Το δίλημμα μνημόνιο αντιμνημόνιο είναι ψεύτικο

του Μάκη Αρμένη
Ελπίζω μετά απ' αυτές τις εκλογές, να τελειώσει και η ταμπέλα μνημόνιο- αντιμνημόνιο. Επρόκειτο για μεγάλη Πλάνη. Γενικοί χαρακτηρισμοί που δίχασαν την κοινωνία και επικάλυπταν πολιτικούς σχηματισμούς ομαδοποιώντας πράγματα που καμία σχέση δεν είχαν μεταξύ τους. 
Δεν χρειάζονται παραδείγματα, αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι η “Χρυσή Αυγή” ήταν στην “ίδια ομάδα” με τον ΚΚΕ. Το μνημόνιο αντιμνημόνιο, δεν μπορεί να σταθεί στην ουσία της πολιτικής και δεν μπορεί να προσδώσει και τις προθέσεις του κάθε πολιτικού σχηματισμού. Μετά απ΄ όλα αυτά που έχουμε ζήσει, το κάθε κόμμα θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, κάνοντας γνωστή την ταυτότητα του ώστε να επανακαθωριστούν τα όρια, ανάλογα με τις πολιτικές θέσεις και την ιδεολογία που το καθένα πρεσβεύει. Αυτό σαν μια γενική παρατήρηση γιατί κινδυνεύουμε να θεωρούμε τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ ένα κόμμα ελέω μνημονίου.
Επαναφέρω ένα παλαιότερο κείμενο.
Μπορεί να υπάρξουν χειρότερα γι’ αυτή τη χώρα; Η επιβολή του μνημονίου και η σοβαρή κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία ωχριούν μπροστά στο διχασμό της ίδιας της κοινωνίας με αφορμή το γεγονός. Η ιστορία μας έχει διδάξει αρκετές φορές από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, που έχουν οδηγήσει οι διχασμοί. Το υπέρ και το κατά του μνημονίου, δημιουργεί για την ώρα στρατόπεδα υποστηρικτών και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί αν κάποια στιγμή δεν οδηγηθούν σε θέση μάχης.
Ο διχασμός όμως παραμένει, κυρίως σαν διχογνωμία, σαν διχοστασία, αλλά και σαν βασανιστικό ερώτημα αναχρονισμού: Μπορούσε να γίνει αλλιώς; Τι άλλο μπορούσε να γίνει; Ορθά σε παλαιότερο άρθρο του ο Νίκος Ξυδάκης προτείνει να υπερβούμε το γεγονός και να εργαστούμε με θέληση για συμφιλίωση, ώστε η κρίση να δώσει ευκαιρίες για αναγέννηση.«Οι τέτοιες διχοστασίες» αναφέρει «έφτασαν στα όρια του εμφυλίου αμέσως μετά τον ξεσηκωμό του 1821, και με ανάλογη αδελφοκτόνο σφοδρότητα εκδηλώθηκαν και το 1916-22 και το 1944-49. Κοινό χαρακτηριστικό σε όλες τις περιπτώσεις, η ανάμιξη του ξένου παράγοντα, ο οποίος επεμβαίνει διαιρετικά και εξουσιαστικά, είτε ως αυτόκλητος σωτήρας είτε προσκεκλημένος από τη μια ή την άλλη μερίδα…» «Έχουμε δει πώς περίπου εμφανίζεται η διχοστασία διηνεκώς, αλλά και πώς αποσύρονται ενίοτε οι εντάσεις αν εμφανιστούν κίνδυνοι που απειλούν την ίδια την ύπαρξη του εθνικού συνόλου. Αυτό συνέβη, φερ’ ειπείν, το 1940. Τηρουμένων των αναλογιών, σε παρόμοιο κίνδυνο βρίσκεται σήμερα η χώρα, ενώπιον του εσωτερικού και του εξωτερικού εχθρού, ενώπιον του φαύλου εαυτού και ενώπιον της διεθνούς κρίσης και των δανειστών. Μπροστά σε αυτόν ακριβώς τον πολυπρόσωπο κίνδυνο, κίνδυνο πτώχευσης, κίνδυνο απώλειας εθνικής κυριαρχίας, κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης, κίνδυνο μαρασμού ενός λαού με χαμένη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, με κερματισμένη και θαμπή την ταυτότητα, με θρυμματισμένη την αίσθηση του συνανήκειν, σε αυτή ακριβώς την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, μόνη διέξοδος είναι η υπέρβαση της διχοστασίας…» 
«Η υπέρβαση του διλήμματος προϋποθέτει θέληση για συμφιλίωση. Συμφιλίωση των αντιπάλων και των οιονεί εχθρών. Με τέτοια σύλληψη της δυσβάστακτης πραγματικότητας και τέτοια εκδήλωση θέλησης, με μετατόπιση από το ατομικό προς το καθολικό, και από τον φατριασμό προς το κοινό καλό, είναι δυνατόν να αποτραπούν τα χειρότερα για την κοινωνία, το λαό, τη χώρα, την πατρίδα…»

http://marmenis.blogspot.gr/

Τουλάχιστον σταματήστε να ντρέπεστε

του Αλέξανδρου Ζέρβα
Την ώρα που αρκετοί επιχειρούν πεισματικά να βάλουν τη χώρα στο «ροζ συννεφάκι» μιας ακόμη προεκλογικής περιόδου, με διακύβευμα μάλιστα το «αν υπάρχει αριστερή ή δεξιά διαχείριση στα μνημόνια», η τραγωδία των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων έρχεται να μας επαναφέρει βίαια στην πραγματικότητα.
Προφανώς και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι χτες ανακάλυψε το ζήτημα, αφού άλλωστε πολλοί πρόσφατα διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι το δράμα των εκατοντάδων Σύρων, οι οποίοι ζούσαν υπό άθλιες συνθήκες στο κέντρο της Αθήνας. Ακόμη χειρότερη είναι δυστυχώς η κατάσταση που βιώνουν δεκάδες χιλιάδες στα ακριτικά να νησιά του Αιγαίου, ιδιαίτερα στη Λέσβο, όπου βρίσκονται αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένοι πάνω από δέκα χιλιάδες πρόσφυγες.
Χρειάστηκε όμως να κυκλοφορήσει η φωτογραφία της σορού του τρίχρονου Αϊλάν Κουρντί, ο οποίος ξεβράστηκε πνιγμένος στις ακτές της Αλικαρνασσού, για να εμφανιστεί σύσσωμη η επίσημη Ευρώπη σοκαρισμένη. Τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ μιλούσαν για «την ντροπή της Ευρώπης», κορυφαίοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δήλωσαν συγκλονισμένοι από την τραγωδία, είδαμε μέχρι και τον Τζέιμς Κάμερον να αναλαμβάνει δημοσίως τις «ηθικές ευθύνες της Μεγάλης Βρετανίας».
Ελάχιστες ώρες αργότερα διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά το μέγεθος της υποκρισίας όλων των παραπάνω, όταν η κυβέρνηση της Ουγγαρίας φόρτωσε χιλιάδες μετανάστες σε τρένα για να τους οδηγήσει σε κέντρα κράτησης, αφού πρώτα τους διαβεβαίωσε πως θα τους οδηγούσε στα σύνορα με την Αυστρία. Την εικόνα του νεκρού Αϊλάν διαδέχτηκαν εκείνες Ούγγρων αστυνομικών να σέρνουν πάνω στις ράγες μια ολόκληρη οικογένεια, η οποία φώναζε σπαρακτικά «όχι στους καταυλισμούς». Αφήστε το λοιπόν, αγαπητοί Ευρωπαίοι γραφειοκράτες, καλύτερα τελικά να μην ντρέπεστε...
Στην πραγματικότητα, το ζήτημα της  μετανάστευσης αποτελεί ουσιαστικά ένα από τα μεγαλύτερα και διαρκή εγκλήματα της λεγόμενης Ενωμένης Ευρώπης, τόσο όσον αφορά στη δημιουργία του όσο και σε ό,τι αφορά στη διαχείρισή του. Ίσως γιατί πολύ απλά ποτέ δεν κατάλαβαν οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πως «όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες». Όταν επένδυαν στη λεγόμενη «αραβική άνοιξη», όταν βομβάρδιζαν τη Λιβύη, όταν ενίσχυαν το ISIS (μέχρι που αυτό έγινε ανεξέλεγκτο) στη Συρία κι ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, μπορεί και να μην υπολόγιζαν πως θα πυροδοτούσαν το μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα που έχουν δεχτεί μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ίσως πάλι και να μην εκπλαγήκανε ιδιαίτερα, αλλά να είχαν πρόχειρο το Plan B. Σε κάθε Λαμπεντούζα, σε κάθε Φαρμακονήσι, για κάθε Αϊλάν και σε κάθε άλλη τραγωδία στη Μεσόγειο ή την υπόλοιπη Ευρώπη να δηλώνουν σοκαρισμένοι, συγκλονισμένοι, ακόμη και αποτροπιασμένοι. Αλλά για ουσιαστική αντιμετώπιση του ζητήματος ούτε κουβέντα. Συμφέρει περισσότερο να πνίγονται...
Σε εγχώριο πολιτικό επίπεδο πάλι η αντιμετώπιση του θέματος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προβληματική, αν δεν ήταν σε μεγάλο βαθμό επικίνδυνη. Από τη μια υπάρχει δηλαδή μια νεοναζιστική, εγκληματική οργάνωση, όπως η Χρυσή Αυγή, η οποία επενδύει στρατηγικά σε ακραία ξενοφοβικά σύνδρομα ενός μέρους του ελληνικού λαού. Από την άλλη, ακόμη κι εκείνα τα πολιτικά κόμματα που θέλουν να εμφανίζονται ως εκπρόσωποι του «δημοκρατικού τόξου» σε κρίσιμες συγκυρίες κινούνται σε ανάλογη ξενοφοβική γραμμή, άλλοι από θέση αρχής (ΝΔ), άλλοι για μικροπολιτικούς λόγους (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ).
Το παράδειγμα του φράχτη στον Έβρο αποτυπώνει με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο την αντίληψη που επικρατεί σε αυτούς τους πολιτικούς οργανισμούς. Η μεγάλη απογοήτευση όμως ήρθε στην πραγματικότητα από την καταφανή αδυναμία της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα έστω να διαχειριστεί το ζήτημα. Κι αυτό έχει να κάνει με την έλλειψη πολιτικής βούλησης τόσο σε ό,τι αφορά την απαραίτητη σύγκρουση με τις κατεστημένες δυνάμεις της Ευρώπης (σιγά το νέο θα πείτε κάποιοι) για την κατάργηση του Δουβλίνου ΙΙ όσο και στην έλλειψη προετοιμασίας σε ό,τι αφορά τη δημιουργία έστω στοιχειωδών δομών για τη φιλοξενία των προσφύγων.
Επειδή όμως καλό είναι να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, ίσως και να ισχύει ότι στο εν λόγω ζήτημα ίσως και να έχουμε τις πολιτικές ηγεσίες που μας αξίζουν. Ακόμη και σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας επιλέγει στην καλύτερη περίπτωση να μην ασχολείται με ένα φαινόμενο, που ως επί το πλείστον το βλέπουν δίπλα της σε καθημερινή βάση. Ίσως  κάποιους δε η συμβίωση με μετανάστες να τους «δυσκολεύει», έχουμε άλλωστε συνηθίσει διαχρονικά να τους συνδέουμε με την άνοδο της εγκληματικότητας, της ανεργίας, αρκετών νοσημάτων. Στο κάτω-κάτω της γραφής «όποιος τους γουστάρει, ας τους πάρει σπίτι του»...
Άλλοι περιορίζονται στο να τους παρατηρούν από μακριά, αρκούμενοι σε ένα συναίσθημα οίκτου απέναντί τους. Προσωπικά θα συμβούλευα κάποιον ούτε να φοβάται αλλά ούτε και να λυπάται τις εκατοντάδες χιλιάδες των προσφύγων που εξακολουθούν να βρίσκονται στην Ελλάδα, εγκλωβισμένοι λόγω μιας άτεγκτης, ως συνήθως, αλλά κι απάνθρωπης ευρωπαϊκή πολιτικής. Άλλωστε η πλειοψηφία τους έχει αποδείξει πως έχει απαλλαγεί από οποιαδήποτε άλλη αυταπάτη, εκτός από εκείνη της στοιχειωδώς αξιοπρεπούς ζωής.

tvxs

Ο Μεϊμαράκης έδωσε στους Γερμανούς 105 εκατομμύρια για υποβρύχια που δεν είχαν καν παραδοθεί

Η δικογραφία και οι αποκαλύψεις του HOT DOC

Στην δημοσιότητα επανήλθε με διάφορα δημοσιεύματα στον Τύπο η αποκάλυψη του HOT DOC στο τεύχος 72, σύμφωνα με την οποία τον Φεβρουάριο του 2015 ο υπουργός Δικαιοσύνης διαβίβασε στη Βουλή δικογραφία με το ερώτημα της διερεύνησης των ποινικών ευθυνών για 4 διατελέσαντες υπουργούς Άμυνας, μεταξύ αυτών και του νυν προέδρου της ΝΔ Ευάγγελου Μεϊμαράκη, ο οποίος ελέγχεται για την υπόθεση υποβρυχίων για τα οποία παρότι δεν είχαν καν παραδοθεί, αντί να πάρει νομικά μέτρα ως όφειλε σαν υπουργός, έδωσε 105 εκατομμύρια σε Γερμανούς και ΕΝΑΕ.

Η δικογραφία βασίστηκε σε έρευνα του αναθεωρητή Γ (στρατιωτικός εισαγγελέας) Δημήτρη Ζαφειρόπουλου

Σύμφωνα με τη δικογραφία το 2002, μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και των ΕΝΑΕ και της γερμανικής εταιρίας HDW, που κατασκεύαζε τα υποβρύχια, συμφωνήθηκε ο εκσυγχρονισμός τριών υποβρυχίων. Το ποσό που συμφωνήθηκε ήταν 821.792.170 ευρώ και τη σύμβαση υπέγραψε, ως υπουργός Άμυνας, ο Γιάννος Παπαντωνίου. Τα τρία υποβρύχια έπρεπε να παραδοθούν ως το 2012 (το πρώτο Νοέμβριο 2007,το δεύτερο Αύγουστο 2010 και το τρίτο  Νοέμβριο 2012).

Το πρώτο υποβρύχιο ήταν το «Ποσειδών». Όπως καταγράφει ο εισαγγελέας, ήδη, από το ξεκίνημα των εργασιών, είχε διαφανεί μια καθυστέρηση από την πλευρά της ΕΝΑΕ στις εργασίες, παρότι το ελληνικό κράτος κατέβαλε κανονικά τις πληρωμές.

Το ελληνικό υπουργείο δεν κατήγγειλε τις συμβάσεις, αλλά προχώρησε σε διαπραγματεύσεις για επαναπροσδιορισμό του χρονοδιαγράμματος για την παράδοση του «Ωκεανός» και την αύξηση του συμβατικού τιμήματος (πρόκειται για το σχέδιο τροποποίησης αριθμός 7). Οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν κάπου και ο υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Μεϊμαράκης, στις 27/9/2007, αποφάσισε να μην εγκριθεί η τροποποίηση 7.

Η κατασκευάστρια εταιρία προσπάθησε να συνδέσει τη σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων με την άλλη σύμβαση για κατασκευή των υποβρυχίων, η οποία δεν είχε καμία σχέση. Η ελληνική πλευρά δέχθηκε τελικώς να υπογράψει την τροποποίηση αριθμός 7, αλλά η κατασκευάστρια εταιρία δεν προσήλθε για υπογραφή.

Παρ’ όλα αυτά και παρότι δεν είχε καν παραδοθεί το υποβρύχιο, η Ελλάδα, διά του Ευάγγελου Μεϊμαράκη, αντί να πάρει νομικά μέτρα, έδωσε 105 εκατομμύρια σε Γερμανούς και ΕΝΑΕ.
Όπως σημειώνει ο στρατιωτικός εισαγγελέας: «Για άγνωστο λόγο και παρά τη μεγάλη καθυστέρηση, η οποία είχε παρατηρηθεί, εκ μέρους του αναδόχου, επί της εκπλήρωσης των συμβατικών του υποχρεώσεων (όπως προαναφέρθηκε το Υ/Β ΩΚΕΑΝΟΣ έπρεπε να έχει παραδοθεί από το Νοέμβριο του 2007), τον Ιούνιο του 2009 καταβλήθηκε εκ μέρους του αγοραστή, στον ανάδοχο, το χρηματικό ποσό των 104.198.308,40 ευρώ, μετά από έλεγχο νομιμότητας της δαπάνης από τον επίτροπο ΕΣ, με αποτέλεσμα το συνολικό ύψος του χρηματικού ποσού, που είχε μέχρι τότε καταβληθεί στον ανάδοχο, να ανέρχεται σε 637.782.157,60 ευρώ, δηλαδή στο ποσοστό 77% του αρχικού συμβατικού τιμήματος».

Δείτε εδώ το σχετικό τεύχος 72 του HOT DOC

koutipandoras

Οι επιλεκτικές συγκρίσεις της ΝΔ και η πραγματικότητα

Πηγές του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας σύγκριση των πεπραγμένων της κυβέρνησης Σαμαρά επί δυόμισι χρόνια με αυτά της κυβέρνησης Τσίπρα μέσα σε μόλις 7 μήνες, αναφέρουν ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αμφιβολιών ότι η προσπάθεια της ΝΔ να παρουσιάσει το ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ως «μια από τα ίδια» πέφτει στο κενό 

Αναλυτικά:

Από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου η Νέα Δημοκρατία επιδίδεται σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να θέσει εαυτόν και τα πεπραγμένα της εκτός κάδρου της πραγματικότητας. Δυστυχώς για τον τόπο η διακυβέρνησή της ΝΔ και των συμμάχων της υπήρξε πραγματικότητα, της συνέπειες της οποίας τις υπέστη ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα οι πλέον αδύναμοι συμπολίτες μας. Δυστυχώς όμως και για την ίδια τη ΝΔ, οι Έλληνες πολίτες έχουν νωπές μνήμες τόσο από τον προεκλογικό εμπαιγμό του κου Σαμαρά και των Ζαππείων όσο και από την πολιτική που εφάρμοσε ως πρωθυπουργός αμέσως μετά τη μεταμέλειά του ενώπιον της κας Μέρκελ. Οι Έλληνες θυμούνται πως ο κος Σαμαράς χωρίς καμία προσπάθεια να κερδίσει οποιαδήποτε αλλαγή στο μείγμα οικονομικής πολιτικής από όσες υποσχόταν, προχώρησε στην εφαρμογή της πολιτικής της ακραίας λιτότητας δηλώνοντας απλώς «ουδείς αναμάρτητος».

Η προσπάθεια της ΝΔ, ωστόσο, να παρουσιάσει το ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ως «μια από τα ίδια» πέφτει στο κενό. Ο ελληνικός λαός μπορεί να κρίνει την προσπάθεια και τη μάχη μέχρις ορίων που δόθηκε επί 7 μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης σε σύγκριση με την πειθήνια εφαρμογή των μνημονιακών επιταγών από τις κυβερνήσεις με κορμό τη ΝΔ. Και πέφτει στο κενό διότι μια απλή σύγκριση των πεπραγμένων της κυβέρνησης Σαμαρά επί δυόμισι χρόνια με αυτά της κυβέρνησης Τσίπρα μέσα σε μόλις 7 μήνες δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολιών.

• Η κυβέρνηση της ΝΔ μονιμοποίησε το χαράτσι επί της ακίνητης περιουσίας με τη νομοθέτηση του ΕΝΦΙΑ τη στιγμή που η κυβέρνηση της Αριστεράς προσπαθεί να ανακατανείμει τα βάρη του υπέρ των αδύναμων κοινωνικών ομάδων και των μικροϊδιοκτητών.
• Η κυβέρνηση της ΝΔ είχε προτείνει στους δανειστές μέσω του email Χαρδούβελη την αύξηση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία ήδη από τις αρχές του 2015. Πριν το δημοψήφισμα μάλιστα, η ΝΔ και ο συνασπισμός του ΝΑΙ ζητούσε να ψηφιστεί η πρόταση των δανειστών, η οποία προέβλεπε αυξημένη φορολογία σε όλο το τουριστικό προϊόν (διαμονή και εστίαση) καθώς και άλλους κλάδους.
• Η κυβέρνηση της ΝΔ δεσμευόταν απέναντι στους δανειστές μέσω του email Χαρδούβελη για δραστική μείωση του ΕΚΑΣ το 2015 αλλά και την πλήρη κατάργησή του για ομάδες χαμηλοσυνταξιούχων, καθώς βεβαίως και για την άμεση εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στα επικουρικά ταμεία. Η εφαρμογή της ρήτρας αυτής και των συνεπαγόμενων μειώσεων ανεστάλησαν από την κυβέρνηση της Αριστεράς και στη συμφωνία προβλέπεται η δυνατότητα ισοδύναμων μέτρων για να μην εφαρμοστεί.
• Η κυβέρνηση της ΝΔ καθιέρωσε εισιτήριο 5 ευρώ στα νοσοκομεία, το οποίο η κυβέρνηση της Αριστεράς κατάργησε.
• Η κυβέρνηση των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου είχε υπογράψει συμφωνία η οποία προέβλεπε υπέρογκα πλεονάσματα ύψους 3% και 4,5% για τα επόμενα χρόνια και οδηγούσε σε χρηματοδοτικό κενό 12,7 δις το 2015. Επιπλέον, προέβλεπε και απροσδιόριστα μέτρα ύψους 5,7 δις.
• Με βάση εκείνους τους στόχους και την αδυναμία επίτευξής τους γίνεται σαφές ότι το email Χαρδούβελη δε θα ήταν παρά μόνο η εισαγωγή ενός νέου τεράστιου προγράμματος λιτότητας, το οποίο δεν έγινε καν δεκτό από τους δανειστές, ως ανεπαρκές. Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης Τσίπρα πέτυχε λογικά πρωτογενή πλεονάσματα ως στόχους και απέτρεψε μέτρα 20 δις.
• Η κυβέρνηση των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου όχι μόνο συμμορφωνόταν με την απαίτηση των δανειστών να μην γίνεται οποιαδήποτε συζήτηση για το χρέος αλλά υιοθετούσε και τη θέση ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Αντίθετα, η κυβέρνηση της Αριστεράς πέτυχε ρητή πρόβλεψη για άμεση εκκίνηση της συζήτησης για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με στόχο να καταστεί βιώσιμο.
• Σε αντίθεση με το βάθεμα της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και τις απολύσεις που εφάρμοσε η κυβέρνηση της ΝΔ, η κυβέρνηση της Αριστεράς πέτυχε να αποτρέψει τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, σταμάτησε τις απολύσεις στο δημόσιο ενώ αποκατέστησε καταφανώς άδικα απολυμένους και εκκίνησε προγράμματα απασχόλησης με βασικούς ωφελούμενους τους εργαζόμενους. Επιπλέον άνοιξε τη συζήτηση με τη συμμετοχή του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων στη βάση των καλύτερων ευρωπαϊκών πρακτικών.
• Η κυβέρνηση της Αριστεράς σύναψε συμφωνία με τους δανειστές που διέπεται από το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο, διατηρώντας όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα και προνόμια της Ελλάδας, ως ανεξάρτητου κράτους, σε αντίθεση με το αγγλικό δίκαιο αποικιοκρατικής έμπνευσης το οποίο ρύθμιζε τη σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ και των συμμάχων της.
• Ενώ η ΝΔ “ξέχναγε” τις υποθέσεις φοροδιαφυγής στα συρτάρια, η κυβέρνηση της Αριστεράς βάζει τέλος στην ασυλία των ισχυρών, ανοίγει τις υποθέσεις (βλ. Λίστα Λαγκάρντ) και φέρνει έσοδα στο Δημόσιο.   

http://left.gr

Είναι αυτό το παιδί "λαθραίο" και "τζιχαντιστής";

Του Μάνου Χωριανόπουλου
Μπορεί μια εικόνα να μας ξυπνήσει; Ο 3χρονος Aylan Kurdi έχασε τη ζωή του προσπαθώντας με άλλους πρόσφυγες να περάσει με δυο βαρκάκια από την Τουρκία στην Ελλάδα. Η Ευρώπη συνεχίζει να στέκεται άβουλη και αμήχανη απέναντι στο δράμα των προσφύγων.
Την αθλιότητα της Δύσης, που προκαλεί πολέμους και μετά "ενοχλείται" από τις προσφυγικές ροές, αλλά και την ανεπάρκεια των ηγετών της, που διαβουλεύονται μήνες χωρίς να δίνουν λύσεις, καταδεικνύουν οι συγκλονιστικές φωτογραφίες του νεκρού αγοριού, η σορός του οποίου εντοπίστηκε στις ακτές της Τουρκίας.
Η βάρκα που το μετέφερε μαζί με άλλους 23 μετανάστες προς την Κω, βούλιαξε, το παιδί πνίγηκε και η σορός του ξεβράστηκε σε τουριστικό θέρετρο. Το εντόπισαν με το πρόσωπο κάτω σε μια παραλία στο θέρετρο της Bodrum. Οι μετανάστες είχαν επιβιβαστεί, σε δύο μικρές βάρκες και ξεκίνησαν από το Bodrum με στόχο να φτάσουν στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τις τουρκικές αρχές, το παιδί ήταν ο 3χρονος Σύρος πρόσφυγας Aylan Kurdi, ο οποίος πνίγηκε μαζί με τον 5χρονο αδερφό του και τη μητέρα τους. Ο πατέρας κατάφερε να επιβιώσει. Συνολικά έχασαν τη ζωή τους 5 παιδιά και μια γυναίκα. Άλλοι επτά άνθρωποι σώθηκαν από σκάφη του Λιμενικού ενώ δύο έφτασαν κολυμπώντας στην ακτή, καθώς φορούσαν σωσίβια.
Το περιστατικό στη Bodrum, δεν είναι το πρώτο, ούτε το τελευταίο. Καθημερινά εκατοντάδες πρόσφυγες επιχειρούν να φτάσουν στην Ελλάδα και από εκεί να κατευθυνθούν προς άλλες χώρες της Γερμανίας. Μόνο την περασμένη εβδομάδα υπολογίζεται ότι 23.000 άνθρωποι έφτασαν στην Ελλάδα, ενώ τους πρώτους 9 μήνες του 2015 έχουν περάσει τα ελληνικά σύνορα πάνω από 150.000.
Η μακρά πορεία αυτών των ανθρώπων, είναι γεμάτη εμπόδια, όπως αυτά που πρόσφατα έβαλε η Ουγγαρία με τους φράκτες και την απαγόρευση να περάσουν από τα εδάφη της με προορισμό τη Γερμανία. Την ίδια στιγμή η Ευρώπη για άλλη μια φορά, δείχνει αμήχανη και περιμένει χωρίς να λαμβάνει αποφάσεις, αυξάνοντας τις πιθανότητες να δούμε και στο μέλλον τέτοιες εικόνες.
Η φωτογραφία του νεκρού παιδιού, έχει προκαλέσει παγκόσμια κατακραυγή για το ρόλο των ισχυρών κρατών, στις πολεμικές συγκρούσεις, που δημιουργούν τις προσφυγικές ροές.
"Είναι ξεκάθαρο πως την τρέχουσα προσφυγική κρίση στην Ευρώπη δεν μπορεί καμία χώρα να την επιλύσει από μόνη της. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες και η ΕΕ πρέπει να δράσουν μαζί και να βοηθήσουν εκείνες τις χώρες, οι δυνατότητες των οποίων έχουν φτάσει ήδη στα όρια τους όπως η Ελλάδα, η ΠΓΔΜ και η Σερβία", δήλωσε ο Φεντερίκο Φόσι, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
"Η σημερινή κατάσταση δείχνει πως πολύ συχνά οι πρόσφυγες περιγράφονται ως ένα φορτίο για πολιτικούς σκοπούς. Λαϊκιστές πολιτικοί εμφανίζονται ο καθένας τους κάθε μέρα στις τηλεοράσεις. Η δημοσιογραφική κάλυψη πρέπει να είναι υπεύθυνη και να επιτρέπει στους ανθρώπους να σχηματίζουν τη δική τους άποψη στη βάση μιας δίκαιης και ισορροπημένης ενημέρωσης", πρόσθεσε απευθυνόμενος σε όσους βάζουν το πολιτικό κέρδος ή το πολιτικό κόστος πάνω από την ανθρώπινη ζωή.
Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία διαλύει κάθε επιχείρημα, των λαϊκιστών και των ακροδεξιών, που έχουν εύκολες τις λύσεις του "κλεισίματος των συνόρων" και των μέτρων "μηδενικής ανοχής" απέναντι στους απελπισμένους.
Και για να θυμηθούμε και τους εγχώριους οπαδούς της απανθρωπιάς και της ηλιθιότητας, αξίζει να αναρωτηθούμε αν αυτό το παιδάκι που εντοπίστηκε νεκρό στις ακτές της Τουρκίας, είναι "λαθραίος" και "επικίνδυνος τρομοκράτης" ή αν "θα το παίρναμε σπίτι μας";

Πηγή: news247.gr

Ασφυξία από... γελοίους, απάνθρωπους και κυνικούς

Να τους πεις γελοίους, απάνθρωπους και κυνικούς; Τα λόγια είναι λίγα για να εκφράσουν τον αποτροπιασμό και την αηδία για το σημερινό κατάπτυστο πρωτοσέλιδο της "Δημοκρατίας" 

Αδυνατούσαμε και να σχολιάσουμε το κατάπτυστο αυτό δημοσίευμα που κάνει λόγο για "Ασφυξία από λαθραίους". Με κρύα καρδιά αναζητούμε τις πιο ήπιες εκφράσεις για να πούμε τι νιώσαμε όταν το πρωί αντικρύσαμε αυτή τη φυλλάδα να βάζει αυτόν τον εμετικό πηχυαίο τίτλο για τους πρόσφυγες δίπλα στη φωτογραφία του νεκρού παιδιού που έχει προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση.

Αυτό το αίσχος κάνει να ντρέπονται όλοι οι άνθρωποι που παλεύουν πάνω απ' όλα για τη ζωή και που αποτελούν τη μόνη μας ελπίδα.

Για τους "λαθραίους" εκδότες και δημοσιογράφους έχουμε μόνο μια φράση: μόνο αίσχος!

left - παπαλάμπραινα

Έρχεται η ΝΔ;

του Απόστολου Διαμαντή
Το εκλογικό τοπίο θόλωσε, εξαιτίας των λαθών προεκλογικής στρατηγικής του Σύριζα, ο οποίος μπήκε στην αφετηρία με σωρεία τακτικών λαθών.
Πρώτον ο Τσίπρας άργησε να πάρει μπρος, αφήνοντας πολύτιμο ελεύθερο χρόνο στον Μεϊμαράκη, επενδύοντας στην τελική έφοδο. Πλην όμως αυτό έχει ρίσκο, διότι η θέση εκκίνησης είναι σημαντική. Ο Μεϊμαράκης, όσο ο Τσίπρας δεν εμφανίζονταν, βρήκε τον χρόνο να περάσει τα μηνύματα που ήθελε και κυρίως να ασχοληθεί με την συσπείρωση της ΝΔ, που είναι και ο αρχικός του στόχος. Εάν ο Τσίπρας έμπαινε εξαρχής, με την παραίτηση, δυναμικά στον προεκλογικό αγώνα, με συγκεντρώσεις, ομιλίες και διαμορφωμένη ολοκληρωμένη τακτική εκλογών, πιθανόν να είχε ανακόψει εξαρχής τον επερχόμενο Βαγγέλη.
Δεύτερον, έγιναν σημαντικά λάθη τόσο στα πολιτικά μηνύματα που εξέπεμψε ο Σύριζα, όσο και στον τρόπο που τα μετέδωσε. Η πρόταξη της αυτοδυναμίας ήταν λάθος, διότι δημιούργησε ανασφάλεια στο εκλογικό σώμα, το οποίο γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο. Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι η ανάγκη κυβερνητικής σταθερότητας. Επομένως ο Σύριζα μπήκε στην κρίσιμη εκλογική εβδομάδα με λάθος κεντρικό πολιτικό μήνυμα.
Μαζί με αυτό το λάθος έγινε και ένα δεύτερο: ο Τσίπρας δεν παίρνει πάνω του την συμφωνία που υπέγραψε, έστω και εξ ανάγκης και προτιμά να μιλάει όχι και τόσο ρεαλιστικά, αλλά κυρίως με ψυχολογικά και συναισθηματικά υπονοούμενα. Δώσαμε την ψυχή μας, ματώσαμε και άλλα τέτοια ηρωϊκά έχουν βεβαίως κάποιο αποτέλεσμα, πλην όμως δεν επαρκούν για να διαμορφώσουν πλειοψηφικό ρεύμα. Θυμίζουν αυτά που έλεγε το ΠΑΣΟΚ ότι σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων, ματώσαμε για την Ελλάδα και πληρώσαμε μεγάλο κόστος. Και λοιπόν; Πολύ ωραία. Ευχαριστούμε που ματώσατε, να περάσει ο επόμενος που θα ματώσει.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται τόσο για ηρωϊσμούς, έχει απομυθοποιήσει πολλά πράγματα και είναι κάπως κυνικός με την πολιτική και δικαίως. Ο οραματικός στρατηγικός πολιτικός λόγος είναι απαραίτητος, αλλά δεν είναι ψυχολογικός, ούτε μόνον συναισθηματικός. Είναι σαφής ο οραματικός πολιτικός λόγος, εξαιτίας ακριβώς του ότι είναι πολιτικός και όχι καλλιτεχνικός. Προσδιορίζει το πολιτικό μέλλον, δεν προσδιορίζει κάποια αισθητική αρχή.
Ο Τσίπρας λοιπόν έπρεπε με θάρρος να αναλάβει το βάρος της συμφωνίας, να παρουσιάσει τα όσα θετικά σημεία υπάρχουν και να περάσει απευθείας στο εκλογικό διακύβευμα: μια σταθερή κυβέρνηση με κορμό τον Σύριζα, που θα εφαρμόσει την συμφωνία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και θα προσπαθήσει να βγάλει την Ελλάδα από την εποχή των μνημονίων, δημιουργώντας ένα κράτος δίκαιο και αλλάζοντας το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
Τα δύο αυτά λάθη, το θολό τοπίο των συνεργασιών και ο μη ρεαλιστικός πολιτικός λόγος, κόστισαν στον Σύριζα την δημοσκοπική πρωτιά. Βεβαίως ο Τσίπρας έχει όλο τον χρόνο να ξαναπάρει τη θέση του φαβορί των εκλογών, αρκεί να μιλήσει καθαρά και με ειλικρίνεια. Έχει υπέρ του πλέον και τον ορατό κίνδυνο επαναφοράς του Άδωνη, του Κυριάκου και του Βορίδη. Ας τον εκμεταλλευθεί  εξηγώντας ταυτόχρονα με σαφήνεια το κυβερνητικό του πρόγραμμα και το ζήτημα των συμμαχιών. Αν δεν το κάνει άμεσα, ίσως χάσει και τις εκλογές, διότι ο Μεϊμαράκης έχει τη δυνατότητα να κόψει πρώτος το νήμα, εκμεταλλευόμενος τα λάθη του αντιπάλου.
Λένε κάποιοι πως στην πραγματικότητα ο Τσίπρας, βλέποντας ως βέβαιο ενδεχόμενο την αποτυχία του προγράμματος και την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη μέσα στο 2016, αποφάσισε να παραδώσει σε άλλον αυτήν την πορεία και στο μεταξύ να προετοιμαστεί για την επάνοδό του.
Μου φαίνεται αρκετά ακραία μια τέτοια σκέψη. Όταν πας σε εκλογές πας να τις κερδίσεις. Αυτό είναι απίθανο να αλλάξει, ίσως δεν είναι καν εφικτό. Πάντως το ενδεχόμενο αυτό έχει μια ρεαλιστική παραδοχή, έχει μια λογική, αλλά παραμένει ιδιαίτερα μακιαβελικό και επομένως αστήρικτο τελικά.
Η επόμενη εβδομάδα θα κρίνει και την έκβαση των εκλογών. Όλα πλέον είναι ανοιχτά.

tvxs

Είναι πολλά τα λεφτά για να τα χαρίσουμε σε 6 εργολάβους

Είναι πολλά τα λεφτά, σύντροφε, και τα νούμερα αντιστρόφως ανάλογα με τον αριθμό (6) αυτών που περιμένουν το κλείσιμο της περίφημης «αριστερής παρένθεσης», ώστε να επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη τους.

του Πέτρου Κατσάκου
Για την απομάκρυνση από τη λογική «των έργων βιτρίνας» δεσμεύθηκε από τα Χανιά ο Αλέξης Τσίπρας, συνομιλώντας με εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, περιγράφοντας ταυτόχρονα τη λογική της επόμενης ημέρας με προτεραιότητα «τα πολλά μικρά και μεσαία έργα που θα αντιμετωπίζουν προβλήματα και θα δίνουν ανάσες». Πίσω από την αντίληψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται η συνολική διαχείριση από την κυβέρνηση που θα προκύψει στις 20 Σεπτεμβρίου του ΕΣΠΑ 2014 - 2020 καθώς και του βασικού μέρους των 35 δισ. του προγράμματος Γιούνκερ. Είναι πολλά τα λεφτά Αλέξη, Βαγγέλη, Σταύρο, Παναγιώτη, Φώφη. Είναι πάρα πολλά τα λεφτά σύντροφε και αξίζει τον κόπο να αναλογιστεί κανείς το ποιός θα τα διαχειριστεί από την επομένη κιόλας των εκλογών.
Πριν λίγες ημέρες, ο Β. Μεϊμαράκης, περιγράφοντας την επόμενη ημέρα της υποτιθέμενης επιστροφής της Ν.Δ. στην εξουσία υποσχέθηκε να επαναφέρει στις 21 Σεπτεμβρίου το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων, χωρίς, όμως, να διευκρινίζει την ταυτότητα των υπό αναμονή «χαμογελαστών». Λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Χρ. Σπίρτζης, αποκαλύπτοντας πως το 80% των «μεγάλων έργων» της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ είχαν αναδόχους μόνο έξι εταιρείες, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί ποιοί είναι αυτοί που πρώτοι και καλύτεροι περιμένουν να σκάσει το χειλάκι τους από ευτυχία την επομένη των εκλογών με ένα ΕΣΠΑ και ένα πρόγραμμα Γιούνκερ να περιμένουν στο στρωμένο με γαλάζιο τραπεζομάντιλο τραπέζι του Μαξίμου.
Είναι πολλά τα λεφτά, σύντροφε, και τα νούμερα αντιστρόφως ανάλογα με τον αριθμό (6) αυτών που περιμένουν το κλείσιμο της περίφημης «αριστερής παρένθεσης», ώστε να επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη τους. Είναι πολλά τα λεφτά για ακόμη ένα «μακέτο» όπως η «Υποθαλάσσια Θεσσαλονίκης» και το μετρό της συμπρωτεύουσας που μας στοίχισαν χρυσάφι. Είναι πολλά τα λεφτά για να τα ξανακάνουμε δώρο σε κατασκευαστές σταθμών διοδίων. Είναι πολλά τα λεφτά για να επιστρέψουμε τη διαχείρισή τους στους παλιούς καλούς γνώριμους εργολάβους μας, με τις ευλογίες των πολιτικών τους ευεργετών.
Για την κατεύθυνση πόρων στους Δήμους και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έκανε λόγο ο Αλέξης Τσίπρας, επισημαίνοντας πως η ροή αυτών των χρημάτων θα τελεί υπό την κρίση και τον έλεγχο των πολιτών, σηματοδοτώντας μια νέα λογική διαχείρισης των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Από λίγα και σε πολλούς είναι η λογική του ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρεί να βάλει, και με τον τρόπο αυτό, ένα οριστικό τέλος στα φαραωνικού τύπου έργα της διαπλοκής. Μια πρώτη αρχή γίνεται ήδη από την υπηρεσιακή κυβέρνηση και την εκκίνηση των προγραμμάτων, αρμοδιότητας του υπουργείου Οικονομικών, του νέου ΕΣΠΑ 2014 - 2020 με τις πρώτες τρεις προδημοσιεύσεις προγραμμάτων για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Είναι μια καλή αρχή για μικρομεσαίους, αυτοαπασχολούμενους επιχειρηματίες και πτυχιούχους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ας μην πάει χαμένη.

 http://left.gr

Η Νέα Δημοκρατία επιστρέφει στις ... σέξι ρίζες της

Ναι λοιπόν, επιστρέφει στις ρίζες της η Νέα Δημοκρατία, στην παλιά "καλή" δεξιά παράταξη, με αρκετή δόση σέξι χουλιγκανισμού, προκειμένου να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της. 
Μπορεί σήμερα να μην υπάρχουν Κένταυροι ως τίτλος, υπάρχουν όμως Οννεδίτες. Από την εποχή του «Αβέρωφ Τοσίτσα πάρτους με τη γκλίτσα», μέχρι το χτεσινό «Βαγγέλη σέξι, σκίσε
τον Αλέξη», ένα τσιγάρο δρόμος.

Σεξιστικό, οπαδικό σύνθημα των μελών της ΟΝΝΕΔ, «εμπνευσμένο» από το ύφος που αποπνέει ο ίδιος ο αρχηγός της ΝΔ: «Βαγγέλη σέξι, σκίσε τον Αλέξη» ακούστηκε χτες σε συγκέντρωση στο Ηράκλειο.

Όταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έφτασε στην συγκέντρωση, η υποδοχή του έγινε με το κακόηθες σύνθημα «Βαγγέλη σέξι, σκίσε τον Αλέξη», το οποίο μάλιστα, όπως φαίνεται στο βίντεο, ο ίδιος ο αρχηγός της ΝΔ χαμογελαστός έδειξε να το χαίρεται.

http://www.avantipopolo.gr

Β. Μεϊμαράκης: "Άχρηστοι" καθαρίστριες, καθηγητές, σχολικοί φύλακες (!)

Θέμα απολύσεων στο Δημόσιο επαναφέρει με κυνική δήλωση ο πρόεδρος της Ν.Δ.

Με μια ανατριχιαστικού κυνισμού αποστροφή του λόγου του -"εμείς λέγαμε όχι σε άχρηστους στο Δημόσιο, εκείνοι τους επαναπροσέλαβαν"- ο Ευ. Μεϊμαράκης αποκάλυψε από το Ηράκλειο της Κρήτης το σκληρά νεοφιλελεύθερο πρόσωπο της παράταξής του.
Οι... "άχρηστοι του Δημοσίου που επαναπροσλήφθηκαν" δεν είναι άλλοι από τις καθαρίστριες, τους καθηγητές και τους σχολικούς φύλακες, τους απολυμένους μετά το "μαύρο" στην ΕΡΤ, τους διαθέσιμους και απολυμένους που αποκαταστάθηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα, μαζί με όλους τους άλλους "άχρηστους του Δημοσίου", ακούν τη Ν.Δ. να ξαναπειλεί με απολύσεις αν ο λαός την ξαναφέρει στη διακυβέρνηση.

 http://left.gr

Ένοχοι… Μέχρι Πότε;

Μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε από διεθνή πρακτορεία και κάνει τον γύρο του κόσμου αποκαλύπτει την πιο σκληρή εικόνα του προσφυγικού δράματος, την ίδια στιγμή που ο δυτικός κόσμος, αν και ένοχος, συνεχίζει να παρακολουθεί με απάθεια, και σε ορισμένες περιπτώσεις με μίσος, την τραγωδία να εξελίσσεται.
Το αγοράκι από τη Συρία βρέθηκε νεκρό στις ακτές της Αλικαρνασού, στα τουρκικά παράλια. Μαζί με την οικογένειά του είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους από το Ακίαρλαρ, νοτιοδυτικά της Τουρκίας, με προορισμό την Κω. Ωστόσο το σκάφος που επέβαιναν βυθίστηκε και το νήπιο, μαζί με την οικογένειά του, έχασαν τη ζωή τους αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον μακριά από την πατρίδα τους, όπου μαίνεται ο πόλεμος. Από τους 23 Σύρους πρόσφυγες που επέβαιναν σε δύο πλοιάρια τέσσερις διασώθηκαν, ενώ η ακτοφυλακή συνεχίζει τις έρευνες για τον εντοπισμό ακόμα πέντε ανθρώπων που αγνοούνται.
«Η ανθρωπιά που ξεβράστηκε» (#KiyiyaVuranInsanlik) είναι το hashtag που δημιούργησαν οι χρήστες του Twitter δημοσιεύοντας τις φωτογραφίες του νεκρού παιδιού σε μια προσπάθεια να αφυπνίσουν τους Ευρωπαίους. «Αν και αυτή η εικόνα δεν μπορεί να αλλάξει τη στάση της Ευρώπης για τους πρόσφυγες, τότε τι μπορεί;», διερωτάται ο Independent που δημοσιεύσει τις φωτογραφίες. Μπορεί;

tvxs

ΣΥΡΙΖΑ της Συνευθύνης

του Βασίλη Χριστόπουλου *
Σε προηγούμενο κείμενό μου (http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/na-kratisoyme-ton-syriza) είχα θέσει το ερώτημα: Υπάρχει στο Σύριζα ζήτημα  συλλογικής ευθύνης για αυτόν το «βρώμικο» συμβιβασμό;  Ή η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την ηγετική ομάδα και τον Αλέξη Τσίπρα, παρέχοντας στον κάθε διαφωνούντα το πολιτικό και ηθικό δικαίωμα  να διαχωρίσει  τη θέση του και να  παραμείνει καθαρός;
Σε  μια συλλογικότητα όπως είναι μια κλειστή οργάνωση εθελοντών επαναστατών υπάρχει, πιστεύω,  ένας ισχυρός δεσμός  αλληλεγγύης και συλλογικής ευθύνης. Την αλληλεγγύη  αυτή δυστυχώς κάποιοι τη θυμούνται μόνον  όταν θίγονται προσωπικά. Όπως στην  περίπτωση της  Νάντιας Βαλαβάνη,  που ζητούσε  επίμονα την αλληλεγγύη του Σύριζα  στο πρόσφατο και πασίγνωστο οικογενειακό της ατόπημα.
Κάποιοι θα πουν  πως η συλλογικότητα και η συλλογική ευθύνη δεν υπάρχουν. Αποτελούν προσχήματα  μόνο και μόνο  για να καλλιεργούν στα απλά μέλη  ένα αίσθημα ασφάλειας και μια ψευδαίσθηση συμμετοχής  και για να παρέχουν   τη δυνατότητα στην ηγετική ομάδα να ενεργεί στο όνομά τους.  Αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως τα  προβεβλημένα στελέχη και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας   αναβαπτίζονται καθημερινά στην εμπιστοσύνη των μελών μέσα από τα συλλογικά όργανα, τον εσωκομματικό και δημόσιο διάλογο, τα κομματικά ΜΜΕ.
Στην  κοινωνία και στη νομολογία γενικά επικρατεί η   ατομική επιλογή και η ατομική ευθύνη. Και οποιαδήποτε   ποινικοποίηση της συλλογικότητας (π.χ. όλων των μελών μίας  οργάνωσης για τις πράξεις της)   ανοίγει το δρόμο στην  κατάργηση κάθε έννοιας  δίκαιης  δίκης.
Στη συζήτησή μας δεν αναφερόμαστε σε πράξεις ποινικά κολάσιμες, εκτός κι αν το 3ο μνημόνιο… αποδειχτεί στο μέλλον κάτι τέτοιο. Άρα δεν  έχουμε κανένα λόγο να αρνούμαστε την κομματική συλλογικότητα  σε ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς που καταστατικά έχει συγκεκριμένη δομή, συλλογικές  οργανωτικές λειτουργίες, πολιτικό πρόγραμμα και συλλογικό όραμα.
Για τη  μνημονιακή διολίσθηση του Σύριζα   απλά μέλη, στελέχη, βουλευτές, είναι, είμαστε,  κατά συνέπεια όλοι συνυπεύθυνοι.  Και βεβαίως   συνυπεύθυνοι  για την προετοιμασία τα χρόνια 2012-2014, τη διακυβέρνηση της χώρας μετά την 25/1/2015 και την πορεία της  διαπραγμάτευσης. Το Συνέδριο του 2013 επιβεβαίωνε  ότι ο Σύριζα  θα ανατρέψει με τη μία τα μνημόνια και όλοι συμφωνούσαν πως έτσι θα γίνει.
Για το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (12 δις), ο Σύριζα  δήλωνε  πως  θα το εφαρμόσει  ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευση του χρέους και (το πιο έωλο), ότι θα το χρηματοδοτήσει  από το ΤΧΣ και το ΕΣΠΑ. Και μόνο αυτό,  φανέρωνε  πίστη σε μια συμφωνία εντός της ΕΕ. Όλοι συμφωνούσαν, καμιά   αντίδραση ή  αντίλογος,  από  τους προσφάτως   διαφωνούντες.
Το πολιτικό οπλοστάσιο  του Σύριζα ήταν η   πάγια  θέση  της σκληρής πολιτικής διαπραγμάτευσης μέσα στο ευρώ και το θεωρητικό οπλοστάσιο μια σειρά από   ιδεολογήματα: μας έχουν ανάγκη, αν φύγουμε καταρρέουν, το  τεράστιο κόστος εξόδου - μεγαλύτερο από το κόστος διάσωσης.  Και η γεωπολιτική θέση της χώρας  που έδινε μια επί πλέον θεωρητική  βεβαιότητα,  που ίσως   υπήρχε και εν μέρει ενεργοποιήθηκε, αλλά δεν αποτελούσε από μόνη της μια συνθήκη ικανή για μια άλλη συμφωνία.
Όλα τα προηγούμενα  μαζί, και κυρίως η  εχθρική στάση  των δανειστών και η επιλογή  τους για μια αριστερή παρένθεση, ή μια κυβέρνηση   που πρέπει να τιμωρηθεί (για παραδειγματισμό), συνέβαλαν  στην πορεία προς την 12η Ιούλη.
Η  κυβέρνηση Σύριζα, τελικά παρέμεινε  ζωντανή και όρθια.  Και αυτό που την κράτησε όρθια και απέτρεψε την παρένθεση (μπορεί να μη λέγεται, αλλά όλοι το διαισθανόμαστε) ήταν  το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου με το γενναίο όχι του.
Τελικά την 12η Ιούλη έφτασε η ώρα του συμβιβασμού και της  συνθηκολόγησης
Σήμερα κανείς δεν αμφισβητεί το μέγεθος των πιέσεων που ασκήθηκαν στην  κυβέρνηση της αριστεράς καθώς και τα σχέδια των μηχανισμών, αν όχι να την ανατρέψουν, αλλά (μετά την 5η Ιούλη) να την τιμωρήσουν σκληρά. Για παραδειγματισμό.
Ο ίδιος ο  Α. Τσίπρας το είπε καθαρά: «Συνθηκολογήσαμε, χάσαμε.   Δεν είναι αυτή η συμφωνία που  θέλαμε αλλά αυτό που μπορούσαμε,  την δοσμένη στιγμή και που θεωρούμε καλλίτερο από το χειρότερο, που ήταν  η άτακτη χρεοκοπία. Θα κάνουμε ότι μπορούμε να αντιρροπήσουμε  την κατάσταση, υποστηρίζοντας τα χαμηλότερα εισοδήματα με συγκεκριμένα μέτρα…»
Μετά το δυσμενές αποτέλεσμα ο καθένας θα περίμενε ότι ο  Σύριζα  θα  ανασκουμπωθεί  και  συλλογικά θα δράσει μέσα στη νέα κατάσταση. Στην οποία άλλωστε  με δική του ευθύνη οδήγησε τη χώρα.  Ότι θα επεξεργαστεί λύσεις και  θα ανοίξει  το εσωτερικό μέτωπο απέναντι στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Και ότι  η πίεση -  εκβιασμός προς τον  Τσίπρα , που θα ασκείται από την αριστερή αντιπολίτευση, θα  αφορά αυτό το εσωτερικό μέτωπο να προχωρήσει σε ρήξεις.
Ταυτόχρονα όλοι περιμέναμε να  ανοίξει και ο διάλογος προς ένα συνέδριο.  Τα επίδικα πολλά: Να επεξεργαστεί την διάχυτη  αντίληψη που θεωρεί  πως  οι  ταξικοί αγώνες, οι διεκδικήσεις, η ανατροπή της λιτότητας και των μνημονίων,  ακόμη και ο σοσιαλισμός πρέπει να διεξαχθούν μέσα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον, όσο σκληρό και εχθρικό κι αν είναι. Μαζί με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.    Γιατί έξω από το ευρώ και την Ευρώπη ο    οποιοσδήποτε  αγώνας  μπορεί εύκολα να συντριβεί, με άλλα λόγια  είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
Ταυτόχρονα να εξετάσει, μετά την εμπειρία της διαπραγμάτευσης, τι μπορεί  να γίνει με το Πρόγράμμα -3ο Μνημόνιο:
1. Να  εφαρμοστεί  αμβλύνοντας τις δυσμενείς  επιπτώσεις στα αδύναμα τμήματα της κοινωνίας με αντίμετρα και επί μέρους αντιστάσεις;
2. Να ανατραπεί  σύμφωνα με την προεκλογική  ρητορική;
3. Η Ελλάδα να αποχωρήσει  από τη ζώνη του ευρώ και να προχωρήσει στο δικό της  νόμισμα;
Κάποιοι καθαροί, αντί της συντεταγμένης  πορείας του Σύριζα και της κυβέρνησής του   νίπτουν τα χέρια τους να διώξουν τη βρώμα  από το 3ο  μνημόνιο.  Και με το πρόσχημα της αντίστασης  αποστατούν. (Ναι, περί αποστασίας πρόκειται). Ανατρέπουν την κυβέρνηση και επαναφέρουν την αντιμνημονιακή  ρητορεία σαν να μην γνώριζαν τίποτα.
Πότε κατάλαβαν ότι η όλη διαπραγμάτευση καταλήγει σε μνημόνιο και μάλιστα χειρότερο από κάθε προηγούμενο – όπως λένε; Ο επίσης καθαρός κ. Βαρουφάκης, ο επίσημος διαπραγματευτής μας, πότε  το  κατάλαβε; Στις 20 Φλεβάρη τι ακριβώς πέτυχε και τι  κατάλαβε;
Και τι προτείνουν στο Σύριζα και στον Τσίπρα οι καθαροί;
«Βρες τα  με το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ, το Ποτάμι. Εμείς τα χέρια μας δεν θα τα βρωμίσουμε στο 3ο Μνημόνιο».  Αποτέλεσμα; Να  παραδίδουν την εφαρμογή του  στις παλιές πολιτικές δυνάμεις της διαπλοκής. Και κυρίως να  στέλνουν τον Α. Τσίπρα  δεμένο χειροπόδαρα  στην αγκαλιά τους προκειμένου να  τις  ξεπλύνει.
Είναι αυτή μια πολιτικά έντιμη και ηθική στάση σε ένα συλλογικό εγχείρημα  συνευθύνης που μετά από μια τρίχρονη προετοιμασία περιλαμβάνει:  διακυβέρνηση, πολύμηνη διαπραγμάτευση και τελική συμφωνία που κρίνεται από όλους  επώδυνος συμβιβασμός;
Ο Σύριζα  επιβίωσε  παρά το ότι η κυβέρνηση συνθηκολόγησε. Η  ριζοσπαστική Αριστερά είναι ακόμη ζωντανή.  Και παρά την πολιτική και ηθική μείωση που υπέστη, έχει  ακόμη την  ισχυρή στήριξη της  κοινωνίας. Το πολιτικό   κριτήριό της  την  οδηγεί στο να  παραχωρεί  στο Σύριζα χρόνο και χώρο. Προκειμένου να  μην εγκαταλειφθούν τα ανήμπορα στρώματα στις  ακραίες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις. Και καλούν το Σύριζα να πάρει άμεσα μέτρα που θα αμβλύνουν  τις δυσμενείς  επιπτώσεις,  τα  λεγόμενα "ισοδύναμα" , στο αγροτικό,  στην προστασία της πρώτης κατοικίας, στα κόκκινα δάνεια, στις εργασιακές σχέσεις, στην  αποτροπή  κατά το δυνατόν της  εκποίησης της δημόσιας περιουσίας . Και βεβαίως να διαπραγματευτεί  τον Οκτώβρη με αξιοπιστία το χρέος.
Όλοι κερδίσαμε κάτι σημαντικό κατά την  7μηνη περιπέτεια,  σε γνώση και μάλιστα βιωματική.  Κυβέρνηση  και  κοινωνία  γίναμε σοφότεροι.  Αντιληφθήκαμε  κατ’ αρχήν τι σημαίνει σήμερα ο  καπιταλισμός  του ευρώ και οι μηχανισμοί του.  Τι σημαίνει διαπραγμάτευση μαζί τους.  Και πόσο σκληροί και αδίστακτοι είναι οι  μέθοδοί τους.
Ταυτόχρονα οφείλουμε να αξιολογήσουμε χωρίς αυταπάτες  τα ρήγματα που δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη κι αν αυτά  συνιστούν δυνατότητες για μια ευρωπαϊκή μετακίνηση. Και αν στο μέλλον ο αγώνας μπορεί να δοθεί εντός ή αν υπάρχει δρόμος απόδρασης.
Αντιληφθήκαμε επίσης  πόσο αποπροσανατολιστική στάθηκε  η  υπερβολή της αντιμνημονιακής ρητορικής όπως  ξεδιπλώθηκε τα τελευταία χρόνια  (και την οποία συνεχίζουμε ακόμη να  ακούμε αν και από πολύ λιγότερους). Όλα τα μέτρα των μνημονίων  με έναν ισοπεδωτικό τρόπο χαρακτηρίζονται  βάρβαρα χωρίς να γίνεται καμιά διάκριση. Οι  άδικες  οριζόντιες περικοπές,  η γενική υποτίμηση και λιτότητα που επέβαλαν και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που επιδιώκουν  εξισώνονται με  τα διαρθρωτικά μέτρα που αποσκοπούν  να αντιμετωπίσουν  τις  ελληνικές παθογένειες: τη διαφθορά και διαπλοκή, τη φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο,  τη δημόσια διοίκηση, την εξυγίανση του καταρρέοντος ασφαλιστικού συστήματος. Για τις  πρόωρες συντάξεις,  για παράδειγμα, προς τι τόσος δισταγμός και τόσο δάκρυ;
Καθώς η  αντιμνημονιακή ρητορική αναδομείται και επανεξετάζεται,  ο Σύριζα θα  πρέπει να σταθεί  προσεκτικός και σε άλλα συνθήματα και επίδικα της πολιτικής του  και κυρίως σε αυτά του εσωτερικού  μετώπου  απέναντι  στο  πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο:   διαφθορά και διαπλοκή του παλιού πολιτικού συστήματος,  οικονομική ολιγαρχία και εμπορικά ΜΜΕ, τα μεγάλα σκάνδαλα  κυρίως των εξοπλισμών, της Ζήμενς, της Αγροτικής,  τα λαθρεμπόρια,  οι λίστες.
Αν το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ης Σεπτέμβρη είναι θετικό για το Σύριζα, και ξεκινήσει τη δεύτερη κυβερνητική του θητεία, όλα αυτά να μην αποδειχτούν μερικές ακόμη προεκλογικές υπερβολές. Υπερβολές  που θα συσκοτιστούν και θα ξεχαστούν κάτω από το βάρος μιας «συνετής» διαχείρισης ή κάποιων ακόμη αναγκαίων συμβιβασμών.
Γιατί τότε όλοι, μέλη – στελέχη – βουλευτές, θα είναι (θα είμαστε) συνυπεύθυνοι χωρίς καμία δικαιολογία.

* Ο Βασίλειος Χριστόπουλος είναι συγγραφέας

tvxs

Αγαπητό μου ακροδεξιόμετρο

Σε συνέντευξή του στο Μega, ο πρόεδρος της Ν.Δ., όταν ρωτήθηκε για το αν θήτευσε στους “Κενταύρους” (ομάδα κρούσης της ΟΝΝΕΔ που έδρασε από τα τέλη της δεκαετίας του ’70) είπε επί λέξει: “Πρέπει να σας πω ότι στην περιοδεία τη χθεσινή με βρήκανε μερικοί που μου λέγανε: Ρε μεγάλε, ήσουνα και Κένταυρος; Δεν το ξέραμε. Μπράβο μεγάλε. Εγώ Χρυσή Αυγή ψήφισα. Τωρα που έμαθα οτι εισαι και Κένταυρος θα σε ψηφίσω.» Για να κλείσει με ένα πλατύ χαμόγελο: «Δεν με πειράζει λοιπόν που με λένε Κένταυρο. Καλό μου κάνει»

του Δημήτρη Σούλτα
Το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» είναι ήδη κάτι που βρήκε την επαλήθευσή του στο πρόσωπο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αλλά τελευταίως υπάρχει μια διάχυτη εντύπωση ότι στο πρόσωπο του επιβεβαιώνεται επίσης και το «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του»
Η μετάβαση της εξουσίας μέσα στο κόμμα από τον Αντώνη Σαμαρά στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη για πολλούς σήμανε ταυτόχρονα και την αλλαγή πλεύσης του κόμματος σε πιο κεντρώα νερά. Η θητεία Σαμαρά άλλωστε χαρακτηρίστηκε απ’ αυτό το μόνιμο αλληθώρισμα προς την ακροδεξιά, τόσο ως προς τις θέσεις (κυρίως στο μεταναστευτικό) όσο και ως προς τα πρόσωπα. Ο Τάκης Μπαλτάκος, που έβρισκε τη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά «πολύ κεντρώα» και ο Μάκης Βορίδης, εμβληματική μορφή της ακροδεξιάς, που ήταν ο πρόεδρος της νεολαίας του κόμματος του Παπαδόπουλου, αλλά και αυτός που δεν τα έλεγε απλώς “τσεκουράτα” αλλά τα έκανε επίσης, ήταν άνθρωποι που καθόρισαν τη φυσιογνωμία του κόμματος.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν υπονόησε τη στροφή προς την ακροδεξιά. Την έκανε ανοιχτά. Κι αυτό το απότομο κόψιμο του τιμονιού προς τα δεξιά υποτίθεται ότι θα έστρωνε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Σε συνέντευξή του στο Μega, ο πρόεδρος της Ν.Δ., όταν ρωτήθηκε για το αν θήτευσε στους “Κενταύρους” (ομάδα κρούσης της ΟΝΝΕΔ που έδρασε από τα τέλη της δεκαετίας του ’70) είπε επί λέξει: “Πρέπει να σας πω ότι στην περιοδεία τη χθεσινή με βρήκανε μερικοί που μου λέγανε: Ρε μεγάλε, ήσουνα και Κένταυρος; Δεν το ξέραμε. Μπράβο μεγάλε. Εγώ Χρυσή Αυγή ψήφισα. Τωρα που έμαθα οτι εισαι και Κένταυρος θα σε ψηφίσω.» Για να κλείσει με ένα πλατύ χαμόγελο: «Δεν με πειράζει λοιπόν που με λένε Κένταυρο. Καλό μου κάνει».
Γνωρίζουμε ότι ο κυνισμός είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά το να θεωρείς ότι “καλό σου κάνει” να σου αποδίδουν συμμετοχή σε παρακρατική ομάδα είναι μάλλον κάτι που υπερβαίνει τον τρέχονται κυνισμό. Δείχνει επίσης ότι το φλερτ με την εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής, το κλείσιμο του ματιού, παραμένει και μάλιστα με τους ιδεολογικούς όρους της ακροδεξιάς, του τύπου “Ψηφίστε με, ήμουν και εγώ “κακό παιδί”, όπως είστε εσείς τώρα”.
Πριν από μερικές μέρες, είχε προηγηθεί ένα tweet του, επίσης «κεντρώου», Νικήτα Κακλαμάνη που έλεγε για το κύμα των προσφύγων που κατακλύζει την Ελλάδα, αλλά και όλη την Ευρώπη: «Αυτό που γίνεται στα νησιά μας δεν είναι εισροή μεταναστών. Είναι κατευθυνόμενη απόβαση ισλαμιστών»
Δυστυχώς η ακροδεξιά ατζέντα παραμένει ανοιχτή στα γραφεία της Ν.Δ. ακόμα κι αυτά ξαναμεταφέρθηκαν στη Ρηγίλλης για ιστορικούς λόγους. Το ακροδεξιόμετρο παραμένει δυστυχώς στα κόκκινα.
Ένα μόνο ξεχνούν στην ηγετική ομάδα της Ν.Δ., εκτός του ότι αν τρέφεις το φιδάκι, κάποια στιγμή θα σε δαγκώσει. Τις εκλογές στην Ελλάδα τις κερδίζει όποιος πάρει μαζί του το κέντρο. Όποιος τσαλαβουτάει στα ακροδεξιά λασπόνερα, ψάχνει για τον επόμενο του Βαγγέλη

altsantiri

Γερμανικές εταιρείες εμπλέκονται στα χειρότερα ελληνικά σκάνδαλα μετά τον Β' Παγκόσμιο

«Μίζενς»

Η Siemens,  η Daimler, και η Rheinmetall είναι εμπλεκόμενες σε υποθέσεις εικαζόμενης διαφθοράς στην Ελλάδα, τη χώρα την οποία το Βερολίνο έχει κατ' επανάληψη προειδοποιήσει για την επισφαλή κατάσταση της οικονομίας της.
Σύμφωνα με τον ιστότοπο πληροφόρησης για την Ευρωπαϊκή Ένωση Euractiv,  μέχρι στιγμής δεν έχει οριστεί ημερομηνία παρουσίασης ενώπιον του ελληνικού δικαστηρίου για 19 πρώην στελέχη του γερμανικού ομίλου Siemens, αλλά αναμένεται να είναι μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές δίκες της δεκαετίας στην Ελλάδα.
Περισσότερα από 60 άτομα συνολικά, ερευνώνται για διαφθορά στην υπόθεση, την οποία το αμερικανικό παρατηρητήριο «CorpWatch» έχει ονομάσει «το μεγαλύτερο εταιρικό σκάνδαλο στη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας».
Σύμφωνα, πάντα με τον Euractiv, η βαυαρέζικη Siemens, της οποίας οι δεσμοί με την Ελλάδα ανάγονται στον 19ο αιώνα, είναι ύποπτη για το λάδωμα διαφόρων υπαλλήλων για τη σύναψη μιας από τις πιο επικερδείς συμφωνίες της χώρας – την αναβάθμιση του ελληνικού τηλεφωνικού δικτύου στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Συνολικά, η Siemens φέρεται να δαπάνησε 70 εκατομμύρια ευρώ σε δωροδοκίες στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις ελληνικές δικαστικές πηγές.
Η έρευνα βρίσκεται τώρα στο ένατο έτος της, με ένα φάκελο που αριθμεί πάνω από 2.300 σελίδες.
«Σιγή ιχθύος» και ο ρόλος του Χριστοφοράκου
Εκπρόσωπος της Siemens στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στο Μόναχο, σε σχετική ερώτηση του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (AFP), δήλωσε: «Δεν κάνω σχόλια για αυτήν την υπόθεση.»
Ανάμεσα σε αυτούς που φέρονται ως ύποπτοι για διαφθορά, είναι ο πρώην διευθύνων σύμβουλος του ομίλου στην Ελλάδα, Μιχάλης Χριστοφοράκος.
Ωστόσο, ο 62χρονος, ο οποίος έχει διπλή ελληνική και γερμανική υπηκοότητα και στο απόγειο της επιρροής του είχε σχέσεις με το σύνολο της πολιτικής ελίτ στην Ελλάδα, είναι απίθανο να προσαχθεί σε δίκη.
Ο Χριστοφοράκος εγκατέλειψε την Ελλάδα για τη Γερμανία το 2009 και η γερμανική δικαιοσύνη αρνήθηκε να τον εκδώσει, ισχυριζόμενη ότι η περίοδος παραγραφής που καλύπτει τις εικαζόμενες δραστηριότητές του, έχει λήξει.
Οι σχέσεις μεταξύ της Αθήνας και Βερολίνου - που έχουν ήδη δοκιμαστεί από την ελληνική οικονομική κρίση και η επιμονή της Γερμανίας στην επώδυνη λιτότητα για τη διάσωση της χώρας που μαστίζεται από το χρέος - δεν έχουν βοηθηθεί από την υπόθεση της Siemens.
Νωρίτερα αυτό το έτος, η μαχητική πρόεδρος του κοινοβουλίου στην Ελλάδα, Ζωή Κωνσταντοπούλου, είπε ότι η υπόθεση υπέκρυπτε δύο μέτρα και δύο σταθμά από την πλευρά του Βερολίνου.
«Είναι ένα ζήτημα δικαιοσύνης που δείχνει ότι υπάρχει διγλωσσία από τη Γερμανία», είπε στη γαλλική Liberation σε πρόσφατη συνέντευξή της.
«Οι γερμανικές εταιρείες εμπλέκονται εμφανώς σε πρακτικές διαφθοράς στην Ελλάδα, αλλά τέτοιες περιπτώσεις διερευνώνται μόνο περιστασιακά,» είπε σε πρόσφατη έκθεση του, το γερμανικό think-tank για την εξωτερική πολιτική.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια και τον δείκτη για τη διαφθορά κατά το 2014, ο ελληνικός δημόσιος τομέας θεωρήθηκε ως ένας από τους πιο διεφθαρμένους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το 2011, στο απόγειο της ελληνικής οικονομικής κρίσης, μια κοινοβουλευτική έρευνα υπολόγισε τη ζημιά στα δημόσια ταμεία από διογκωμένα συμβατικά κόστη, σε 2 δισ. ευρώ που βαρύνουν, εν τέλει, τους φορολογούμενους.
Προσοδοφόρες στρατιωτικές συμφωνίες
Οι προμήθειες όπλων ήταν ένας άλλος κερδοφόρος τομέας για τις γερμανικές επιχειρήσεις, με την Ελλάδα να δαπανά επί πολλά έτη, τα περισσότερα χρήματα, αναλογικά, μεταξύ των μελών της ΕΕ για την άμυνα - 2,2 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) το 2014 -, δήλωσε η Σάρα Βάγκενκνεχτ, βουλευτής του αριστερού κόμματος της Γερμανίας, Die Linke, στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Γερμανικές εταιρείες έχουν αποκομίσει σημαντικά κέρδη από κολοσσιαίες αγορές όπλων στην Ελλάδα», δήλωσε η Βάγκενκνεχτ.
Για την αυτοκινητοβιομηχανία Daimler, η ελληνική δικαιοσύνη ξεκίνησε έρευνες νωρίτερα αυτό το έτος, με την υποψία δωροδοκίας κατά την ανάθεση της σύμβασης για στρατιωτικά οχήματα 100 εκατομμυρίων ευρώ.
Η Krauss Maffei Wegmann, η εταιρεία παραγωγής του γερμανικού τάνκ Leopard, τέθηκε επίσης υπό εισαγγελική έρευνα στο Μόναχο.
Εν τω μεταξύ, το 2012, το δικαστήριο της Βρέμης στη Γερμανία, επέβαλε πρόστιμο 37 εκατομμυρίων ευρώ στην εταιρεία Rheinmetall, για μια υπόθεση δωροδοκίας που αφορούσε στην πώληση ενός αντιαεροπορικού αμυντικού συστήματος για 150 εκατομμύρια ευρώ.
Επίσης, δύο πρώην διευθυντικά στελέχη της εταιρείας παροχής βιομηχανικών υπηρεσιών, Ferrostaal, καταδικάστηκαν επίσης στο Μόναχο για σκιώδεις πληρωμές για μια ελληνική παραγγελία υποβρυχίου, με την εταιρεία να δέχεται το πρόστιμο των 140 εκατομμυρίων ευρώ.
Ωστόσο, οι παρατηρητές σημειώνουν ότι τα πρόστιμα συνήθως δεν πλησιάζουν καθόλου την αξία των εν λόγω κρατικών συμβάσεων, ακυρώνοντας έτσι τον αποτρεπτικό χαρακτήρα τους.

tvxs

Μη χάσουμε το χιούμορ που μας απέμεινε

του Πέτρου Κατσάκου
Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ανέλαβε, έπειτα από αίτημα της ΕΡΤ, δράση εναντίον του ψεύτικου Διονύση Τσακνή, και πραγματοποιεί ενδελεχή έρευνα για τον εντοπισμό του χρήστη που δημιούργησε τον λογαριασμό στο twitter. Αφορμή, η κραυγαλέα γκάφα δημοσιογράφων και πολιτικών να καταπιούν αμάσητη τη δήλωση του «Διονύση Τσακή» -και όχι Τσακνή- στο twitter, σύμφωνα με την οποία «η απόφαση να μη μεταδοθεί η συνέντευξη Τύπου της κ. Κωνσταντοπούλου από την ΕΡΤ ήταν καθαρά πολιτική. Δεν ευθύνεται η διοίκηση του καναλιού».
Ένας ανώνυμος χρήστης του twitter, που ξεκάθαρα αναφέρει στην «ταυτότητα» του προφίλ του ότι πρόκειται για parody account (λογαριασμός παρωδία, δηλαδή ψεύτικος) και δημιούργησε πλήθος αναδημοσιεύσεων χάρη στην αφέλεια ορισμένων, κινδυνεύει να βρεθεί τώρα κατηγορούμενος και να πληρώσει τα σπασμένα μιας χιουμοριστικής ανάρτησης στο δημοφιλές δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης. Και να πεις ότι το έκρυψε, πως πρόκειται για «προφίλ παρωδία», άντε και να του αποδώσεις κακόβουλες προθέσεις. Όταν, όμως, ο χιουμορίστας του twitter το λέει και το φωνάζει πως είμαι ο Τσακής και όχι ο Τσακνής και είμαι εδώ για να κάνω χιούμορ, τι είναι αυτό για το οποίο πρέπει τώρα να απολογηθεί; Να πληρώσει τη σπουδή κάποιων δημοσιογράφων να μπουμπουνίσουν την είδηση στο Διαδίκτυο ή μήπως τη βιασύνη κάποιων πολιτικών να κατακεραυνώσουν τη διοίκηση της ΕΡΤ για το «φίμωμα» της Ζωής Κωνσταντοπούλου με άνωθεν πολιτικές εντολές;
Δυστυχώς, κάποιοι δεν έχουν καταφέρει, παρά την πολυετή ενασχόλησή τους με τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, να αποφεύγουν τις παγίδες των λεγόμενων trolls του Διαδικτύου και συχνά πέφτουν θύματα της απροσεξίας και της μη διασταύρωσης της κάθε μπαρούφας που συχνά εκτοξεύεται στο Ίντερνετ και ακρίτως γίνεται «είδηση». Είτε πρόκειται για δημοσιογράφους είτε πρόκειται για πολιτικούς, το ότι πιάνονται κορόιδα είναι αποκλειστικά πρόβλημα δικό τους και ουδόλως φταίει ο πλακατζής που έριξε το δόλωμα στο Διαδίκτυο. Είναι χαρακτηριστικό και το ευχαριστήριο μήνυμα του «Διονύση Τσακή» προς την κ. Ραχήλ Μακρή, την οποία και χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη θαυμάστριά του, καθώς η πολιτικός από την Κοζάνη σήκωσε στο πόδι το Διαδίκτυο με οργισμένα σχόλια, καταδικάζοντας το «φίμωμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου».
Το πρόβλημα παίρνει άλλες διαστάσεις, όταν η διοίκηση της ΕΡΤ αντιμετωπίζει τον χιουμορίστα του twitter ως συκοφάντη και ζητεί από τις αρχές τον εντοπισμό του χρήστη «Τσακή». Τους πολιτικούς τους καταλαβαίνουμε και δικαιολογούμε ως ένα βαθμό το προεκλογικό τους άγχος. Τους δημοσιογράφους που τσίμπησαν στο troll επίσης. Η ΕΡΤ, όμως, γιατί να μπει σε μια διαδικασία αστυνομικών ελέγχων, ενδεχομένως και διώξεων; Ας μη χάσουμε και το λίγο χιούμορ που μας απέμεινε στο όνομα της απροσεξίας ορισμένων.

 http://left.gr

Η μελαγχολία μας είναι το βιάγκρα τους

Του Θανάση Καρτερού
Αριστερή μελαγχολία! Έκφραση ποιητική και πολιτική συνάμα, από κείνες που αρέσουν πολύ σε μας τους αριστερούς. Μελαγχολία που για μεγάλο διάστημα άπλωσε τη ζοφερή σκιά της πάνω απ' όλα τα κεφάλια: Συριζικά, ηγετικά, στελεχικά, οπαδικά, τσιπρικά, αντιτσιπρικά. Επηρεάζοντας συμπεριφορές, στάσεις και απόψεις. Τρέχοντας σε δρόμους και σε πλατείες με ανακοινώσεις και δηλώσεις, που βρήκαν πρόθυμη και μαζική αναπαραγωγή. Και οδηγώντας ουκ ολίγους σε υποστολή, ή και αλλαγή, σημαίας.
Από μια άποψη μπορεί κανείς και να είναι και περήφανος ως αριστερός για όλα αυτά. Το 'χουμε, πώς να το κάνουμε. Είμαστε με τα ιδανικά κι όχι με τα δανεικά. Ενώ οι μπαγάσηδες οι προηγούμενοι -σαράντα χρόνια κλέφτης...- και οι από πάνω, και οι από κάτω, και οι από δίπλα, και οι από πίσω τους καμιά μελαγχολία δεν έπαθαν όταν υπέγραφαν τα όργια. Επέβαλαν τα όργια. Έκαναν τα όργια. Συνωμοτούσαν για τα όργια με δανειστές, βαρόνους και τραπεζίτες. Και προπαγάνδιζαν τα όργια από τα μη μελαγχολικά ΜΜΕ.
Ψυχροί τύποι. Και καθεστώς έχτισαν. Και το Ναι αγκάλιασαν. Και τους δανειστές σιγοντάρισαν. Και το Grexit έκαναν μπαμπούλα. Κι ούτε ενός το μάτι δεν καθρέφτισε κάποια μελαγχολία: Τι κάναμε στην καημένη την Ελλάδα! Και πότε μελαγχόλησαν; Όταν τους ήρθε η ξανάστροφη των εκλογών. Και η ξανάστροφη του Όχι. Όταν γέλασε το δικό μας χειλάκι δηλαδή. Που πάει να πει ότι αυτοί μελαγχολούν όταν εμείς χαμογελάμε. Ενώ εμείς μελαγχολούμε κι από μόνοι μας. Όταν αλλιώς τα παλεύουμε κι αλλιώς έρχονται.
Συμπέρασμα: Ακόμα και η μελαγχολία είναι πολιτική. Και ταξική, με το συμπάθιο. Όταν εμείς χαμογελάμε, αυτοί μελαγχολούν. Όταν εμείς μελαγχολούμε, αυτοί έχουν το πανηγύρι που ζήσαμε τελευταία. Ξεχειλώνει το μουστάκι του Μεϊμαράκη από το χαμόγελο και πλημμυρίζουν οι τηλεοράσεις από τεστοστερόνη παλινόρθωσης. Ποιητική εικόνα: Η δική μας μελαγχολία είναι το βιάγκρα τού γερασμένου πολιτικού τους οργανισμού. Ανατριχιαστικό, αλλά δυστυχώς απολύτως αληθές.
Δείγμα ευαισθησίας, συνεπώς, η αριστερή μελαγχολία. Αλλά αν είναι να συνδράμει για να ξαναγίνει καθεστώς η αναισθησία όσων έκαναν τη χώρα αποικία, συγγνώμη: Δεν πρέπει τουλάχιστον να την αναστείλουμε για να κερδίσουμε τις εκλογές; Για την έρμη τη χώρα. Αλλά και για μας δευτερευόντως. Διότι έτσι θα χαμογελάσουμε, τουλάχιστον, μέχρι την επόμενη μελαγχολία μας.

avgi

Κάτια Κίπινγκ (Die Linke): Ο Αλέξης Τσίπρας απέτρεψε βάναυσα κοινωνικά μέτρα στη διαπραγμάτευση

«Η ελληνική κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα κατάφερε να έχει συγκεκριμένες επιτυχίες στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς και να αποτρέψει βάναυσα κοινωνικά μέτρα» τονίζει σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η Κάτια Κίπινγκ, συμπρόεδρος του Die Linke – του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς. «Υπάρχει σαφώς διαφορά στο αν ένα αριστερό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια από τις προηγούμενες κυβερνήσεις διαπραγματεύεται με τους θεσμούς της Ε.Ε» σημειώνει η κα Κίπινγκ και προσθέτει: «Αν και η ελληνική πλευρά βρέθηκε στη θέση του εκβιαζομένου, κατάφερε να κατακτήσει στις διαπραγματεύσεις αρκετά. Κατάφερε λ.χ. να είναι απόλυτη προτεραιότητα η άμεση υποστήριξη των κοινωνικά ασθενέστερων, ώστε να ανακουφιστούν από τις νέες συνέπειες της νέας οικονομικής ύφεσης»

Η συμπρόεδρος της γερμανικής Αριστεράς, παραδέχεται πάντως ότι «το προκείμενο μνημόνιο αντανακλά στις βασικές του κατευθύνσεις το πνεύμα της αυστηρής λιτότητας, δηλαδή της «καταστροφικής πολιτικής περικοπών». Παράλληλα με -ασφαλώς- σκόπιμους όρους όπως λ.χ. για την βελτίωση της είσπραξης φόρων, διατρέχουν τη συμφωνία απαιτήσεις για κοινωνικές περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις και κατάργηση δικαιωμάτων των εργαζομένων. Εστω και αν αυτά τα σημεία δεν αλλάζουν το βασικό χαρακτήρα του κειμένου της συμφωνίας αποδεικνύουν εντούτοις ότι για τον χειμαζόμενο πληθυσμό είναι καλύτερα να διαπραγματεύονται με τους εκβιαστικούς θεσμούς της Ε.Ε. δυνάμεις κοινωνικά προσανατολισμένες όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ» τονίζει η κα Κίπινγκ
Ερωτηθείσα για τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, η συμπρόεδρος της γερμανικής Αριστεράς σημειώνει: «Οι διασπάσεις είναι πάντα λυπηρές. Ελπίζουμε ότι παρ ΄όλες τις διαφορές οι ποικίλες αριστερές δυνάμεις στην Ελλάδα θα ξανασυναντηθούν στον αγώνα κατά της αυστηρής λιτότητας και για μια κοινωνική Ευρώπη»
Αναφερόμενη στον Αλέξη Τσίπρα η κα Κίπινγκ τονίζει: «Ο Αλέξης Τσίπρας απολαμβάνει της αμέριστης εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού και διαθέτει μια τόσο μεγάλη υποστήριξη όσο πιθανόν κανένας άλλος πρωθυπουργός στην Ευρωζώνη. Το γεγονός ότι υπέβαλε την παραίτησή του και προκήρυξε νέες εκλογές για τις 20 Σεπτεμβρίου, αποδεικνύει πόσο μεγάλη είναι η ανάμειξη των δανειστών στην εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, διότι υπό τους εκβιαστικές όρους των θεσμών ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην κυβερνητική εντολή που έλαβε. Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα είναι επομένως ένα λογικό βήμα. Ενας πρωθυπουργός χωρίς δική του πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, δεν θα ήταν μόνο συνεχώς εξαρτημένος από τις ψήφους ειδικά εκείνων των κομμάτων, τα οποία είναι τα κυρίως υπεύθυνα για την κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά πέραν τούτου η θέση του θα αποδυναμωνόταν εξαιρετικά στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς για την ελάφρυνση του χρέους».

http://enter4news.gr

ΣΥΡΙΖΑ: Θα καταργήσουμε το 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση

Ο ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει σε ανακοίνωσή του ότι η αύξηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, προέκυψε μετά από επίμονο αίτημα των θεσμών, και ζητεί από την υπηρεσιακή κυβέρνηση να προχωρήσει στην αναστολή του μέτρου.

Η Κουμουνδούρου σημειώνει ότι «η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα θα καταργήσει το εν λόγω μέτρο». Ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει ότι «η συγκεκριμένη αύξηση ψηφίστηκε στις 15 Ιουλίου και από τη Νέα Δημοκρατία που υποκρίνεται ότι μόλις το κατάλαβε». Τέλος, στην ανακοίνωση επισημαίνεται: «Μετά και τη δημόσια δήλωση της Κομισιόν ότι δεν ζητήθηκε αύξηση του ΦΠΑ στην εκπαίδευση, ζητάμε από την υπηρεσιακή κυβέρνηση να προχωρήσει στην αναστολή του μέτρου. Είναι πρώτη προτεραιότητα για χιλιάδες νοικοκυριά».

koutipandoras

Εξαίρεση ζήτησε η Ελλάδα από τα μεταλλαγμένα της Monsanto

Η Mosanto ανακοίνωσε ότι θα συμμορφωθεί με το αίτημα της Ελλάδας και της Λετονίας να εξαιρεθούν από την εφαρμογή της καλλιέργειας γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, η εταιρεία κατηγορεί πάντως τις δυο χώρες ότι «αγνοούν την επιστήμη». 
Σύμφωνα με νόμο που υπογράφηκε τον Μάρτιο τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την εξαίρεσή τους από κάθε αίτημα έγκρισης για την καλλιέργεια μεταλλαγμένων. Πάντως ενώ υπεύθυνη για την έγκριση της εξαίρεσης είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η αίτηση πρέπει επίσης να υποβληθεί στην εταιρεία, δηλαδή την Mosanto.
Η Mosanto στην επίσημη απάντησή της αναφέρει ότι το αίτημα των χωρών «αντιφάσκει και υπονομεύει την επιστημονική συναίνεση» ως προς την ασφάλεια των γενετικά τροποποιημένων σπόρων που χρησιμοποιεί. Επιπλέον επισημαίνει ότι η Ευρώπη αποτελεί μικρό μέρος στις δραστηριότητες της εταιρείες κι ότι οι εξαιρέσεις αυτών των χωρών δεν θα έχουν καμία επίπτωση στην επιχείρηση.
«Παρ’ όλα αυτά, λυπούμαστε που ορισμένες χώρες αποκλίνουν από μια προσέγγιση βασισμένη στην επιστήμη της καινοτομίας στη γεωργία και απαγορεύουν την καλλιέργεια ενός επιτυχημένου τροποποιημένου γενετικού προϊόντος για αυθαίρετους πολιτικούς λόγους» προσθέτει η εταιρεία.
Ο νέος νόμος της ΕΕ έχει προκαλέσει την αντίδραση της Mosanto αλλά και των ΗΠΑ που θέλουν η Ευρώπη να ανοίξει πλήρως τις πόρτες της στις καλλιέργειες των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων και μάλιστα αυτό να ενσωματωθεί στην Διατλαντική Συμφωνία Συνεργασίας Εμπορίου και Επενδύσεων, την περιβόητη TTIP.
Στην Ευρώπη οι χώρες είναι διχασμένες αναφορικά με τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες. Γαλλία και Γερμανία είναι αντίθετες, το ίδιο και η Σκωτία. Η Βρετανία έχει ταχθεί υπέρ. Σύμφωνα πάντως με την Κομισιόν μόνο η Λετονία και η Ελλάδα έχουν ζητήσει τη δυνατότητα εξαίρεσης από την Mosanto.
Ακτιβιστές ήδη καλούν και τις άλλες χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Λετονίας και της Ελλάδας. H Ευρωπαϊκή Επιτροπή από την πλευρά της έχει ζητήσει τη γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων σχετικά με το θέμα.
Πρόσφατα μάλιστα ανέφερε ότι «η μηδενική ανοχή απέναντι σε μη εγκεκριμένα μεταλλαγμένα προϊόντα παραμένει θέση της Κομισιόν η οποία απλώς αναζητά συμβουλές σχετικά με ένα επιστημονικό ερώτημα» που είναι «άσχετο με τις εμπορικές διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ». Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων αναμένεται να γνωμοδοτήσει σχετικά το 2017.

TVXS

Η ΝΔ και το χαμόγελο του Τζόκερ

Πάμε μπροστά, αδέλφια, τύφλα να 'χει το πρόζακ μπροστά στο πρόγραμμα της ΝΔ.

του Απόστολου Λυκεσά 
Πήρε βουνά και λαγκάδια ο πρόεδρος της ΝΔ, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, και μοιράζει υποσχέσεις και αποδείξεις. Υποσχέσεις σε κοινωνικές ομάδες και αποδείξεις νομιμοφροσύνης στα κέντρα εξουσίας και διαπλοκής. Δεν είναι η προσωρινότητά του ως προέδρου της ΝΔ αλλά η κρυφή ελπίδα του για μονιμοποίηση στη θέση. Πάντως, και παρά την συνεχή προσπάθειά του να αποκοπεί πλήρως από το πρόσφατο παρελθόν του κ. Σαμαρά, δεν δύναται να διαγράψει όλες τις παραδόσεις, πρέπει να συντηρεί και την ιδέα της συνέχειας, να καταδεικνύει την σχετική ΣΎΝΔΕΣΗ, και γι αυτό φροντίζει να υπενθυμίζει ότι όλα θα πάνε καλά «με τη βοήθεια του Θεού». Προσθέτοντας και ολίγο Καραμανλισμό όμως με την φράση «και την βοήθεια των πολλών». Εν ολίγοις, τι να σου κάνει και ο Θεός, άμα δεν σε ψηφίσουν. Και για να συμβεί αυτό, βάζεις μπροστά το τάξιμο και στην καρότσα φορτώνεις τις παλιές αμαρτίες οι οποίες, αν και σκανταλιάρες, έχουν την δύναμη να τροφοδοτούν το όχημα με καύσιμα, άσε που σου προσφέρουν και δωρεάν τα ηχεία στο παραπέτο που διαφημίζουν τις αρετές σου.
Κι έτσι ο πρόεδρος της ΝΔ άρχισε από το Νεοχώρι Αιτωλοακαρνανίας τις υποσχέσεις: «Γι’ αυτό και πρέπει να εξαιρεθούν από το φόρο και την προκαταβολή και το 100% (οι αγρότες). Ταυτόχρονα πρέπει να δούμε πως μπορεί ο ΟΓΑ να εξυγιανθεί, χωρίς να υπάρχει αυτή η τεράστια αύξηση, ο τετραπλασιασμός της εισφοράς. Υπάρχουν τρόποι. Διότι η Ε.Ε. βάζει το στόχο των εσόδων, αλλά  το πώς ένα κράτος θα πιάσει το στόχο, είναι θέμα δικής του πολιτικής. Μπορεί να βρει, από άλλα μέσα, ισοδύναμα μέτρα». Εν ολίγοις σας υπόσχομαι ότι η ΝΔ θα κάνει κάτι μαγικά, που δεν τα αποκαλύπτει -διότι δεν λέει τίποτα σαφές-, και τα προβλήματα θα πάθουν πανικό, οπότε πάνω στην αναμπουμπούλα θα βγουν οι λαγοί από το καπέλο. Δεν γνωρίζω αν οι αγρότες τον χειροκρότησαν και εάν γνώριζαν για ποιό λόγο τον χειροκροτούν.
Εάν όμως για τους αγρότες η υπόσχεση έχει την θολότητά που προκαλούν τα γυαλιά μυωπίας στους πρεσβύωπες, τα γυαλιά της τηλεόρασης είναι τα κατάλληλα, άλφα άλφα(ΑΑ). Στη συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής η ΝΔ, αγκαζέ με το ΠΟΤΑΜΙ, πάτησαν πόδι, έμπηξαν τις φωνές. Έξι εκατομμυριάκια διεκδίκησαν γαι την Ένωση Ιδιωτικών Καναλιών ως να ήταν αντιπρόσωποί τους. «Έτσι κάναμε πάντα» έσκουξαν ή για να το πω με την γλώσσα τους που στάζει ευγένεια «κατά την πάγια τακτική».
Διότι οι καναλάρχες υποστηρίζουν ότι καμιά υποχρέωση δεν έχουν να διαθέσουν χρόνο και ότι αυτό που συμβαίνει από το 2002, μοιάζει με ότι συνέβαινε με τα δωρεάν εισιτήρια στην Ολυμπιακή που έδιναν τα κόμματα εν όψει εκλογών. Σε λίγο δηλαδή θα ζητήσουν και την ... ιδιωτικοποίηση των καναλιών.Τι να τα κουβεντιάζουμε; Το θέμα είναι τα κανάλια να τσεπώσουν το ρευστό, «εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν» καθώς λέγανε οι προγονικές παραδόσεις. Κάθισε εσύ με τον Σκουρλέτη να επικαλείσαι τον νόμο και το Σύνταγμα.
Αλλά και για τη φορολόγηση, τον ΦΠΑ 23%  στα ιδιωτικά σχολεία; Τόσο αγώνα έδωσε η ΝΔ, έστυψαν το μυαλό τους οι αρθρογράφοι της να βρουν επιχειρήματα, τι για την τόνωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τι για τα ψυχολογικά προβλήματα γονέων και παιδιών των κολεγίων που θα βρεθούν αίφνης στις χαμοκέλες του δημόσιου σχολείου, τι ανακάλυψαν επίθεση εναντίον της αριστείας, ως και τους καθηγητές που θα χάσουν την δουλειά τους και τα δικαιώματά τους επικαλέστηκαν. Οι ίδιοι, που έκαναν γαργάρα την απόλυση καθηγήτριας που έκαμε τσακωτό τον κανακάρη του κ. Σαμαρά να αντιγράφει στις εξετάσεις... των αρίστων.
Και επειδή μόνο με το αλάφρωμα των φόρων δεν ζεις, πέρασε από την Πάτρα ο κ. Μεϊμαράκης, και υποσχέθηκε ότι θα φέρει «κέφι και δημιουργικότητα» την μελαγχολία ας την κρατήσουν οι αριστεροί. Τρελές χαρές θα κάνουμε έτσι και μας μπαστακωθεί ο κ. Μεϊμαράκης που είναι έξω καρδιά και τα λέει «λαϊκά» και «μόρτικα». Θα περάσουμε όλοι καλεσμένοι από τα πάνελ των καναλιών και μες στην χαρά θα συμμετέχουμε στο νέο σούπερ τηλεπαιχνίδι «The next top SMILE model».
Πάμε μπροστά, αδέλφια, τύφλα να 'χει το πρόζακ μπροστά στο πρόγραμμα της ΝΔ. Σαν του Τζακ Νίκολσον ως Τζόκερ, στον Μπάτμαν, θα καρφιτσωθεί στα χείλη μας το χαμόγελο.

ALTERTHESS

«Ρουσφέτι» 6 εκατομμυρίων ευρώ στα κανάλια από ΝΔ-Ποτάμι

Νέα Δημοκρατία και Ποτάμι που διεκδίκησαν στο όνομα των καναλαρχών «αποζημίωση» 6 εκατομμυρίων ευρώ για τον τηλεοπτικό χρόνο που θα παραχωρηθεί στα κόμματα κατά τη διάρκεια της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου
Άξιοι εκπρόσωποι της Ένωσης Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών εμφανίστηκαν στη συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής η Νέα Δημοκρατία και το Ποτάμι, που διεκδίκησαν στο όνομα των καναλαρχών «αποζημίωση» 6 εκατομμυρίων ευρώ για τον τηλεοπτικό χρόνο που θα παραχωρηθεί στα κόμματα κατά τη διάρκεια της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου. Οι εκπρόσωποι των δύο κομμάτων, λειτουργώντας υπέρ των ιδιωτικών καναλιών, πρότειναν στη διακομματική επιτροπή την εγγραφή του ανωτέρω ποσού «κατά την πάγια τακτική», όπως υποστήριξε η κ. Βούλτεψη, με το οποίο οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. φρόντιζαν με σχετικές ΚΥΑ να αποζημιώνουν τους καναλάρχες πριν από τις εκλογικές αναμετρήσεις. Μόνο που διαφορετικά ορίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος, όπως επεσήμανε ο Π. Σκουρλέτης:
«Μου έκανε εντύπωση γιατί η Ν.Δ. και το ΠΟΤΑΜΙ θέλουν να αποτιμήσουν αυτόν τον δωρεάν χρόνο σε ένα συγκεκριμένο ποσό εκατομμυρίων ευρώ. Ειλικρινά, ιδιαίτερα σ΄ αυτή την συγκυρία, όπου διεξάγεται μια συζήτηση, όπως γνωρίζετε, για να αποκατασταθεί το πλαίσιο λειτουργίας των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, το να ακούγονται τέτοιες φωνές μάλλον εξυπηρετούν άλλου είδους σκοπιμότητες».
Σε σχετική ερώτηση, ο Π. Σκουρλέτης επισήμανε πως «από τη μία πλευρά Ν.Δ. και ΠΟΤΑΜΙ [στάθηκαν] απέναντι όλων των υπολοίπων, οι οποίοι, όπως προβλέπει και ο νόμος, θεωρούν ότι τα ιδιωτικά τηλεοπτικά μέσα έχουν την υποχρέωση, εφ’ οσον κατέχουν δημόσιες συχνότητες, να παρέχουν δωρεάν αυτό τον χρόνο».

 http://left.gr

Κυβέρνηση και κίνημα επί του παρόντος

του Στάθη Γουργουρή
Προ μηνός είχα υποστηρίξει  ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς λειτουργεί ως ταραχοποιός ιδιότητα όσον αφορά τις δεδομένες νοηματικές κατηγορίες της πολιτικής, αν μη τι άλλο επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στη κυβέρνηση μετά την ριζική τομή στο πολιτικό χώρο που άνοιξαν τα κινήματα των Πλατειών. Ωστόσο, κυβέρνηση και κίνημα δεν ταυτίζονται και ούτε υπηρετεί το ένα το άλλο, ωστόσο και η κυβέρνηση και το κίνημα φέρουν ευθύνη το ένα απέναντι στο άλλο. Μπορούν να υπάρχουν τόσο συμπτωματικά όσο και ανταγωνιστικά, και πράγματι οφείλουν να το κάνουν, αν πρόκειται να διατηρηθεί η ριζοσπαστική δημοκρατική ιδιότητά τους. Ως εκ τούτου, υποστήριξα ότι η ετερογένεια και η συγκρουσιακή δημοκρατία απόψεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ συνιστούσε και την ιδιαίτερη ισχύ του.

Δεν έχω αλλάξει γνώμη. Βέβαια, το κίνημα μπορεί να αντέξει θεμελιώδεις διαφωνίες, αν εξακολουθεί να υπάρχει κοινή αγωνιστική προοπτική και κοινό όραμα σε βάθος χρόνου. Όμως, στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης, όχι κομματικής αλλά δημοκρατικής σε όλη την εμβέλεια της πολιτείας, όπου αποφάσεις επιβάλλονται στο πυκνότερο πλαίσιο ενεστώτος χρόνου, διαφωνίες που χάνουν τον ορίζοντα της αμεσότητας πίσω από το νέφος της ιδεολογικής καθαρότητας συχνά προκαλούν την αυτοκαταστροφή.
Η εσωτερική διαφωνία πήρε τόσο μεγάλες διαστάσεις σε κυβερνητικό επίπεδο, που τέθηκε όντως το ερώτημα αν ήταν πλέον εφικτό ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει όπως αρμόζει στη μοναδική ευκαιρία του εγχειρήματος μιας αριστερής κυβερνησιμότητας.
Η παραίτηση του πρωθυπουργού, πέντε μέρες πριν κλείσει ο έβδομος μήνας της κυβέρνησης, έδωσε την απάντηση στο ερώτημα, αποδεικνύοντας συνάμα την ταραχοποιό ιδιότητα του ΣΥΡΙΖΑ, που δυσκολεύει τυπικές κατηγοριοποιήσεις και αναλύσεις του πολιτικού. Η ανεξαρτητοποίηση μιας μειοψηφίας του δεν αλλάζει την ασύμβατη σύστασή του – και είναι ενδιαφέρουσα η διατύπωση του Κώστα Λαπαβίτσα ότι η νεότευκτη Λαϊκή Ενότητα δεν είναι κόμμα αλλά «μετωπικός σχηματισμός». Κατά πόσο αυτό ισχύει θα φανεί· σημειώνω απλώς τις αναλογίες με την ασύμβατη αντικομματική λογική του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Λαϊκή Ενότητα σηματοδοτεί, με απερίσκεπτη ειρωνεία, μια ακόμη διάσπαση στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς. Όποια κι αν είναι τα λάθη του κυβερνητικού χειρισμού, η διάσπαση, κατά τη γνώμη μου, χρεώνεται στην αδυναμία της μειοψηφίας να αντεπεξέλθει στην πρόκληση της κυβέρνησης της Αριστεράς. Προτίμησαν τη γνώριμη οδό της αντίθεσης, τη γοητεία της αντίστασης· αλλά εναντίον τίνος; Η ρητορική δηλώνει αντίσταση στην προσταγή των Μνημονίων, αφού παραμένει στο πλαίσιο ενός καλέσματος σε αντιαποικιακό αγώνα εθνικής ανεξαρτησίας. Στην πράξη, όμως, η αντίσταση δεν καταφέρεται εναντίον των ευρωγραφειοκρατών, τους οποίους ουδόλως ταράζει, αλλά εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση του οποίου, τουλάχιστον, διακόπτει.
Όσο και να ωρύονται οι διασπαστές ότι ευθύνεται η κυβέρνηση, το τέλος της κυβέρνησης το έφεραν αυτοί, αρνούμενοι να μοιραστούν την κοινή ευθύνη των αποφάσεων, έστω και διαφωνώντας. Κινήθηκαν προς την κατεύθυνση της μονοφωνικής στάσης σε ένα πολιτικό πεδίο, αν μη τι άλλο ρευστό και ευμετάβλητο, στο οποίο καθαρότητα σημαίνει πολιτική στασιμότητα, αμυντική θωράκιση πίσω από την ιδεολογία και υπεκφυγή έναντι των επιτακτικών απαιτήσεων της πραγματικότητας. Με την κίνησή τους δεν διέκοψαν απλώς το κυβερνητικό έργο, αλλά αποδυνάμωσαν την πολυφωνική σταθερότητα του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο εκτρέπουν στον κίνδυνο να βυθιστεί σε ένα πεισματάρη εγωισμό του δικού του δίκιου. Ευτυχώς, η εκλογική διαδικασία, ως θεατρική αρένα όπου όλα δικάζονται, αφαιρεί την ευκολία μιας ομφαλοσκόπησης. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί θα ήταν ο κανιβαλισμός να συνεχιζόταν αορίστως, και οι λέξεις «ήττα», «ξεπούλημα», «προδοσία» να συνέχιζαν να ηγούνται στο καθημερινό λεξιλόγιο.
Για την γενικότερη πόλωση που επέφερε τη διάσπαση έχει ευθύνη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, που βαραίνει και τις δύο πλευρές. Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει την οικειοποίηση εκ μέρους του μιας απλουστευμένης αντιπαράθεσης στην πολιτική των προηγουμένων κυβερνήσεων, που χώρισε το πολιτικό σώμα σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» (με όλα τα μετέπειτα διπολικά προσωπεία, με κυριότερο το «ευρώ – δραχμή»).
Οφείλουμε να παραδεχτούμε πόσο ολέθρια αποπροσανατολιστικός υπήρξε αυτός ο απλουστευτικός διχασμός του πολιτικού πεδίου. Όχι μόνο γιατί επισκίασε το ευρύτερο συγκρουσιακό πλέγμα κοινωνικών διαφορών, αλλά γιατί περιόρισε τη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει με την ευελιξία που επιβάλλει η σύγκρουση μιας αριστερής κυβέρνησης με το νεοφιλελεύθερο καθεστώς.
Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση έληξε, αλλά «αριστερή παρένθεση» θα συντελεστεί μόνο αν ο λαός αποσύρει την συγκατάθεσή του στο όλο εγχείρημα. Το σώμα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ρευστό και ετερογενές για να προβλέψουμε πώς θα συμπεριφερθεί. Ο άκριτος ενθουσιασμός που έσπρωξε εκτός Αριστεράς ψηφοφόρους στον ΣΥΡΙΖΑ είναι, δυστυχώς, ανάλογος με την άκριτη απογοήτευση τους. Για να κρατήσει κάποιους από αυτούς τους αδοκίμαστους στις υψηλές διακυμάνσεις της Αριστεράς ψηφοφόρους, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αποδείξει ότι αυτός αποτελεί τη μόνη σοβαρή προοπτική. Μόνο μια κυβέρνηση που λειτούργησε υπεύθυνα απέναντι στην επιτασσόμενη καταστροφή της χώρας μπορεί να εγγυηθεί την κυβερνητική ευθύνη.
Θα είναι εντελώς κοντόφθαλμο να αγνοηθούν τα στρώματα των ψηφοφόρων που δεν γνωρίζουν (από απειρία και διαφορετική ιδεολογική καταγωγή) τις ανησυχίες της Αριστεράς, αλλά, λόγω απλής κοινωνικής εμπειρίας και μόνον, τις συμμερίζονται – τα έχουν ζήσει. Με την ίδια έννοια, ψηφοφόροι που πραγματικά καταλαβαίνουν την ανάγκη μιας εκ βάθρων εξάρθρωσης του πελατειακού συστήματος διαφθοράς και διαπλοκής είναι απαραίτητο να (ξανα)κερδηθούν μέσα από μια πρόταση και ένα όραμα ευθύνης και τόλμης απέναντι στο παλιό κατεστημένο.
Ωστόσο, στο μεγάλο στοίχημα για την κυβερνησιμότητα της Αριστεράς, εκείνο που μετράει είναι το κίνημα. Πέρα από την ήττα στο ευρωπαϊκό μέτωπο, η εξόντωση του ΣΥΡΙΖΑ θα συντελεστεί αν τα πολύ σημαντικά για τα ελληνικά δεδομένα δίκτυα αλληλεγγύης και εξωθεσμικής κοινωνικο-πολιτικής πρακτικής πάψουν να λειτουργούν. Και ανταποκρίνονται, βέβαια, σε βαθιές κοινωνικές ανάγκες, λόγω της διαρκούς ανέχειας σε μεγάλα στρώματα πολιτών και της έξαρσης του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος. Η υποχώρηση του κινήματος σε αυτή τη φάση δεν πλήττει απλώς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κινδυνεύει να παραδώσει το κοινωνικοπολιτικό πεδίο είτε στην αβεβαιότητα, είτε, ακόμα, σε ενσυνείδητα αντιδημοκρατικές δυνάμεις και, εντέλει, στο έλεος των διεθνώς κινούμενων οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων.
Εδώ, θέλω να χαιρετίσω εκείνους τους διαφωνούντες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που απομακρύνονται μεν από το κυβερνητικό (και κοινοβουλευτικό) πεδίο, αλλά παραμένουν ενεργείς και προσηλωμένοι στο κίνημα. Αν η υπογραφή του Μνημονίου θεωρηθεί συνθηκολόγηση και ήττα, η αποστράτευση συνιστά αυτοχειρία και πανωλεθρία.
Αν το «πρόβλημα ΣΥΡΙΖΑ» τάραξε τα νερά των κοινωνικο-πολιτικών δεδομένων στην Ευρώπη, αυτό συνέβη επειδή ένας πολυφωνικός συνασπισμός κοινωνικής αλληλεγγύης κατάφερε, δημοκρατικά, να βρεθεί στη θέση να κυβερνήσει μια χώρα. Tο κατάφερε επειδή βασίστηκε σε ένα μεγάλης εμβέλειας κίνημα κοινωνικών πρακτικών, που έφερε ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής νεολαίας στο πολιτικό προσκήνιο, εκτός παραδοσιακών κομματικών οργάνων, και δημιούργησε διόδους συνεργασίας με λαϊκά στρώματα, που παραδοσιακά, ασχέτως των πραγματικών τους συμφερόντων, απέφευγαν οιαδήποτε αριστερή αντίληψη, εννοιολόγηση και πρακτική επί του κοινωνικο-πολιτικού.
Η διαμόρφωση των νέων πεδίων συνεργασίας δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα των κινημάτων των Πλατειών, τα οποία προέταξαν νέα φαντασιακά αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης της κοινωνίας. Η κρίση ενδυνάμωσε τα κινήματα, γιατί τους έδωσε ένα άμεσο αντικείμενο δράσης. Έτσι είδαμε τα μεγάλα επιτεύγματα των δικτύων αλληλεγγύης. Η σημασία του ΣΥΡΙΖΑ από εκεί διαχύθηκε στα ευρύτερα και μέχρι πρότινος μη προσεγγίσιμα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, και από εκεί άντλησε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων που το ανέδειξαν σε νέα ριζοσπαστική πολιτική δύναμη.
Θα είναι τεράστιο λάθος να χαθούν αυτοί οι κόμβοι επαφής και συνεργασίας κάτω από τη νοηματική θολούρα του διπολικού «μνημονιακού-αντιμνημονιακού» σχήματος. Και θα είναι πραγματικά πανωλεθρία εάν οι κινηματικές δυνάμεις εκφυλιστούν μέσα στα συγγενή διλήμματα περί αριστεροσύνης, που συνεπάγεται η ανεύθυνα λαϊκιστική ρητορική εκείνων των στελεχών που με ξεπερασμένη ιδεολογία επέφεραν τη διάσπαση και την πτώση της πρώτης αριστερής κυβέρνησης.
Ας ελπίσουμε –ή μάλλον, ας τολμήσουμε να κατοχυρώσουμε– ότι βρισκόμαστε μπροστά μόνο στο τέλος μιας φάσης, σε μια μεγαλύτερη και τολμηρότερη πορεία που ανοίγει ένα ξέφωτο και μας απελευθερώνει από τα ιδεοληπτικά καθεστώτα του παρελθόντος. Γιατί τα δύο μέτωπα που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντιμετωπίσει υπεύθυνα (1. τις συνέπειες της τρέχουσας πραγματικότητας της παγκοσμιοποιημένης πολιτικής οικονομίας, που έχει φέρει την Ελλάδα σε δεινή κατάσταση και 2. το εγχώριο πελατειακό καθεστώς διαφθοράς και διαπλοκής) απαιτούν τέτοια απελευθερωμένα ανοίγματα, προκειμένου να αναχαιτιστούν και να ξεπεραστούν με γνώμονα την ευρύτερη κοινωνική δικαιοσύνη και αυτονομία.

enthemata.wordpress.com

Γ. Βαρουφάκης: Οδυσσέας ή Βελλερεφόντης;

Του Απόστολου Λυκεσά
Ο Γιάνης Βαρουφάκης συνεχίζει με επιτυχία την θυελλώδη του καριέρα ως συνεντευξιαζόμενου. Το στενό και εχθρικό, εν πολλοίς, εγχώριο μιντιακό σκηνικό ανάλογο προφανώς του πολιτικού περιβάλλοντος, του προκαλούν αβολεψιά, τουλάχιστον, γι αυτό και βγήκε στην ανοιχτωσιά του ευρωπαϊκού πελάγους, τις φουρτούνες του οποίου έχει δοκιμάσει μεν ως υπουργός αλλά, τις προτιμάει ως φαίνεται, από τα επαρχιακά οικεία μελτέμια. Δύσκολα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν έχει νόημα να παρακολουθείς και το πώς σκέφτεται και ποιές απόψεις καταθέτει. Ωστόσο, αποδύομενος στην προσπάθεια να μιλά γρηγορότερα και από τον ίσκιο του, φτωχαίνει τα επιχειρήματα του, διολισθαίνει σε προχειρότητες οι οποίες και ασυγχώρητες είναι και δημιουργούν αμφιβολίες τόσο για την ανάλυση που κάνει όσο και για τις προτάσεις του, αποσυνθέτει τα επίδικα των λόγων του
Στην τελευταία του συνέντευξη ασκεί ξανά κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στον Αλέξη Τσίπρα, προσωπικά, τον οποίο παρομοίασε με τον Σίσυφο που σπρώχνει την πέτρα στην κορυφή του λόφου, σχολιάζοντας πως ο ίδιος, από μικρός θεωρούσε ανόητο τον Σίσυφο «γιατί εγώ απλά θα σταματούσα να σπρώχνω την πέτρα». Είναι προφανές ότι κανένας καλός δάσκαλος δεν τον καθοδήγησε στις μυθολογικές του αναζητήσεις οπότε ξαστοχούν και οι ερμηνείες του. Διότι αυτοαποκαλύπτεται, για το χειρότερο, ότι έκτοτε, ούτε ο ίδιος προσπάθησε να αυτοβελτιωθεί στον συγκεκριμένο τομέα. Κι αν τέτοιος είναι ο τρόπος που προσλαμβάνει τα μυθολογικά δεδομένα τότε δικαιούμαστε να είμαστε επιφυλακτικοί στον τρόπο που αναλύει και τα σύγχρονα.
Η χρήση του Σίσυφου στην αναφορά του κ. Βαρουφάκη, προφανώς γίνεται για να καταδειθχεί και χρωματιστεί κατάλληλα με τα αειθαλή χρώματα της ελληνικής μυθολογίας το μάταιο της πολιτικής που επέλεξε ο κ. Τσίπρας. Το λέει εξάλλου ορθά κοφτά: ο Σίσυφος είναι ένας βλάκας ο οποίος δεν καταλαβαίνει πως είναι μάταιο να σπρώχνει τον βράχο, αφού αυτός θα ξαναπέσει στα ριζά του βουνού, κι αυτό το αβάσταχτο μαρτύριο είναι άχρονο, ατελεύτητο. Πολλά λάθη μαζί, σε μια πρόταση, για να ελπίζει κανείς ότι έστω κι έτσι μπορεί να οδηγηθεί όχι μόνο σε σωστή λύση του προβλήματος, αλλά σε όποια λύση.
Κατ’ αρχήν ο Σίσυφος δεν είναι κανένας ηλίθιος, κανάς τριτοκλασάτος ήρωας, κάποιος αδιάφορος ωχαδελφιστής, ούτε φιλοτομάρι. Άμα τον ονοματίζει ο Όμηρος ως τον «κέρδιστο ανδρών», τι να πει η αφεντιά μας;  Μα δε είναι μόνο τούτο. Αν ο Προμηθέας έκλεψε την φωτιά από τους θεούς για το καλό της ανθρωπότητας, ο Σίσυφος κάνει τον Ροβεσπιέρο να μοιάζει παιδούλα του Παπαδιαμάντη, αφού επιτέθηκε στην ίδια την εξουσιαστική αρχή των Υπέρτατων Όντων, δεν θέλησε απλώς κάτι να κλέψει, αλλά επιχείρησε να στερήσει από τους θεούς το ένα και μοναδικό προνόμιο που κρατούν για τον εαυτό τους, την Αθανασία. Ο Σίσυφος ήθελε, ανάμεσα στα άλλα που έκανε, να αναβλύσει κρυστάλλινο νεράκι πάνω στον βράχο της Ακροκορίνθου και έστησε κάτι συμμαχίες με τον ποταμό Ασωπό που του είχε βατέψει την κόρη  την Αίγινα -βρε τι σου κάνουν οι αιώνιες συμπτώσεις- ο Δίας αυτοπροσώπως. Έγινε έξαλλος ο πρόεδρος του γιούρογκρουπ των θεών, κι έστειλε τον ίδιο τον Θάνατο να τον πάρει μια και καλή τον Σίσυφο. Αλλά αυτός, μαθημένος όπως λέει η μυθολογία στην επιβίωση με τους όρους και τις μεθόδους της ανθρωπότητας πριν καν υπάρξουν θεοί, ένας σαμάνος της εποχής του, κατάφερε ως και τον θάνατο όχι μόνο να τον ξεγελάσει αλλά να τον δέσει πισθάγκωνα, τόσο καλά που άδειασε μεμιάς ο Άδης. Τέτοια καζούρα, τέτοια ξεφτιλίκια δεν είχαν ξαναπάθει θεοί. Τον Άδη τον ίδιο στείλανε αλλά κι αυτόν τον ξεγέλασε, είχε βάλει την γυναίκα του να απειλήσει με στάση πληρωμών στις θυσίες. Όχι αίμα και μέλι δεν έρρεε, όχι κοψίδι δεν άπλωνε την τσίκνα του αλλά ούτε βέλασμα στα θυσιαστήρια θα ακουγόταν. Ως κι ο Αισχύλος έγραψε με αφορμή το περιστατικό τον «Δραπέτη Σίσυφο». Κι αφού την έφερε και στον Άδη, έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα και μόνο τότε, κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο, τον βρήκε μπόσικο ο Δίας και αντί να τον αφήσει να πεθάνει, τον έβαλε να κουβαλάει τον γνωστό βράχο.
Το Σισύφειο μαρτύριο, πάει να πει, δεν ήταν επιλογή του γέροντα Σίσυφου, επιλογή από την οποία δεν έφτανε να πει αυτός, «βρε, χαζό δεν είμαι να κάθομαι σα σκαθάρι να σπρώχνω τον βώλο μου, θα σταματήσω, άμα πια, καλύτερες οι συνέντευξεις». Το μαρτύριο του ήτανε τιμωρία. Δοσμένη μάλιστα όχι από όποιον κι όποιον, από τον Δία που είδε κι αποείδε τι νούλες ήταν οι άλλοι θεοί ανέλαβε δράση ο ίδιος.
Άμα ζούσε σήμερα ο Σίφυφος είμαι σίγουρος ότι θα έλυνε το θέμα της φοροδιαφυγής με τρόπο που θα ζήλευαν όλοι οι Βαρουφάκηδες του κόσμου, αφού στην εποχή του τουλάχιστον έλυσε το θέμα της ζωοκλοπής, με τρόπο που δεν είναι του παρόντος αναφέρω.
Επίσης, ο Σίσυφος, είναι και μερικά πράγματα ακόμη που ο κ. Βαρουφάκης δεν ξέρει, δεν θυμάται. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά θα είναι ενοχλητικό να μην θέλει να τα μάθει κιόλας. Διότι, αν και διαόλου κάλτσα ο Σίσυφος, ο γιός που έβγαλε έμεινε κι αυτός στην ιστορία: Οδυσσέας με τ’ όνομα, πάει να πει Μισητός, αφού έτσι τον ερμήνευσε στα ελληνικά, «οδυσσόμενος», ο Όμηρος πάλι, που τον έκανε μνημείο της ιστορίας. Αυτά που ξέρετε ότι ο Λαέρτης είναι πατέρας του Οδυσσέα είναι μούφα, όταν την πήρε την Αντίκλεια ήτανε ήδη γκαστρωμένη, να η κοιλιά της, οχτώ μηνών ήτανε ήδη.
Κι ήτανε ακόμη ο Σίσυφος, παππούς του Βελλερεφόντη, αυτουνού που καβάλησε τον Πήγασο να δει κατάματα στα δώματά τους ή και αφ’ υψηλού, αυτός, τους θεούς, και πάει, γκρεμοτσακίστηκε, που νομίζετε, στην «πεδιάδα του περιπλανώμενου». Και χάθηκε, έσβησε, φτωχός και καταφρονεμένος, παντέρημος, για λύπηση τουλάχιστον αυτός που κάποτε δεν άφηνε θηλυκό να μη ξεσηκωθεί στη θωριά του, αυτός ο άφοβος, και ικανός κάποτε, που μέχρι την Χίμαιρα είχε καμακώσει.
Τον βλέπω λοιπόν πολύ ... περιπλανώμενο τον κ. Βαρουφάκη, Οδυσσέας ή Βελλερεφόντης θα σας γελάσω, και να προσέχει τις μυθολογικές αναφορές αν δεν είναι έτοιμος για τις συνέπειες της υπεροψίας.
Κι αυτά, για να μην ξεχνιώμαστε, ισχύουνε για όλους μας. Ρωτήστε και τον Σίσυφο.

alterthess

Μεγάλη νίκη της Αργεντινής ενάντια στους δανειστές της

Ομοσπονδιακό εφετείο στο Μανχάταν αποφάσισε ότι δεν μπορεί να γίνει κατάσχεση των χρημάτων της κεντρικής τράπεζας της Αργεντινής (BCRA), που τηρούνται στη Νέα Υόρκη, από τους κατόχους ομολόγων της που δεν έχουν αποπληρωθεί. Πρόκειται για σημαντική νίκης τη χώρας κατά των δανειστών της. 
Το εφετείο έκρινε ότι ο δικαστής του περιφερειακού αμερικανικού δικαστηρίου Τόμας Γκρίεζα, στον οποίο είχαν προσφύγει το 2013 οι ομολογιούχοι, έσφαλε αρνούμενος το αίτημα της BCRA να απορριφθεί η αγωγή των πιστωτών. Το εφετείο διέταξε τον Γκρίεζα να απορρίψει την αγωγή των πιστωτών.
Η Αργεντινή χρεοκόπησε το 2001. Οι κάτοχοι του 93% των ομολόγων της συμφώνησαν να ανταλλάξουν τα ομόλογά τους το 2005 και το 2010 με μεγάλο «κούρεμα». Ορισμένοι πιστωτές της δεν δέχθηκαν την ανταλλαγή των ομολόγων τους και αργότερα κέρδισαν αποφάσεις για την άμεση αποπληρωμή τους από την Αργεντινή, κάτι που η χώρα αρνήθηκε να κάνει.
Η αγωγή, που υποβλήθηκε από τους επενδυτές NML Capital Ltd. and EM Ltd., επεδίωκε να υπάρξει απόφαση ότι η κεντρική τράπεζα της Αργεντινής είναι το «alter ego» της χώρας και είναι υποχρεωμένη να τους πληρώσει το ποσό των 2,6 δισ. δολαρίων.
Το εφετείο επέπληξε την Αργεντινή για τη συνεχιζόμενη αδυναμία πληρωμής των εναντίον της αποφάσεων. Το δικαστήριο δήλωσε ότι η απόφασή του υπέρ της Αργεντινής μπορεί να έχει το «ατυχές αποτέλεσμα» να ενισχύσει την άρνηση της χώρας.

TVXS