Μια σκασίλα έχουν για την πατρίδα και τη θρησκεία

του Τάσου Παππά

Γιατί ο πρωθυπουργός, που υπερηφανευόταν για την αποτελεσματική αντιμετώπιση στα σύνορα της χώρας των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών, υποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί;

Αναρωτιούνται πολλοί γιατί η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει μια τόσο θεαματική κωλοτούμπα στο θέμα του μεταναστευτικού-προσφυγικού με αφορμή την τροπολογία Καιρίδη. Γιατί ο πρωθυπουργός, που υπερηφανευόταν για τον φράχτη στον Εβρο και την αποτελεσματική αντιμετώπιση στα σύνορα της χώρας των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών, υποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί χωρίς μάλιστα να κάνει την αυτοκριτική του;

Γιατί το σύστημα Μητσοτάκη, που δικαιολογούσε και κάλυπτε τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο, εισπράττοντας καταδίκες από τα ευρωπαϊκά όργανα και τις υπηρεσίες του ΟΗΕ και καταριόταν την αντιπολίτευση που αναδείκνυε το θέμα ότι λειτουργεί ως εσωτερικός εχθρός, τώρα την κάνει γυριστή;

Γιατί πρωτοκλασάτοι υπουργοί που είχαν διακριθεί στο άθλημα της ξενοφοβίας, που μας είχαν φάει τα αυτιά και μας προειδοποιούσαν ότι αν είμαστε χαλαροί, όπως ήταν η κυβέρνηση των ακροαριστερών λαϊκιστών, θα απειληθεί η «πατρίς» από την εισβολή προσφύγων και μεταναστών και θα κινδυνεύσει η θρησκεία από τους μουσουλμάνους, ξέχασαν ό,τι έλεγαν και ψήφισαν μια τροπολογία που σε άλλη εποχή θα την είχαν απορρίψει με τυμπανοκρουσίες;

Γιατί ο αρχηγός της Δεξιάς, που όπως μας λέει διοικεί το πιο φιλελεύθερο και δημοκρατικό κόμμα στην Ελλάδα, ζήτησε με παγερή σαφήνεια από τους βουλευτές του να βάλουν στην άκρη τη συνείδησή τους και να πειθαρχήσουν, διαφορετικά θα τεθούν εκτός κόμματος; Κυβερνητικοί παράγοντες δεν μας έλεγαν ότι η αύξηση της εγκληματικότητας οφείλεται στους πρόσφυγες και τους μετανάστες; Τώρα τι έγινε; Πρόσφατα αξιωματούχοι της κυβέρνησης δεν διέδιδαν ότι πρόσφυγες και μετανάστες είναι ύποπτοι για τις μεγάλες φωτιές στον Εβρο; Βρήκαν τους πραγματικούς ενόχους; Γιατί εξαφανίστηκε τόση επιθετική ασχήμια και τη θέση της πήρε η αλληλεγγύη στους αποσυνάγωγους; Γιατί, γιατί, γιατί; Πολλά γιατί μαζεύτηκαν.

Την απάντηση την έδωσε ο κεντρικός τραπεζίτης. Είπε τα πράγματα με το όνομά τους, κάτι που δεν έκαναν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Μιλώντας στο 2ο MD Forum ο Γιάννης Στουρνάρας χαρακτήρισε «απαραίτητη την ενσωμάτωση μεταναστών για να συμπληρωθεί το καίριο κενό εργατικού δυναμικού και δεξιοτήτων στην εγχώρια αγορά εργασίας». Αρα τους έχουμε ανάγκη. Δεν τους αγαπήσαμε ξαφνικά. Πού υπάρχουν τα προβλήματα; «Στην παρούσα συγκυρία παρατηρούνται σημαντικές ελλείψεις εργατικού δυναμικού σε βασικούς κλάδους της οικονομίας, όπως στον τουρισμό, την αγροτική παραγωγή, τη βιομηχανία και τον κατασκευαστικό κλάδο, και πολλές θέσεις εργασίας παραμένουν κενές». Αρα μας είναι αδιάφορο που είναι ξένοι, που είναι αλλόθρησκοι, εμείς τους θέλουμε για εργατικό δυναμικό.

Και όταν λέμε «εμείς» εννοούμε προφανώς τους επιχειρηματίες που μια σκασίλα έχουν για την πατρίδα και τη θρησκεία, αυτοί για την κερδοφορία των επιχειρήσεών τους νοιάζονται και όλα τα άλλα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Αυτοί απαιτούν και η κυβέρνηση που υποδύεται την ταξικά αμερόληπτη υποκλίνεται. Ναι, αλλά θα γίνουμε ξέφραγο αμπέλι θα πει κάποιος απ’ αυτούς που μέχρι τώρα υποστήριζαν ότι η παράταξη δεν πρέπει να διολισθήσει στον εθνομηδενισμό, όπως η κυβέρνηση των απάτριδων που καλούσε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να έρχονται στην Ελλάδα και να λιάζονται στις πλατείες των πόλεών μας.

Προσωρινό είναι το μέτρο λέει η κυβέρνηση των ατσίδων. Ισχυρίζεται ότι μόλις ξεπεράσουμε τα προβλήματα θα επιστρέψουμε στην προηγούμενη πολιτική μας και θα ξαναγίνουμε οι φρουροί της πατρίδας, οι προστάτες της θρησκείας και οι υπερασπιστές της οικογένειας. Το ιερό τρίπτυχο παραμένει ο κανόνας της πολιτικής μας, λέει το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας. Δεν το διαπραγματευόμαστε, φωνάζουν έμπλεοι οργής για την κριτική που δέχονται από την Ακρα Δεξιά.

Κι αυτούς τους προσγειώνει ο κ. Στουρνάρας. Σημειώνει:« Η μετανάστευση λόγω της κλιματικής κρίσης ενδέχεται να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, καθώς η ολοένα αυξανόμενη συχνότητα ακραίων καιρικών φαινομένων θα ενισχύσει δραστικά την παγκόσμια κινητικότητα». Σωστό, αλλά είναι η μισή αλήθεια. Επρεπε να προσθέσει και τις άλλες αιτίες: τους πολέμους, τους εμφύλιους, τα πραξικοπήματα, τις εισβολές που έχουν μετατρέψει κράτη σε ερειπιώνες. Προφανώς δεν τις ανέφερε γιατί θα ενοχοποιούσε την… πολιτισμένη Δύση. Κι αυτό δεν το ήθελε. Ακόμη και με τη μισή αλήθεια στο τραπέζι κατά τον κ. Στουρνάρα «η ευθύνη της χώρας υποδοχής να ορίσει το θεσμικό πλαίσιο για τις μεταναστευτικές ροές, να χαράξει στρατηγικές και να αναπτύξει πολιτικές που προωθούν την ένταξή τους στην κοινωνία είναι καθοριστικής σημασίας». Βέβηλες σκέψεις; Κάθε άλλο. Η πραγματικότητα χωρίς κομματικές παρωπίδες.

Κοντολογίς: Η ολιγαρχία και η κυβέρνηση που την υπηρετεί βάζουν πάνω απ’ όλα το κέρδος. Βρίσκουν και κάνουν. Δεν διστάζουν να εμπορευματοποιήσουν τα πάντα προκειμένου να γεμίσουν τους λογαριασμούς τους σε τράπεζες εκτός Ελλάδας. Εκμαύλισαν τμήματα της κοινωνίας, πουλώντας πατριωτισμό, πουλώντας πίστη, μοιράζοντας φιλοδωρήματα, διακινώντας αποκρουστικούς ευφημισμούς, δεν έχουν πρόβλημα να πουλήσουν ακόμη και το σχοινί που σε άλλες εποχές θα τύλιγε τον λαιμό τους. Τώρα δεν ανησυχούν γιατί δεν υπάρχει κανείς να τους το περάσει. Ο Λένιν αναπαύεται στο μαυσωλείο του. Η Αριστερά έχει βυθιστεί σε πεσιμιστικό λήθαργο.

Ανάγωγα

Μία φορά οι Γάλλοι εκλήθησαν να διαλέξουν ανάμεσα στον φασίστα και τον κλέφτη. Διάλεξαν τον κλέφτη. Δύο φορές οι Γάλλοι εκλήθησαν να διαλέξουν ανάμεσα στην εκπρόσωπο της Aκρας Δεξιάς και στον εκπρόσωπο των πλουσίων. Διάλεξαν τον εκπρόσωπο των πλουσίων. Η τέταρτη φορά μπορεί να είναι η φαρμακερή. Και τότε;

Η Εφημερίδα των Συντακτών

Η σήψη που γίνεται γάγγραινα

 

Η σήψη που γίνεται γάγγραινα

του Νίκου Παπαδογιάννη

Το ψάρι βρωμάει πότε από το κεφάλι και πότε από την ουρά. Κυβέρνηση και πολίτης σέρνουν από κοινού τον χορό της χώρας προς τον γκρεμό

Τα ρουθούνια αναζητούν απεγνωσμένα μία ανάσα και δεν τη βρίσκουν πουθενά. Η δυσοσμία που αναδίδεται από κάθε γωνιά της κοινωνίας προδίδει σήψη ανεξέλεγκτη, που όμοιά της δεν ξανάζησε η μεταπολιτευτική, τουλάχιστον, Ελλάδα. Οι υπουργοί μίας κυβέρνησης που δίνει νέα διάσταση στις έννοιες αναλγησία και οπισθοδρόμηση σέρνουν τον χορό, ενθαρρυμένοι από το εφιαλτικό σαραντατακατό με το οποίο επιβραβεύτηκε κάθε στρέβλωση και αποθρασύνθηκε κάθε θρασύδειλο. Ο γκρεμός είναι πια ορατός.

Η Δόμνα Μιχαηλίδου, υφυπουργός Παιδείας που να πάρει ο γερο-διάολος, προσπαθεί να δικαιολογήσει συγχωνεύσεις σχολείων επικαλούμενη οδηγία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας περί οχτώ χιλιομέτρων καθημερινού ποδαρόδρομου. Η Νίκη Κεραμέως, που αποσάθρωσε την ίδια Παιδεία πριν επεκτείνει το χαρτοφυλάκιό της στα Εσωτερικά γενικώς, υπερασπίζεται τους σκανδαλώδεις μισθούς των νέων διευθυντάδων των Δημοσίων νοσοκομείων εξυμνώντας τις πολύτιμες εμπειρίες που το ίδιο δημόσιο προσφέρει στους χαμηλόμισθους, πλην …ευγνώμονες, γιατρούς και νοσηλευτές. Πρέπει, λέει, να πουν και φχαριστώ.

Ο υπουργός Ανάπτυξης πάει να πει διάδοχος Άδωνη Κώστας Σκρέκας, αυτός που κάποτε κατηγορήθηκε ότι είχε πριβέ πυροσβεστικό όχημα για να προστατεύει τη σπιταρόνα του, βγήκε σε δελτίο πετσωμένων ειδήσεων για να διαφημίσει ξεδιάντροπα συγκεκριμένη αλυσίδα σούπερ μάρκετ. «Ο Μασούτης» και «ο Μασούτης» και «ο Μασούτης», εφτά φορές απνευστί, μέχρι να το χωνέψει και η τελευταία αναποφάσιστη νοικοκυρά.

Η αχαλίνωτη ακρίβεια καλπάζει σαν καθαρόαιμο του «Κεντάκι Ντέρμπι», η υγεία τελεί υπό πλήρη διάλυση, η παιδεία δίνει τη θέση της στην απόλυτη αμορφωσιά, αλλά οι πολίτες που ψήφισαν αυτούς τους απίθανους θεομπαίχτες της ελεύθερης οικονομίας εξακολουθούν να τους στηρίζουν αμέριστα. Διότι ο Κασσελάκης τους φαίνεται υπερβολικά π@@στης, η Αχτσιόγλου υπερβολικά αφόρτιστη, ο Κουτσούμπας υπερβολικά δεκανίκι ο Ανδρουλάκης υπερβολικά νερόβραστος, άντε, να το δεχθώ αυτό το τελευταίο. Και το προτελευταίο επίσης.

Έχει βλέπετε άλλα προβλήματα η κενωνία μας, πιο σημαντικά από το αραχνιασμένο πορτοφόλι και την προέλαση της διαπλοκής. Την ξενόφερτη απόπειρα νομοθέτησης γάμων ομόφυλων ζευγαριών, για παράδειγμα. Οι μεσαιωνιστές ρασοφόροι σέρνουν τον χορό και οι μεσαιωνισμένοι νοικοκυραίοι ακολουθούν με θεαματικές φιγούρες. «Όχι στην τεκνοθεσία που είναι αντίθετη με τα ελληνικά ήθη», απαιτούν 5.500 πολύτεκνοι του Αγρινίου, της ίδιας πόλης όπου το δημόσιο νοσοκομείο άγγιξε το 100% θνητότητας τις μέρες της πανδημιας.

Πού βρέθηκαν 5.500 πολύτεκνοι σε μία πόλη εκατό χιλιάδων ψυχών; Τηλεόραση δεν έχουν στο Αγρίνιο; Για το ρημάδι το νοσοκομείο γιατί δεν έβγαλαν άχνα; Μα, κάτι κουτές απορίες που έχετε κι εσείς! Όταν πρόκειται να προστατευτούν τα ιερά και τα όσια του έθνους, της φυλής και της θρησκείας, κάθε πατριωτική ψήφος μετράει πενταπλή, όπως οι άρτοι και τα ψάρια των Γραφών.

Η σαπίλα εξαπλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη και απειλεί την κοινωνία με γενικευμένη γάγγραινα. Στην υπόθεση του δολοφονημένου και βασανισμένου σκυλάκου Όλιβερ στην Αράχωβα, η οσμή της συγκάλυψης λιώνει τα χιόνια του Παρνασσού. Η 19χρονη μειονοτική κοπέλα που παρασύρθηκε από αυτοκίνητο αστυνομικού στη Θράκη πέθανε άκλαυτη, αφού, όπως έγραψε κάποτε ο αγλαός Μάνος Ελευθερίου, «στο μπλε δεν χωράει δικογραφία». Οι οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών αντιμετωπίστηκαν περίπου ως άπλυτοι ταραξίες ή απλώς γραφικοί, την ίδια ώρα που ο πρόεδρος του ΟΣΕ ομολογούσε τη διαγραφή αποδεικτικού υλικού «βάσει πρωτοκόλλου».

Τα ΜΑΤ δέρνουν αλύπητα τους απεργούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. σαν να θέλουν να δικαιώσουν όσους καταγγέλλουν δύο μέτρα και δύο σταθμά μπροστά στο κρεβάτι του ακρωτηριασμένου από φωτοβολίδα αστυνομικού. Η τσιγγάνα γυναίκα που βρέθηκε κρεμασμένη μέσα σε αστυνομικό τμήμα στην Ηλεία αντιμετωπίστηκε ως απόβλητο, δίχως την προβλεπόμενη ιατροδικαστική έρευνα για αναζήτηση ευθυνών. Η διόλου ρομά αλλά όμορφη κοπέλα που πήγε στη Δημοτική Αστυνομία της Αθήνας για να εξυπηρετηθεί έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης.

Χουλιγκαναραίοι μπαίνουν σε βαγόνια του μετρό και απειλούν να κάψουν ζωντανούς τους επιβάτες. Πιτσιρικάδες δέρνουν μέχρι λιποθυμίας άλλους πιτσιρικάδες σε σχολικές αυλές. Κομμωτές μπανιστηρτζήδες τοποθετούν κάμερες παρακολούθησης σε τουαλέτες και καμαρίνια. Κοράκια εκπαραθυρώνουν οφειλέτες από τα σπίτια τους και τους πετάνε στον δρόμο με την ευλογία της Πολιτείας. Αστυνομικοί ενεργούν ως κράτος εν κράτει – που είναι.

Δίκες που (θα ‘πρεπε να) καίνε τον τόπο αναβάλλονται ξανά και ξανά και ξανά ή μετατρέπονται σε παρωδία για να βγουν λάδι βιαστές και δολοφόνοι του λευκού κολάρου και της μπλε στολής. Ποινικοί κώδικες τροποποιούνται κατ’ επανάληψη μέχρι να γίνουν τσαλακωμένα κωλόχαρτα στην υπηρεσία του κυρ-Παντελισμού. Οι γυναικοκτονίες εξελίσσονται σε μάστιγα ανά την επικράτεια, παρά τις απεγνωσμένες προειδοποιήσεις και τις αγωνιώδεις κραυγές των θυμάτων.

Πού και πότε θα σταματήσει αυτός ο κατήφορος; Σε τι ακριβώς μπορεί να ελπίζει ο αλαλιασμένος από την ασυδοσία και τη διαφθορά πολίτης; Πώς θα μπει φρένο σε αυτή την κατρακύλα, εάν όλοι μας πηγαίνουμε για μπάνιο την Κυριακή των εκλογών; Υπάρχει αντίδοτο στην ασφυξία; Έχει πάτο το βαρέλι; Αρμενίζουμε στραβά ή στράβωσε ανεπανόρθωτα ο γιαλός;

Εάν υπάρχει ακόμη κόσμος που ελπίζει, παρακαλείται να επικοινωνήσει μαζί μας για να μας απαλλάξει από τη μελαγχολία. Ας το πράξει σύντομα, όμως, γιατί όπου να ‘ναι θα γεννηθεί ξανά ο φανταστικός μας φίλος και θα βυθιστούμε σύσσωμοι, υποχρεωτικά, στην πατροπαράδοτη ευδαιμονία των Χριστουγέννων. Ελπίζω να πάρετε κανονικά το δώρο όσοι το δικαιούστε και να μην ακούσετε από το αφεντικό κάλαντα του τύπου «πάμε μαζί στο ΑΤΜ να βγάλεις τα λεφτά και να μου τα δώσεις χέρι με χέρι». Εάν δεν το γνωρίζετε, αυτό είναι το εθνικό μας σπορ κάθε Δεκέμβρη.

κουτί πανδώρας

Με Απορυπαντικά ΒΙΟΜΕ, η 9η ΚΑΤ'ΟΙΚΟΝ Παραλαβή Παραγγελιών των "ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ" της Κέρκυρας

 

9η ΚΑΤ'ΟΙΚΟΝ Παραλαβή Παραγγελιών ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ- Κέρκυρα  Σάββατο 29/05/2021

 

 ΒΙΟΜΕ Απορρυπαντικά -  ΚΑΤ'ΟΙΚΟΝ ΠΑΡΑΛΑΒΗ – Κέρκυρα 29/05/2021

Αγαπητοί  φίλοι, η Ομάδα Παράκαμψης Μεσαζόντων του Εναλλακτικού Εργαστηρίου Κέρκυρας 

ανακοινώνει την 9η παραλαβή προϊόντων "Χωρίς Μεσάζοντες" 

 

Απορρυπαντικά ΒΙΟΜΕ- 

Χωρίς Μεσάζοντες ΚΑΤΌΙΚΟΝ Παραλαβή

 

Προγραμματισμένη ημερομηνία ΚΑΤ'ΟΙΚΟΝ παραλαβής : Σάββατο 29 Μαίου 2021 , 

κατόπιν συνεννόησης  σας απ' ευθείας με τον παραγωγό  με τη συμπλήρωση 

της διεύθυνσης και τηλεφώνου επικοινωνίας στα πεδία που θα βρείτε στη φόρμα.

 

9η Κατ'οίκον Παραλαβή  Παραγγελιών Χωρίς Μεσάζοντες

1. Απορρυπαντικά ΒΙΟΜΕ

(Καθαριστικό Γενικής Χρήσης, Κρεμοσάπουνο Χεριών, Πλάκα Σαπούνι, Καθαριστικό Τζαμιών, Συμπυκνωμένο Υγρό Πιάτων Οικολογικό, Υγρό Πλυντηρίου Ρούχων, Σκόνη Πλυντηρίου Ρούχων,    Μαλακτικό Ρούχων, Οικολογικό Καθαριστικό για 'Αλατα, Οικολογικό Καθαριστικό για Λίπη, Υγρό Σαπούνι Περιποίησης Μαλιών με Δαφνέλαιο ,Υγρό Σαπούνι Περιποίησης Προσώπου με Αιθέριο Έλαιο Λεβάντα).

Περισσότερες λεπτομέρειες για προέλευση και τιμές των προϊόντων 

θα βρείτε μέσα στη Φόρμα Παραγγελίας  παρακάτω 

 

Παραγγελίες για Απορρυπαντικά ΒΙΟΜΕ Πατήστε ΕΔΩ

 

Η Φόρμα Παραγγελίας είναι αναρτημένη  στην ιστοσελίδα του Εναλλακτικού Πολιτιστικού,Εργαστηρίου Κέρκυρας 

  http://enallaktikopolitistikoergastiri.org/

και στο facebook στην επιλογή Ομάδα Παράκαμψης Μεσαζόντων και θα παραμείνουν διαθέσιμες 

για παραγγελίες  μέχρι το βράδυ της Τρίτης 25 Μαίου.

 Ευχαριστούμε πολύ για τη συμμετοχή σας στις δράσεις  μας.

 

Ομάδα Παράκαμψης Μεσαζόντων

Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι Κέρκυρας

e-mail: xorismesazontescorfu@gmail.com

Το διδακτορικό του Πατέλη

O επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης τα είπε έξω από τα δόντια: Το διδακτορικό δεν αποτελεί τυπικό και ουσιαστικό προσόν για πρόσληψη αφού μαρτυρά ραθυμία ή και τεμπελιά. Διαβάζεις και γράφεις, αφοσιώνεσαι στην έρευνα, χάνεσαι στη βιβλιογραφία και ασκείσαι στη μεθοδολογία, αντί να πιάσεις το πηλοφόρι και το μυστρί.

Ο ίδιος ως εργοδότης θα απέρριπτε τον διδάκτορα και θα στρεφόταν σε άλλους εργαζόμενους, που δεν θα είχαν επιδόσεις στην επιστήμη και τη διανόηση. Θα είχαν άλλου είδους δεξιότητες, ενδεχομένως σωματική ρώμη και αντοχή.

Ο ίδιος βέβαια είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στα Οικονομικά από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Princeton, όπου ολοκλήρωσε τη διατριβή του με επιβλέποντα καθηγητή τον πρώην διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, Ben Bernanke.

Και μάλλον το γεμάτο περγαμηνές βιογραφικό του τον βοήθησε στη σταδιοδρομία του και συνέτεινε ώστε να γίνει σύμβουλος πρωθυπουργού.

Αλλά ο κ. Α. Πατέλης προφανώς δεν μιλούσε για τον εαυτό του και τους ανθρώπους της τάξης του. Μιλούσε για τους άλλους, για τους κάτω, γι' αυτούς που θα κάνουν τις δουλειές που δεν θέλουν οι πάνω, για τους δεύτερους, για τους ψυκτικούς από το Περιστέρι στους οποίους είχε αναφερθεί με εγκαρδιότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν θέλησε να δείξει το ενδιαφέρον του για την απασχόληση και την τεχνική εκπαίδευση.

Άλλοι θα δίνουν οδηγίες και άλλοι θα κάνουν τη δουλειά. Οι λίγοι θα διευθύνουν και οι πολλοί θα παράγουν. Οι άριστοι θα μοιράζουν καθήκοντα και θα κανονίζουν τις αμοιβές για όσους δεν έχουν τις δικές τους σπουδές και το δικό τους δομημένο (Κυρανάκης) βιογραφικό.

Πιστεύουν σε έναν κόσμο με βαθιές διαχωριστικές γραμμές, με άγριες ανισότητες, με αφεντικά και υποτελείς που βρίσκονται σε διαρκή πάλη. Θέλουν δουλειές για όλους αλλά τις καλές δουλειές για την παρέα τους. Ευημερία και ανάπτυξη για τη χώρα αρκεί η μερίδα του λέοντος να ανήκει στην ελίτ στην οποία ανήκουν.

Δεν υπάρχει κάτι που δεν ξέραμε. Δεξιά σημαίνει αυτό: Προστασία των συμφερόντων μια κλειστής ομάδας προνομιούχων. Αυτό ήταν πάντα και αυτό είναι σήμερα. Μόνο που ο κόσμος αλλάζει τόσο βίαια που ακόμη και στη μητρόπολη του καπιταλισμού, την Αμερική, ο νεοφιλελευθερισμός υποχωρεί και ο Κέυνς δικαιώνεται:  Περισσότερο κράτος, περισσότερα στους περισσότερους, περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη για να μην καταρρεύσει το σύστημα μέσα στις αντιφάσεις του.

Στη δική μας χώρα, το μήνυμα των καιρών αργεί να γίνει κατανοητό από το κέντρο της εξουσίας. Αδυνατούν να εγκαταλείψουν τον παλιό κόσμο και να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες.

Ο Αλέξης Πατέλης κορνιζάρει το δικό του διδακτορικό και πετάει στα σκουπίδια τα διδακτορικά των άλλων. Γι' αυτό έγινε σύμβουλος του Κυρ. Μητσοτάκη. Γι αυτό που είναι και γι αυτό που είναι οι δυο τους μαζί. 

TVXS

«Τι ώρα είναι Άκη;» -Ό, τι ώρα πεις εσύ Πρόεδρε»!

του Βασίλη Σκουρή

Το ανέκδοτο που κυκλοφορούσε παλαιά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη για τον πιστό στον Ανδρέα Παπανδρέου Άκη Τσοχατζόπουλο έχει ως εξής:..Μια ημέρα ο Ανδρέας ρώτησε:
-Άκη, τι ώρα είναι;
Και ο πιστός και αφοσιωμένος Άκης απάντησε:
-Ό,τι ώρα πεις εσύ κύριε Πρόεδρε!
Κάπως έτσι συμβαίνει σήμερα και με ένα μέρος της ελληνικής δημοσιογραφίας:
-Τι είναι είδηση;
-Ό,τι πεις εσύ κύριε Πρόεδρε!
Η πρόταση Μπάιντεν για τις πατέντες, δεν έφερε σε αμηχανία μόνο το μέγαρο Μαξίμου, αλλά και ένα μέρος της ελληνικής δημοσιογραφίας, που κάθε φορά έπρεπε να υμνεί ένα διαφορετικό πράγμα:

• Υπερθεμάτισαν κάποιοι όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγραψε το κοινό άρθρο με τον Ηλία Μόσιαλο στη γερμανική FAZ για την αγορά των πατεντών από την Ευρωπαϊκή Ένωση!
• Το γύρισαν όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε πίσω από τη θέση του αυτή (επαναλαμβάνουμε, για αγορά και όχι για άρση της πατέντας, όπως προτείνει τώρα ο Τζο Μπάιντεν) και επιτίθονταν στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που επέμενε για την άρση της πατέντας.
• Το ξαναγύρισαν όμως τώρα, που έκανε την πρότασή του ο Τζο Μπάιντεν και το Μαξίμου έφτασε στο σημείο της διεκδίκησης της …πατρότητας της πρότασης! Έως και ότι ο αμερικανός πρόεδρος στηρίζει την πρόταση Μητσοτάκη, πληροφορηθήκαμε από διάφορα μέσα!

Θυμάστε μια –όχι παλιά- συνεδρίαση της Βουλής σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων για την πανδημία;
-Ο πρωθυπουργός ανακοινώνει την αύξηση του προστίμου για όσους παραβιάζουν τα μέτρα για τον κορονοϊό, από 300 σε 500 ευρώ, ώστε να μειωθούν οι παραβάτες! (Χαμός στην πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας, όρθιοι οι βουλευτές χειροκροτούν, κάποιοι πανηγυρίζουν χτυπώντας τα χέρια τους στα έδρανα!)
-Στη δευτερολογία του, ο πρωθυπουργός, μετρώντας τις αντιδράσεις που υπήρξαν και ξανασκεφτόμενος προφανώς το θέμα, αλλάζει άποψη και δηλώνει ότι το πρόστιμο παραμένει στα 300 ευρώ! (Χαμός και πάλι στην πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας, όρθιοι οι βουλευτές χειροκροτούν, κάποιοι πανηγυρίζουν χτυπώντας τα χέρια τους στα έδρανα!)
Δυστυχώς, αυτά θύμισε ένα μέρος της ελληνικής δημοσιογραφίας αυτές τι μέρες, μετά την αμηχανία που έφερε η πρόταση Μπάιντεν σε κυβερνητικούς κύκλους. Πριονίζοντας το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε και θέτοντας εν αμφιβόλω την αξιοπιστία όλων!

ΥΓ: Ελπίζουμε να μην χρειαστεί να επανέλθουμε στο θέμα.

 ieidiseis

Θα γίνει... της Διαπαιδαγώγησης!

της Νόρας Ράλλη

Ποτέ στην Ιστορία! Zαμέ των ζαμών σε λέω (και μάλιστα στο λέω με κάτι από γαλλική εσάνς σε λαρύγγι θεσσαλονικιώτικο, για να γίνω γκλoμπάλ!). Κάτι το προσπάθησαν στην Αναγέννηση, μα όχι σε θεσμικό επίπεδο. Ενώ τώρα... Μιλάμε για πρωτοπορία ολκής, όχι αηδίες! Ποιος Μπιλ Γκέιτς και ποιος Στιβ Τζομπς - πάνε αυτοί... ο ένας χώρισε, ο άλλος πέθανε -καλά να 'μαστε να τους θυμόμαστε και να τους συντρέχουμε στα δεινά και τα πάθη τους. Εμάς να δω ποιος θα μας συντρέξει, από των παθών μας τον τάραχο που ακούει στο όνομα... «Γε-ρα-πε-τρί-της»!

Είπαμε: παγκόσμια πρώτη! Διότι κανείς στον κόσμο και την Ιστορία δεν ήταν και συνταγματολόγος και γιατρός και παιδαγωγός (και δεν ξέρω και με ποια νέα ιδιότητα θα ξημερωθεί αύριο). Ενας ίσως μόνο μου 'ρχεται στο μυαλό: ο Σόουπι Σμιθ... Ακούς Σόουπι και το μυαλό σου πάει στην Αγρια Δύση. Ορθώς. Ακούς Σμιθ και το μυαλό σου πάει στα οικονομικά. Σωστό κι αυτό. Στο Ντένβερ ανέδειξε τα ταλέντα του ο Σόουπι.

Εκεί, στα τέλη του 19ου αιώνα. Τότε, κάπου ψηλά, πολύ ψηλά, εκεί που μένει του διαόλου η μάνα, στον βορειοδυτικό Καναδά, στα σύνορα με την Αλάσκα, μες στο βουνό και στο χιόνι, εκεί είναι το Κλοντάικ! Και 'κει, το 1897 βρέθηκε χρυσός. Μυριάδες μοιραίοι κακομοιραίοι έτρεχαν σα πέρα (συγκεκριμένα σκαρφάλωναν και μάλιστα επί έξι ώρες ένα παγωμένο βουνό, κουβαλώντας υλικά κι εφόδια, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν κιόλας κατά μυριάδες, πριν καν φτάσουν), μπας και ανοίξει η τύχη τους. Κάποιοι πράγματι στάθηκαν τυχεροί. Τυχαίο πως συνεχώς από τότες στην περιοχή εξορύσσεται χρυσός, για να 'χουμε εμείς να κρεμάμε σκουλαρίκια στους αρραβώνες;

Ο Σμιθ πάντως χρυσοθήρας δεν ήτο. Σιγά που θα καθόταν στα παγωμένα νερά να ψάχνει σβόλους. Απατεώνας ήταν, μα ξύπνιος. Τηλεγραφείο άνοιξε, το μοναδικό στην περιοχή, απ' όπου οι δύσμοιροι έστελναν μηνύματα στον έξω κόσμο. Το τηλεγραφείο του στην ιστορία έμεινε (όπως και η «παιδαγωγική μέθοδος Γεραπετρίτη»). Γιατί; Επειδή, πολύ απλά, δεν έστελνε σήμα πουθενά. Το σύρμα λίγα χιλιόμετρα προχώραγε και μετά Στοπ. Κατ! Σιωπή!

Αυτό στα τελευταία του το 'κανε (τον σκότωσαν νέο βλέπεις -δεν έφτασε τα χρόνια του Γιώργου μας). Πιο πριν, έκανε άλλα... ξύπνια: λοταρία με σαπούνια! Εκρυβε χρήματα στα σαπούνια και εκατοντάδες τ' αγόραζαν μπας και. Μωρέ να δεις που, ως εκ θαύματος, πάντα τύχαινε σε μέλη της συμμορίας του... Κάπως έτσι έγραψε την υστεροφημία του ο Σόουπι: Με λεφτά κρυμμένα σε σαπούνια, ξεγελώντας τον κοσμάκη και πλουτίζοντας τους φίλους του (άρα και τον ίδιο) και με έναν ψεύτικο τηλέγραφο, στον οποίο εναπόθετε μηνύματα κι ελπίδες η εργατιά... Μπας και σας θυμίζει κάτι;

Εναν αιώνα νωρίτερα, στα 1770, κάπου μακρύτερα αλλά επίσης κρύα, στην Αγγλία, ένας άλλος έξυπνος έγραψε ένα μανιφέστο. Ο συγγραφέας του (μέγας φιλάνθρωπος της εποχής ήταν δαύτος) πρότεινε οι φτωχοί να φυλακίζονται σε «ιδανικούς οίκους εργασίας», όπου θα εξαναγκάζονταν σε 12 ώρες δουλειά τη μέρα. Κανείς από την πλεμπαρία δεν εξαιρούνταν: και οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά. Λίγα χρόνια μετά, ο Ναπολέων ο Μέγας υποστήριζε δημόσια πως η εργασία είναι «το χαλινάρι των ευγενών παθών του ανθρώπου». Και μια μέρα, 5 του Μάη ήταν κατά σύμπτωση, εκεί στα 1807, έγραψε: «Είμαι η εξουσία και είμαι διατεθειμένος να γυρίζω τους εργάτες στη δουλειά και την Κυριακή, μετά τη λειτουργία!». Λίγο αργότερα, στην Αγγλία, προπαγάνδιζαν το «δικαίωμα στην εργασία» - τη 12ωρη που λέγαμε. Οσο για σχολεία; Υπήρχαν μόνο ιδιωτικά. Η πλέμπα πήγαινε αδιάβαστη, στην κυριολεξία. Μόνο δουλειά!

Και όλα αυτά, για να φτάσουμε στο 2021 και τον «λέγε με και Σόουπι»-Γεραπετρίτη, ο οποίος μας «διαπαιδαγωγεί» με ασφαλίτικες μεθόδους καταγραφής κάθε μας κίνησης. Πως τα sms έχουν «παιδαγωγικό χαρακτήρα» είπε, γι' αυτό τα κρατάνε! Ετσι εκπαιδεύει η Ν.Δ.: με δουλειά (μηδενικά δικαιώματα και απλήρωτη εργασία), επιτήρηση (για εκπαιδευτικούς λόγους) και ιδιωτική παιδεία.

Τώρα, γιατί τον Σμιθ τον λέμε απατεώνα, τον Ναπολέοντα Μέγα και τον Γεραπετρίτη υπουργό και καθηγηταρά, ακόμα αναρωτιέμαι...

EFSYN

Ποιος εκμεταλλεύτηκε τελικά την πανδημία

Κατά τη διάρκεια της φονικής πανδημίας το ενδιαφέρον της αποκαλούμενης κοινής γνώμης στράφηκε, κυρίως, στον καθημερινό αριθμό των κρουσμάτων, των διασωληνωμένων και των θανάτων, με αποτέλεσμα να υποβαθμιστούν άλλες πολύ σημαντικές παράμετροι, οι οποίες συνδέονται με την κυβερνητική πολιτική.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ*

Βεβαίως αυτό αποτελεί και στόχο του Μαξίμου, το οποίο επιχειρεί να «θάψει», στον μεγαλύτερο κατά το δυνατόν βαθμό, όλα εκείνα που προκάλεσαν ραγδαία φθορά στην εξωραϊσμένη εικόνα του πρωθυπουργού.

Οι πολίτες, ωστόσο, από την άλλη,  είναι ανάγκη, στη μακρά προεκλογική περίοδο που έχουμε μπει, να θυμούνται και να έχουν απαντήσεις στα πώς και τα γιατί φτάσαμε ως εδώ.

Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την πανδημία για να πάρει αποφάσεις και να  ψηφίσει νόμους, οι οποίοι περιέστειλαν δικαιώματα των πολιτών και κατάργησαν κεκτημένα.
Επιχείρησε να επιβάλλει μια άγρια μορφή αστυνομικού κράτους, με την καταστολή να βρίσκεται, περίπου, στην ημερήσια διάταξη. Άπειρα τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Αναίτιοι ξυλοδαρμοί, παραβίαση οικογενειακού ασύλου, απαγόρευση συναθροίσεων, ξεγύμνωμα διαδηλωτών και διαρκής τσαμπουκάς από τα σώματα των ραβδούχων που δημιούργησε ο κ. Μητσοτάκης κάνοντας πράξη το δόγμα του πατέρα του: «το κράτος είστε εσείς».  Ούτε μία παραίτηση από ανθρώπους που κατά τα άλλα ομνύουν στη Δημοκρατία, ούτε μία ανάληψη ευθύνης, ούτε μία τιμωρία για όλη τη βαρβαρότητα που είδαμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας.

Ανυπολόγιστες επιπτώσεις, οι οποίες θα φανούν στο μέλλον, προκάλεσαν, επίσης, οι αποφάσεις για τον τρόπο λειτουργίας των σχολείων. Τα επαναλαμβανόμενα ανοιγοκλεισίματα είχαν μόνο αρνητικά αποτελέσματα στην ψυχική υγεία, την κοινωνικοποίηση και τη μαθησιακή πρόοδο των παιδιών. Ενώ υπήρχε η πρόταση, η οποία προέβλεπε ανοιχτά σχολεία με επαναλαμβανόμενα τεστ, περικοπή της ύλης, μισούς μαθητές στην τάξη, τήρηση όλων των υγειονομικών κανόνων και ενδοσχολικές εξετάσεις στο τέλος, η κυβέρνηση και η αρμόδια υπουργός υιοθέτησαν άλλες λύσεις: την εξ αποστάσεως διδασκαλία, χωρίς καμία προστασία των προσωπικών δεδομένων εκπαιδευτικών και μαθητών, τα ραδιοφωνικού τύπου βαρετά και αναποτελεσματικά τηλεμαθήματα και τη για δεύτερη συνεχόμενη φορά προαγωγή των παιδιών στην επόμενη τάξη χωρίς γραπτές δοκιμασίες. Ειλικρινά, το τελευταίο  αποτελεί μια εγκληματική απόφαση, την οποία θα πληρώσουν ακριβά οι μαθητές, οι γονείς και η ελληνική κοινωνία συνολικά.

Αρνητική, ακόμη, τροπή είχαμε και στα ελληνοτουρκικά. Η ατολμία, η αναποφασιστικότητα και η απουσία μακροπρόθεσμου σχεδίου έφεραν κατ’ επανάληψη το Oruc Reis να κάνει έρευνες στις ελληνικές θάλασσες, και μάλιστα 6,5 μίλια έξω από το σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Η επιλογή της κυβέρνησης να μπει κάτω από την προστασία της Γερμανίας και να αποδεχτεί τη μεσολάβηση της κ. Μέρκελ κατέληξε στην πραγματικότητα σε διπλωματική ήττα, αφού δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις στην Τουρκία για την ολοφάνερη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Επιπλέον, μετά τα Ίμια, η γειτονική χώρα «γκρίζαρε» και αυτή την περιοχή και τώρα ετοιμάζεται να λύσει τις εκκρεμότητες που έχει με την Αίγυπτο αποκόπτοντας, κατά πάσα πιθανότητα, την επαφή ανάμεσα στην ελληνική και κυπριακή Α.Ο.Ζ. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο δυσοίωνα θα είναι όσα έρχονται για τη χώρα μας.

Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του έχουν, λοιπόν,  βαρύτατες ευθύνες για τη διαχείριση της πανδημίας.

Χωρίς προγραμματισμό, που θα έπρεπε να γίνει από το προηγούμενο καλοκαίρι, έχασαν τον έλεγχο του προβλήματος και επιχείρησαν με σπασμωδικές κινήσεις να το αντιμετωπίσουν.  Ασφαλώς και υπάρχει η ατομική ευθύνη του κόσμου, αλλά πάνω από όλα η κυβερνητική ανυπαρξία και η ανικανότητα, την οποία επιμελώς προσπαθούν να καλύψουν η προπαγάνδα του Μαξίμου και των φιλικών Μ.Μ.Ε.

Σκοπίμως, επομένως, επιδιώκουν να λησμονήσουν οι πολίτες τον ακρωτηριασμό της Δημοκρατίας,  την κυβερνητική πολυγλωσσία,  την πρωθυπουργική ανεμελιά, το τραπέζωμα στην Ικαρία, τα σκάνδαλα των κ.κ. Πέτσα, Λιγνάδη, Φουρθιώτη κ.α.

Θέλουν να δημιουργήσουν κλίμα αισιοδοξίας και εικονικής πραγματικότητας. Έφτασε στο σημείο μάλιστα ο  πρωθυπουργός να δηλώσει προκλητικά τη μέρα τη Πρωτομαγιάς ότι προστατεύει το 8ωρο, το οποίο καταργεί.

Λες και απευθύνονται σε χώρα λωτοφάγων ή σε κοινωνία κουτών. Μέχρι πότε, όμως;

*Ο Ιωάννης Ανδρουλιδάκης είναιεκπαιδευτικός  στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας

2020MAG

Εργασιακό νομοσχέδιο: Τέσσερα σημεία του, που ΔΕΝ είναι όπως μας λέει το υπουργείο Εργασίας

Τι θα ισχύει για το 8ωρο, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις απολύσεις και τις αργίες.

του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Στα μέσα της ερχόμενης εβδομάδας αναμένεται να παρουσιαστεί επισήμως από τον Κωστή Χατζηδάκη το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που αφορά την αλλαγή βασικών δεδομένων της ισχύουσας εργατικής νομοθεσίας. Προκειμένου στην συνέχεια να προωθηθεί για διαβούλευση και ψηφίση στην Βουλή. Το νομοθέτημα αφορά όλες τις πτυχές των εργασιακών ζητημάτων, ενώ ως ζήτημα αιχμής έχει αναδειχθεί το ζήτημα του 8ωρου.

Η κυβέρνηση με την πρωτοβουλία της αυτή θα βρεθεί αντιμέτωπη με το σύνολο της αντιπολίτευσης. Για τον λόγο αυτό το νομοσχέδιο έχει ήδη στηρίξει δημόσια ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο επικοινωνιακός μηχανισμός του κυβερνώντος κόμματος φαίνεται επίσης να ρίχνει όλο του το βάρος στην προβολή του εργασιακού νομοθετήματος ως «εκσυγχρονισμό» της αγοράς εργασίας. Προβάλλεται ως ένα σύνολο διατάξεων που στόχο έχουν την καλυτέρευση των συνθηκών για τους εργαζόμενους.

Παρόλα αυτά από τις διαρροές που έχουν υπάρξει από την πλευρά της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας τα πράγματα δεν φαίνεται να είναι έτσι.. Αξίζει μάλιστα να εστιάσει κανείς σε 4 συγκεκριμένους τομείς που συγκεντρώνουν το περισσότερο ενδιαφέρον.

Η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας υποστηρίζουν ότι εργοδότες και εργαζόμενοι θα διαπραγματεύονται ελεύθερα και ισότιμα το θέμα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας.

Ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί ουσιαστικά το «κλειδί» όχι μόνο του εργασιακού νομοσχεδίου αλλά συνολικά της κυβερνητικής λογικής για τα ζητήματα της εργασίας. Προϋποθέτει πώς ένας εργοδότης και ένας εργαζομένους ξεκινούν από την ίδια αφετηρία. Ώς εκ τούτου συμφωνίες που τυχόν θα προκύψουν μεταξύ τους θα αποτελούν προϊόν ελεύθερης και επί ίσοις όροις διαπραγμάτευσης.

Αμφισβητείται έτσι ένα δομικό στοιχείο που διέπει έως τώρα την εργατική νομοθεσία., τουλάχιστον από το 1982 που διαμορφώθηκαν τα βασικά σημερινά χαρακτηριστικά της: Η αντικειμενική υπεροχή της εργοδοτικής πλευράς. Ιδίως σε περιόδους όπως η σημερινή όπου τα ποσοστά ανεργίας και εργασιακής επισφάλειας είναι υψηλότατα σε σχέση με το παρελθόν. Μάλιστα το επόμενο διάστημα οι σχετικοί δείκτες αναμένεται να αυξηθούν ακόμη περισσότερο.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ενημερωτικό σημείωμα που εξέδωσε η κυβέρνηση σχετικά με το εργασιακό νομοσχέδιο «το μόνο που αλλάζει είναι, ότι η επιλογή του μηχανισμού της διευθέτησης θα μπορεί να γίνεται και με αίτημα του ίδιου του εργαζομένου, όταν αυτό τον βολεύει για λόγους που έχουν να κάνουν με τη «συμφιλίωση» της προσωπικής και επαγγελματικής του ζωής». Αναφέρει ότι αυτό αφορά τις επιχειρήσεις «που δεν υπάρχουν καθόλου συνδικάτα». Στην πραγματικότητα όμως θα ισχύει για κάθε επιχείρηση.

Επιπρόσθετα η κυβέρνηση επικαλείται γι αυτό την ύπαρξη νομοθεσίας από το 1990 (ν.1892) αναφερόντας πως «σε ό,τι αφορά τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αυτή είναι νόμος του κράτους εδώ και 30 χρόνια». Όμως αν ισχύει αυτό τότε γιατί η κυβέρνηση σπεύδει να τον αλλάξει;

Η απάντηση βρίσκεται στο ότι ο νόμος 1892 προβλέπει ότι αποκλειστικά «με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή συμφωνίες του εργοδότη και του συμβουλίου εργαζομένων επιτρέπεται να καθορίζεται, για διάστημα έως τρεις μήνες, αυξημένος αριθμός ωρών εργασίας». Δηλαδή προέβλεπε και χρονικό περιορισμό αλλά κυρίως απέκλειε την ατομική διαπραγμάτευση για την διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Έτσι δεν μπορούσε να έχει γενικευμένη εφαρμογή,αλλά μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και στο πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων κλαδικού η επιχειρησιακού χαρακτήρα.

Η κυβέρνηση δηλώνει ότι υφίσταται «ειδική διάταξη στο νομοσχέδιο και η οποία θα κατοχυρώνει όχι μόνο το 8ωρο, αλλά και το 40ωρο και το 5ήμερο την εβδομάδα».

Στην πραγματικότητα όμως αυτό που συμβαίνει είναι ότι το νομοθέτημα «αντιλαμβάνεται» το 5νθήμερο και το 8ωρο αθροιστικά. Με τον τρόπο αυτό δίνει την δυνατότητα με την ατομική σύμβαση που συμφωνείται μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου αυτό να «μοιραστεί» σε 6μηνιαία βάση. Έτσι λοιπόν ένας εργαζόμενος μπορεί να βρεθεί να εργάζεται έως και 10 ώρες την εβδομάδα.

Στην ίδια ατομική σύμβαση είναι δυνατόν να προβλέπεται εργασία έως και 7 ημέρες την εβδομάδα με αντίστοιχα ρεπό σε μελλοντικό χρόνο. Ερωτηματικό είναι μάλιστα το τι θα συμβεί σε περίπτωση που ένας εργαζόμενος λείψει από την εργασία του εξαιτίας του Covid 19. Σε αυτή τη περίπτωση με βάση νομοθετική ρύθμιση που έχει ψηφίσει η σημερινή κυβέρνηση καλύπτονται οι χαμένες ώρες με μία επιπλέον ώρα εργασίας επί 45 ημέρες. Έτσι το 10ωρο μπορεί να γίνει 11ωρό.

Επίσης όπως ομολογείται με σαφήνεια από την κυβέρνηση το 5νθήμερο «σπάει» αφού επεκτείνεται η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε σειρά οικονομικών δραστηριοτήτων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο επίσημο ενημερωτικό σημείωμα της Ν.Δ «η Ελλάδα, ευθυγραμμιζόμενη με πρακτικές που εφαρμόζονται στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, προσθέτει στις εξαιρέσεις που ήδη ισχύουν στον γενικό κανόνα». Σε αυτή περιλαμβάνονται δραστηριότητας «όπως οι αποθήκες, τα logistics, τα κέντρα δεδομένων, αλλά και τις εξωσχολικές δράσεις, τη μηχανογράφηση, τις εξετάσεις έκδοσης διπλωμάτων». Μάλιστα η Ν.Δ αναρωτιέται «πώς θα μπορούσε για παράδειγμα η Ελλάδα να γίνει διεθνής διαμετακομιστικός κόμβος, όταν ο κλάδος των logistics είναι κλειστός την Κυριακή;»

Η Νέα Δημοκρατία και το υπουργείο Εργασίας λένε ότι «οι υπερωρίες όχι μόνον δεν καταργούνται αλλά ενισχύονται».

Οι υπερωρίες ως έννοια πράγματι δεν καταργούνται αντιθέτως διευρύνονται ως εργοδοτικό αποκλειστικά δικαίωμα. Όμως η κυβέρνηση εισάγοντας την δυνατότητα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας δίνει την δυνατότητα σε μία επιχείρηση που υπό άλλες συνθήκες θα πλήρωνε υπερωρίες να μην καταβάλλει το κόστος αυτό. Αντίθετα να προσαρμόσει τον χρόνο εργασίας των εργαζομένων στις ανάγκες της.. Έτσι σε μία περίοδο που υπάρχει περισσότερη δουλειά θα υπάρξει ταυτόχρονα διευρυμένο ωράριο ώστε να μην χρειαστεί ο εργοδότης να πληρώσει υπερωρία. Στην πραγματικότητα λοιπόν νομιμοποιείται η απλήρωτη υπερεργασία και υπερωρία σε μόνιμη βάση.

Όπως άλλωστε αναφέρει η ίδια η Ν.Δ με το νομοσχέδιο εισάγονται 2 μηχανισμοί: έτσι ώστε ένας εργαζόμενος «με τον ένα μηχανισμό (τις υπερωρίες) να δουλέψει παραπάνω ώρες για κάποιες μέρες και να τις πληρωθεί. Με τον άλλο μηχανισμό (τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας) να δουλέψει παραπάνω για κάποιες μέρες και να παίρνει ως αντάλλαγμα ελεύθερες τις Παρασκευές (στην περίπτωση της 4ήμερης εργασίας) ή περισσότερα ρεπό ή παραπάνω άδειες σε περιόδους του χρόνου που επιθυμεί». Αυτό που ΔΕΝ λέει το υπουργείο εργασίας είναι τι στην πραγματικότητα συμβαίνει με τον …συνδυασμό των δύο μηχανισμών.

Για τις περιπτώσεις που δεν θα υπάρξει διευθέτηση του χρόνου εργασίας, όπως σημειώνεται από το υπουργείο Εργασίας «αυξάνουμε τις επιτρεπόμενες υπερωρίες από τις 96 ώρες που είναι σήμερα στη βιομηχανία και τις 120 ώρες στους υπόλοιπους κλάδους, στις 150 ώρες το μέγιστο, που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος». Αυτό συνιστά εργοδοτικό δικαίωμα το οποίο μπορεί να αξιώσει ανά πάσα στιγμή οποιαδήποτε επιχείρηση. Με αποτέλεσμα την υποχρεωτική επιπλέον εργασία.

Η κυβέρνηση εξαγγέλλει ότι στο νέο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις ενισχύεται το καθεστώς των απολύσεων ευνοϊκά για τους εργαζόμενους.

Όπως επισημαίνουν κυβερνητικές πηγές το νομοθέτημα έχει «ένα διευρυμένο κατάλογο σε σχέση με τους λόγους για τους οποίους απαγορεύεται πλήρως να γίνει μια απόλυση». Αναφέρει ότι πέραν της απαγόρευσης απόλυσης για λόγους καταγωγής, φύλου, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, συνδικαλιστικής δραστηριότητας κ.α. προστίθενται και άλλοι λόγοι απαγόρευσης όπως ο περιορισμός στις απολύσεις πατεράδων που αποκτούν παιδία για 6 μήνες, για όσους αρνούνται την διευθέτηση εργασίας η για όσους ασκούν το «δικαίωμα της αποσύνδεσης» στην τηλε-εργασία

Παρόλα αυτά στις διατάξεις του νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας αναμένεται να υπάρχουν διατάξεις που ουσιαστικά θα αποτρέπουν την δυνατότητα του εργαζόμενου εφόσον δικαιωθεί από τα δικαστήρια να επαναπροσληφθεί στην εργασία του. Αυτό συνέβαινε έως σήμερα σε περίπτωση που μία απόλυση κρίνονταν άκυρη. Επίσης προβλέπεται στην ίδια περίπτωση σημαντική μείωση της αποζημίωσης απόλυσης. Μέχρι σήμερα εργαζόμενους που δικαιώνονταν δικαστικά αποζημιώνονταν για όλη την χρονική περίοδο με αρχική ημερομηνία αυτή της απόλυσης και μάλιστα με υπερημερία. Αυτό πλέον δεν θα ισχύει και θα προβλέπεται αποζημίωση «αστικής ευθύνης» που στις περισσότερες περιπτώσεις θα είναι σημαντικά μικρότερη.

news247

Η πατέντα της Δεξιάς

Η ιστορία της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα μοιάζει με την ιστορία του μικροαπατεώνα σερβιτόρου που κάνει συνεχώς λάθος τον λογαριασμό, αλλά πάντα με χαμένο τον πελάτη.

του Κώστα Βαξεβάνη

Στους λογαριασμούς της Δεξιάς χαμένος πάντα είναι η από κει πλευρά, ο αδύναμος και ταλαιπωρημένος. Ο δυνατός είναι πάντα αυτός που πρέπει να ενισχυθεί ή να μείνει στο απυρόβλητο, προκειμένου να πάει μπροστά η χώρα. Αν και αυτό το πολιτικό αφήγημα δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, ο ισχυρός αποτελεί το τοτέμ της δεξιάς πολιτικής. 

Οι δυνάμεις της εργασίας, όσοι αποτελούν τον παραγωγικό ιστό, οι άνθρωποι που δουλεύουν στήνοντας γύρω τους όλο το οικοδόμημα που τελικώς εμφανίζουν οι λίγοι ως δικό τους, είναι πάντα τα θύματα που πρέπει να κάνουν τις θυσίες.

Τα χρόνια της κρίσης υπήρξαν διδακτικά. Οι τράπεζες, αφού κατέρρευσαν δίνοντας θαλασσοδάνεια, ανακεφαλαιοποιήθηκαν με τα λεφτά του κόσμου για να τα επιστρέψουν και πάλι σε όσους τις έριξαν έξω. Οι απατεώνες δανειολήπτες, δράστες μιας ληστείας διαρκείας, βλέπουν τα δάνειά τους να κουρεύονται με το επιχείρημα πως έτσι θα επιτραπούν οι επενδύσεις. Οι κοινωνικές δαπάνες μειώνονται για να δοθούν κίνητρα στο επιχειρείν, που συνεχώς αποδεικνύεται η ανακύκλωση της διαφθοράς και της λαμογιάς.

Το χρήμα παρουσιάζει τρομακτική συγκέντρωση στα χέρια ελάχιστων, που επεκτείνονται συνεχώς επιχειρησιακά σε τομείς με τους οποίους δεν έχουν επαγγελματική σχέση, γνωρίζοντας πως έτσι συμμετέχουν στην πίτα που θα μοιραστεί. Η ελληνική επιχειρηματικότητα εκφυλίζεται σε έναν αλληλοεκβιασμό με την εξουσία. Τα εσκεμμένα λάθη στον λογαριασμό καλείται συνεχώς να τα καλύψει ο αδύναμος.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν είναι για την πλειονότητα του κόσμου η ανακάλυψη της Αμερικής. Ο πρόεδρος της μητρόπολης του καπιταλισμού αποφάσισε πως πρέπει να πληρώσουν φόρο όσοι έχουν και να αμειφθούν όσοι εργάζονται. Η οικονομία, όπως ορθά είπε ο Μπάιντεν, δεν φτιάχτηκε από τα χρηματιστήρια αλλά από τους ανθρώπους του μόχθου. Οχι, ο Μπάιντεν δεν έγινε κομμουνιστής, ούτε άκουσε πως στην Ελλάδα υπάρχει κάποιος υπουργός Χατζηδάκης ο οποίος ψελλίζει θεωρίες μίσους για τον απλό εργαζόμενο άνθρωπο και θέλησε να του απαντήσει. Ο Μπάιντεν και το σύστημα που εκπροσωπεί κατάλαβαν πως η πολιτική δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα από τη συνεχή πίεση των πλουσίων που θέλουν να γίνουν πλουσιότεροι παραβλέποντας την κοινωνία. Πιθανόν να βρισκόμαστε σε εκείνο το ιστορικό σημείο που ένας ηγέτης συνειδητοποιεί πως η πολιτική έχει υποχρέωση να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο της σε σχέση με την οικονομία και να επικρατήσει αντί να προσδιορίζεται από αυτή. Οι πολιτικές αποφάσεις μέσα από τις αξίες που συμπυκνώνουν πρέπει να ορίζουν την οικονομία και όχι να υποκύπτουν στον κυνισμό των οικονομικών μεθοδεύσεων.

Ο Μπάιντεν δεν έπαψε να είναι καπιταλιστής, αλλά αντιλαμβάνεται τα αδιέξοδα που δημιουργεί στον κόσμο ο νεοφιλελευθερισμός. Καλείται να εξυγιάνει τον κόσμο με την αποκαθήλωση του ριγκανισμού και του θατσερισμού, επαναφέροντας στο προσκήνιο τις οικουμενικές αξίες που θα του επιτρέψουν να επιβιώσει. Το κέρδος δεν μπορεί να είναι πάνω από τον άνθρωπο γιατί απλώς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άνθρωπο.

Η δήλωση του προέδρου των ΗΠΑ ότι πρέπει να αρθούν οι πατέντες από τα φάρμακα που σώζουν τον κόσμο σήμερα είναι μια προοδευτική πρόταση, που στην Ελλάδα έχει ιδιαίτερη σημασία. Ετυχε την πρόταση αυτή να έχει κάνει εδώ και μήνες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Αλέξης Τσίπρας, εισπράττοντας μάλιστα τη χλεύη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οταν ο κόσμος πεθαίνει στην Ινδία επειδή δεν έχει πρόσβαση στα εμβόλια, ενώ η Ινδία είναι η τρίτη χώρα σε παραγωγή φαρμάκων στον κόσμο, το λογικό για έναν πολιτικό είναι να το αντιλαμβάνεται ως έναν καταστροφικό παραλογισμό και όχι ως κανόνα της αγοράς. Αν λοιπόν σ’ αυτό το συμπέρασμα έχουν καταλήξει ηγέτες σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, με διαφορετική ισχύ και βαρύτητα, τότε ανοίγει ο δρόμος για την οικουμενική αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Εμπόδιο στον οικουμενισμό είναι οι αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες θεωρίες που βλέπουν τον άνθρωπο ως παράγοντα κέρδους και μόνο. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να επιβιώσει αν δεν επαναφέρει τον άνθρωπο στο επίκεντρο του προβληματισμού της. 

Η Ελλάδα έχει την ατυχία, την εποχή του νέου τύπου προβληματισμού που αναπτύσσεται, να είναι υπό την εξουσία του Μωυσή και της νεοφιλελεύθερης βίβλου του. Τα προβλήματα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν απαιτούν επίλυση προς το συμφέρον των ανθρώπων αλλά ευθυγράμμιση με τις προβλέψεις του κέρδους. Αλλά το κέρδος αυτό δεν είναι ένα κέρδος που με κάποιον τρόπο επιμερίζεται. Είναι το εισόδημα των σαλταδόρων και των εκποιητών. Οσων εφορμούν στο ταμείο της χώρας και ροκανίζουν τις σάρκες της. Ανάδοχοι διαγωνισμών και διάδοχοι εξουσίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει ό,τι έκανε η παλιά Δεξιά. Μοιράζει στους δικούς τους τις χορηγίες και τα νέα σχέδια Μάρσαλ, δηλώνοντας όσο πρέπει υποτελής σε αυτούς που θεωρεί πως υπάρχει πιθανότητα να τον στηρίξουν. Η απόφαση του Ελληνα πρωθυπουργού να σταθεί δίπλα στη Μέρκελ και στον Τζόνσον, που δεν θέλουν επ’ ουδενί την κατάργηση της πατέντας των εμβολίων επειδή στηρίζουν τις δικές τους φαρμακοβιομηχανίες, συγκρίνεται με την υποτέλεια του δόγματος Πιουριφόι. 

Ο Μητσοτάκης έχει διπλό πρόβλημα. Από τη μια δεν διακατέχεται από καμιά οραματική σκέψη ώστε να τοποθετεί τον εαυτό του δίπλα σε αυτούς που θα ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο. Από την άλλη είναι προσηλωμένος στο σύστημα του οποίου αποτελεί μέρος. Ο νεοφιλελευθερισμός και οι θεωρίες του είναι τρόπος για να υπάρχει και να επιβιώνει. Σε μια κανονική χώρα, με ελεύθερα μέσα ενημέρωσης και χωρίς παρασιτική οικονομία, πόσο θα άντεχε ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός;

Documento#234

Ενάντια σε ό,τι μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο άνθρωποι

Ήταν μια τεράστια νίκη η απόσυρση του προσχεδίου νόμου - έκτρωμα για το ΚΕΘΕΑ

του Πέτρου Κατσάκου

Όταν οι πολίτες παίρνουν μια υπόθεση στα χέρια τους, υπάρχει ελπίδα.  Όταν ο άνθρωπος βάζει στόχους ανθρώπινους κόντρα σε απάνθρωπα νομοσχέδια, υπάρχει ελπίδα. Και η ελπίδα που έμεινε ζωντανή τόσα χρόνια στο ΚΕΘΕΑ χάρη στη μάχη των πολιτών πήρε μια παράταση ζωής που μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια όχι μόνο για το μέλλον αυτής της κοινότητας αλλά και για την αξιοπρέπεια ενός ζωντανού τμήματος της κοινωνίας, που δεν συμβιβάζεται με ψεύτικες υποσχέσεις, που δεν ανέχεται την ισοπεδωτική λογική των κυβερνώντων και, ενώνοντας χέρια και δυνάμεις, δημιούργησε μια τεράστια αγκαλιά προστασίας γύρω από το ΚΕΘΕΑ.

Ήταν μια τεράστια νίκη η χθεσινή απόσυρση του προσχεδίου νόμου - έκτρωμα για το ΚΕΘΕΑ.  Ήταν μια νίκη των εργαζόμενων, ήταν μια νίκη των πολιτών που δημιούργησαν ένα μαζικό κύμα διαμαρτυρίας ενάντια στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, ήταν μια νίκη του ανθρώπου ενάντια στη λογιστική βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού που έχει βαλθεί να καταστρέψει με ύπουλο και πλάγιο τρόπο ακόμη και ένα τα πιο ευαίσθητα κομμάτια του κοινωνικού κράτους.  Ήταν μια τεράστια νίκη όλων όσοι ύψωσαν τη φωνή τους στο προσχέδιο νόμου που προέβλεπε τη ριζική αναδιάρθρωση του ΚΕΘΕΑ, που όμως έβαζε ταφόπλακα στα θεραπευτικά προγράμματα και στο αυτοδιοίκητο που τόσο ενοχλούσε την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η χθεσινή απόσυρση συνοδεύεται από τη δίμηνη παράταση που έδωσε το υπουργείο Υγείας στους εργαζόμενους του ΚΕΘΕΑ ώστε να καταθέσουν προτάσεις(!), γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί ένα σημαντικό βήμα να έγινε, αλλά η μάχη πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την οριστική ήττα τής ισοπεδωτικής λογικής τής κυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά, η κυβερνητική υποχώρηση αποτελεί μεγάλη και συμβολική νίκη, που μπορεί και πρέπει να γίνει αφετηρία για ακόμη πιο δυναμικές και μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια σε ό,τι μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο άνθρωποι.

avgi 

Αυτός είναι ένας φόβος που κανένας άνδρας δεν έχει νιώσει

Πάντα υπάρχει μια αφορμή που μας βοηθάει να αρχίζουμε να μιλάμε για τις αιτίες. Σχεδόν πάντα η αφορμή αυτή είναι δύσκολη, είναι δυσάρεστη, σχεδόν πάντα έχει κάποιο θύμα και θύτη, έχει βία, έχει κατάχρηση εξουσίας, έχει ρίζες βαθιές. Θέλω να ελπίζω ότι, κάθε φορά που υπάρχει μια αφορμή που μας οδηγεί να μιλάμε για τις αιτίες, βάζουμε ένα μικρό λιθαράκι προς μια αλλαγή.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΡΩΤΑ*

Αυτή τη φορά η αφορμή υπήρξε το περιστατικό στη Νέα Σμύρνη. Ένας νεαρός άντρας το βράδυ (που σχολιάστηκε ότι ήταν και όμορφος) ακολουθεί ιδιαίτερα απειλητικά μια νεαρή γυναίκα (που σχολιάστηκε επίσης για την εμφάνιση της) με τα γεννητικά του όργανα εκτός του παντελονιού του μέχρι την πόρτα του σπιτιού της. Η κοπέλα καταφέρνει και μπαίνει στο σπίτι, ο άνδρας επιβεβαιώνει ότι η πόρτα είναι κλειστή και δεν μπορεί να την ακολουθήσει παραπέρα. Η κοπέλα, η Δανάη, είχε την απόλυτα θαρραλέα ψυχραιμία ή ίσως και ένα πολύ έντονο αίσθημα επιβίωσης να δημοσιοποιήσει το βίντεο.

Το βίντεο με την βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης γίνεται πολύ γνωστό και ξεσηκώνει φυσικά τις ανάλογες αντιδράσεις. Όλες οι παθογένειες μιας κοινωνίας και των ατόμων και οικογενειών που την απαρτίζουν βγαίνουν στην επιφάνεια με αφορμή αυτό το βίντεο.

Η αρχική ταύτιση που νιώσαμε οι περισσότερες γυναίκες, ακόμα κι αν δεν μας έχει συμβεί κάτι ανάλογο (όπως το συγκεκριμένο περιστατικό), είναι ο φόβος.

Ο φόβος του να  περπατάμε μόνες μας τη νύχτα και να νιώθουμε μια αντρική παρουσία κοντά μας. Αυτός είναι ένας φόβος που σχεδόν κανένας άντρας δεν τον έχει νιώσει.

Είναι μια αίσθηση που έχουμε στο κεφάλι μας;  Φυσικά και όχι. Τα περιστατικά βιασμών και σωματικής βίας υπό τέτοιες συνθήκες συμβαίνουν αποκλειστικά από άντρες προς γυναίκες.
Φυσικά και δεν θα ασχοληθώ εις βάθος με την ερώτηση «και τι κάνει μια γυναίκα έξω τέτοια ώρα;» (με ξεπερνάει συναισθηματικά και διανοητικά η ίδια η ερώτηση) γιατί βασικά δεν θα γινόταν ποτέ η ίδια η ερώτηση για έναν άντρα. Η φράση «στείλε μου μόλις φτάσεις» μόνο σε γυναίκες λέγεται.

Ας μπούμε τώρα λίγο στις βαθύτερες αιτίες ενός τέτοιου περιστατικού αλλά και των αντιδράσεων που δημιουργεί.

Το βασικό ερώτημα που βασανίζει, είναι «τι οδηγεί έναν άντρα σε μια τέτοια συμπεριφορά;».

Υπάρχουν πολλών ειδών απαντήσεις. Μια απόλυτα κοινωνιολογική προσέγγιση που έχει να κάνει με την πατριαρχική κουλτούρα που επικρατεί και μέσα σε αυτή έχουν μεγαλώσει γενιές ανθρώπων. Την θέση που εξαρτάται από την δύναμη και την εξουσία.

Η οικογένεια ως πυλώνας της πατριαρχικής δομής

Εγώ εδώ  θα ήθελα εδώ να ασχοληθώ με τις αιτίες που συμβαίνουν σε μια οικογένεια. Άλλωστε ο τρόπος που διαπαιδαγωγούμε τα  παιδιά μας, οδηγούν, συντηρούν και αναπαράγουν τις πατριαρχικές κοινωνικές δομές.

Όλη την ημέρα σήμερα σκέφτομαι αυτές τις εκφράσεις που πολύ απλοϊκά -έως και χιουμοριστικά- χρησιμοποιεί μια ελληνική οικογένεια σε σχέση με την σεξουαλικότητα ενός αγοριού και αντίστοιχα ενός κοριτσιού.

Έχω βρεθεί πολλές φορές μπροστά στην αμήχανη στιγμή που σχολιάζονται με θαυμασμό, εν μέσω συγγενών και φίλων πολλές φορές, τα γεννητικά όργανα ενός μικρού αγοριού. Σχολιασμοί που φαίνονται αστείοι κάποιοι, που διαμορφώνουν όμως μια ψυχολογική κατάσταση.
Έχουν αναρωτηθεί άραγε οι γονείς πως εσωτερικεύεται αυτό το βλέμμα θαυμασμού και σχολίων από αυτό το μικρό παιδί;

Έχουν αναρωτηθεί οι μητέρες βασικά και μετέπειτα οι πατεράδες πως εσωτερικεύεται αυτό το συνειδητό ή υποσυνείδητο βλέμμα θαυμασμού, το λεχθέν ή το μη λεχθέν συναίσθημα για την δύναμη και το θαυμασμό της δύναμης σχετικά με το πόσο μεγάλο θα γίνει το ανδρικό παιδικό γεννητικό όργανο και τι θα μπορεί να κάνει με αυτό;

Πόσες φορές στη παραλία έχετε ακούσει τη φράση «δείξε το πουλάκι σου!».  Φυσικά, αυτό συμβαίνει στα αγόρια. Γιατί στα κοριτσάκια συνήθως λένε να το κρύψουν.

Γιατί άραγε τα γεννητικά όργανα ή το σώμα των παιδιών θα πρέπει να είμαι μέσο έκφρασης δύναμης ή έλξης; Η γλώσσα, οι εκφράσεις της και οι αστεϊσμοί της είναι καθρέφτης βαθύτερων διεργασιών ψυχολογικών και κοινωνικών.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό οι γονείς να κατανοήσουν ότι το σώμα των παιδιών τους δεν είναι αντικείμενο θαυμασμού, δεν είναι αντικείμενο χλευασμού, δεν είναι μέσο για να έχουν σύντροφο αργότερα, δεν είναι μέσο επαγγελματικής ανέλιξης, δεν είναι μέσο κατάκτησης επιτυχιών.

Το σώμα μας είναι το «όχημα» της ζωής και της ψυχής μας και για αυτό πρέπει να το φροντίζουμε όσο πιο πολύ μπορούμε και να το αγαπάμε.

Το σώμα μας είναι το σημαντικότερο εργαλείο μιας καλής ζωής και υγείας για να μπορούμε να δημιουργήσουμε όλα τα άλλα. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έχει να κάνει ακριβώς με αυτό. Αλλά δυστυχώς δεν αρκεί να πούμε στα παιδιά τα σωστά πράγματα. Τα παιδιά μας δεν κάνουν αυτό που τους λέμε ή τους διαβάζουμε αλλά αυτό που βλέπουν ή νιώθουν ότι νιώθουμε.

Τι νόημα έχει να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον σεβασμό του άλλου φύλου όταν βλέπουν κάτι άλλο ή όταν ακούν συνέχεια κάτι διαφορετικό;

Τι νόημα έχει να μιλήσουμε στα παιδιά μας για συναισθηματική και σεξουαλική συναίνεση και αμοιβαιότητα όταν ακούν τη φράση «Μα καλά πως κυκλοφορεί έτσι, θέλει και τα παθαίνει».

Πόσο λάθος είναι οι γονείς να δημιουργούν συναισθηματικές εντάσεις ενοχής, ντροπής, θαυμασμού, δύναμης, αποστροφής σε ότι αφορά τα σώματα των παιδιών τους.  Θα μιλούσαν με τον ίδιο τρόπο για την καρδιά του παιδιού τους;

Είναι σαν όλα τα σεξουαλικά και συναισθηματικά απωθημένα των γονιών να επικεντρώνονται εκεί. Φυσικά και πρέπει να εξηγήσουν την σημασία και την λειτουργία, τους κινδύνους και την απόλαυση, την φροντίδα.

Ο ρόλος της μητέρας έχει φορτισθεί πολύ αλλά αναπόφευκτα είναι ο πρωταρχικός και βασικός. Ο ρόλος του πατέρα ακολουθεί χρονικά. Γνωρίζουμε, όσο κι αν ακούγεται σε πολλούς υπερβολικό και ακραίο, ότι οι αλλαγές στη φροντίδα των βρεφών σίγουρα θα άλλαζαν τα ανδρικά και γυναικεία πρότυπα της κοινωνίας μας. 

Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η μητέρα σχετίζεται διαφορετικά με το θηλυκό από ότι με το αρσενικό παιδί της. Επίσης οι μητέρες βιώνουν το σώμα του αγοριού τους τελείως διαφορετικό από αυτό του κοριτσιού. Το σώμα του αγοριού προκαλεί στη μητέρα ένα αίσθημα αποξένωσης συνδυασμένο όμως με περιέργεια. Στο αγόρι βρέφος-παιδί η μητέρα μπορεί να προβάλλει πολλά ανεπεξέργαστα συναισθήματα που εξαρτώνται από τον τρόπο που έχει μεγαλώσει και από την σχέση με τον σύζυγο της.  Μπορεί να δει τον μελλοντικό καταπιεστή, μπορεί να δει αυτόν που της δίνει γόητρο, μπορεί να δει αυτόν που μπορεί ολοκληρωτικά να κατακτήσει, μπορεί να δει αυτόν που μέσα από αυτόν θα πληγώσει άλλες γυναίκες ή άντρες.

Στο κορίτσι η μητέρα μπορεί να δει μια ομοιοπαθή αδελφή ψυχή. Μπορεί να θέλει μέσα από την κόρη της να βγάλει τον θυμό της για το ανδρικό φύλο, μπορεί να νιώσει ανταγωνιστικά.

Ο ρόλος του πατέρα είναι πιο κοινωνικός και ρεαλιστικός. Διαμορφώνει όμως έντονα αντιλήψεις και ιδεολογία. Είναι αυτός που στην ουσία φέρνει μέσα στο σπίτι την εικόνα της κοινωνίας για την ανδρική και γυναικεία θέση. Συνήθως στη παιδική και εφηβική ηλικία οι απόψεις του πατέρα αλλά και η συμπεριφορά του απέναντι στη μητέρα αλλά και στους άλλους άντρες και γυναίκες είναι αυτές που διαμορφώνουν την μετέπειτα συμπεριφορά του κοριτσιού ή του αγοριού.

Η ισοτιμία είναι θεραπεία

Αν θα μπορούσα να πω μια λέξη που θα ήταν η πιο κατανοητή και θεραπευτική και συγχρόνως απλή για μια αρχική επίλυση είναι η «Ισοτιμία».

Μία ισότιμη δομή οικογένειας που θα συμπεριφερόταν το ίδιο στο κορίτσι και το αγόρι, το ίδιο στη γυναίκα και στον άνδρα.

Έχουμε μπερδέψει όμως την ισοτιμία με τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά των ρόλων που αποδίδουμε στα δύο φύλα. Φοβόμαστε ότι αν έχουμε ισοτιμία θα χάσουμε την παράδοση. Η παράδοση όμως είναι αυτή που μας οδηγεί σε πατριαρχικές δομές.

Μία υποθετικά επίσης ισότιμη κοινωνία είναι εκείνη που τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα έχουν τη δυνατότητα να εκδηλώσουν τις προσωπικές τους δυνατότητες ανεξάρτητα από το φύλο τους.

Άνδρες και γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες υποχρεώσεις και προοπτικές και μέσα από την βαθύτερη αίσθηση της ταυτότητας τους αισθάνονται ότι αξίζουν το ίδιο. Μια ισότιμη κοινωνία είναι αυτή όπου δεν υφίστανται ανδρικοί και γυναικείοι ρολόι αλλά ο καθένας λαμβάνει υπόψη του τις ιδιαιτερότητες  που έχουν οι άνθρωποι και όχι τα φύλα.

Σε μια τέτοια κοινωνία το περιστατικό της Νέας Σμύρνης δεν θα είχε συμβεί.

* Η Μαρία Ρώτα είναι ψυχοθεραπεύτρια

2020MAG