Προσοχή, μυρίζει!

Παλιότερα οι εστίες της δημοσιογραφικής μπόχας ήταν συγκεκριμένες. Ήξερες πού βρίσκονταν, απέφευγες να πλησιάσεις ή κρατούσες τη μύτη σου περνώντας από εκεί. Τώρα η μυρωδιά έρχεται από παντού.

του Νίκου Μωραΐτη

Η δημοσιογράφος της ΕΡΤ που ρωτάει πώς θα αντιμετωπίσουν οι Βρετανοί την… επιστροφή στη στερλίνα.

Το διαβόητο Πρώτο Θέμα που ουρλιάζει για περικοπή συντάξεων 40%, ενώ απλώς οι επικουρικές θα πληρωθούν άλλη μέρα.

Τα άλλοτε έγκριτα ΝΕΑ που, κάτω από τη φωτογραφία Καμερον – Τσίπρα από τη σύνοδο κορυφής, γράφουν ότι «ενίοτε τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων γίνονται σεβαστά», λες και το ελληνικό δημοψήφισμα είχε ερώτημα εξόδου από την Ε.Ε. (βρε για δες που η γάτα Ιμαλαΐων κόπτεται για το αν τηρούνται τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων που λυσσαλέα πολέμησε…).

Επιστροφή στο ρυπαρό Πρώτο Θέμα, που έγινε πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα με τα κουπόνια του Μαρινόπουλου. «Οι Podemos πλήρωσαν την πολιτική του Τσίπρα» έγραψαν προχθές. Άλλη δουλειά δεν έχουν οι Ισπανοί από το να κοιτάνε αν ο ΦΠΑ ανέβηκε μία μονάδα στην Ελλάδα.Και γιατί δεν πλήρωσαν την πολιτική του Τσίπρα οι Podemos το Δεκέμβριο αλλά την πλήρωσαν τον Ιούνιο; Μνημόνιο δεν είχαμε και το Δεκέμβριο; Όποιος ξέρει λίγο τα της εσωτερικής πολιτικής σκηνής της Ισπανίας, ξέρει γιατί δεν ανέβηκαν σε ποσοστά οι Podemos. Διότι την κινηματική τους δύναμη δεν μπόρεσαν να την μετατρέψουν πειστικά σε κυβερνητική.

Λίγο ακόμα πιο πίσω χρονικά. Ο γελωτοποιός του ΣΚΑΪ φοράει γραβάτα με τη σημαία της Μεγάλης Βρετανίας για να δηλώσει την υποστήριξή του στο «Remain». Κυκλοφορεί στα ίδια χρώματα και ως σαλιάρα, για να σκουπίζονται οι πιστοί στα συμφέροντα του κάθε ιδιοκτήτη δημοσιογράφοι.

Αν εξαιρέσεις συγκεκριμένες γραφίδες σοβαρότητας (συμπολιτευόμενες ή αντιπολιτευόμενες, χωρίς διάκριση), η πολιτική δημοσιογραφία στην Ελλάδα έχει γίνει μία πολύ αστεία ή θλιβερή υπόθεση – αναλόγως με το πώς θα διαβάσει κανείς το τοπίο. Σημείο καμπής: το ελληνικό δημοψήφισμα. Εκεί ξεβρακώθηκαν τόσο πολύ οι «πρώην έγκυροι», που ο δρόμος δεν έχει πια επιστροφή. Το εσώρουχο δεν ξαναφοριέται. Απλώς, έκτοτε ανεμίζεται στους ρυθμούς του «παραιτηθείτε».

Παλιότερα οι εστίες της δημοσιογραφικής μπόχας ήταν συγκεκριμένες. Ήξερες πού βρίσκονταν, όριζες την περίμετρο, απέφευγες να πλησιάσεις ή κρατούσες τη μύτη σου περνώντας από εκεί. Τώρα η μυρωδιά έρχεται από παντού – και από κατευθύνσεις δυστυχώς ανεξέλεγκτες .

altsantiri