Η υπόθεση Λιγνάδη στάθηκε αφορμή να βγουν στην επιφάνεια όχι μόνο τα σημεία και τέρατα που σχετίζονται με ειδεχθή εγκλήματα επωνύμων και προβεβλημένων στο δημόσιο βίο, αλλά και η τακτική κουκουλώματος της βρωμιάς.
του Μαθηματικού
Απ’ τη μια η τακτική της κυβέρνησης. Προσπάθησε σε πρώτο χρόνο να συγκαλύψει το σκάνδαλο του εκλεκτού της, και σε δεύτερο χρόνο όταν τα γεγονότα βοούσαν, προσποιήθηκε ότι έδρασε αποφασιστικά προστρέχοντας στη δικαιοσύνη. Όλα καλώς καμωμένα και για τον πρωθυπουργό και για την υπουργό πολιτισμού οι οποίοι ακόμα ψάχνουν το αόρατο χέρι που διόρισε τον Λιγνάδη! Και από κοντά τα ΜΜΕ σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποσυνδέσουν τον εγκληματία από τους “εξαπατημένους” που τον διόρισαν, από την κυβέρνηση η οποία δεν είχε το σθένος να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την εξέλιξη της όλης υπόθεσης. Αντί για το αυτονόητο, ο Μητσοτάκης επέλεξε και πάλι επικοινωνιακά τεχνάσματα ανασύροντας επιχειρήματα από το βόθρο του διαδικτύου. Σήκωσε τον κουρνιαχτό της χυδαιότητας ταυτίζοντας την αξιωματική αντιπολίτευση με τακτικές τις οποίες ο ίδιος είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν. Με πρόσχημα την “ποιότητα του δημοκρατικού διαλόγου” επιχείρησε να συσπειρώσει τους οπαδούς της παράταξής του - πολλοί από τους οποίους είναι στα κάγκελα με τη Μενδώνη. Συνέδεσε τον πολιτικό του αντίπαλο με τα τρολ εγκαλώντας τον για τη “λάσπη” του διαδικτύου. Αυτός ο υπεράνω, ο καταγγέλλων τη χυδαιότητα, ο ήπιος και ενωτικός ηγέτης! Πρόκειται για μια επιχείρηση αποποίησης της ευθύνης, για μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ο αντίπαλος ως “θύτης” του συνόλου της παράταξης σε θέματα τάξης και ηθικής. Εμείς που διώξαμε τον Λιγνάδη είμαστε τα θύματα, και εσείς οι χυδαίοι και λαϊκιστές της Αριστεράς, οι θύτες. Τόση οίηση, υποκρισία, αμετροέπεια, μαζεμένα σε μια θεατράλε παρουσία ενός πρωθυπουργού!
Από την άλλη η τακτική του Κούγια. Προσπάθησε με επικοινωνιακά τεχνάσματα να μεταφέρει την υπόθεση από την ανακριτική αίθουσα στο προσκήνιο, στις τηλεοπτικές οθόνες. Επιχείρησε να απαξιώσει, να σπιλώσει, να τραμπουκίσει τα θύματα, τους ανθρώπους που τόλμησαν να υποδείξουν τον θύτη. Σήκωσε τον κουρνιαχτό της χυδαιότητας αποκαλώντας τα θύματα “επαγγελματίες ομοφυλόφιλους”, ψεύτες, ανάξιους λόγου μπροστά στον... ανυπεράσπιστο και πέραν πάσης αμφιβολίας έντιμο εντολέα του. Ο θύτης μετατράπηκε με τα μαγικά του Κούγια σε θύμα! Τα έβαλε με τους δικαστές που δεν ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους, τους υπέδειξε πώς πρέπει να ενεργήσουν και αποθέωσε το εαυτό του, αυτός ο υπεράνω, ο άριστος. Συνέδεσε την υπόθεση Λιγνάδη με πολιτικές σκοπιμότητες, με επενδυτικά επιχειρηματικά συμφέροντα, με τους “μέτριους”, ζηλιάρηδες ηθοποιούς του ΣΕΗ, τα έβαλε με τη ... “ιμιτασιόν” Αριστερά! Δεν είναι μόνο η 27σέλιδη απολογία που συνέταξε το επιτελείο του Κούγια καθ’ υπόδειξη του Λιγνάδη αλλά και οι δημόσιες τοποθετήσεις του δικηγόρου που προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Τόση αλαζονεία, ναρκισσισμός, αμετροέπεια, ρατσισμός, υποκρισία και έλλειψη ενσυναίσθησης μαζεμένα στις δηλώσεις ενός ανθρώπου!
Δεν ξέρω αν οι ομοιότητες στις τακτικές Μητσοτάκη και Κούγια είναι τυχαίες. Δεν ξέρω αν την τακτική κουκουλώματος τη δανείζεται η δικηγορία από την πολιτική ή το αντίστροφο, Δεν ξέρω ποιος αντιγράφει ποιον. Δεν ξέρω ακόμα αν οι πρωταγωνιστές που χειρίστηκαν και χειρίζονται τη συγκεκριμένη υπόθεση, από διαφορετική θέση ο καθένας, έχουν σχέση μεταξύ τους. Στον αναγνώστη το ερώτημα αν οι προσωπικότητες μοιάζουν μεταξύ τους, αν έχουν κοινά χαρακτηριστικά, αν είναι “συμπαίκτες” στο ίδιο παιχνίδι εξουσίας...
κουτι πανδωρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου