Φωτογραφίες-κείμενο: Άγγελος Καλοδούκας
Πέρασα σήμερα από το εφετείο όπου διεξάγεται η δίκη της Χρυσής Αυγής.
Έχω τρεις παρατηρήσεις-σκέψεις. Δεν θα αναφερθώ στα γνωστά: δηλαδή ότι η δίκη καρκινοβατεί εδώ και ένα χρόνο, ότι ο Ρουπακιάς είναι ελεύθερος απλά με «περιοριστικούς όρους», ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κατηγορουμένων περιφρονεί το δικαστήριο, ότι η δίκη θα διαρκέσει τουλάχιστον για 1-1,5 χρόνο ακόμα και κύριος οίδε τι θα γίνει μέχρι τότε.
Οι τρεις παρατηρήσεις μου:
Ι. Μπορεί το πνευματικό επίπεδο των μελών και στελεχών της Χρυσής Αυγής να είναι εξαιρετικά χαμηλό, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι αρκετά από τα στελέχη της έχουν, παρ’ όλα αυτά, σκληρή φασιστική ιδεολογική τοποθέτηση. Ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα σίγουρα ανήκει σε αυτούς. Ο Ρουπακιάς παραμένει αμετανόητος και μάλιστα, χωρίς να υπολογίζει συνέπειες, εντός του δικαστηρίου συμπεριφέρεται με άγριο, τραμπούκικο και ελεεινό τρόπο. Κάποια στιγμή, μου διηγήθηκε συνάδελφος φωτορεπόρτερ, περνούσε μπροστά από τη μητέρα του Φύσσα, και όταν εκείνη του απευθύνθηκε, αυτός της είπε φωνάζοντας δυνατά:
- Σκάσε μωρή καριόλα.
Όταν η συνάδελφος άρχισε να τον φωτογραφίζει, άπλωσε τα χέρια του προσπαθώντας να αρπάξει τη φωτογραφική μηχανή ουρλιάζοντας:
- Αϊ γαμήσου μωρή καριόλα.
Στη σημερινή μέρα σηκώθηκε από τη θέση του επιτιθέμενος λεκτικά σε μάρτυρα κατηγορίας, προκαλώντας την αντίδραση της προέδρου:
- Όχι με αυτό το ύφος, κατηγορούμενε.
ΙΙ. Το δικαστήριο σήμερα ήταν γεμάτο από χρυσαυγίτες τραμπούκους. Κοίταζαν άγρια τους δημοσιογράφους και όσους θεωρούσαν ότι μπορεί να ήταν αντιφασίστες. Δεν έλειψαν όχι μόνο τα άγρια βλέμματα, αλλά και αν περνούσε κάποιος από κοντά τους οι χυδαίες βρισιές εντός της αίθουσας του δικαστηρίου.
Δείγμα και αυτό ότι οι φασίστες δεν αισθάνονται να απειλούνται ή να είναι απομονωμένοι από την ελληνική κοινωνία και τους θεσμούς της.
ΙΙΙ. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος υπεράσπισης των κατηγορουμένων από τους δικηγόρους τους. Δεν έχω εμπειρία από ποινικές δίκες, επομένως αυτή η τακτική πρέπει να είναι συνηθισμένη στα δικαστήρια. Οι συνήγοροι των κατηγορουμένων ρωτούσαν τους μάρτυρες κατηγορίες απίθανες λεπτομέρειες από τη σκηνή της δολοφονίας που φαινομενικά δεν υπήρχε λογική. Παραδείγματος χάριν:
- Όταν εμφανίστηκε ο Ρουπακιάς σε ποιο σημείο πάρκαρε το αυτοκίνητό του;
- Υπήρχε 5-10 μέτρα πιο κει χώρος για να παρκάρει;
- Ο Φύσσας [σημείωση: ο οποίος πάλευε με τέσσερις άλλους εκείνη τη στιγμή] κοιτούσε προς την κατεύθυνση του Ρουπακιά λίγο πριν τον μαχαιρώσει;
- Πόσες μπουνιές πρόλαβε να ρίξει ο Παύλος Φύσσας πριν τον μαχαιρώσει ο Ρουπακιάς;
- Γιατί πήγατε στην καφετέρια που έγινε το συμβάν με αυτοκίνητο και όχι με τα πόδια;
Προφανώς, ο στόχος των ερωτήσεων ήταν να ζαλιστεί-μπερδευτεί ο μάρτυρας για να «αποδειχθεί» η «αναξιοπιστία» του.
Τελικά μου γεννήθηκε η εξής απορία.
Το δικαίωμα του κατηγορουμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του είναι σαφώς ιερό και απαραβίαστο. Ο δικηγόρος από αυτή την άποψη επιτελεί ένα απολύτως σεβαστό ρόλο. Ωστόσο…
…σε όλες (σε όλες ανεξαιρέτως!) τις πολιτικές δίκες στο παρελθόν οι συνήγοροι υπεράσπισης ή κατηγορίας ήταν πολιτικά τοποθετημένοι. Δεν υπήρξε ποτέ περίπτωση την υπεράσπιση των αγωνιστών της αντίστασης προδικτατορικά, στη διάρκεια της χούντας ή αργότερα στις πολιτικές δίκες της μεταπολίτευσης, να τις αναλάβουν πολιτικά άσχετοι ή ουδέτεροι δικηγόροι.
Είναι πιθανόν στις τωρινές συνθήκες, να αναλάβουν την υπεράσπιση δεδηλωμένων φασιστών και εγκληματιών πολιτικά ουδέτεροι δικηγόροι; Μια ερώτηση κάνω…
left
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου