Καλό βήμα, αλλά δεν αρκεί

του Τάσου Παππά

Θετική εξέλιξη για τη χώρα είναι η συμφωνία των κοινωνικών εταίρων στο θέμα των εργασιακών. Αποκλείουν τη μείωση του κατώτατου μισθού, δεν συζητούν την περίπτωση κατάργησης του 13ου και του 14ου μισθού, θέλουν επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, προτείνουν εκσυγχρονισμό του συνδικαλιστικού νόμου χωρίς όμως να θίγονται το δικαίωμα στην απεργία και η συνταγματική προστασία της συνδικαλιστικής δράσης.

Η πλατφόρμα είναι μετριοπαθής και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά με δεδομένα τα αντικρουόμενα συμφέροντα των κοινωνικών εταίρων, το καθεστώς επιτροπείας που έχει επιβληθεί στη χώρα, την αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος και την κακή κατάσταση για την εργασία που επικρατεί στην Ευρώπη.

Θα αποδειχτεί αποτελεσματική; Ουδείς μπορεί να προδικάσει. Είναι όμως ένα σημαντικό βήμα. Απαιτούνται κι άλλα για να μην καταρρεύσει η γραμμή άμυνας στις οργανωμένες επιθέσεις που θα εξαπολύσουν οι δανειστές, με το ΔΝΤ σε ρόλο αρχιστράτηγου:

• • Να μην κάνει η κυβέρνηση πίσω. Να συνειδητοποιήσει ότι αν αρχίσει να συζητά εκπτώσεις υπό την πίεση των πιστωτών, θα εκτεθεί στους εγχώριους συνομιλητές της και θα κλονιστεί η σχέση εμπιστοσύνης που με κόπο έχτισε, αλλά το σοβαρότερο είναι πως θα βρεθεί απέναντι στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για τους οποίους η υπεράσπιση των δικαιωμάτων της εργασίας είναι μείζον θέμα. Δεν πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο, αν γίνει αναδίπλωση, κάποιοι να φτάσουν στο σημείο να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους.
• • Να σεβαστούν οι κοινωνικοί εταίροι την υπογραφή τους. Γνωρίζουμε από το παρελθόν ότι ορισμένοι επιφανείς εκπρόσωποι της εργοδοσίας παρέκαμψαν τις επίσημες διαδικασίες, ήταν σε απευθείας συνεννόηση με τους δανειστές και προωθούσαν, κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης, τις επιλογές τους. Τα κυβερνητικά κλιμάκια (και στην προηγούμενη φάση και μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015) σε αρκετές περιπτώσεις αιφνιδιάστηκαν από τον πλούτο των πληροφοριών και τον όγκο των λεπτομερειών που είχαν στη διάθεσή τους οι δανειστές, κυρίως όμως από τις προτάσεις που κατέθεταν (περί εντολών επρόκειτο). Αποκόμισαν την εντύπωση ότι είχαν συνταχτεί από συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους και ότι οι δανειστές (όχι όλοι) λειτουργούσαν σαν κομιστές και μεταπράτες. Αν έχουμε ξανά το φαινόμενο των «δούρειων ίππων», η κυβέρνηση οφείλει να το καταγγείλει δημοσίως.
• • Θα είναι ευχής έργον η συγκεκριμένη συμφωνία να στηριχτεί και από πολιτικές δυνάμεις. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη, με βάση τις δηλώσεις της Φ. Γεννηματά, θα βάλει πλάτη - για την ισχυρή φράξια των ρεβανσιστών στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ δεν παίρνουμε όρκο. Το ερώτημα είναι ποια στάση θα κρατήσει η Νέα Δημοκρατία. Το τελευταίο διάστημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να οικοδομήσει το προφίλ του πολιτικού που νοιάζεται για τα προβλήματα των εργαζομένων και υπόσχεται ότι ως κυβερνήτης και τους φόρους θα μειώσει και τις κοινωνικές δαπάνες δεν θα πειράξει (πλασάρισμα στην ομάδα των φαβορί για το Νόμπελ Οικονομίας). Ωστόσο είναι αυτός που έχει πει πως συμφωνεί σε μεγάλο βαθμό με τις «μεταρρυθμίσεις» που εισηγείται το ΔΝΤ. Δύσκολη ισορροπία.

efsyn