Ο ελιτισμός της αντιπολίτευσης στην Συνταγματική Αναθεώρηση

της Νικόλ Λειβαδάρη

Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, πλην Λεβέντη, απουσίασαν επιδεικτικά από την παρουσίαση των προτάσεων Τσίπρα για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, όλοι την απέρριψαν πριν καν την αποδομήσουν και -σχεδόν- όλοι δεν παρέλειψαν να συνοδεύσουν αυτή την απόρριψη με ισχυρές δόσεις πολιτικού ελιτισμού.
 

Θα ήταν μια στάση αναμενόμενη εάν βρισκόμασταν ακόμη στις εποχές προ του 2009. Μετά όμως από τρία Μνημόνια, μετά από μια πλήρη οικονομική και πολιτική χρεοκοπία, και κατόπιν της εκλογικής διάλυσης του παλαιοκομματικού δίπολου εξουσίας συνιστά μάλλον ερώτημα υπαρξιακής... επίγνωσης το γεγονός ότι η αναθεώρηση του Συντάγματος δεν αφορά την αντιπολίτευση. Και, κυρίως, το γεγονός ότι η αντιπολίτευση θεωρεί πως κορυφαίες αλλαγές στη λειτουργία της Δημοκρατίας δεν μπορούν και δεν πρέπει να αφορούν την κοινωνία παρά μόνον την πολιτική ελίτ.

ΝΔ: Ανούσιες διαδικασίες...

«Προσχηματικές και ανούσιες διαδικασίες» χαρακτήρισε η Νέα Δημοκρατία τις προτάσεις Τσίπρα για κοινωνικό διάλογο, περιφερειακές συνελεύσεις και διαδικτυακή διαβούλευση επί του πλαισίου των συνταγματικών αλλαγών. Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο αμφιβολίας, διακήρυξε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση θα τοποθετηθεί επί της ουσίας μόνον «όταν ο κ. Τσίπρας εκκινήσει τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος στη Βουλή των Ελλήνων».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: 

• Συνταγματική Αναθεώρηση: Η πρόταση Τσίπρα και η απούσα αντιπολίτευση

Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά προχώρησε ένα βήμα παραπέρα: Χαρακτήρισε τις πρωτοβουλίες κοινωνικού διαλόγου ως «εξωκοινοβουλευτικά παιχνίδια και προσχήματα», έκανε λόγο για «σόου» του πρωθυπουργού και δήλωσε και εκείνη πως το κόμμα της θα τοποθετηθεί μόνον όταν η κυβέρνηση φέρει το θέμα της Συνταγματικής Αναθεώρησης στη Βουλή.

Το κυβερνητικό στοίχημα

Η αλήθεια είναι πως, όντως, η πρωτοβουλία του κοινωνικού διαλόγου μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε σόου επικοινωνιακού αντιπερισπασμού από τη μνηονιακή ατζέντα. Και αποτελεί ευθύνη της κυβέρνησης να αποδειξει ότι δεν είναι αυτή η στόχευσή της. Οπως αποτελεί στοίχημα επίσης της κυβέρνησης να καταφέρει να εμπλέξει ενεργά τους πολίτες και την κοινωνία στον διαλογο και τις αποφάσεις για τις συνταγματικές αλλαγές.

Το γεγονός όμως ότι η εμπλοκή της κοινωνίας απορρίπτεται εκ προοιμίου ως «ανούσια» μάλλον δεν περιποιεί δημοκρατική τιμή για την αντιπολίτευση.

«Η κοινοβουλευτική συζήτηση που ζητά η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα γινει μετά από έξι μήνες», ήταν η απάντηση που έδωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος στην Φώφη Γεννηματά, προσθέτοντας: «Εως τότε θέλουμε η συνταγματική αναθεώρηση να γίνει αντικείμενο συζήτησης σε κάθε δήμο και μετά σε κάθε περιφέρεια έτσι ώστε όλοι οι παραγωγικοί φορείς να συμμετέχουν και να ξαναβρεί το νόημά της η πολιτική».

Ο ίδιος είπε ότι «ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι αυτοχειριάσθηκαν στο θέμα της απλής αναλογικής», και «αντί να είναι συνεπείς με την ιστορία, ακόμα και του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ ξεπουλήθηκαν και πήγαν με τη γραμμή του κ. Μητσοτάκη».

Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και του... Σαμαρά

Σύμφωνα, δε, με κυβερνητικές πηγές αυτή η «γραμμή» δεν είναι άλλη από την διαμόρφωση του νέου συντηρητικού τόξου: Με το «όχι σε όλλα» και με την σταθερή αρωγή ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και αποκομμένο από τις παραδοσιακές και ευρύτερες δυνάμεις της κεντροαριστεράς. Και απομωνομένο πολιτικά, με μοναδικούς συμμάχους τους ΑΝΕΛ και την Ενωση Κεντρώων.

Είναι μια γραμμή χρήσιμη για τον -και εσωκομματικά πιεζόμενο- πρόεδρο της ΝΔ. Μένει, ωστόσο, να φανεί πόσο πολιτικά χρήσιμη μπορεί να είναι και για το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Ειδικά, δε, για το ΠΑΣΟΚ που ακόμη αδυνατεί να αποφασίσει εάν αποτελεί πολιτικό απόγονο του Ανδρέα Παπανδρέου ή, δια βίου πλέον, ...ορφανό της κυβέρνησης Σαμαρά...

tvxs