πως δεν τους ζητείται «ευαισθησία» αλλά αποπληρωμή κοινωνικού χρέους: Αποπληρωμή έναντι των τριών ανακεφαλαιοποιήσεων με ζεστό χρήμα 64 δισ. ευρώ που έγιναν την τελευταία δεκαετία και τις κράτησαν ζωντανές και κερδοφόρες. Εξ αυτών, τα 45,4 δισ. ευρώ τους τα έδωσε το ελληνικό Δημόσιο - δηλαδή, οι Έλληνες φορολογούμενοι που συνωστίζονταν, είτε από φόβο είτε από ανάγκη, είτε από άγνοια, στις χθεσινές ουρές…

tvxs

Όταν οι πολίτες γίνονται υπήκοοι...

Η διατεταγμένη στόχευση των ΜΜΕ στις συμπεριφορές των πολιτών σε συνδυασμό με το διακινούμενο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη "δόγμα της ατομικής ευθύνης"; αποτελούν μια νέα μορφή κοινωνικού αυτοματισμού που μοιράζει τις ευθύνες στους πολίτες και προσφέρει στον Κυριάκο Μητσοτάκη έναν ηγεμονικό ρόλο έναντι υπηκόων και όχι πολιτών

του Πέτρου Κατσάκου

Όπως πολύ σωστά επισημαίνει, σε σχόλιό του, ο καθηγητής του Παντείου Γιάννης Σκαρπέλος, “οι οπτικές δομές έχουν τη δική τους δυναμική και η εικόνα έχει πολιτικές επιπτώσεις”, συμπληρώνοντας με νόημα πως “η γωνία λήψης με την προοπτική είναι συνομιλητές της πολιτικής”.

Παρατηρήσεις καίριες και άκρως πολιτικές, σε μια εποχή που η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ βρίσκεται σε απευθείας επικοινωνία με την πολιτική εξουσία παρουσιάζοντας εικόνες υπό συγκεκριμένη γωνία λήψης και στρώνοντας το έδαφος για τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης.

Το πρώτο παράδειγμα το είχαμε λίγες ώρες πριν την εξαγγελία των μέτρων ελεγχόμενης κυκλοφορίας των πολιτών, όταν μια σειρά από ΜΜΕ παρουσίασαν την “είδηση” περί μαζικής εξόδου των κατοίκων της πρωτεύουσας προς την επαρχία, με τον τηλεοπτικό φακό να “δημιουργεί” την εικόνα μιας μεγάλης ουράς αυτοκινήτων στα διόδια.

Μια εικόνα που απέκρυπτε τα κλειστά γκισέ των διοδίων και χρησιμοποιήθηκε από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους και τον ίδιο των πρωθυπουργό ως αρνητικό παράδειγμα συμπεριφοράς των ασυνείδητων πολιτών. Μια εικόνα κατασκευασμένη, που τη διέψευδαν μάλιστα και τα στοιχεία της Τροχαίας που μιλούσαν για περιορισμένη δίοδο οχημάτων από τα διόδια τη συγκεκριμένη εκείνη ημέρα.

Η εικόνα όμως και η σχετική “είδηση” είχαν κάνει ήδη τη δουλειά τους παράγοντας πολιτικές επιπτώσεις. Η χρήση της συγκεκριμένης εικόνας έδωσε το δικαίωμα στην κυβέρνηση να κατηγορήσει τους πολίτες και στον πρωθυπουργό να εκμεταλλευτεί τη δύναμη της εικόνας και να δηλώσει πως “αναγκάζεται” να λάβει αυστηρά μέτρα για τον περιορισμό των μετακινήσεων των ανεύθυνων κατοίκων όλης της χώρας.

Χθες είχαμε αντίστοιχα παραδείγματα, με την πολιτική χρήση εικόνων από την παραλία της Θεσσαλονίκης και από κάποιες τράπεζες της Αθήνας.

Εικόνες που ελήφθησαν με συγκεκριμένη προοπτική και με στόχο να χρησιμοποιηθούν και πάλι ως ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος της κοινωνίας και των πολιτών, στις πλάτες των οποίων η κυβέρνηση επιμένει να φορτώνει την ευθύνη των όποιων περιοριστικών και απαγορευτικών μέτρων λαμβάνει κατασκευάζοντας “ενόχους” για ενδεχόμενες αστοχίες και λάθη της πολιτικής εξουσίας.

Η διατεταγμένη στόχευση των ΜΜΕ στις συμπεριφορές των πολιτών σε συνδυασμό με το διακινούμενο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη “δόγμα της ατομικής ευθύνης” αποτελούν μια νέα μορφή κοινωνικού αυτοματισμού, που μοιράζει τις ευθύνες στους πολίτες και προσφέρει στον Κυριάκο Μητσοτάκη έναν ηγεμονικό ρόλο έναντι υπηκόων και όχι πολιτών.

αυγη

Με ΠΝΠ για να βάλουν μυαλό οι ατίθασοι

Θυμώνουν τα κανάλια βλέποντας τους συνταξιούχους να κάνουν ουρές στις τράπεζες για να πάρουν τις συντάξεις τους. Αναρωτιούνται γιατί δεν περίμεναν, γιατί αφού δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να περιμένουν (βεβαίως το «δεν μπορούσαν» είναι εξορισμένο από την καταγγελτική ρητορική τους) δεν κρατάνε τις αποστάσεις.

του Τάσου Παππά

Γιατί δεν κάθονται στα σπιτάκια τους, να κάνουν τη γυμναστική τους όπως τους προτρέπουν διάφοροι... επώνυμοι που ανεβάζουν στο διαδίκτυο ειδυλλιακές σκηνές από τη... στριμωγμένη ζωή τους; Είναι παντελώς αδιάφορο ότι δεν μένουν όλοι οι Ελληνες σε μεζονέτες, πεντάρια και τεσσάρια. Ας φρόντιζαν (όπως οι σελέμπριτις) να τα αποκτήσουν με τον τίμιο ιδρώτα τους όταν ήταν ενεργοί παραγωγικά. Τώρα να παλουκωθούν στα δυαράκια και τα τριαράκια τους, γιατί ο κίνδυνος είναι μεγάλος.

Εχουν να κάνουν κάτι... δημιουργικό: να καρφωθούν στους τηλεοπτικούς δέκτες τους και να καταναλώσουν με βουλιμία τον πανικό που τους σερβίρουν. Καθώς και τις φήμες που κυκλοφορούν για παύση όλων των συναλλαγών, για μειώσεις συντάξεων και για πολλά άλλα καθόλου ευχάριστα που ενδεχομένως, αφού η κυβέρνηση δεν τα διαψεύδει με κατηγορηματικό τρόπο, τους σπρώχνουν στις ουρές.

Υπάρχουν όμως και τα άφθονα «μπράβο» στους αστυνομικούς που προσπαθούν να βάλουν τάξη στο ατίθασο πλήθος σε διάφορες περιοχές της χώρας, χωρίς ωστόσο να παρατηρούν οι ευαίσθητοι εκπομπάρχες ότι ούτε οι αστυνομικοί κρατούν τις επιβαλλόμενες αποστάσεις ούτε αυτοί έχουν μάσκες στο πρόσωπο και γάντια στα χέρια, αλλά, είπαμε, αυτοί είναι το κράτος.

Αλλά και οι ρεπόρτερ που βρίσκονται επί τόπου για να καταγράψουν τα περιστατικά και να ελεεινολογήσουν τους ασυμμάζευτους δεν παίρνουν όλα τα μέτρα προφύλαξης. Κοτσάρουν το μικρόφωνο στα μούτρα των ανθρώπων και απαιτούν γενναία και ταπεινωτική αυτοκριτική. Κι αυτό είναι μια λεπτομέρεια.

Ο καταγγελτικός οίστρος των κατηγόρων εξαντλείται εκεί. Παρέμεινε σε κατάσταση βαθιάς ύπνωσης στην περίπτωση του αρμόδιου υφυπουργού που έκανε σύσκεψη σε μικρή αίθουσα όπου συνωστίζονταν σαράντα άτομα κι ο ίδιος που κάθε μέρα εκδίδει στρατιωτικά ανακοινωθέντα δεν φορούσε μάσκα. Αλλά, είπαμε, αυτός είναι παράγοντας της κυβέρνησης.

Ενοχλούνται λοιπόν οι δημοσιολόγοι –αρκετοί σιτίζονται από το κράτος που έβριζαν, αφού έχουν καταλάβει θέσεις συμβούλων σε γραφεία πρωθυπουργού, υπουργών, γενικών γραμματέων, διοικητών κρατικών οργανισμών και λοιπών ευαγών ιδρυμάτων– και καταδικάζουν με τη δέουσα αυστηρότητα τους εκπαιδευτικούς που δεν ανταποκρίνονται στις διαταγές της κυβέρνησης να κάνουν μαθήματα από το σπίτι στους μαθητές τους.

Είναι τριτεύουσας σημασίας το γεγονός ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά τα τεχνικά προβλήματα είναι πολλά και δυσεπίλυτα. Αυτοί φταίνε και όχι η κυβέρνηση. Σκοπίμως κωλυσιεργούν. Είναι είτε ηλεκτρονικά αναλφάβητοι –όνειδος για σύγχρονους εκπαιδευτικούς– είτε φυγόπονοι που άρπαξαν την ευκαιρία να κάνουν μακρόσυρτες διακοπές εισπράττοντας κανονικά τους μισθούς τους.

Πολλοί από αυτούς που έχουν δημόσιο βήμα επιχειρούν τις τελευταίες μέρες να μας πείσουν ότι χρειάζονται ακόμη πιο αυστηρά μέτρα για να συνετιστούν οι ασυμμόρφωτοι πολίτες. Γιατί όχι και ο στρατός; Το άφησε ανοικτό ο κ. Χρυσοχοΐδης. Αλλωστε το έχει κάνει ο Μακρόν, την πολιτική του οποίου αντιγράφει ο δικός μας πρωθυπουργός.

Αραγε θα ζητήσει τη συγκατάθεση των κομμάτων; Αραγε, αν τη ζητήσει, θα του τη δώσουν; Μήπως είναι η ώρα για μια τηλεσύσκεψη των πολιτικών αρχηγών (το πρότεινε ο Γ. Βαρουφάκης); Εξι νοματαίοι είναι, συν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επτά. Δεν είναι δα πολλοί. Εξ αποστάσεως θα συνεδριάσουν. Το ερώτημα είναι αν το θέλει ο κ. Μητσοτάκης ή γουστάρει να κυβερνά με ΠΝΠ. Ελπίζω να μην έχει ζηλώσει τη δόξα του ιδεολογικά ομοτράπεζού του Ορμπαν.

Ανάγωγα

Τώρα ησύχασα. Είμαι βέβαιος ότι οι συνέπειες στις οικονομίες από τον κορονοϊό δεν θα είναι σημαντικές. Γρήγορα θα ορθοποδήσουμε. Πού στηρίζω την αισιοδοξία μου; Μα, στην πρόβλεψη του Πολ Τόμσεν. Ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού βραχίονα του ΔΝΤ εκτιμά ότι ο οικονομικός αντίκτυπος της πανδημίας του νέου κορονοϊού στη Γηραιά Ηπειρο θα είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Ο άνθρωπος που έκανε λάθος σε όλες τις προβλέψεις του για την Ελλάδα των μνημονίων είναι βέβαιο ότι και τώρα κάνει λάθος

efsyn

Το πηλίκιο του κρεμασμένου

O άνθρωπος που μας κουνάει το δάχτυλο με χάρη υπολοχαγού έχει βιογραφικό γεμάτο καταδίκες και αθλιότητες 

του Νίκου Παπαδογιάννη

Ο Νίκος Χαρδαλιάς έχει ρόλο αυστηρού υπολοχαγού δίπλα στον Σωτήρη Τσιόδρα και μιλάει απ’ ευθείας στο θυμικό του νεοέλληνα. Ο ένας μιλάει απλά και ανθρώπινα σαν να απευθύνεται σε μαθητές του δημοτικού, ο άλλος γαυγίζει με ύφος που δεν σηκώνει αντιρρήσεις. Ο συνδυασμός χτυπάει φλέβα και οι δύο άνδρες ζουν τον μύθο τους όχι χέρι χέρι, αλλά από απόσταση δύο μέτρων.

Υπάρχει, όμως, ένα προβληματάκι στη ζυγαριά των ισορροπιών. Ο Τσιόδρας είναι διακεκριμένος επιστήμονας απόφοιτος του Χάρβαρντ, ενώ ο Χαρδαλιάς έχει στο βιογραφικό του περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.

Δεν προσφέρει δα πτυχίο Ivy League η 11ετής θητεία στον δημαρχιακό θώκο του Βύρωνα. Ούτε οι καταδικαστικές αποφάσεις μπορούν να θεωρηθούν ντοκτορά.

Το όνομα του Νίκου Χαρδαλιά ανέβηκε για πρώτη φορά στα πρωτοσέλιδα τον Φεβρουάριο του 2005, όταν ο 37χρονος δήμαρχος της ΝΔ λανσάρισε πρόγραμμα «Εθελοντικής Φύλαξης», για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας στη γειτονιά της δικαιοδοσίας του.

Εξήγησε ότι το εμπνεύστηκε από τον θεσμό «Neighbourhood Watch», γνωστό από τα αμερικάνικα σήριαλ. Και ζητούσε 150 εθελοντές, για να αναλάβουν καθήκοντα περιφρούρησης. «Το βασικό μέλημα των σεμιναρίων είναι να τους εξηγήσουμε όχι τι πρέπει να κάνουν, αλλά τι πρέπει να αποφεύγουν», δήλωσε ο δήμαρχος.

Ο ρόλος αυτών των εθελοντών φυλάκων θα ήταν να περιπολούν τους δρόμους τις νυχτερινές ώρες (10 μμ με 5 πμ), με δύο περιπολικά αγορασμένα από τον Δήμο και εφοδιασμένα με «φάρο» και προβολέα. Εάν παρατηρούσαν ύποπτη κίνηση ή περιστατικό σε εξέλιξη, θα ειδοποιούσαν άμεσα την αστυνομία.

Η εξάρτυσή τους θα περιλάμβανε ασύρματο, κινητό τηλέφωνο, σφυρίχτρα, φακό, μπουφάν και καπέλο, ενώ μέσα στα περιπολικά θα υπήρχαν πυροσβεστήρας, κορδέλα σήμανσης, φαρμακείο και άλλα σύνεργα βγαλμένα από το «CSI». ‘Η παίζουμε τον χωροφύλακα σωστά ή καθόλου.

Πρόκειται, φυσικά, για πολιτοφυλακή. Παράνομη πολιτοφυλακή. Πιλοτική πολιτοφυλακή, την οποία έσπευσε να αγκαλιάσει το τότε υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Σε περιοχή, μάλιστα, που δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα εγκληματικότητας. Στην Ελλάδα της ξενοφοβίας και της αγραμματοσύνης.

Ο Δήμος Βύρωνα θα αναλάμβανε την επιμόρφωση των εθελοντών και η κυβέρνηση Καραμανλή θα παρακολουθούσε διακριτικά. Υπουργός ήταν τότε ο Γιώργος Βουλγαράκης. 

«Υπάρχει κάποιος προβληματισμός για την εφαρμογή του σχεδίου και την προσαρμογή του στα ελληνικά δεδομένα», ομολογούσε ο Χαρδαλιάς. Αυτό το αριστούργημα ήταν μία από τις πρώτες ιδέες που ξεφούρνισε μετά την εκλογή του.  

Η εξωφρενική πρωτοβουλία καταγγέλθηκε στο Κοινοβούλιο με ερώτηση του βουλευτή ΣυΡιζΑ Γιάννη Δραγασάκη, ο οποίος επισήμανε ότι το πρόγραμμα δεν είχε καν την έγκριση του δημοτικού συμβουλίου.

«Ελλοχεύει ο κίνδυνος να καλλιεργθεί κλίμα υστερίας, τρομοκρατίας και χαφιεδισμού», ξεσπάθωνε ο μετέπειτα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΣυΡιζΑ, τονίζοντας τις αντιδράσεις από φορείς του Βύρωνα και όμορων δήμων.

Τελικά, το σχέδιο εγκαταλείφθηκε προ της κατακραυγής και του θεσμικού κενού. Ο Χαρδαλιάς, που είχε πρωτοεκλεγεί το 2003, ανανέωσε τη θητεία του και έμεινε στο δημαρχείο Βύρωνα μέχρι το 2014, όταν εξελέγη περιφερειακός σύμβουλος Αττικής για μία πενταετία.  

Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης προφανώς θυμήθηκε το ανδραγάθημα του 2005 και θεώρησε τον στενό συνεργάτη και φίλο του ιδανικό άνθρωπο για την Πολιτική Προστασία και Διαχείριση Κρίσεων.

Και γιατί όχι; Οι πολιτοφυλακές μπορεί να παραμένουν παράνομες, αλλά κάνουν θραύση στην Έβρο, στη Λέσβο  και όπου αλλού ο νεοελληνικός «μπολιτιζμός» αισθάνεται ότι απειλείται από τους μετανάστες.

Η κυβέρνηση όχι μόνο ενθαρρύνει τη δράση των αυτόκλητων φρουρών, αλλά καλύπτει τους -συχνά ένοπλους- κατσαπλιάδες, συσκοτίζοντας το θεάρεστο έργο τους και τροφοδοτώντας τα ενσωματωμένα ΜΜΕ με εθνοκάπηλα fake news.

Η αστυνομοκρατία που τόσο αρέσει στους νοικοκυραίους και στην κυβέρνηση της καρδιάς τους είναι σήμερα η λύση για πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Ακόμα και όταν η νόσος φτάνει σε διαστάσεις πανδημίας.

Yπάρχουν και άλλα θέματα, όμως, κρυμμένα πίσω από το αυταρχικό ύφος, τα δασκαλίστικα γυαλιά και τα σχεδόν στρατιωτικά γιλέκα του τέως δημάρχου. Θέματα σχετικά με το χρήμα. Και με δικαστική βούλα.

Ο Χαρδαλιάς κατηγορήθηκε το 2013 ότι διοχέτευσε κονδύλια του Δήμου Βύρωνα στην ομάδα μπάσκετ γυναικών του Αθηναϊκού, από τα έσοδα του καλοκαιρινού φεστιβάλ στο Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη».

Ο δήμαρχος υπήρξε θέσει πρόεδρος του Αθηναϊκού από το 2005 ως το 2015 και μάλιστα πανηγύρισε την κατάκτηση του Εurocup το 2010, όταν η δημοφιλία του εκτοξεύτηκε.

Ο Χαρδαλιάς διέψευσε μετά βδελυγμίας τα δημοσιεύματα περί ατασθαλιών, τα οποία ωστόσο επικαλούνταν ενδελεχή έρευνα του ΣΔΟΕ, καθώς και δηλώσεις του πρώην προπονητή μπάσκετ του συλλόγου, Γιάννη Κτιστάκη.

«Εμετικές συκοφαντίες», χαρακτήρισε ο Χαρδαλιάς τις καταγγελίες, σχετικά με τα χαμένα έσοδα από τις εισπράξεις του Θεάτρου Βράχων και για τα χρέη 500.000 ευρώ που συσσωρεύονταν στον σύλλογο.

Τον Δεκέμβριο του 2015, μετά από αναβολές που κράτησαν μία πενταετία, το 10ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας επέβαλε πρωτόδικη ποινή 1 έτους με αναστολή, καθώς και πρόστιμο 3.000 ευρώ, στον Νίκο Χαρδαλιά και την εταιρία Α.Ε. Γήγερτον για ρύπανση δασικής έκτασης στον Υμηττό, μετά από καταγγελίες πολιτών στο Δασαρχείο Πεντέλης.

Τον Ιανουάριο του 2017, το Εφετείο Πλημμελημάτων μείωσε την ποινή του Χαρδαλιά σε 6μηνη φυλάκιση με αναστολή για την ίδια υπόθεση του 2010, απαλείφοντας το πρόστιμο.

Στην εκδίκαση παρεμφερούς μήνυσης, για έργα οδοποιίας αξίας 3 εκ. ευρώ σε αναδασωτέα περιοχή, το 9ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας επέβαλε πρωτοδίκως τον Δεκέμβριο του 2016 ποινή φυλάκισης 1 έτους με αναστολή και πρόστιμο 1.500 ευρώ τόσο στον Χαρδαλιά όσο και στην εργολήπτρια εταιρεία.

Νωρίτερα, το 2013, η Επιτροπή Ελέγχου Δαπανών και Εκλογικών Παραβάσεων επέβαλε στον Χαρδαλιά πρόστιμο 63.423 ευρώ για παρατυπίες στα οικονομικά των δημοτικών εκλογών του 2010. Το συγκεκριμένο ποσό, από τα έσοδα του συνδυασμού του, δεν αναρτήθηκε στην κεντρική βάση δεδομένων.

Τελικά, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το συγχωροχάρτι που δόθηκε τον Μάρτιο του 2020 για διαγραφή προστίμων συνολικού ύψους 800.000 ευρώ βρήκε χώρο και για τον Νίκο Χαρδαλιά, του οποίο η «καμπάνα» γράφτηκε στο χιόνι.

Αυτό δα έλειπε, να μην προσέξουμε τα (πολύ) δικά μας παιδιά. Ένας χρεοκοπημένος Δήμος πάνω, ένας κάτω, δεν έχει και τόση σημασία μπροστά στην ομοψυχία. Άλλωστε, για να μη ξεχνιόμαστε, δεν είναι καιρός για αντιπολίτευση.

Την επόμενη φορά που θα σας κουνήσει άδικα το δάχτυλο αυτός ο λεβέντης και θα σας απειλήσει με φυλακίσεις και χρηματικές ποινές, μπορείτε να του απαντήσετε το εξής: στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε ούτε για σχοινί ούτε για πηλίκιο ούτε για πρόστιμα.

κουτι πανδώρας

Και το καταφέρατε, σύντροφε Μανώλη

Πάνω στο χώμα σας σχεδιάζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας. Πάνω στο χώμα σου είμαστε. Έχουμε πατρίδα.

του Θανάση Καρτερού

Έφυγες, λοιπόν. Ο τελευταίος, ίσως, διαπιστευμένος από την ίδια σου τη ζωή αντιπρόσωπος όλων εκείνων που άναψαν σε σκοτεινούς καιρούς κάτω από το φθαρμένο σακάκι τους ένα κλεφτοφάναρο ελευθερίας.

Και πλήρωσαν ακριβά, ακόμα και με τη ζωή τους, την τρέλα μιας εξέγερσης, που τρόμαζε τους φρόνιμους.

Όλων εκείνων που, όταν η πατρίδα τούς κάλεσε, δεν κρύφτηκαν. Δεν δείλιασαν. Δεν πήγαν για μια κουραμάνα και μια ζωή Εφιάλτη με τους νικητές. Δεν έγιναν μαυραγορίτες της συμφοράς. Δραπέτευσαν, άλλοι από την ήσυχη ζωή τους, άλλοι από το χωράφι τους, άλλοι από το γραφείο τους, και οι πιο τρελοί από σύρματα και εξορίες, τοις κείνης ρήμασι πειθόμενοι.

Όλων εκείνων που το «έθνος», αργότερα, δεν χαμήλωνε καμιά σημαία για να τιμήσει τον ηρωισμό και την αφοσίωσή τους στην Ελλάδα. Τουφέκια χαμήλωνε στο στήθος τους, στους συνήθεις τόπους εκτελέσεων. Κι αν Εσύ επέζησες από τρεις θανατικές καταδίκες κι έγινες αντιπρόσωπός τους στις κατοπινές γενιές, είναι γιατί η παγκόσμια κατακραυγή κράτησε το χέρι των δολοφόνων.

Όλων εκείνων που χόρεψαν τον χορό της ελευθερίας την εποχή που αυτός ήταν χορός θανάτου. Που ξέσκισαν τις σημαίες του ναζισμού, με πρώτον Εσένα. Με το σύνθημα στον τοίχο, με την προκήρυξη, με τον παράνομο Τύπο, με τα όπλα, με όλο το μίσος για τη φαιά πανούκλα και όλη την αποφασιστικότητα του πατριώτη, του εαμίτη, του κομμουνιστή, του Έλληνα, που ήθελε να είναι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Όλων εκείνων που, με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο, μέσα από φυλακές και εξορίες, μέσα από απίστευτους διωγμούς και βασανιστήρια, μέσα από Μακρονήσια και Γιούρα, κουβάλησαν το άγιο φως του ονείρου και της εξέγερσης, από γενιά σε γενιά, από πόλη σε πόλη, από χωριό σε χωριό. Πασχίζοντας να διαπεράσουν με τον λόγο και την ψυχή τους τα τείχη των δεκαετιών, με τα οποία το «έθνος» είχε κλείσει κάθε δρόμο και κάθε πέρασμα στην ελευθερία, στην ισότητα, και στην αλληλεγγύη.

Και το καταφέρατε, σύντροφε Μανώλη.

Με το πείσμα, την τρέλα, τα λάθη, την πίστη, την αφοσίωση. Ώς τις μέρες μας. Και, ναι. Πάνω στο χώμα σας σχεδιάζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας. Πάνω στο χώμα σου είμαστε. Έχουμε πατρίδα.

αυγη

Δάσκαλοι που δουλεύουν ενώ τεμπέληδες δημοσιογράφοι κάνουν διακοπές

Αποδοχή του συστήματος υγείας σε καιρό πανδημίας δε σημαίνει αλλαγή στάσης απέναντι στο κράτος πρόνοιας. Παροδική αναδίπλωση είναι. Τακτικισμός. Πολλοί υποκλίνονται σε ήρωες γιατρούς αλλά μιλούσαν χτες για χαραμοφάηδες στην υγεία. Σα να τους ακούω. «Αφήστε τους νοσηλευτές, πιάστε τους δασκάλους».

του Κωστή Παπαϊωάννου

(αναδημοσίευση από το «Αντίφωνο» με την άδεια του συγγραφέα)

Προ ημερών ο πολύς κ. Χασαπόπουλος μάλωνε συνδικαλιστή εκπαιδευτικό (της ΔΑΚΕ μάλιστα) από τηλεοράσεως λέγοντας «δεν είναι και καμιά επιστήμη η εξ αποστάσεως εκπαίδευση». Και συνέχιζε με την ιδιωτική εκπαίδευση που «από την πρώτη στιγμή εφαρμόζει τέτοιες μεθόδους» ενώ στο δημόσιο σχολείο «δε θέλουν οι δάσκαλοι».

Έτσι αποφάνθηκε ο κ. Χασαπόπουλος. Απλή άγνοια; Ιδεοληψία; Βλακεία;

Τίποτα από τα τρία. Συνειδητές ανακρίβειες και αποσιωπήσεις:

Πρώτη: Δεν κάνουν όλα τα ιδιωτικά εξ αποστάσεως εκπαίδευση με τηλεδιασκέψεις ούτε για την Γ’ Λυκείου. Πολλά στέλνουν μόνο υλικό για να δουλέψουν μόνοι τους οι μαθητές. Σε πολλά υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις και προβληματισμοί.

Δεύτερη. Η τεχνική υποδομή του υπουργείου για την τηλεκπαίδευση αγωνίζεται να σηκώσει το τεράστιο βάρος που έπεσε με το κλείσιμο των σχολείων. Μέρες ολόκληρες εκπαιδευτικοί και γονείς προσπαθούν να συνδεθούν με κωδικούς για να μπουν στο Σχολικό Δίκτυο αλλά αυτό «κρεμάει» επανειλημμένα.

Τρίτη. Πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί ανταποκρίθηκαν στις συνθήκες και έχουν φτιάξει χιλιάδες ηλεκτρονικές τάξεις. Συχνά με ξενύχτι, με τεχνικά προβλήματα, με δυσκολίες, με τα δικά τους παιδιά στο ίδιο ή στο διπλανό δωμάτιο, με δίκτυο υπερφορτωμένο, με μαθητές χωρίς υπολογιστή δικό τους, με γονείς των μαθητών να παρακολουθούν «κρυφά» το μάθημα.

Τρία κρίσιμα ψέματα. Ψιλά γράμματα μπροστά στην ευκολία της απαξίωσης. Οι καιροί ευνοούν κοινωνικό αυτοματισμό και υπεραπλουστεύσεις. Η εκπαίδευση είναι βολικό γήπεδο, ειδικά με τέτοια γενικευμένη και άγνωστης διάρκειας διακοπή.

«Δεν είναι καμιά επιστήμη», είπε ο αστέρας. Αγνοώντας ότι κάθε υποκατάσταση της σχολικής καθημερινότητας πρέπει να σεβαστεί ηλικίες, κοινωνικά περιβάλλοντα, διαθέσιμους πόρους. Οι δάσκαλοι «κάνουν διακοπές» έγραφε άλλος.

Ε λοιπόν, υποπτεύομαι ότι συμβαίνει το αντίθετο. Είναι οι ίδιοι τεμπέληδες, οπαδοί της ευκολίας. Πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν. Γιατί δουλειά τους είναι να ψάχνουν. Να κάνουν δημοσιογραφική έρευνα για το τεχνικό πλαίσιο, τις υποδομές του Υπουργείου Παιδείας, τις οικονομικές δυνατότητες των οικογενειών. Να ψάξουν τι ήδη γίνεται σε πολλά σχολεία.

Είναι λάτρεις της υπαγορευμένης ευκολίας, της στρατευμένης κοινοτοπίας που ισοπεδώνει, ποτίζει το κοινό με τοξικό κοινωνικό αυτοματισμό. Δεν ασχολούνται με έρευνα, πιο εύκολα βγαίνουν λεφτά με κλισέ, πολιτικά κερδοφόρες μπούρδες. Θέλει δουλειά και κότσια η έρευνα και η στάθμιση, η αναζήτηση των ειδικών, ο σοβαρός μετά γνώσεως λόγος που αποδομεί κυρίαρχα αφηγήματα και πάει κόντρα στη γραφή του Μέσου όπου δουλεύουν.

Πώς να αναλύσουν αυτοί οι δημοσιογράφοι το βαθιά συντηρητικό στίγμα της κυρίας Κεραμέως; Πώς να αναλύσουν το τρίπτυχο «Εκκλησία, εθνοκεντρικά αφηγήματα και εξυπηρετήσεις στα κολέγια»; Πώς να ερευνήσουν την εξίσωση επαγγελματικών δικαιωμάτων δημόσιων ΑΕΙ και ιδιωτικών κολλεγίων που επιτρέπει στους αποφοίτους κολλεγίων να διοριστούν στο δημόσιο; Πώς να σχολιάσουν την επικοινωνιακή εκστρατεία της υπουργού, ότι η ίδια έχει τάχα ετοιμάσει το πλαίσιο αλλά οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί δε θέλουν, ενώ η αλήθεια είναι η επιχειρησιακή αδυναμία του δικού της μηχανισμού;

Θα πει κανείς: Δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί απρόθυμοι; Φυσικά. Φυγόπονοι; Εννοείται. Αλλά η χολερική ισοπέδωση δικαιώνει τους φυγόπονους και ματαιώνει εκείνους που μοχθούν. Και είναι εξαιρετικά περίεργη η σύμπτωση αυτής της ισοπέδωσης με την παράλληλη φημολογία για μειώσεις μισθών στο δημόσιο.

Προφανής η προσπάθεια να ενισχυθεί ο ιδιωτικός τομέας της εκπαίδευσης. Αλλά εδώ θα μου πείτε, δε σταματούν να το κάνουν στην υγεία εν μέσω πανδημίας.

Καλά λόγια και παλαμάκια για τους γιατρούς στο ΕΣΥ, οικονομική ενίσχυση στις ιδιωτικές κλινικές.

Στην εκπαίδευση θα κωλώσουν;

Υγ. Ο τίτλος αποτελεί μια κάπως «προκλητική» παράφραση τουίτ του κ. Τέλογλου.

thepressproject

Χαρίζουν 21 εκατ. ευρώ στα μεγάλα κανάλια

- Επανέρχεται το δόγμα "δεν πληρώνω" στα κανάλια - Ούτε ένα ευρώ από τις τηλεοπτικές άδειες επί κυβέρνησης Ν.Δ. 
- Αλήθεια πόσους αναπνευστήρες αγοράζουμε με 21 εκατ. ευρώ; 

της Αγγέλας Νταρζάνου
Νέο δώρο στα μεγάλα κανάλια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, εξαγοράζει πολιτική στήριξη και επαναφέρει με πρόσχημα τον κορονοϊό την αντίληψη «δεν πληρώνω» στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Σύμφωνα με νέα ρύθμιση, τα κανάλια απαλλάσσονται από την υποχρέωση να καταβάλλουν την ετήσια δόση του..
2020 για την άδεια που έλαβαν από το ΕΣΡ το 2018.
Σύμφωνα με τη ρύθμιση, κάθε αδειοδοτημένο κανάλι από τα 6 που έχουν αδειοδοτηθεί συνολικά (ANT-1, ALPHA, STAR, OPEN, ΣΚΑΪ και MEGA) γλιτώνει τη δόση του 2020 που κανονικά θα έπρεπε να καταβληθεί ως τις 15 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους. Με τον τρόπο αυτό, το κάθε κανάλι γλιτώνει την καταβολή 3,5 εκατ. ευρώ δόση, ενώ συγχρόνως τα δημόσια ταμεία είναι μείον 21 εκατ. ευρώ για το έτος.
Aλήθεια πόσους αναπνευστήρες αγοράζουμε με 21 εκατ. ευρώ;
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι 5 αδειοδοτημένοι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν καταβάλλει ως τώρα 2 δόσεις των 3,5 εκατ. ευρώ, η τελευταία τον Μάϊο 2019, όλες με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Έκτοτε, κανένα κανάλι δεν έχει καταβάλλει καμία δόση για την άδεια που έλαβε. Το MEGA που αδειοδοτήθηκε αργότερα, τον περασμένο Σεπτέμβριο, έχει καταβάλλει μόνο την αρχική, μία δόση.
Το αντίτιμο της κάθε άδειας είναι 35 εκατ. ευρώ, πληρωτέα σε 10 ισόποσες ετήσιες δόσεις.
Η ΠΝΠ ΦΕΚ 75/30.3.2020 στο άρθρο 68 προβλέπει:

«Κατά παρέκκλιση των οριζομένων στο πρώτο και το δεύτερο εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 13 του ν. 4339/2015 (Α ́ 133), ειδικά για τους παρόχους επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού προγράμματος γενικού περιεχομένου που κατέχουν σχετική άδεια περιεχομένου έως την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παρούσας, το τίμημα κάθε άδειας καταβάλλεται από τον υπερθεματι-στή σε εννέα (9) ετήσιες δόσεις, με ισάριθμες τραπεζικές επιταγές που εκδίδονται σε διαταγή του Ελληνικού Δη-μοσίου. Η πρώτη δόση καταβάλλεται εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την ανακήρυξη του υπερθεματιστή σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 13 του ν. 4339/2015, καθεμία δε από τις επόμενες δόσεις καταβάλλεται μέχρι τις 15 Οκτωβρίου κάθε ημερολογιακού έτους, εξαιρου-μένου του ημερολογιακού έτους 2020, εντός του οποίου δεν καταβάλλεται οιαδήποτε δόση. Το υπολειπόμενο, κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παρούσας, ποσό τιμήματος κάθε άδειας καταβάλλεται από τον υπερθεματιστή σε ισόποσες δόσεις».

 ***
O τομεάρχης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Ψηφιακής Πολιτικής, Μάριος Κάτσης έγραψε στο twitter :

Κύριε Στέλιο Πέτσα μια ερώτηση παρακαλώ:
Φέρνετε την απαλλαγή των καναλαρχών από τη δόση της άδειας για το 2020 γιατί δείχνετε ιδιαίτερη «στοργή» στα ΜΜΕ και σας την ανταποδίδουν. Το υπολειπόμενο ποσό περιλαμβάνει τη δόση του 2020 ή όχι; Δεν είναι σαφές στην ΠΝΠ όπως στο αρ.2
Στο κάτω κάτω, γιατί στερείτε από την Πολιτεία πολύτιμα έσοδα 21.000.000€ που θα μπορούσαν να πάνε στην αντιμετώπιση της κρίσης, δεν έχουν να δώσουν;
Δεν βάζουμε όλοι πλάτη, υπάρχουν εξαιρέσεις;
Ωραία κοινωνική δικαιοσύνη,τα βάρη στους μη έχοντες, business as usual.

zoornalistas-avgi

Το ΕΓΩ και το ΕΣΥ

του Σπύρου Γεωργάτου

Πρώτα θα πω για το ΕΣΥ.

ΕΣΥ είναι η φίλες μου οι γιατρίνες. Η Χριστίνα, η Ελένη, η Ρούλα. Πού πάνω τους βήχουν και ακουμπάνε όλοι άρρωστοι κι οι ασθενείς. ΕΣΥ είν’ η Μαρία, του κάτω ορόφου, που σηκώνεται τα χαράματα και πάει γραμμή στο νοσοκομείο για να καθαρίσει. ΕΣΥ είναι ο σύντροφος μας Βασίλης, που διοικεί με σταθερό χέρι τις ελπίδες μας. Πού θα πάνε οι κλίνες, ποιος θα φροντίσει, πότε θαρθούν τα αποτελέσματα. ΕΣΥ είναι ο Τριαντάφυλλος κι ας μην είναι γιατρός. Αυτός καρδιοχτυπάει για τα παιδιά κι αυτός κρατάει τα ζύγια να μην κλατάρει το Ίδρυμα. ΕΣΥ ήταν το παλληκάρι με το γενναίο μουστάκι, που χάσαμε σήμερα. Το κόκκινο παλληκάρι με τη γαλάζια σημαία του. Τρις εις θάνατον, τρις άγιος, τρις ήρωας, τρις Έλληνας, τρις Άνθρωπος.

ΕΣΥ ειν’ ο Γιώργος από το Λαύριο. Πού ψάχνει στον Θουκυδίδη για τον λοιμό. ΕΣΥ είσαι εσύ, πού παίρνεις τηλέφωνο και λες τρομαγμένα «πώς πάει ρε μάγκες;». ΕΣΥ είναι η Γιωργία, που σκέπασε και σκεπάζει τον κάθε πρόσφυγα. Κι ο άταχτος ο Ρουβίκωνας που πήγε φαϊ στο γηροκομείο. ΕΣΥ είναι οι φοιτητές, που βάλανε πλάτη στις μάσκες και τα μαθήματα. Κι η Φωτεινή, που ξέρει να γράφει για τα αδιόρατα και τα αόρατα.

ΕΣΥ είν’ ο Φοίβος ο Δεληβοριάς, που λέει με νόημα «η Κική κάθε βράδυ». Κι  η Έλενα Ακρίτα η ακριβοδίκαιη. ΕΣΥ είν’ ο Μπουκάλας ο Παντελής, που βρίσκει το κύριο μέσα απ’ τη γλώσσα μας. ΕΣΥ είν’ η Μαρία Καραμεσίνη κι η Θεανώ η Φωτίου, που αγαπήσαν τους στερημένους και τους σταθήκανε. ΕΣΥ είν’ ο Γιώργος Κυρίτσης, που κατουρήθηκε. Υπόκλιση στην ευαισθησία και το ήθος το άμεμπτο. ΕΣΥ είναι ο Αύγουστος ο Κορτώ, που μιλάει σαν ζωντανό τριαντάφυλλο. ΕΣΥ ήτανε κι ο Γιάννης Ρίτσος, που μας φωτίζει ακόμα απ’ τη Μακρόνησο.

ΕΓΩ είναι όλο αυτό το μπριγιόλ και η λίγδα, οι άπονοι στις Βρυξέλλες κι οι ορντινάτσες τους. ΕΓΩ είναι οι άφαντοι και οι φυγόπονοι, που βρήκανε τρόπο για να αράξουν. ΕΓΩ είναι οι όμορφοι κι οι σελέμπριτις, που κάνουν φιγούρα με τον ιό. ΕΓΩ είν’ οι υπουργοί και τα εξαπτέρυγα, που βγαίνουν χωρίς γραβάτα το σαββατοκύριακο. ΕΓΩ φωνάζει η κρατική τηλεόραση, που δεν αφήνει τον κόσμο να πει την αλήθεια. ΕΓΩ είναι αυτός του Νικαίας, που λέει ψέματα πως «όλα καλά», «ουδέν πρόβλημα». ΕΓΩ είν’ ο ματσό  στο ταμείο, που λέει «κι αν παραβώ τη σειρά, θα με δείρετε;». ΕΓΩ είναι τα ιδιωτικά διαγνωστικά, που χρεώνουν τη μάνα και τον πατέρα τους. ΕΓΩ είναι και τα εκπαιδευτήρια, που τα βάζουνε τα λεφτά σε δυο τσέπες.

ΕΓΩ είναι η Άλκιστις Πρωτοψάλτη, που απ’ την «Απεργία» τόχει δει «Θερμοπύλες». Κι ο Άδωνις Γεωργιάδης, που αγορεύει για «εισβολείς». ΕΓΩ είν’ η Τρέμη, που «διευθύνει» κι «ισορροπεί». Πού βγάζει μέσον όρο απ’ το καλό και το άδικο. ΕΓΩ είναι η κυρία στον ΣΚΑΪ, που εύχεται να αρρωστήσουνε όλοι οι «-ζαίοι». Ο Μπάμπης, ο Πορτσάλτε, ο Κασιμάτης. ΕΓΩ είναι κι Φώφη Γεννηματά, που δεν σκέφτεται τον πατέρα της και δεν απλώνει το χέρι. ΕΓΩ, τέλος, είναι η έπαρση του Πρετεντέρη, που μας δηλώνει ως ασθενής «ηθικόν ακμαιότατον». Χωρίς να σκέφεται τί θ’ απογίνουν οι φτωχοί και τα κρούσματα. Πού ζούνε πεντε-πέντε σ’ ένα δωμάτιο.

Δεν θα λογαριαστούμε ποτέ, δεν χρειάζεται. Αυτά τα πράγματα ξεχωρίζουν σαν το νερό με το λάδι. Εκ φύσεως, ολοκληρωτικά, από την αρχή. Εμείς στο ΕΣΥ κι οι άλλοι στο ΕΓΩ και την τύφλα τους.

TVXS

Γιατί χαμογελάνε στα κανάλια μπαμπά;

Εν μέσω μιας φονικής επιδημίας που δοκιμάζει αρκετές από τις αντοχές της κοινωνίας, αν κάποιος παρακολουθήσει τους τηλεοπτικούς σταθμούς, ομοιόμορφα φιλοκυβερνητικούς, από τις "ανέμελες" πρωινές εκπομπές μέχρι τις πιο σοβαρές βραδινές, θα διαπιστώσει ότι οι συντελεστές εμφανίζονται με ένα σχεδόν μόνιμο χαμόγελο. Αρμόδιοι και αναρμόδιοι μας δίνουν καθημερινά lifestyle οδηγίες για το πώς να «εκμεταλλευτούμε την καραντίνα».

Αυτή η παράταιρη εικόνα μαζικής «ευδιαθεσίας» για μια τέτοια «πολεμική» κατάσταση έχει προφανώς έναν πολιτικό στόχο: Να λειτουργήσει η πανδημία και το lock down ως μέσο για την ενίσχυση του προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης. Δεν είναι πρωτοφανές. Πολλά συντηρητικά καθεστώτα, όταν κατέχουν τον έλεγχο της ενημέρωσης, επενδύουν στις μεγάλες κρίσεις. Ο Όρμπαν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Όμως την ώρα που η κυβέρνηση διαχειρίζεται την κοινωνία με όρους ψυχολογικών επιχειρήσεων, επικοινωνιακών τρικ και προπαγάνδας, γίνεται ορατός όλο και περισσότερο στους πολίτες ο αντίκτυπος της κρίσης στην καθημερινότητα και τα εισοδήματα. Μια γενικευμένη ανασφάλεια με έναν «αρμαγεδώνα» που εξαπολύεται στην αγορά εργασίας με τα μέτρα της κυβέρνησης και μια πρωτοφανή οικονομική κατάρρευση. Τα πακέτα που ανακοινώνονται μοιάζουν με ασπιρίνες καθώς η ανεπάρκεια κρύβεται πίσω από την αναγκαστικότητα των έκτακτων μέτρων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα επιδεικνύουν υπευθυνότητα και στήριξη στις επιλογές της κυβέρνησης στο επίπεδο της υγειονομικής αντιμετώπισης και του περιορισμού των μετακινήσεων, παραμερίζοντας τις διαφορετικές προσεγγίσεις στην ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας.  Το «μένουμε σπίτι» είναι ένα σύνθημα που υιοθετήθηκε ορθώς - και ευτυχώς - από το σύνολο της κοινωνίας. Από την άλλη αυτό δεν αποτελεί «λευκή επιταγή», όπως μεταφράζεται από την κυβέρνηση. 

Σε κάθε περίπτωση,  η συναίνεση της αντιπολίτευσης, αν και έχει προκαλέσει προβληματισμό στο εσωτερικό των κομμάτων, τη δεδομένη στιγμή, αποσκοπεί στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και στη διευκόλυνση για τη λήψη των αναγκαίων αποφάσεων για την προστασία της δημόσιας υγείας. Δεν σημαίνει συνευθύνη ή κάλυψη στους λάθος χειρισμούς, που μπορεί να αποβούν μοιραίοι, όχι μόνο για την εξέλιξη της πανδημίας, αλλά και για την επόμενη ημέρα.

Παρά τη φονική επιδημία και τις ψευδείς υποσχέσεις, η ΝΔ τελικά δεν ενίσχυσε το ΕΣΥ, αφήνοντάς το να καταρρέει στηριζόμενη μόνο στην ηρωική προσπάθεια των υγειονομικών και στις δωρεές.Επέτρεψε το όργιο αισχροκέρδειας και χρησιμοποίησε την κρίση για να «χρυσώσει» ιδιώτες. Το δε πακέτο στήριξης που προωθεί αναπαράγει τις γνωστές νεοφιλελεύθερες εμμονές και κρίνεται αναιμικό. Επίσης τα κενά που υπάρχουν στην εφαρμογή του έχουν προκαλέσει ένα μπάχαλο με τους πολίτες να έχουν μπλέξει σε έναν κυκεώνα και να μην γνωρίζουν τι και εάν το δικαιούνται. Είναι πλέον ορατό πως η κρίση χρησιμοποιείται όχι για αλλαγή, αλλά για ενίσχυση του μοντέλου που απέτυχε παταγωδώς να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της πανδημίας.

Με τη λογική των «ιδιοκτητών της χώρας», η κυβέρνηση της ΝΔ θεωρεί πως μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα και μάλιστα απαιτεί την απόλυτη συναίνεση, ενώ όταν δεν κυβερνούσε έσπερνε τον διχασμό. Κάποιος να ενημερώσει τους αρμόδιους πως τους πολίτες δεν τους απασχολεί τόσο εαν φέτος θα κάνουν ένα «διαφορετικό Πάσχα», εάν «δεν θα πάμε στα χωριά». Αυτό το έχουν όλοι αντιληφθεί. Την καραντίνα και την κρίση του κοροναϊού, αργά ή γρήγορα, θα την περάσουμε, όμως οι κρίσεις που θα ακολουθήσουν είναι οι δυσκολότερες και εκεί τα επικοινωνιακά χαμόγελα δεν θα αρκούν.

tvxs

Τα ίδια που έλεγαν για τους πρόσφυγες, τα λένε τώρα για τους ξενιτεμένους

του Γιώργου Κυρίτση

Η περιπέτεια των εγκαταλειμμένων Ελλήνων στο αεροδρόμιο του Λονδίνου έληξε με την επιστροφή τους. Η πολυήμερη ταλαιπωρία τους μας επέτρεψε, όμως, να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό η παρούσα κυβέρνηση, η ίδια κυβέρνηση που έκανε σημαία της τη δυνατότητά τους να ψηφίζουν.

Αφού πρώτα άφησε κόσμο να έρχεται από το εξωτερικό με υποτυπώδη ή και χωρίς κανέναν έλεγχο, πέρασε μετά στο άλλο άκρο, αποκλείοντας συνειδητά και όχι από αβελτηρία Έλληνες που θέλουν να επιστρέψουν φοβούμενη τη διάδοση της νόσου.

Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, όμως, ο Ν. Χαρδαλιάς, πήγε ένα βήμα πιο πέρα. Τους αντιμετώπισε ως δειλούς και ριψάσπιδες και έφτασε στο σημείο να πει ότι τώρα θυμήθηκαν την Ελλάδα. Κατηγορεί δηλαδή στο πρόσωπο των ανθρώπων αυτών τους ανθρώπους που έφυγαν από την Ελλάδα επί κρίσης, τους ανθρώπους που έδιωξαν από την Ελλάδα τα Μνημόνια, τα παιδιά του brain drain.

H στάση αυτή ενεργοποίησε έναν άθλιο κοινωνικό αυτοματισμό εις βάρος των ξενιτεμένων. Ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμφανίστηκε ένας οχετός μίσους και παραπληροφόρησης που ξεκινούσε από fake news, ότι τάχα πρόκειται για συριζαίους που θέλουν να εκθέσουν την κυβέρνηση, μέχρι το αντίστοιχο του «ας μείνουν στις πατρίδες τους να πολεμήσουν» που ακούγαμε για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Και δεν είναι περίεργο. Οι ίδιοι που τα έλεγαν για τους πρόσφυγες τα λένε για τους Έλληνες του εξωτερικού και θα τα λένε σε λίγο και για τους ενταύθα. Απλώς η ρητορική του μίσους θα είναι πασπαλισμένη με τη φράση φετίχ, την «ατομική ευθύνη», η οποία στο μυαλό τους σημαίνει «φταις, και κόψε τον λαιμό σου».

Ευρύτερα, και επειδή δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί η πανδημία και τι καταστάσεις μπορεί να δημιουργήσει, πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα αν τον επαναπατρισμό λόγω ανωτέρας βίας (πολέμου, επιδημίας) δικαιούνται να το αξιώνουν οι πολίτες ενός κράτους ως αυτονόητη προστασία.

Αν απαντήσουμε θετικά, τότε η κυβέρνηση οφείλει να διευκολύνει την επιστροφή όσων Ελλήνων το επιθυμούν -οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν σοβαρούς λόγους, όπως ανεργία, οικογενειακή ανάγκη, κίνδυνο να ασθενήσουν χωρίς να έχουν κανέναν να τους κοιτάξει- και να φροντίσει για την εφαρμογή αυστηρής καραντίνας σε όσους επαναπατρίζονται με ελέγχους και επίταξη ξενοδοχείων. Δεν γίνεται το κράτος να νίπτει τας χείρας του.

αυγη

Επίταξη για λόγους δημοσίου συμφέροντος: μια απαγορευμένη λέξη

Υποτίθεται ότι αυτή την ώρα επιστρατεύονται όλα τα διαθέσιμα μέσα. Αλλά όχι ακριβώς όλα: τα ιδιωτικά εξαιρούνται.

του Γιώργου Λακόπουλου

«Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Xώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία….». (Σύνταγμα, άρθρο 22 παρ. 4)

«…Μπορεί να προβλεφθεί με νόμο και κάθε άλλη στέρηση της ελεύθερης χρήσης και κάρπωσης της ιδιοκτησίας που απαιτείται από ιδιαίτερες περιστάσεις…». (Σύνταγμα άρθρο 18 παρ. 5)

Σε καιρούς γενικευμένης απειλής είναι η μαγική λέξη: «επίταξη». Στην Ελλάδα από την ώρα που εμφανίσθηκε η απειλή τον κορωνοϊό την έχει εκφέρει μόνο ο Π. Πολάκης.

Για την κυβέρνηση είναι απαγορευμένη λέξη. Μόνο τις επιτάξεις στα νησιά για μπουν οι εργολάβοι ήξερε. Αλλά ούτε και η αξιωματική αντιπολίτευση την «ανεβάζει»..

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο απίστευτο σημείο να λείπουν βασικά είδη προστασίας και περίθαλψης όχι μόνο από τον πληθυσμό, αλλά και από το νοσοκομεία και η κυβέρνηση να μην τολμάει να επιτάξει τις εγκαταστάσεις μιας βιομηχανίας καλλυντικών για να παράγει αυτά τα υλικά. Τα περιμένει ακόμη από την Κίνα.

Ποσό μάλλον να προχωρήσει σε επιτάξεις ΜΕΘ, νοσοκομείων, κλινών και  μηχανημάτων. Οι ιδιώτες  που δεν έχουν παράπονο: η κυβέρνηση τους στέλνει πελατεία αυτήν την περίοδο.

Το θέμα όμως τίθεται από μια πλευρά που δεν μπορεί αμφισβητηθεί από την κυβέρνηση ή κανέναν άλλον: από τον εκπρόσωπο της χώρας πλέον Ηλία Μόσιαλο.

Ο καθηγητής του LSE ζήτησε από την κυβέρνηση δυο πράγματα:

-Να αγοράσει -όπως και οι άλλες κυβερνήσεις -«τις πατέντες για όλα αυτά τα τεστ ταχείας διάγνωσης, από όλες τις εταιρείες».  Ώστε «η συνολική επιστημονική έρευνα που έφερε ως τώρα αποτέλεσμα, να γίνει Δημόσιο Αγαθό και να μπορούν να παράγουν όλοι αυτά τα τεστ εγχώρια». 

Ουδέν απλούστερο, πιο σοφό και πιο αποτελεσματικό. Διευρύνει την γκάμα των τεστ, σε αντίθεση με την πρακτική  που ασκείται στην Ελλάδα, είτε την επέβαλε ο καθηγητής Τσιόδρας είτε του την επέβαλαν.

Δυσάρεστη πρόβλεψη: Η πρόταση Μόσιαλου μπορεί να γίνει δεκτή από  άλλες κυβερνήσεις, αλλά από την ελληνική δύσκολα. Γιατί έβαλε ο χριστιανός – σα να μην ξέρει σε ποιους απευθύνεται -μια παράμετρο που προκαλεί αλλεργία στο Μέγαρο Μαξίμου: να γίνει η επιστημονική έρευνα, τα τεστ κλπ «δημόσια αγαθά».

Αν έκανε μια πρόταση που θα είχε μπίζνες για τους ιδιώτες θα την εξέταζαν. Ακούς δημόσια αγαθά.

Αν δεν μπορεί γίνει δεκτή αυτή η πρόταση, πόσω μάλλον η ιδέα των επιτάξεων.  Για την κυβέρνηση είναι ταμπού ανυπέρβλητο.

Υποτίθεται ότι αυτή την ώρα επιστρατεύονται  όλα τα διαθέσιμα μέσα. Αλλά όχι ακριβώς όλα: τα ιδιωτικά εξαιρούνται.

Μπορεί να παραβιάζει -και να γίνεται αποδεκτό από όλους λόγω της ανάγκης- το Σύνταγμα, κατά το άρθρο 5 που το προβλέπει, σε ό,τι αφορά τον περιορισμό των μετακινήσεων.

Αλλά όχι να παραβιαστεί σε ό,τι αφορά τον περιορισμό της ιδιοκτησίας υποδομών και υλικών γενικά, παρότι υπάρχει ισχυρή συνταγματική πρόβλεψη.

Μην γίνουμε και κομμουνιστές, που θα έλεγε και ο Αδωνις.

Έτσι αυτή την ώρα η χώρα μετέχει στον «πόλεμο» κατά τον ορισμό του Πρωθυπουργού, με μισά όπλα: ό,τι διαθέτει το δημόσιο.

Τα άλλα μένουν μακριά, για να αξιοποιηθούν από τους ιδιοκτήτες τους μετά την επιδημία για λογαριασμό τους. Ηθική μηδέν…

 anoixtoparathyro.gr