Ποδοσφαιρική «δημοκρατία»

Αντί να εξυγιανθεί μετά το σκάσιμο της φούσκας, το τοπίο που διαμορφώνεται στα ΜΜΕ είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Ιδιοκτήτες συγκροτημάτων τύπου, νέοι και παλιοί, ελέγχουν πλέον και ποδοσφαιρικές ομάδες. Το πλήγμα στην αθλητική ενημέρωση είναι το λιγότερο κακό: το μεγαλύτερο είναι ότι η συσσωρευμένη δύναμη των μέσων ενημέρωσης που ελέγχουν και του στρατού των οπαδών που διατάζουν, χρησιμοποιείται για παρεμβάσεις στη πολιτική.

Την κριτική Αλαφούζου στην κυβέρνηση, πριν από λίγες μέρες, επειδή ο ΠΑΟ είχε βαθμολογική απώλεια με τον Λεβαδειακό, διαδέχτηκε η κριτική Μαρινάκη μετά την ισοπαλία του Ολυμπιακού στην Ξάνθη. Aφήνοντας  να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση ευθύνεται για το κακό αποτέλεσμα, o ιδιόκτητης της ομάδας του Πειραιά επιτέθηκε στον πρωθυπουργό για ένα χιουμοριστικό του σχόλιο για τον ΠΑΟΚ του κ. Σαββίδη, που επίσης εξαγόρασε το Έθνος, την Ημερησία και ένα ποσοστό του Mega.

Οι ιδιοκτήτες των ποδοσφαιρικών ομάδων θα καθορίζουν τη στάση των ΜΜΕ που ελέγχουν απέναντι στη κυβέρνηση από το αν θα πάρουν το πρωτάθλημα; Aυτή τη ιδιότυπη «ποδοσφαιρική δημοκρατία» που τείνει να διαμορφωθεί δεν έχει υπάρχει σε καμία πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης. Με την εξαίρεση παλιότερα της Ιταλίας, όπου ο μεγιστάνας των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών και ιδιοκτήτης της «Μίλαν» Σίλβιο Μπερλουσκόνι έγινε και πρωθυπουργός, συμβάλλοντας καθοριστικά στη πολιτική και ηθική κρίση της γειτονικής χώρας.

Οι δικοί μας μιντιάρχες θα περιοριστούν άραγε στη κριτική του Τσίπρα, επειδή... δεν διαιτήτευσε σωστά στη Λιβαδειά ή τη Ξάνθη; Θα θελήσουν να τον αντικαταστήσουν με έναν «καλύτερο» διαιτητή; ‘Η φιλοδοξούν να γίνουν και πρωθυπουργοί; 

tvxs