Καθεστώς Μητσοτάκη

Το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ που ψηφίστηκε από τη ΝΔ και την Ελληνική Λύση έχει μεγάλη σημασία όχι μόνο για το περιεχόμενό του αλλά και για τους συμβολισμούς με τους οποίους συνδέεται.

Ειδικότερα:

• Η κυβέρνηση προώθησε αλλαγές στην ανώτατη παιδεία με τα πανεπιστήμια κλειστά και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της πανεπιστημιακής κοινότητας, για την οποία δεν προσπάθησε ιδιαίτερα. Με τον τρόπο αυτό έδειξε ότι δεν την ενδιαφέρει η κοινωνική ειρήνη ούτε η συναίνεση ακόμη και σε ρυθμίσεις που η ομαλή εφαρμογή τους προϋποθέτει έστω, ελάχιστη, αποδοχή από το κοινό το οποίο επηρεάζεται άμεσα.
• Η κυβέρνηση νομοθέτησε σε μια συγκυρία έξαρσης της πανδημίας γνωρίζοντας ότι η πολιτική της πυροδοτεί κοινωνικές συγκρούσεις και εντάσεις οι οποίες αναπόφευκτα θα εκφραστούν στο δρόμο. Δηλαδή, ενθάρρυνε τον κοινωνικό αυτοματισμό με την έννοια ότι επεδίωξε την πραγματοποίηση διαδηλώσεων που θα δημιουργούσαν προβληματισμό σε πολίτες που δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενοι στην υπόθεση για τον κίνδυνο υπερμετάδοσης. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ήθελε την κοινωνική πόλωση και τις σκληρές διχοτομήσεις. Ακόμη περισσότερο ήθελε τη διέγερση υπερσυντηρητικών ανακλαστικών μέσα από την παραγωγή φασαρίας και αταξίας.
• Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε για την συνεννόηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης κόντρα στην πολιτική παράδοση που υπαγορεύει ότι τα θέματα παιδείας αποφεύγεται να εντάσσονται στην ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης. Στην πραγματικότητα, τους αρκούσε η στήριξη του Κυριάκου Βελόπουλου για να γίνει μια επίδειξη αποφασιστικότητας της σκληρής δεξιάς απέναντι σε μια κατακερματισμένη αριστερά.

Το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξελίσσεται, με ραγδαίο ρυθμό, σε καθεστώς. Δεν ελέγχεται από τα περισσότερα ΜΜΕ, δεν λογοδοτεί ποτέ, δεν σέβεται την αντιπολίτευση, δεν ενδιαφέρεται για την λαϊκή αποδοχή της πολιτικής της, κινείται με όρους αδιαφάνειας, δεν φοβάται τους θεσμούς και δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πολιτεύονται με τους όρους της προ πανδημίας εποχής, σαν το διακύβευμα να μην είναι η ίδια η ποιότητα της δημοκρατίας. Και έχουν τόση αντιπαλότητα μεταξύ τους που πολλές φορές είναι μεγαλύτερη από την αντίθεσή τους προς την κυβέρνηση.

Εάν η αντιπολίτευση δεν αντιληφθεί ότι οι δικοί της εσωτερικοί ανταγωνισμοί και οι κομματικές σκοπιμότητες διευκολύνουν το τέρας του κυβερνητικού αυταρχισμού, θα βρεθούμε πολύ σύντομα σε συνθήκες Ουγγαρίας. Αν δεν είμαστε ήδη εκεί.

TVXS