του Γιώργου Λακόπουλου
Όσοι παρακολούθησαν την κοινοβουλευτική συζήτηση που προκάλεσε η πρόταση της ΝΔ για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το Καμμένο, στο τέλος της ημέρας σε ένα συμπέρασμα κατέληξαν: αν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον σήμερα στο δημόσιο βίο, είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Ήταν αρκετή η ημίωρη ομιλία του από το βήμα της Βουλής για να σκορπίσει στους τέσσερις ανέμους την στομφώδη παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη που προηγήθηκε -και όσων από την αντιπολίτευση τον ακολούθησαν. Απέφυγε όσα δεν τον αφορούσαν προσωπικά και καθάρισε το παιχνίδι σα να έκανε περίπατο. Αυτό έδωσε κάποια ανάσα σε μια κάκιστη συνεδρίαση -σιγά το νέο- κάκιστων ομιλητών με κάκιστη πολιτική κουλτούρα- ορισμένοι και με κάκιστη εμφάνιση.
Υπάρχουν πολλά για τα οποία ο Πρωθυπουργός μπορεί δεχθεί κριτική-συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας του με τον Καμμένο. Αλλά ας μην κλείνουμε τα μάτια: ο κοινοβουλευτικός Τσίπρας εξακολουθεί να είναι ο κακός δαίμονας του προέδρου της ΝΔ.
Όχι απλώς με τη σκηνική παρουσία του, που παραμένει έτη φωτός μπροστά από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και με την πολιτική επιχειρηματολογία του που κατισχύει με απίστευτη άνεση όσων αναγιγνώσκει από του βήματος ο Μητσοτάκης, προσπαθώντας να κινηθεί με θεατρικότητα. Το κάνει πάντα χωρίς επιτυχία γιατί δεν τον βοηθάει το στυλ του. Ιδίως όταν προσπαθεί να ανεβάσει τους τόνους, ακόμη και εκεί που δεν χρειάζεται. Όταν απευθύνεται προς το έδρανο του πρωθυπουργού -ακόμη και όταν δεν είναι παρών- για να τον δείχνει η τηλεόραση. Ή όταν χρησιμοποιεί διατυπώσεις και εκφράσεις που δεν του πάνε – ως άνθρωπο με παιδεία και καλή ανατροφή.
Πολύ περισσότερο όταν φέρνει στη Βουλή αβασάνιστα θέματα που δεν μπορούν να είναι υλικό κοινοβουλευτικού ελέγχου και που τελικά γίνονται μπούμερανκ. Στη συγκεκριμένη συζήτηση ακούστηκαν περισσότερα και βαρύτερα πράγματα για τη ΝΔ από ότι για τον υπουργό Άμυνας. Πέρα από την απίστευτη διατύπωση της αίτησης για την Εξεταστική Επιτροπή που υπογράφει και ο ίδιος ο Μητσοτάκης και στηλίτευσε ο Πρωθυπουργός. Αν αυτά δεν είναι γκάφες…
Ίσως το μυστικό του Τσίπρα σ’ αυτές τις εμφανίσεις, που μειώνουν εμφανώς το πολιτικό μέγεθος του αντίπαλου του, είναι η ευπρέπεια του λόγου του και οι χαμηλοί τόνοι, ενίοτε και το χιούμορ του. Είτε συντάσσεται κανείς μαζί του στα πολιτικά θέματα, είτε είναι αντίπαλός του, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι είναι εξαίρετος κοινοβουλευτικός. Με δομή στο λόγο του, πολιτική ευστοχία και επιχειρηματολογία. Το ύφος τεχνητής αυστηρότητας που υιοθετεί ο Κυριάκος απέναντί του είναι σα να χτυπάει τα χέρια του σε καρφιά.
Χθες στη Βουλή αντικειμενικά υπήρχαν αρκετά μειονεκτήματα για την κυβερνητική παράταξη και σε κάποια σημεία της συζήτησης αναδείχθηκαν. Αλλά οι αντίπαλοι του Τσίπρα είναι δώρο θεού: ανέδειξαν περισσότερα δικά τους μειονεκτήματα. Πιο χρήσιμη αντιπολίτευση δεν θα μπορούσε να επιθυμεί. Αλλιώς θα έπεφτε και θα τον πλάκωνε ο Καμμένος.
Ο Πρωθυπουργός κάνει πάρτι ειδικά όταν η παρουσία του προέδρου της ΝΔ πλαισιώνεται από την αντικοινοβουλευτική παρουσία, τις εξαλλοσύνες και τις αντάξιες μεταμεσονυκτίων εκπομπών εμφανίσεις του αντιπροέδρου του. Διόλου παράδοξο ότι στο τέλος της συνεδρίασης έγινε για μια ακόμη φορά ήρωας αντικοινοβουλευτικών παραστάσεων, μαζί με τον υπουργό Άμυνας και τη Ντόρα Μπακογιάννη. Τέτοιον αντιπρόεδρο χρειάζεται η ΝΔ;
Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την δημόσια παρουσία του διευκολύνει τον Τσίπρα να τα βγάζει πέρα ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις για την κυβερνήτη του, η θυελλώδης εισβολή του Γεωργιάδη στην εικόνα τον συμπαρασύρει πλήρως και αφήνει όλο το γήπεδο στον Τσίπρα.
Η αυτάρκεια του Πρωθυπουργού στο δημόσιο χώρο έχει επιβεβαιωθεί ως τώρα τρεις φορές στις κάλπες με άλλους αντιπάλους. Με αντίπαλο τον Κυριάκο θα είχε δυσκολίες, αν ο πρόεδρος της ΝΔ πολιτεύονταν με το πνεύμα και το ύφος που τον ανέδειξε στην ηγεσία του κόμματος του. Αν διατηρούσε δηλαδή το προφίλ του συγχρόνου πολιτικού με το οποίο εμφανίσθηκε, χωρίς κορώνες και ατάκες της σειράς που προφανώς του συνέστησαν κάποιοι για να γίνει «σκληρός».
Με άλλα λόγια ο Τσίπρας οφείλει χάρες στον Μητσοτάκη και για τον υλικό με το οποίο τον αντιπολιτεύεται και για το ύφος του. Τον απάλλαξε από την έννοια των μετάξι τους αντιπαραθέσεων. Με την απονομή ρόλου στον Άδωνι Γεωργιάδη και την υιοθέτηση του ύφους και της νοοτροπίας του, αλλά και με την ανάθεση της δημόσιας εικόνας του σε παρακμιακούς επικοινωνιολόγους και παλαιομοδίτες λογογράφους.
Χωρίς έναν τόσο μέτριο Μητσοτάκη δεν θα φαινόταν τόσο καλός ο Τσίπρας στη Βουλή- ούτε θα φαινόταν σα να κλέβει εικόνισμα. Γι’ αυτό δεν έχει πάρα να τον ανακηρύξει μεγάλο κοινοβουλευτικό χορηγό του.
Πηγή: Ανοιχτό Παράθυρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου