«Ξεφτίλισε την τσούλα»

του Δημήτρη Σταράκη

Φρέσκια η είδηση σε επίκαιρο πλαίσιο: Γυμνές φωτογραφίες γυναικών διέρρευσε άνδρας χρήστης του twitter. Καθώς οι εποχές αλλάζουν, αλλάζει και ο τρόπος διαπόμπευσης και έκφρασης της έχθρας. Σε μία χιουμοριστική αποστροφή της σκέψης, θα μπορούσαμε εδώ να παραφράσουμε τον Φρόυντ και να πούμε «Τι πρόοδο έχουμε κάνει! Αντί να τις καίμε ζωντανές που μοιράστηκαν φωτογραφίες με το γυμνό τους σώμα, απλά τις διαπομπεύουμε ανεβάζοντας τις στο διαδίκτυο».

Η κατάσταση όμως δεν είναι χιουμοριστική, γιατί η γυναίκα γίνεται και πάλι ο εύκολος στόχος: Ζούμε μέσα σε έναν κόσμο όπου το γυμνό είναι κατεξοχήν δαιμονοποιημένο. Συχνά, διαβάζουμε ή ακούμε τη φράση: φωτογραφήθηκαν γυμνοί για καλό σκοπό. Οι λέξεις ορίζουν κάτι για να αποκλείσουν κάτι άλλο. Έτσι, ο σκοπός του γυμνού θα πρέπει να τονιστεί, προκειμένου να ξορκίσουμε το κακό που φέρεται να το συνοδεύει.

Επιπρόσθετα, η γυναικεία εκτεθειμένη σάρκα είναι πηγή κακών. Το καλοκαίρι, βγαίνουμε με τις διαισθητικές μας ζυγαριές και τους μετρητές λίπους των ματιών μας για να πούμε στις γυναίκες τι θα φορέσουν, πώς θα το φορέσουν και αν έχουν «δικαίωμα» να εκθέτουν τα κορμιά τους στον ήλιο. Το μήκος του ρούχου μετατρέπεται έτσι σε ένα μετα-ιεροεξεταστικό κριτήριο για τον χαρακτήρα της άλλης, κρατώντας ζωντανό τον πουριτανισμό στην υποτιθέμενα σύγχρονη εποχή μας. «Ξεφτίλισε την τσούλα!», θα πουν μεταξύ άλλων οι υπερασπιστές τέτοιων μισογυνικών τακτικών. «Καλά γιατί στέλνει τέτοιες φωτογραφίες;», θα απορήσουν άλλοι, αφήνοντας επικίνδυνα τον δημόσιο χώρο να γεμίσει με επιχειρήματα που, υπό ένα πρίσμα ίσων αποστάσεων, κινδυνεύουν να καταλήξουν ως έμμεση δικαιολόγηση των δραστών.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η διαδικτυακή διαπόμπευση είναι το τέλειο όπλο εξουδετέρωσης απέναντι στη γυναίκα, η οποία θα πρέπει να μπαίνει στα καλούπια που της φοράμε, θα πρέπει να μας παίρνει την άδεια για την σεξουαλική της έκφραση και, τέλος, να απολογείται για τις ιδιωτικές της επιλογές.

Σε αυτά τα πλαίσια, αν επιθυμούμε την, έστω και ελάχιστη, κοινωνική αλλαγή ενός τέτοιου κόσμου, οφείλουμε να είμαστε στο πλευρό κάθε διαπομπευμένης γυναίκας, είτε από το κράτος (όπως στην περίπτωση με τις εξαθλιωμένες γυναίκες επί υπουργίας Ανδρέα Λοβέρδου), είτε από τη συμπεριφορά κάθε ατόμου που επιθυμεί την κοινωνική εξόντωση του άλλου.

ALTSANTIRI