Οι Δυο Κληρονομιές

Τυχόν θάνατος του Δημήτρη Κουφοντίνα θα είναι σημείο τομής -ένα ακόμα θα πει κανείς- για την Ελληνική Δημοκρατία. Αυτό είναι τόσο προφανές, που το μόνο ερώτημα που προκύπτει, δεν είναι αν δεν το βλέπουν στην Κυβέρνηση, αλλά γιατί άραγε να το επιδιώκουν; Επειδή θεωρούν ότι τους συμφέρει;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΣΤΑΚΟΣ

Ας υποθέσουμε ότι έχουν δίκιο.

Ας υποθέσουμε ότι τους συμφέρει. Το κόστος για την ίδια την Δημοκρατία και την κοινωνική ειρήνη δεν το συνυπολογίζουν καθόλου;

Σημασία έχει μόνο το όφελός τους; Θέλουν να μυθοποιηθεί ο Κουφοντίνας; Θέλουν να γεννήσουν νέες γενιές επίδοξων διαδόχων του;
Τι ακριβώς θέλουν; Ποιος μιζάρει στην ρήξη και την έκρηξη και γιατί;
Ποιος θέλει να πυροδοτήσει την λύσσα και το μίσος και γιατί;
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται ότι τυχόν θάνατος του Κουφοντίνα από την απεργία πείνας και δίψας -και δη με αυτό το αίτημα, και δη με αυτή την αιτιολογία απόρριψης- θα γεννήσει ταυτόχρονα δύο κληρονομιές: μία του Κουφοντίνα ως περίπου μάρτυρα πλέον και μία του Μητσοτάκη ως ενός Πρωθυπουργού που προτίμησε πολιτικά τον θάνατο ενός κρατουμένου από την ικανοποίηση ενός σύννομου αιτήματός του; 

Ας αφήσουμε στην άκρη την ανθρωπιά, ας αφήσουμε στην άκρη τον νόμο, ας αφήσουμε στην άκρη την ψυχή και το πνεύμα του πολιτεύματος και ας αναρωτηθούμε μόνο με βάση την κοινή λογική: θεωρούν στην Κυβέρνηση, θεωρεί ο Πρωθυπουργός προσωπικά, ότι αν ο Κουφοντίνας πεθάνει από τη συγκεκριμένη απεργία πείνας και δίψας, θα έχει ηττηθεί και συντριβεί ή αντίθετα θα έχει προσφέρει την μεγαλύτερη υπηρεσία σε ό,τι πρεσβεύει ως κοσμοθεωρία; 

Σταματήστε αυτή την τρέλα τώρα. Δεν δικαιούστε να οδηγείτε την κοινωνία σε ακόμη μεγαλύτερη παραφορά.

Η Δημοκρατία δεν είναι κενό γράμμα, είναι ουσία και τίτλος τιμής. Μην την ντροπιάσετε κι άλλο, μην την λερώσετε κι άλλο, μην αφήσετε τον Κουφοντίνα να πεθάνει, κάντε δεκτό το αίτημά του. 

2020mag