Η μπαλάντα του Σαρωνικού

Να μην αρχίζουμε τα βρισίδια μόνο όταν η καταστροφή μας βαράει την πόρτα

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Πήραμε λίγο μια αναπνοή με το Σαρωνικό; Ήρθε ο Ολλανδός ο γάτουλας και μας είπε ότι με σκληρή δουλίτσα η παραλία του Αλίμου «θα μπορούσε να καθαριστεί σε μισή ημέρα»; Βγήκε ο δήμαρχος Αλίμου και δήλωσε «είναι πολύ ενθαρρυντικά τα όσα ακούσαμε από τους εμπειρογνώμονες»; Αποφασίστηκε το ξήλωμα της κεντρικής υπηρεσίας Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων; Έκανε μήνυση ο δήμος Πειραιώς κατά παντός υπευθύνου; Έκανε μπάνιο στη Βούλα ο Παπαχριστόπουλος και βγήκε χωρίς τρίτο μάτι στο μέτωπο;
Εντάξει αυτό το τελευταίο είναι για πλάκα εντελώς και εντάσσεται αποκλειστικά και μόνο.. στην κατηγορία «διαφημιστικές καμπάνιες». Ίσως και δυσφημιστικές, δεν είμαι σίγουρος, αλλά δεν θα κάτσω τώρα να αναλύσω τι σκέπτεται το κάθε μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου. Εδώ οι άλλοι σνιφάρανε το παλτό της Ραχήλ Μακρή, στον δόκτορα που πήγε Βούλα για ιαματικά λουτρά θα κολλήσουμε;  
Άλλωστε δεν είναι εκεί το θέμα. Είναι τα κάθε είδους σαπάκια. Το θέμα είναι, ας πούμε, ότι όπως έγραψε ο «Τύπος της Κυριακής» ότι τουλάχιστον δεκαοκτώ καράβια πλέουν στο Αιγαίο με το καθεστώς των δίμηνων παρατάσεων, ενώ άγνωστος είναι ο συνολικός αριθμός των πλοίων που έχουν μπει στην ίδια ευνοϊκή ρύθμιση. Μιλάμε για φάμπρικα δηλαδή, όχι για ερασιτεχνισμούς και παιδικά παίγνια.
Κι επειδή υπάρχουν δημοσιογράφοι και media που διαθέτουν εκτός από μυαλό και αρχείο, ορίστε ένα ακόμη περιστατικό στον Σαρωνικό, όπως το περιέγραψε ο «Ριζοσπάστης» και το αναπαρήγαγε η «ΕφΣυν»:

 «Στις πέντε Μαρτίου του 2012, στην Ελευσίνα τουμπάρισε το δεξαμενόπλοιο ανεφοδιαστικό “ΑΛΦΑ 1”, πνίγοντας τον πλοίαρχο. Και τότε οι καταγγελίες έλεγαν για “στεγανά γεμάτα τρύπες”, για λαμαρίνες “τσιγαρόχαρτο” κ.ο.κ. Η πλειοψηφία του στόλου των ανεφοδιαστικών που εκτελούν “τοπικά δρομολόγια” (Ασπρόπυργος, λιμάνι και ράδα Πειραιά), μεταφέροντας χιλιάδες τόνους πετρελαιοειδών καθημερινά, αποτελείται από πλοία γέρικα που οι εφοπλιστές τα κρατούν “εν πλω” όσο αντέχουν, με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος.»

Καλά ως εδώ; Καλά ως εδώ. Πάμε τώρα και επί του προσωπικού. Είμαι απ’ αυτά τα πλάσματα που επιμένουν να κάνουν μπάνιο στον Σαρωνικό. Σχεδόν όλο το χρόνο, συνήθως κόβω Γενάρη και Φλεβάρη διότι δεν είμαι τόσο γενναίος. Διαβάζοντας λοιπόν στην πρόσφατη ανακοίνωση του Λιμενικού Σώματος για «μικρές ζώνες ιριδισμού» στην επιφάνεια της θαλάσσης, έχω να καταθέσω μερικά πραγματάκια για την αθηναϊκή Ριβιέρα και τις παραφυάδες της.
Έχω να πω ότι στη Βουλιαγμένη που πάω εγώ, έτσι και φυσήξει Νοτιάς αυτός ο ατιμούλης ο «ιριδισμός» μας κάνει παρέα σε κάθε απλωτή. Λάδια γεμίζει ατάκα κι επί τόπου η επιφάνεια της θάλασσας και μερικές φορές είναι τόσο πυκνά που τα κόβεις με το κουζινομάχαιρο. Για να μην μιλήσω για τα σκουπίδια, τις σακούλες, τις συσκευασίες και τις φιάλες, που με ένα νοτιαδάκι ζόρικο έρχονται με ενθουσιασμό να πουν τις καλησπέρες τους. Είναι κάτι φορές που πας να βουτήξεις και νομίζεις ότι έχεις μπουκάρει στο Σχιστό αντί για το Σαρωνικό!
Να μην τα διαρρηγνύουμε λοιπόν τα ιμάτιά μας μόνο όταν είναι σοβαρό το πρόβλημα. Να κοιτάμε και λίγο πέρα απ’ το προφανές και να μην αρχίζουμε τα χριστοπαναγίδια μόνο όταν η καταστροφή μας βαράει την πόρτα. Ευκαιρία είναι τώρα που έχει ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη, να συμφωνήσουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε ένα πλαίσιο δράσης και να βάλουν μια τάξη στο θαλάσσιο χάος. Πέρα από κομματικά κέρδη και συμπάθειες, πέρα από ντιλερίκια και καουμποϊλίκια. Αν θέλουν δηλαδή, γιατί μερικές φορές παραείναι γλυκό το ποτό της αμαρτίας…  

newpost.gr