Αν είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ...

Θα γκρέμιζαν σπίτια οι οιμωγές των ΜΜΕ, των βαρόνων, του Μητσοτάκη. Τώρα τουλάχιστον ό,τι κι αν γίνεται δεν ακούγεται κιχ

του Θανάση Καρτερού

Αν ένας οποιοσδήποτε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά σε κινητοποιήσεις απόγνωσης της μεσαίας τάξης, δήλωνε ότι περιμένει να στείλουν οι διαμαρτυρόμενοι τα κλειδιά του μαγαζιού τους στον ίδιο ονομαστικά και προσωπικά.

Αν ένας οποιοσδήποτε υφυπουργός του ΣΥΡΙΖΑ αντλούσε από τα μαύρα βάθη τού όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος ως παράδειγμα νόμου και τάξης τη δημιουργία αστυνομικών τμημάτων στα ΑΕΙ τα πιο μαύρα χρόνια της χούντας.

Αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πήγαινε εν μέσω πανδημίας βόλτα με ποδήλατο στην Πάρνηθα και χαριεντιζόταν με άλλους εκδρομείς, χωρίς μάσκα και χωρίς κανένα μέτρο προφύλαξης από όσα ο ίδιος είχε επιβάλει στους υπηκόους του.

Αν η σύζυγος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σουλατσάριζε με διάφορες προφάσεις ανά την Ελλάδα με συντροφιά κυβερνητικών στελεχών, αγνοώντας τους περιορισμούς μετακινήσεων που ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες.

Αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με τη χώρα να θρηνεί σχεδόν 6.000 νεκρούς, τα νοσοκομεία στο κόκκινο και το προσωπικό του ΕΣΥ σε απόγνωση, επέμεινε να εναλλάσσει απέναντι στον κορωνοϊό την πολιτική «βλέποντας και κάνοντας» με την πολιτική «κάνοντας και βλέποντας».

Αν επί ΣΥΡΙΖΑ ο υπουργός Οικονομικών, μπροστά στο θέαμα μιας ρημαγμένης μεσαίας τάξης, που προσπαθεί να επιβιώσει με μια χλωμή κρατική συνδρομή, ανακάλυπτε στοιχεία που δείχνουν ότι αυτή απολαμβάνει όχι μόνο το ζην αλλά και το ευ ζην.

Αν το Ελληνικό επί ΣΥΡΙΖΑ, μετά από έναν ποταμό υποσχέσεων του πρωθυπουργού και του αρμόδιου υπουργού για μεταμόρφωσή του σε εργοτάξιο μία εβδομάδα μετά τις εκλογές, εξακολουθούσε να είναι σκουπιδότοπος σχεδόν δύο χρόνια μετά.

Αν το υπουργείο Πολιτισμού επί ΣΥΡΙΖΑ τους μεν ανθρώπους της Τέχνης και του Πολιτισμού τους άφηνε στην τύχη τους εν μέσω πανδημίας, αλλά φρόντιζε να τσιμεντώσει την Ακρόπολη, παρά την κατηγορηματική αντίθεση των ειδικών.

Αν κάποιοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ είχαν τολμήσει, με την ευκαιρία της πανδημίας, να οργανώσουν ένα πάρτι διαρκείας με απευθείας αναθέσεις εκατομμυρίων σε φίλους, κουμπάρους, κολλητούς, αμορτισέρ και μανάβικα εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας.

Αν… αυτά και χίλια τόσα τέτοια. Θα γκρέμιζαν σπίτια οι οιμωγές των ΜΜΕ, των βαρόνων, του Μητσοτάκη. Τώρα τουλάχιστον ό,τι κι αν γίνεται δεν ακούγεται κιχ. Και τάξη, και ασφάλεια, αλλά και ησυχία…

avgi