Δεν έκοψες απόδειξη; Μόλυνες τις ακτές!

του Δημήτρη Σταράκη

Η πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό φέρνει στο νου την τεράστια μόλυνση στον κόλπο του Μεξικού το 2010. Πεντακάθαρες ακτές στη Σαλαμίνα και πάμπολλες άλλες του Σαρωνικού μαύρισαν με μιας, με τους κατοίκους να θρηνούν την χαμένη ομορφιά των ακτών της.

Είναι απορίας άξιο πώς δεν έχουμε διαβάσει ακόμα ότι γι’ αυτήν την οικολογική καταστροφή φταίει το Δημόσιο, ο φούρναρης που δεν έκοψε τυρόπιτα και ο δανειολήπτης που δεν τα βγάζει πλέον πέρα με τις δόσεις στην τράπεζα. “Λαϊκίζεις”, θα πει κάποιος με την πρώτη ανάγνωση. Εξηγώ λοιπόν:

Η Greenpeace, σε σχετική ανάρτηση της στα social media, αναφέρει στο κλείσιμο της: “…οι ακτιβιστές μας έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα για τους σοβαρούς κινδύνους που κρύβει η ακόρεστη δίψα μας για πετρέλαιο”. Πόσο όμως ισχύει το “μας” σε ένα τέτοιο μήνυμα; Πόσο “διψά” για πετρέλαιο η γυναίκα στην Σαλαμίνα, ο άνδρας στην Πειραϊκή και το παιδί στη Γλυφάδα που βλέπουν ξαφνικά τη θάλασσα τους να ξερνάει μαζούτ;Ποιες πραγματικές επιλογές έχει ο άνθρωπος που επιδιώκει να επιβιώσει στην πόλη, αν πει ξαφνικά “Αχ, παύω να κινούμαι με πετρελαιοφόρα, θα καλλιεργώ τα πάντα στο μπαλκόνι μου και να καταναλώνω μόνο οικολογικά προϊόντα!”

Η σπουδαία πολιτική φιλόσοφος Χάννα Άρεντ τόνισε κάποτε ότι, για τις ναζιστικές θηριωδίες κατά της ανθρωπότητας δεν αποδόθηκε ποτέ ουσιαστική δικαιοσύνη. Ο λόγος; Τονίστηκε επίμονα ότι έφταιγαν όλοι οι Γερμανοί. Και κάπως έτσι, με το να φταίνε όλοι, δεν έφταιξε τελικά κανείς.

Κάπως έτσι ενεργοποιούνται αρκετές φορές και στην Ελλάδα τα επιχειρήματα σε μία τεχνητά και όχι φυσικά προκαλούμενη κατάσταση: Φταίει ο δανειολήπτης και το δημόσιο για τον ερχομό των μνημονίων, φταίει ο ιδιοκτήτης ακινήτου για τον ΕΝΦΙΑ και, στο παράδειγμα μας, φταίνε όλοι οι πολίτες της γης για την οικολογική καταστροφή. Φταίνε όλοι για ένα γεγονός που έχει ονοματεπώνυμα και στοιχεία. Άρα, γιατί να μην φταίει και η απουσία απόδειξης για την τυρόπιτα για το οικολογικό πλήγμα; Βάλτε τώρα που γυρίζει και τα παίρνουμε όλα μαζί μετά στη λαδόκολλα.

Μέσω μια θολής συλλογικής ευθύνης, καταφέρνουμε αποτελεσματικά σήμερα να ξεπλένουμε τους πραγματικούς φορείς ατομικής ευθύνης. Μα, ξεπλένοντας από τη μία τα φανερά αδικήματα ανοίγοντας το φταίξιμο προς όλους, ξερνάμε από την άλλη πηχτό μαζούτ στην δύσμοιρη κοινωνική δικαιοσύνη.

altsantiri