Ο φόβος του… χωροφύλακα

Η διεθνώς πρωτότυπη ρύθμιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας αποτελεί μια συμβολική κίνηση που θέλουν να θυμίζει τη νίκη της Δεξιάς, σε ένα πεδίο που το αντιλαμβάνεται ως εχθρικό 

του Γιάννη Μυλόπουλου

Ακούγοντας διάφορους κυβερνητικούς να επιχειρηματολογούν υπέρ της ανάγκης να εγκατασταθούν εντός των πανεπιστημίων μόνιμες αστυνομικές δυνάμεις, στηρίζοντας αυτή την κυβερνητική επιλογή σε διαπιστώσεις του τύπου «τα πανεπιστήμια είναι κέντρα ανομίας και εγκληματικότητας», καταλαβαίνεις εύκολα ότι κάτι μεγαλύτερο κρύβεται πίσω από αυτή την εμβληματική για την κυβέρνηση της Δεξιάς επιλογή. Κι αυτό γιατί:

• Δεν μπορεί να μην ξέρουν ότι σε κανένα πανεπιστήμιο της Ευρώπης δεν υπάρχει ο θεσμός που προσπαθούν να επιβάλλουν στη χώρα μας.
• Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται ότι κινδυνεύουμε να γίνουμε περίγελος της διεθνούς πανεπιστημιακής κοινότητας. Ήδη δεκάδες πανεπιστήμια από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και εκατοντάδες κορυφαίοι πανεπιστημιακοί από το εξωτερικό έστειλαν μηνύματα κατά της κυβερνητικής επιλογής.
• Δεν μπορεί να μην αναγνωρίζουν ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια διακρίνονται στο εξωτερικό, ενώ κατηγορούνται και απαξιώνονται στο εσωτερικό.
• Δεν μπορεί να μην είδαν ότι τα πανεπιστήμια που κατηγορούν σαν άντρα εγκληματικότητας και ανομίας ανήκουν στο υψηλότερο 3% της διεθνούς κατάταξης 12.000 πανεπιστημίων από όλον τον κόσμο.
• Δεν μπορεί να μην τους μεταφέρουν οι φιλοκυβερνητικοί καθηγητές την πραγματικότητα, ότι δηλαδή τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι κέντρα… μαφίας, αλλά κέντρα αριστείας.
• Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν ότι είναι απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης, αν πράγματι πιστεύει ότι στα πανεπιστήμια υπάρχει εγκατεστημένη εγκληματικότητα, να εφαρμόσει το νόμο, όπως ισχύει μετά την κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου, προκειμένου να εξαρθρώσει τους θύλακες της ανομίας τους οποίους υπαινίσσεται ότι υπάρχουν.
• Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν ότι στα πανεπιστήμια, μετά από 10 χρόνια λιτότητας, έχει πλέον αποδυναμωθεί έως αποδεκατισμού η πανεπιστημιακή φύλαξη και χρειάζεται ενίσχυση.
• Δεν μπορεί ακόμη να μην θυμάται ο σημερινός πρωθυπουργός ότι όταν ο ίδιος, επί κυβέρνησης Σαμαρά, ήταν υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης και είχε επιβάλει το μέτρο της διαθεσιμότητας των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, οι πρυτάνεις αντιδρούσαν με σφοδρότητα στη διάλυση των υπηρεσιών φύλαξης των πανεπιστημίων.
• Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται τη σκοπιμότητα να ακολουθήσουν τα διεθνή πρότυπα και να χρηματοδοτήσουν τα πανεπιστήμια για να ενισχύσουν την πανεπιστημιακή φύλαξη, αντί με τα ίδια χρήματα να προσλάβουν αστυνομικούς.
• Δεν μπορεί να μην έχουν ακούσει ποτέ ότι τα πανεπιστήμια έχουν ανάγκη από καθηγητές και επιστημονικό προσωπικό και όχι από αστυνομικούς.
• Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται τους κινδύνους από την εγκατάσταση αστυνομικών δυνάμεων μέσα στα πανεπιστήμια, στα οποία καθημερινά φοιτούν χιλιάδες φοιτητές. Δεν μπορεί να μην είναι και οι ίδιοι γονείς και να μη γνωρίζουν τι σημαίνει μετεφηβική ηλικία.

Δεν μπορεί να μην τα γνωρίζουν όλα αυτά, ή έστω κάποια από αυτά. Που θα ήταν όμως αρκετά για να ανακρούσουν πρύμναν και να εγκαταλείψουν ένα νομοθέτημα που βάζει την κυβέρνηση απέναντι στο σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει. Κάτι διαφορετικό από όλα αυτά, έξω και πέρα από ο,τιδήποτε έχει σχέση με τη λειτουργία των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Κάτι πιο σημαντικό για την κυβέρνηση και πιο εμβληματικό για την πολιτική κυριαρχία της.

Κάτι δηλαδή που ανήκει περισσότερο στο επίπεδο των συμβόλων και ελάχιστα στο επίπεδο της πραγματικής ανάγκης.

Αλλιώς δεν εξηγείται ούτε το πως προσπερνούν όλα τα λογικά επιχειρήματα, ούτε το πόσο επιμένουν σε αυτή τους την επιλογή.

Σε αυτό το συμπέρασμα άλλωστε καταλήγει κανείς βλέποντας τη σπουδή τους να ψηφίσουν, πρώτο από όλα τα νομοθετήματα όταν ανέλαβαν την κυβέρνηση, την κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου. Με υποσχέσεις για πάταξη της εγκληματικότητας μέσα στα πανεπιστήμια, τις οποίες όμως, παρά το γεγονός ότι το υποτιθέμενο νομικό εμπόδιο έχει απομακρυνθεί, δεν υλοποίησαν ποτέ.

Αν πράγματι πιστεύουν όσα λένε για την εγκληματικότητα στα πανεπιστήμια, δεν θα την είχαν ήδη πατάξει; Γιατί λοιπόν αυτό δεν συνέβη κοντά 1,5 χρόνο αφότου κατήργησαν το άσυλο και επέτρεψαν στη δημόσια δύναμη να εισέρχεται στα πανεπιστήμια, όπως οπουδήποτε αλλού;

Ποιο είναι το άλλοθι της κυβέρνησης για τη συνέχιση της ανομίας και επί των ημερών της και παρά την αλλαγή του σχετικού νομικού καθεστώτος;

Είναι νομίζω σαφές ότι η εμμονή της κυβέρνησης της Δεξιάς με την εγκατάσταση αστυνομικών δυνάμεων εντός των πανεπιστημίων, κάτι άλλο επιδιώκει.
Κάτι που ανήκει στη σφαίρα της πολιτικής, ως μέσου διαχείρισης των συμβόλων.

Η Δεξιά πιστεύει ότι μεταπολιτευτικά, ποτέ δεν κέρδισε την ιδεολογική ηγεμονία μέσα στα πανεπιστήμια.

Παρά τη μεγάλη ανάπτυξη και εντέλει την κυριαρχία των δικών της φοιτητικών δυνάμεων, της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δηλαδή, μέσα στα πανεπιστήμια και παρά το γεγονός ότι πολλά από αυτά που σήμερα καταγγέλλει οφείλονται στις δικές της οργανωμένες φοιτητικές ομάδες, (χαρακτηριστικό παράδειγμα η βία που άσκησε σε βάρος του πρύτανη του πανεπιστημίου Πειραιώς, τον οποίο έστειλε στο νοσοκομείο, ο κάποτε συνδικαλιστής της ΔΑΠ και σημερινός υφυπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη), εντούτοις θεωρεί τον χώρο της παραγωγής και μετάδοσης της επιστημονικής γνώσης έναν ιδεολογικό χώρο τον οποίο δεν κατάφερε ποτέ να κατακτήσει.

Μια κυβέρνηση που έχει στελέχη που πιστεύουν ότι η επιστήμη της κοινωνιολογίας είναι «αριστερή» επιστήμη και που επιμένουν ότι οι ιδέες της Αριστεράς είναι… ελαττωματικές, μέσα από την αυταρχική πολιτική της επιβολής του «φόβου του χωροφύλακα» στα πανεπιστήμια, επιδιώκει να καταγάγει μια περιφανή συμβολική νίκη σε έναν χώρο στον οποίο πιστεύει ότι ηττήθηκε ιδεολογικά.

Χρησιμοποιεί λοιπόν την εγκατάσταση αστυνομικών δυνάμεων μέσα στα πανεπιστήμια όχι γιατί πιστεύει ότι έτσι τα πανεπιστήμια θα γίνουν καλύτερα. Δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις.

Το κάνει γιατί θέλει να πάρει το αίμα της πίσω σε έναν χώρο στον οποίο πιστεύει ότι ηττήθηκε.

Η διεθνώς πρωτότυπη και γι’ αυτό καταγέλαστη ρύθμιση της επιβολής μόνιμης παρουσίας αστυνομικών δυνάμεων μέσα στα πανεπιστήμια αποτελεί μια συμβολική κίνηση που θέλουν να θυμίζει σε όλους τη νίκη της Δεξιάς σε ένα πεδίο που το αντιλαμβάνεται ως εχθρικό και ως ανταγωνιστικό στην ιδεολογία και την πολιτική της.

Και αυτή τη συμβολική της επιτυχία σε έναν χώρο που τον αντιλαμβάνεται ως εχθρικό, θέλει να την χρησιμοποιήσει ως σύμβολο δύναμης και στο σύνολο της κοινωνίας.

Αυτή είναι η πεμπτουσία του δόγματος «νόμος και τάξη» που χρησιμοποιεί παντού η Δεξιά. Για την οποία όποια κι αν είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι «αστυνομία»

Είναι κρίμα όμως που η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται ότι απευθύνεται σε επιστήμονες, σε ελεύθερους δηλαδή κατά τεκμήριο ανθρώπους, που δεν έχουν διαπαιδαγωγηθεί με την κουλτούρα του φόβου και για τους οποίους ο «φόβος του χωροφύλακα» θυμίζει αλήστου μνήμης εποχές και δεν αποτελεί σύμβολο νίκης και κυριαρχίας.

Έτσι, ο συμβολισμός της κατίσχυσης που επιδιώκει να επιτύχει, θα λειτουργήσει σε βάρος της.

Η μόνιμη παρουσία αστυνομίας εντός των πανεπιστημίων, όσο διαρκέσει, θα είναι μνημείο που θα θυμίζει τον αυταρχισμό της Δεξιάς, τον ακραίο συντηρητισμό της και τα φοβικά της σύνδρομα απέναντι στην ελευθερία της σκέψης που χαρακτηρίζει την προαγωγή της επιστήμης.

TVXS