Αδράνεια και Φίμωση: Το «Double – tap» της καταστροφής στη Γάζα

 

Σύμφωνα με την Integrated Food Security Phase Classification/IPC των Ηνωμένων Εθνών, επιβεβαιώθηκε λιμός στη Γάζα ήδη από τις 22 Αυγούστου 2025, με σχεδόν το 25% του πληθυσμού.

 

της Τατιάνας Σβώρου*

 

Η ισραηλινή αεροπορική επιδρομή της 25ης Αυγούστου 2025 στο

Νοσοκομείο Nasser στην Khan Younis, ανέδειξε εκ νέου τη σοβαρή παραβίαση θεμελιωδών κανόνων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, όπως αυτοί απορρέουν από τις Συμβάσεις της Γενεύης και τα Πρόσθετα Πρωτόκολλά τους.

Η επίθεση, που πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο της διπλής πλήξης «double-tap», είχε ως αποτέλεσμα τον βίαιο θάνατο δεκαεννέα ατόμων, ανάμεσά τους, τέσσερις δημοσιογράφοι.

Η στοχοποίηση όμως, νοσοκομειακών εγκαταστάσεων και άλλων μη στρατιωτικών υποδομών αποκαλύπτει ένα σταθερό μοτίβο στρατιωτικής δράσης που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή
της διάκρισης και της αναλογικότητας και μπορεί να θεωρηθεί έγκλημα πολέμου.

Οι δημοσιογράφοι στη Γάζα βρίσκονται στο στόχαστρο εδώ και μήνες. Σύμφωνα με την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων/CPJ, οι συνθήκες είναι από τις πιο επικίνδυνες στον κόσμο: κρατήσεις, κατασχέσεις εξοπλισμού, εξουθένωση, συνεχής απειλή θανάτου .

Αν όμως εκείνοι που έχουν ως αποστολή να μεταφέρουν την αλήθεια δεν μπορούν να το κάνουν, ποιος τελικά θα μιλήσει; Και αν η μαρτυρία φιμώνεται, τι περιθώριο μένει για λογοδοσία;

To μεγαλύτερο ωστόσο ερώτημα δεν είναι μόνο η στοχοποίηση της ενημέρωσης αλλά το τι σημαίνει για έναν πληθυσμό να ζει σε έναν μόνιμο αποκλεισμό. Η καταστροφή δεν εξαντλείται στο
επίπεδο των θεσμικών παραβιάσεων.

Ο καθημερινός αποκλεισμός των Παλαιστινίων, συνοδευόμενος από στοχευμένες επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές διαβίωσης, έχει οδηγήσει σε κατάρρευση των βασικών προϋποθέσεων επιβίωσης.

Σύμφωνα με την Integrated Food Security Phase Classification/IPC των Ηνωμένων Εθνών, επιβεβαιώθηκε λιμός στη Γάζα ήδη από τις 22 Αυγούστου 2025, με σχεδόν το 25% του πληθυσμού να υφίσταται ακραίο διατροφικό αποκλεισμό.

Η έλλειψη τροφίμων και νερού, ο εκτεταμένος υποσιτισμός – ιδίως παιδιών κάτω των πέντε ετών – και η εσκεμμένη παρεμπόδιση ανθρωπιστικής βοήθειας συνθέτουν μια πραγματικότητα που ξεπερνά τις συμβατικές παραβιάσεις ως πλέον συστηματική στρατηγική που υπονομεύει την ίδια τη δυνατότητα συνέχισης της ζωής.

Η κυβέρνηση τους Ισραήλ ως απάντηση, απορρίπτει τις κατηγορίες, μιλώντας για «προπαγάνδα της Χαμάς», ωστόσο, διεθνείς οργανισμοί και ανεξάρτητοι παρατηρητές αναφέρουν επανειλημμένα την ανωμαλία στις αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας.

Σύμφωνα με τη UNOPS από τις 2.600 αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας που διασχίζουν τα σύνορα από το Ισραήλ στη Γάζα, μόνο 300 έφθασαν στους προορισμούς τους, ενώ οι υπόλοιπες 2.300 «παρεμποδίστηκαν» και λεηλατήθηκαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους.

Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού παράλληλα καθώς και η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλουν ότι οι επιθέσεις σε νοσοκομεία και η καταστροφή αποθηκών τροφίμων συνιστούν συστηματική στρατηγική εξόντωσης του άμαχου πληθυσμού.

Παράλληλα, η AFP προειδοποιεί ότι οι εναπομείναντες ελεύθεροι επαγγελματίες δημοσιογράφοι της στη Γάζα κινδυνεύουν από θάνατο λόγω υποσιτισμού, ενώ πολλοί από εκείνους, έχουν
αναγκαστεί να ανταλλάξουν προσωπικά αντικείμενα για τρόφιμα και αναφέρουν ότι το σώμα τους έχει εξασθενήσει τόσο πολύ που αδυνατούν να εργαστούν.

Οι επισημάνσεις δε, του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ António Guterres, ο οποίος χαρακτήρισε την κατάσταση «ανθρωπογενή καταστροφή», επιβεβαιώνουν τη διεθνή αναγνώριση και σοβαρότητα της τραγωδίας.

Ωστόσο, η περιορισμένη χρήση και αναγνώριση όρων που αποδίδουν την πλήρη διάσταση των γεγονότων, οδηγεί σε παθητικότητα. Φαίνεται έως τώρα, ότι παρά τις συζητήσεις και τις καταγγελίες, η απροθυμία ουσιαστικών δράσεων, αποδυναμώνει την πίεση για λογοδοσία και λειτουργεί ως έμμεση νομιμοποίηση της συνέχισης της καταστροφής και του ανθρώπινου κόστους.

Ο κοινωνικός ιστός της Γάζας δεν αποδυναμώνεται απλώς, καθώς απειλείται με πλήρη αποδόμηση.

Η απώλεια της πολιτισμικής συνέχειας και η απειλή αφανισμού ολόκληρων κοινοτήτων καταδεικνύουν ότι η καταστροφή δεν περιορίζεται προσωρινά, συνιστώντας πλέον διαδικασία με
συστημικό χαρακτήρα και μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις διεθνών και ανθρωπιστικών οργανισμών, η διεθνής κοινότητα παραμένει αδρανής.

Αδιάκοπες συζητήσεις, χωρίς ουσιαστικούς μηχανισμούς επιβολής και με επιλεκτική εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, έχουν εδραιώσει ένα καθεστώς βίας και ατιμωρησίας.

Η σιωπή και η απραξία των κρατών γίνονται μορφή συνενοχής, καθώς συντηρούν τις συνθήκες που οδηγούν στον εξανδραποδισμό και τη συστηματική καταστροφή του λαού της Γάζας. Κι εμείς; Ακούσαμε, είδαμε… Μιλήσαμε στ’ αλήθεια;

 * Η Τατιάνα Σβώρου είναι Σύμβουλος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ανθρωπιστικής Συνηγορίας. Από το 2019 έως σήμερα έχει συμμετάσχει σε αποστολές με διαφορετικούς οργανισμούς (Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, Save the Children) στο Λίβανο, το Ιράκ, την Ιορδανία, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και έχει υλοποιήσει στρατηγικές υπεράσπισης για την Τυνησία/Λιβύη και τη βορειανατολική Συρία.

Κουτί πανδώρας

Καίω τα δέντρα και χτίζω μεζονέτες…

 

O Τζιμάκος είδε τα παιδιά μας να γίνονται μαριονέτες από το 1993 κιόλας, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν άεργος φαντάρος και περίμενε να κληρονομήσει από τον πρωθυπουργό πατέρα του την καμένη γη που λέγεται Ελλάδα.

Του Νίκου Παπαδογιάννη

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Τζίμης Πανούσης έγραψε το τραγούδι «Νεοέλληνας», που, με τον δηλητηριωδώς οξυδερκή στίχο του, θα μπορούσε να γίνει εθνικός ύμνος αυτού του απίθανου λαού. «Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες», είναι ο εναρκτήριος στίχος. Και λίγο παρακάτω, καταφτάνει πλησίστιο το δίστιχο που θα παιανίζει σαν σάουντρακ του καλοκαιριού μας, κάθε φορά που ξεσπάει η πύρινη λαίλαπα:

«Καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες,

θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες».

Διότι το πρόβλημα δεν είναι (μόνο) τα καμένα δέντρα που γίνονται χτισμένες μεζονέτες. Είναι, πάνω απ’ όλα ο πολίτης μαριονέτα, άβουλο ον που την Κυριακή των εκλογών ξεχύνεται στις παραλίες και στα τσιπουράδικα. Και αφήνει τα γερόντια να ψηφίζουν ξανά και ξανά την αδίστακτη συμμορία που κατακαίει την πατρίδα της Παπαλάμπραινας σε έναν διαρκή εμπρησμό δεκαετιών.

Και η τηλεόραση να ξερνάει ξηρές καταιγίδες και πυροθύελλες και hot dry windy, τσουρουφλιστό σανό λινγκουαφόν, να ακούει ο ανήξερος κοσμάκης και να νομίζει ότι οι πυρκαγιές είναι κάποιο διαπλανητικό φαινόμενο που προκαλείται με τηλεκοντρόλ από τον Πλούτωνα.

Θα μπορούσε να γίνει και σαρκαστικός τίτλος σε δελτίο ειδήσεων: «Τι είναι η αποχή – Το επικίνδυνο εκλογικό φαινόμενο που πυροδοτεί πυρκαγιές». Και πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα για τα οποία δεν λογοδοτεί κανείς. Και σκάνδαλα παράνομων επιδοτήσεων, όπου η μισή Ελλάδα πλουτίζει και χαχανίζει εις υγείαν των κορόιδων. Και τόσα άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός. Τώρα, κατακαημένε πολίτη, κλαις πάνω από την κατακαημένη περιουσία σου. Γιατί κλαίς; Συ δεν ήσουν που ψήφιζες χθες;

Όσο η Πάτρα, η Ζάκυνθος, η Χίος, η Πρέβεζα, η Φιλιππιάδα και κάμποσες άλλες περιοχές καίγονταν αβοήθητες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ανέμελος τις διακοπές του στο Μαράθι, με μουγγό το κινητό και σβηστή την τηλεόραση.  Την προηγούμενη φορά που έκανε το λάθος να απαντήσει στο τηλέφωνο, τον κουβάλησαν στην Αθήνα για μια κηδεία, της κόρης ενός που δεν θέλει να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό. Κατέφτασε με το μαγιό μέσα από το αυστηρό μαύρο κοστούμι και έφυγε με βερμούδα. Δεν του έφταναν οι φωτιές που του χαλάνε τη ζαχαρένια κάθε Αύγουστο, αναγκάζεται τώρα να πηγαινοέρχεται στην πόλη για ανοησίες.

Ποιος τον αδικεί λοιπόν που αποφάσισε να κατεβάσει τους διακόπτες ώσπου να σβήσουν από μόνες τους οι πυρκαγιές στη θάλασσα; «Προς θεού μη χαθούν ανθρώπινες ζωές και απολέσουμε το ηθικό πλεονέκτημα», ήταν η μοναδική εντολή που έδωσε φεύγοντας για την αμμουδιά. «Να βαράτε το 112 σαν να μην υπάρχει αύριο». Για πολλούς από τους πυρόπληκτους δεν υπάρχει αύριο, αλλά το 112 τους προειδοποίησε για τη συμφορά και αμαρτίαν ουκ έχει. Ούτε αυτό ούτε οι χειριστές του.

«Για τις καμένες περιουσίες φταίτε εσείς», ήταν το μήνυμα που κρυβόταν ανάμεσα στα τρία νούμερα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα νούμερα της κυβέρνησης μέσα από τα πάντοτε φιλόξενα κανάλια: «Δεν χρειαζόμαστε μόνιμους πυροσβέστες, αλλά περισσότερους εθελοντές», δήλωσε η Σοφία Βούλτεψη, αποφασισμένη να αμαυρώσει μόνη της ό,τι έχει  απομείνει από την τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας. «Βγάλε το σκασμό», της απάντησαν οι γεια στο στόμα τους εθελοντές. «Μπράβο κοριτσάρα μου», ψιθύρισε ο υποβολέας από τα Χανιά.

Η χαοτική κατάσταση στα μέτωπα ανάγκασε την πρωθυπουργάρα να επιστρέψει για κάνα δεκάλεπτο στην Αθήνα ώστε να φωτογραφηθεί βγαίνοντας από το «δωμάτιο πολέμου», αλλά το χαμόγελό του μπροστά στον φακό έλεγε όσα θα θέλαμε να ξέρουμε και δεν τολμάμε να πιστέψουμε. «Αφού είστε μαλάκες και θα με ξαναψηφίσετε, γιατί με ταλαιπωρείτε καλοκαιριάτικα; Δεν ξέρατε ποιος είμαι όταν με λέγατε σιμουλτανέ και τσιτάχ; Δεν βλέπετε ότι προσλαμβάνουμε μπάτσους και παπάδες όταν η χώρα χρειάζεται πυροσβέστες; Μη με σκοτίζετε, λοιπόν. Εξάλλου, τα σπίτια είναι ντουβάρια και τα ντουβάρια ξαναφτιάχνονται».

Αυτό το τελευταίο θα έπρεπε να τιμωρείται αυτόματα με κουτουλιά στο μεσόφρυδο οσάκις ξεστομίζεται από επίσημα χείλη, ιδίως αν ο επίσημος έχει καμιά σαρανταριά σπίτια, αλλά ας όψεται η παροιμιώδης γαλαντομία του Έλληνα-Νεοέλληνα. Κουτουλιά στο μεσόφρυδο θα δώσει μόνο αν του πειράξεις την ομάδα του ή αν τον κλείσεις πάνω στο προσπέρασμα. «Πουλάκι ξένο, πουλί χαμένο, μου τρώει τα σπλάχνα, δεν βγάζω άχνα». Τα είχε πει όλα ο Τζιμάκος, από το 1993 κιόλας. Από τότε που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν άεργος φαντάρος και περίμενε να κληρονομήσει από τον πρωθυπουργό πατέρα του την καμένη γη που λέγεται Ελλάδα.

«Εκκενώστε την Ανθούπολη και απομακρυνθείτε προς Πάτρα», πρόσταζε το μήνυμα του 112. Σαν να λέει, εκκενώστε το Χαλάνδρι και κατευθυνθείτε προς Αθήνα. Η φωτιά στην τρίτη σε μέγεθος πόλη της Ελλάδας ήταν ορατή από το διάστημα και ίσως και από την Κρήτη, οπότε ήταν αδύνατη να αγνοηθεί από τας αρχάς. Σύμφωνα με τον ακοίμητο δήμαρχο Πελετίδη, που έχει το θράσος να επανεκλέγεται παρ’ ότι ΚουΚουΕς και να κάνει και καλή δουλειά, οι τολμηροί που αγνόησαν τις κωμικοτραγικές διαταγές εκκένωσης κατόρθωσαν να σώσουν τις περιουσίες τους.

«Εκκενώστε την Παλαιά και Νέα Φιλιππιάδα και τραβάτε προς Άρτα για να σωθείτε», ήταν η νέα εντολή, χθες το απομεσήμερο. Να εκκενωθεί μία πόλη περίπου 10 χιλιάδων κατοίκων! Με κλειστές, μάλιστα, τις εθνικές αρτηρίες που αποτελούν ραχοκοκκαλιά της παντέρμης Ηπείρου. Και οι θεοί του ανέμου να βάλουν το χέρι τους…

Οι πιστοί είδαν κι απόειδαν και ξεκίνησαν λιτανείες για να πέσουν οι αέρηδες. «Έκανε το θαύμα της η Μεγαλόχαρη και σώθηκε το μοναστήρι της Οσίας Αλλοπαρμένης», πανηγυρίζουν, πάνω στα αποκαΐδια από τα πυρπολημένα δάση, ζώα και σπίτια. Ντεφορμέ η Παναγίτσα μας φέτος, αγνόησε τα παρακάλια και επέτρεψε να καούν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα στη θεοσεβούμενη Ελλάδα.

Και η καταμέτρηση συνεχίζεται, μέχρι να γίνει στάχτη και το τελευταίο δέντρο. Να θέλουμε να κρεμάσουμε τους εγκληματίες και να μη βρίσκουμε χλωρό κλαρί. Κάπου διάβασα, ότι στη μαύρη εξαετία του ανέμελου Κούλη και του δόγματος «αφήνουμε τη φωτιά ανεξέλεγκτη αρκεί να μην έχουμε νεκρούς» έχουν καεί στην Ελλάδα περίπου 5 εκατομμύρια στρέμματα. Πέντε εκατομμύρια!

Σύμφωνα με ανάρτηση των Εποχικών Πυροσβεστών («όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων»), κάθε αεροσκάφος Canadair CL-215 κοστίζει 4 εκ ευρώ, ενώ το εξελιγμένο μοντέλο CL-515 που μπορεί να κάνει ρίψεις και τη νύχτα τιμάται σε 25-35 εκατομμύρια. Η λυπητερή για ένα καινούριο μαχητικό Ραφάλ ανέρχεται σε 90 εκατομμύρια και η χώρα αγόρασε όχι ένα, αλλά δεκαοχτώ, καινούρια και μεταχειρισμένα. Να καβλώνουν οι στρατόκαβλοι και ας καίγεται το σπίτι τους.

Εάν δεν ζαλιστήκατε ακόμη από τα μηδενικά, σημειώστε και τους παρακάτω αριθμούς. Η  χώρα όπου κάνουν κουμάντο μηδενικά διαθέτει 11.000 μόνιμους πυροσβέστες (από τους οποίους επιχειρούν αυτές τις μέρες περίπου οι μισοί), 10.000 συμβασιούχους  και 11.000 εθελοντές.

Ταυτόχρονα όμως απασχολεί με δικά μας έξοδα 55 χιλιάδες αστυνομικούς και 10 χιλιάδες παπάδες, περισσότερους (αναλογικά) από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έταξε πρόσφατα από το Άγιο Όρος 100 εκατομμύρια ευρώ στον ήδη ζάπλουτο κλήρο, αλλά αμέλησε να απορροφήσει μισό δις που το Ταμείο Ανάκαμψης προέβλεπε για την πυρόσβεση. Στο μεταξύ, η Σοφία Βούλτεψη ψηφίστηκε από 25.000 συμπολίτες μας.

To παρόν κείμενο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Παναγιώτη Πλεξίδα, του εθελοντή πυροσβέστη που έχασε τη ζωή του τον Σεπτέμβριο του 2020 σε πυρκαγιά κοντά στο Αγρίνιο. Μήπως νοιάστηκε κανείς από την κυβέρνηση για την τύχη των χαροκαμένων γονιών του; «Δεν ήταν πολίτης, ήταν μαχητής», είπε κάποιος ξεπροβοδίζοντάς τον.  Στη μνήμη επίσης του 40χρονου εθελοντή πυροσβέστη, Γιώργου Χατζηνικόλα, που χάθηκε στις φωτιές της Ρόδου προ διετίας, καθώς και του Χρόνου Βασίλη Φιλώρα που καταπλακώθηκε από στύλο της ΔΕΗ το 2021 στη διάρκεια κατάσβεσης στην Ιπποκράτειο Πολιτεία. Θυσιάστηκαν για το τίποτε, προσθέτω εγώ, ο κυνικός. Για μία πατρίδα που δεν αξίζει τέτοιες θυσίες.

Προσθέτω εδώ την περίπτωση του εθελοντή δασοπυροσβέστη Θεοδόση Κακούρη, που προφυλακίστηκε άδικα για 11 μήνες, επειδή του φόρτωσαν εμπρησμό στη φωτιά του 2021 στη Βαρυμπόπη, παρ’ όλο που ο μάρτυρας είπε ότι τα στοιχεία δεν ταίριαζαν. «Πρόκειται για ακραία περίπτωση δικαστικής πλάνης», σχολίασε ο πρόεδρος του δικαστηρίου που τον αθώωσε παμψηφεί.

Ο δικηγόρος του γνωστού για την περιβαλλοντική δράση του άνδρα στηλίτευσε την πίεση όχι μόνο της κοινής γνώμης, αλλά και της κυβέρνησης, «ώστε να εξυπηρετηθεί το αφήγημα που θέλει εμπρηστές». Το πόρισμα κατέδειξε ότι η πυρκαγιά ξεκίνησε από πυλώνα του ΑΔΜΗΕ. “Δεν θα ξαναπλησιάσω φωτιά, παρά μόνο αν ανάψει στα 50 μέτρα δίπλα μου”, δήλωσε πικραμένος ο 44χρονος άνδρας.

Παρόμοιο κρούσμα είχαμε και το 2023 στην Κεφαλλονιά, όπου ένας αγράμματος άνδρας 43 ετών, εποχικός πυροσβέστης, έμεινε για 9 μήνες στη φυλακή πριν αθωωθεί από το δικαστήριο, επειδή ομολόγησε εμπρησμούς που δεν είχε διαπράξει. Γιατί έκανε τέτοιο πράγμα; «Υπέγραψε στημένη κατάθεση κατόπιν πιέσεων από τις αρχές», κατήγγειλε ο συνήγορος του. Και τα δύο ταλαιπωρημένα θύματα κινήθηκαν νομικά ενάντια στο ελληνικό Δημόσιο.

Κουτί Πανδώρας

Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου δεν είναι και τόσο ήσυχες…

 

του Ορέστη Μεταξά

Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου – με την πανσέληνο τους – δεν είναι και τόσο ήσυχες όσο φαίνονται. Λίγο η ζέστη, λίγο το χαλάρωμα των διακοπών – ή το κάτι «σαν διακοπών» – δημιουργούν μια νωχελική κατάσταση. Θα διαρκέσει μέχρι της Παναγίας. Άντε και λίγο παραπάνω.

Όμως τα γεγονότα εξακολουθούν να υπάρχουν και απλώς τα καλύπτουν – προσωρινά – οι «ήσυχες» μέρες του Αυγούστου. Τα γεγονότα υπάρχουν και είναι ψηφίδες που συνθέτουν το «κρυμμένο» παζλ των ημερών.

Στη Γάζα, το Ισραήλ είτε διαπράττει γενοκτονία, είτε εθνοκάθαρση – γιατί οι όροι σύμφωνα με τον νομικό ορισμό του ΟΗΕ είναι διαφορετικοί – διαπράττει εγκλήματα πολέμου. Και η εθνοκάθαρση και η γενοκτονία είναι όροι απεχθείς, τρομακτικοί και επί της ουσίας το ίδιο εγκληματικοί. Αυτό που προκύπτει – στα δικά μας μέρη – με τους Ισραηλινούς τουρίστες, αν δηλαδή είναι συνυπεύθυνοι για τα εγκλήματα που διαπράττει το κράτος τους στη Γάζα, είναι ένα καίριο ερώτημα. Προφανώς και δεν είναι όλοι συνυπεύθυνοι. Όμως κάθε λαός φέρνει το βάρος των εγκλημάτων που διαπράττει η πατρίδα του. Εφόσον δεν αντιδρά.

Πόσοι θεώρησαν αθώο τον γερμανικό λαό μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου;

Στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ – που πιθανώς έχει μεγάλη ουρά ακόμα – και που ίσως τελικά αποδειχτεί ότι ήταν το εμπόδιο που δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του, αυτό που κάνει εντύπωση είναι ο τρόπος που μύριζαν τα γαλάζια στελέχη το κοινοτικό χρήμα και πως συντονίζονταν για να το κατασπαράξουν. Τους ειδοποιούσαν κάποιοι «φίλοι» τους γνώστες και διοργανωτές της κομπίνας ότι υπάρχουν ευκαιρίες για να πλουτίσουν υπεξαιρώντας κοινοτικό χρήμα; Ή το «γαλάζιο» ένστικτό τους και η φιλοσοφία τους περί χρήματος και της ανάγκης να καταλήγει στις τσέπες τους, τους έκανε να το οσμίζονται και να πέφτουν σαν τις ακρίδες πάνω του; Θεωρώντας ότι το χρήμα που έρρεε είναι αμαρτία να το προσπερνούν.

Μάλλον ήταν συνδυασμός και των δύο.

Ο τραγικός θάνατος της κόρης του Αντώνη Σαμαρά, υπενθύμισε και έκανε εντελώς κατανοητή την προτεραιότητα που οφείλει – κάθε κυβέρνηση – να δίνει στην ανόρθωση και στήριξη του ΕΣΥ. Αυτοί που φωνάζουν για τις ελλείψεις του, για την ανάγκη ενίσχυσης του, δεν είναι εμμονικοί αριστεροί που κάνουν αντιπολίτευση στον Άδωνη Γεωργιάδη. Το ΕΣΥ είναι το στήριγμα της κοινωνίας. Εγγυάται την υγεία του λαού. Όλοι το έχουν ανάγκη. Ακόμα και αυτοί που έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν και ορκίζονται στο σύστημα της ιδιωτικής υγείας.

Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου μοιάζουν ήσυχες. Στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι μια προσπάθεια διαφυγής μας, μια άνω τελεία για αυτό που ακολουθεί. Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου είναι προσωρινά σιωπηλές. Είναι ένα διάλειμμα συνειδητής ή ασυνείδητης υπεκφυγής που όλοι τόσο το έχουμε ανάγκη…

tvxs

Αουσβιτς, Γολοντομόρ, Μπιάφρα, Γάζα…

 

του Παντελή Μπουκάλα

Πού ζουν σήμερα τα σκελετωμένα παιδιά του Αουσβιτς και δεκάδων άλλων ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης Εβραίων, καθώς και Τσιγγάνων, αναπήρων, ομοφυλοφίλων και αντιφρονούντων, κατεξοχήν των αριστερών, τότε που η ανθρωπότητα είπε «ποτέ ξανά»; Πού ζουν σήμερα τα παιδιά της Μπιάφρας, που τα σκότωσε μαζικά η πείνα το 1968, τότε που η ανθρωπότητα είπε και πάλι «ποτέ ξανά»; Και πού τα παιδιά της «σοβιετικής» Ουκρανίας του 1932-1933, τα παιδιά του Γολοντομόρ (από το «Γολόντ», λιμός, και το «Μορίτι», βίαιος θάνατος), που αφανίστηκαν εξαιτίας των σταλινικών προγραμμάτων κολεκτιβοποίησης;

Στη Γάζα ζουν. Ή μάλλον, στη Γάζα πεθαίνουν τα παιδιά αυτά. Μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας, που είπε και ξαναείπε «ποτέ ξανά», όμως, ως σύνολο, δεν το εννοούσε στ’ αλήθεια· δεν έτρεμε από τη βαθιά και αδιαπραγμάτευτη ευθύνη της λέγοντάς το. Γιατί τελικά όλα είναι διαπραγματεύσιμα, μετρήσιμα, σχετικοποιήσιμα. Ακόμα και ο θάνατος. Των άλλων ο θάνατος. Οσων «δεν είναι δικοί μας», δεν είναι «του πολιτισμού μας», «της θρησκείας μας», α, και των «αξιών και των ιδεών μας», δεν είναι πρέπον να τις λησμονούμε.

Το χυδαίο δόγμα του ωμού Αδώνιδος Γεωργιάδη, όσον αφορά την απόδοση δικαιοσύνης για τα απανωτά «γαλάζια» σκάνδαλα, το δόγμα «έχουμε πλειοψηφία κι ό,τι γουστάρουμε θα κάνουμε, μόκο εσείς», ηγεμονεύει πλανητικά. Ο αβυσσαλέος αμοραλισμός των Ισχυρών πάντως δεν εμφανίστηκε τώρα με τον θηριωδώς ανάλγητο και ανάγωγο Ντόναλντ Τραμπ. Απλώς τώρα εκδηλώνεται ξεδιάντροπα, αλαζονευόμενος και αυτοτερπόμενος. Ποτέ πριν άλλος μεγα-ηγέτης δεν θα έλεγε ότι θέλει να μετατρέψει σε Ριβιέρα έναν τόπο εγκλημάτων, αίματος, συστηματικής εξολόθρευσης των αμάχων. Και μιας λιμοκτονίας που ολονέν περισσότεροι συμφωνούν πως είναι ψυχρά σχεδιασμένη, με ρατσιστικά κριτήρια, από την ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ, που αντλεί «νομιμότητα» από τη Βίβλο, και ενθέρμως εφαρμοσμένη από τις διαβόητες IDF. Είναι αμυντικές, μας λένε, οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις. «Ασκούν το δικαίωμά τους στην άμυνα», που η διεθνής κοινότητα τους το παραχώρησε άνευ ορίων και άνευ όρων, από τον φόβο μην της καταλογίσουν αντισημιτισμό οι όντως αντισημίτες, οι όντως μαγαριστές και ανήθικοι καταχραστές του Ολοκαυτώματος: οι σημερινοί ηγέτες του Ισραήλ. Αυτοί προσβάλλουν και διαβάλλουν τη Σοά. Αυτοί την παραδίδουν στη λογική του σχετικισμού, κολοβώνοντάς τη για να τη φέρουν στο μικρό τους μπόι.

Ο αβυσσαλέος αμοραλισμός των Ισχυρών δεν εμφανίστηκε τώρα με τον θηριωδώς ανάλγητο Ντόναλντ Τραμπ. Απλώς τώρα εκδηλώνεται ξεδιάντροπα, αλαζονευόμενος και αυτοτερπόμενος. Ποτέ πριν άλλος μεγαηγέτης δεν θα έλεγε ότι θέλει να μετατρέψει σε Ριβιέρα έναν τόπο συστηματικής εξολόθρευσης αμάχων.

Ακόμα κι όταν οι IDF σκοτώνουν γυναικόπαιδα που περιμένουν στην ουρά για λίγο αλεύρι και νερό ή προγραμμένους γιατρούς και δημοσιογράφους, «αυτοαμύνονται». Αυτό το στόρι επιβλήθηκε από τις συνένοχες ηγεσίες του δυτικού κόσμου, που εξοπλίζουν το Ισραήλ με κανόνια και με άλλοθι, και από τα πανίσχυρα ΜΜΕ, που αυτολογοκρίνονται ανερυθρίαστα. Ακόμα κι όταν σμπαραλιάζουν νοσοκομεία, εγκαταστάσεις του ΠΟΥ και ισλαμικούς ή χριστιανικούς τόπους λατρείας, «αυτοαμύνονται». Οπως κι όταν βομβαρδίζουν πομπές ξεριζωμένων, που μάλιστα ειδοποιήθηκαν (με κάποιο σαδιστικό «112») ότι πρέπει να φύγουν «για να μην κινδυνέψουν».

«Αυτοαμύνονται» κι όταν γκρεμίζουν με δυναμίτη σημαδιακά οικοδομήματα στη Λωρίδα, για να ισοπεδωθεί η κτιριακή γεωγραφία πόλεων και χωριών και να τσακιστεί η συλλογική μνήμη, ώστε να διευκολυνθεί η μετατροπή τους σε «ουδέτερη ζώνη» (αυτό το έκαναν και οι Τούρκοι Αττίλες στην κατεχόμενη Κύπρο, μετά το 1974, για να μην εντοπίζουν οι πρόσφυγες τον κλήρο και τις ρίζες τους). Ακόμα κι όταν βάζουν στο στόχαστρο των πολυβόλων ή των ντρόουν πολυμελείς οικογένειες για να τις ξεκληρίσουν, να μη μείνει ίχνος από ένα όνομα, ένα σόι, μία φάρα, και πάλι «αυτοαμύνονται». Απλώς καμιά φορά έρχεται ένα «τεχνικό λάθος» για να «εξηγήσει» τα ανεξήγητα και τα καταντροπιαστικά.

Ζώντα λείψανα

Τα λιμοκτονούμενα παιδιά της Γάζας ήταν άφαντα μέχρι χθες. Ζώντα λείψανα, έσβηναν μπροστά στα μάτια μας, μα δεν τα βλέπαμε. Δεν θέλαμε να τα δούμε. Αλλοι από οικονομικό ή πολιτικό συμφέρον, όπως σχεδόν όλες οι δυτικές κυβερνήσεις, όπως η δική μας, που έχει αναγάγει ανεπιφύλακτα και ανενδοίαστα το Ισραήλ στον «καλύτερο στρατηγικό εταίρο μας στη Μεσόγειο». Αλλοι επειδή θησαυρίζουν επί πτωμάτων και ερειπίων, όπως δεκάδες πολυεθνικές. Αλλοι από φόβο μην τους προσάψουν «αντισημιτισμό». Κι άλλοι από ρατσισμό, θρησκευτικό, φυλετικό ή ανάμεικτο: «Δεν είναι άνθρωποι αυτοί. Και δεν θα γίνουν ποτέ».

Και ξαφνικά κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί άνοιξαν τα μάτια τους και είδαν ό,τι απέφευγαν να δουν. Κι άρχισαν να μιλούν για εθνοκάθαρση και για γενοκτονία πολλοί απ’ όσους επέτρεψαν να συμβεί η εθνοκάθαρση και η γενοκτονία. Με κοινή δήλωσή τους, που την προσυπέγραψε και η ελληνική κυβέρνηση με αργοπορία και βαριά καρδιά, 29 χώρες απαιτούν «να τερματιστεί τώρα ο πόλεμος στη Γάζα. Τα βάσανα των αμάχων έχουν φτάσει σε νέα βάθη. Το μοντέλο παροχής βοήθειας της ισραηλινής κυβέρνησης στερεί από τους κατοίκους της Γάζας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Καταδικάζουμε την απάνθρωπη δολοφονία αμάχων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, που προσπαθούν να καλύψουν τις πιο βασικές τους ανάγκες σε νερό και τροφή. Είναι τρομακτικό ότι πάνω από 800 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί ενώ αναζητούσαν βοήθεια». Τρομακτικό ήταν όμως και με 700 σκοτωμένους. Και με 500. Και με 100. Πού ληθαργούσε τότε το «πνεύμα υπευθυνότητας»; Η ανθρωπιά; Η απλή ανθρωπιά;

Δεν είναι Αουσβιτς η Γάζα. Ούτε Μπιάφρα ή Γολοντομόρ. Κάθε τραγωδία έχει τα δικά της φρικαλέα γνωρίσματα. Και όπως δεν είναι Χαμάς όλοι οι Παλαιστίνιοι, δεν είναι Νετανιάχου όλοι οι Ισραηλινοί, όλοι οι Εβραίοι. Το έδειξε προχθές, άλλη μια φορά, ο γενναίος Γκιντεόν Λεβί, που έγραψε στη Haaretz πως η πατρίδα του διαπράττει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, «μια συστηματική εξάλειψη κάθε βιώσιμης παραμονής στον θύλακα, πριν από την απέλαση στη Λιβύη, την Αιθιοπία και την Ινδονησία». Το έδειξε ο Ισραηλινός Ομέρ Μπάρτοβ, καθηγητής Σπουδών Γενοκτονίας και Ολοκαυτώματος, που έγραψε στους New York Times, 15.7, πως «η άρνηση κρατών, διεθνών οργανισμών και ειδικών να προσδιορίσουν το Ισραήλ ως γενοκτονικό θα βλάψει σοβαρότατα τους λαούς της Γάζας και του Ισραήλ αλλά και το σύστημα του διεθνούς δικαίου, που θεμελιώθηκε μετά το Ολοκαύτωμα προς αποτροπή ανάλογων εγκλημάτων».

Το ξαναέδειξαν, με το πείσμα όσων νιώθουν βαθιά ντροπή για εγκλήματα που δεν τα διέπραξαν οι ίδιοι, έγιναν όμως στο όνομά τους, οι θαρραλέοι κάτοικοι του Τελ Αβίβ, μια εξαιρετικά ολιγάριθμη μειονότητα, που διαδήλωσαν στις 22 Ιουλίου κατά της κυβέρνησής τους. Δίπλα δίπλα, δύο πλακάτ συγκλονιστικά, αν σημαίνει πια κάτι αυτή η αφυδατωμένη λέξη. Στο ένα, αγγλιστί, το σύνθημα «Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Γίνεται στο όνομά μας». Και δίπλα η φωτογραφία ενός μωρού πετσί και κόκαλο. Τρομαγμένο. Και κλαίει. Να ‘ναι της Μπιάφρας; Του Aουσβιτς; Της Ουκρανίας; Να ‘ναι της Γάζας; Να ‘ναι του κόσμου όλου; Δικό μας μήπως;

Καθημερινή

ΟΠΕΚΕΠΕ: Τι λένε άραγε οι «μένουμε Ευρώπη»;

 

Σε μια σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα, όταν υπάρχουν ενδείξεις για σοβαρό ποινικό αδίκημα, ξεκινά ανακριτική διαδικασία. Εξετάζονται τα δεδομένα, διαπιστώνεται αν υπάρχει ευθύνη και, αν επιβεβαιωθεί, επιβάλλονται κυρώσεις.

Στόχος δεν είναι μόνο η τιμωρία, αλλά και η εμπέδωση του κράτους Δικαίου. Σε μια τέτοια χώρα, οι θεσμοί δεν λειτουργούν ως πλυντήριο εγκλημάτων και διαφθοράς, ούτε η δικαιοσύνη εκχωρείται στη διακριτική ευχέρεια του κυβερνώντος κόμματος.

Καθ’ ημάς, όμως, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν αντιμετωπίστηκε έτσι. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία κατονόμασε δύο πρώην υπουργούς, Βορίδη και Αυγενάκη, ως πιθανά εμπλεκόμενους σε υποβοήθηση και ανοχή, αν όχι υποκίνηση, υπεξαίρεσης ευρωπαϊκών κονδυλίων.

Έστειλε τον φάκελο στη Βουλή, προσδοκώντας τα προβλεπόμενα. Αντ’ αυτού, η πλειοψηφία αποφάσισε να μην ελέγξει τίποτα επί της ουσίας. Αντί για ανάκριση, μας προσφέρθηκε -μέσω Εξεταστικής Επιτροπής- μία ρηχή πολιτικο-φιλοσοφική κουβέντα για τις «παθογένειες του συστήματος» και της χώρας.

Αν ο κ. Μητσοτάκης θέλει να βρει τις παθογένειες, ας κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη.

Όλα αυτά αποκαλύπτουν μια ανησυχητική παρακμή: η υπάλληλος που ανίχνευσε την απάτη μετατέθηκε δυσμενώς, ο πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ που τόλμησε να σταματήσει τα ΑΦΜ αποπέμφθηκε, και το Μαξίμου – σύμφωνα με τις πληροφορίες – κάλυψε τις παρεμβάσεις.

Πρόκειται για οργανωμένη υπονόμευση της διαφάνειας, της λογοδοσίας και του κράτους Δικαίου. Και όταν έρχεται ένας κορυφαίος υπουργός και λέει σχεδόν ειρωνικά ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία απλώς προτείνει να δούμε «αν θέλουμε» την υπόθεση, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει διάθεση ούτε για στοιχειώδη νομιμότητα.

Την Ευρώπη κάποιοι την επικαλούνται όταν δίνει χρήματα, αλλά τη λοιδορούν ως «αποικιοκρατική» όταν ζητά τήρηση του Δικαίου. Αυτός ο ευρωπαϊσμός α λα καρτ, είναι τοξικός και υποκριτικός. Πρόκειται για την καθυστερημένη, βαλκανική και τριτοκοσμική εκδοχή του Καραγκιόζη, που κοιτάει να κλέψει και να ξεγελάσει τους κουτόφραγκους.

Αλήθεια, τι λένε όλοι αυτοί οι «κεντρώοι» υποστηρικτές του κ. Μητσοτάκη, που έσκιζαν τα ιμάτια τους για να «μείνουμε Ευρώπη»;

TVXS

ΟΠΕΚΕΠΕ: Τέσσερις αλήθειες και τέσσερα ψέματα για το διεφθαρμένο κομματικό κράτος της ΝΔ

 

του Γιάννη Μυλόπουλου*

Η πρώτη μεγάλη αλήθεια για την απάτη του ΟΠΕΚΕΠΕ στη διαχείριση των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων είναι ότι πρόκειται για ένα πιστοποιημένο και εκτεταμένο σκάνδαλο διαφθοράς.

Ο φάκελος της δικογραφίας που ήρθε στη Βουλή από την ευρωπαϊκή εισαγγελία δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας, παρανόησης ή παρεξηγήσεων.

Δεν είναι δηλαδή «υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ», όπως στην κυβέρνηση θέλουν να το αποκαλούν για να το υποβαθμίσουν, αλλά εκτεταμένο σκάνδαλο διαφθοράς.

Η ελληνική κυβέρνηση εξαπάτησε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αποσπώντας τεράστιες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που δεν δικαιούνταν η χώρα μας, επειδή δήλωνε από το 2019 μέχρι και σήμερα ανύπαρκτες εκτάσεις για βοσκοτόπια.

Δηλώνονταν, δηλαδή, από τις ελληνικές αρχές ψευδώς πολύ περισσότερες και πολύ μεγαλύτερες εκτάσεις από εκείνες που πράγματι υπήρχαν. Μέχρι 5 φορές μεγαλύτερες είναι οι εκτάσεις που δηλώνονταν από το 2019 και μετά, μόλις δηλαδή ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε σχέση με εκείνες που δηλώνονταν το αμέσως προηγούμενο διάστημα.

Αυτή είναι η μια διάσταση του μεγάλου σκανδάλου, αυτή που αφορά στην εξαπάτηση από την κυβέρνηση των ευρωπαϊκών θεσμών.

Η δεύτερη μεγάλη αλήθεια για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και η οποία αφορά στη χώρα μας και στους Έλληνες αγρότες, που είναι τα μεγάλα θύματα του σκανδάλου, είναι η απόδοση από τον ΟΠΕΚΕΠΕ των παράνομων κονδυλίων όχι στους νόμιμους δικαιούχους, αλλά επιλεκτικά σε κομματικά στελέχη και μέλη της ΝΔ.

Μεγάλο θύμα, δηλαδή, του διεφθαρμένου κομματικού κράτους που είχε στήσει το σκάνδαλο ήταν οι φτωχοί αγρότες, οι πραγματικοί δικαιούχοι, δηλαδή, των επιδοτήσεων. Οι οποίοι έμειναν από το 2019 μέχρι σήμερα εκτός νυμφώνος επιδοτήσεων, προκειμένου να προσποριστούν τεράστια ποσά οι κομματικοί εγκάθετοι και οι ημέτεροι της κυβέρνησης.

Και αυτή είναι η πιο μεγάλη αδικία που έχει γίνει ποτέ στη χώρα.

Γιατί οι άνθρωποι αυτοί που αγωνίζονται για να κρατήσουν την πρωτογενή παραγωγή και ιδιαίτερα τον αγροτικό τομέα της χώρας όρθιο, καταστράφηκαν οικονομικά τόσα χρόνια, μένοντας χωρίς τις επιδοτήσεις που δικαιούνταν.

Η τρίτη αλήθεια για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ που συντόνισε το κομματικό κράτος της ΝΔ είναι ότι αυτό δεν έπληξε μόνο την Ευρώπη και τους φτωχούς Έλληνες αγρότες. Έπληξε και τον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής στη χώρα μας. 

Έπληξε, δηλαδή, την καρδιά της ανάπτυξης της χώρας.

Η Ελλάδα, μια χώρα με περιζήτητα και ισχυρά ανταγωνιστικά διεθνώς προϊόντα του αγροτοδιατροφικού τομέα, διαθέτει για κάποιους ανεξήγητους, μέχρι πρότινος λόγους, έναν μη ανταγωνιστικό αγροτικό τομέα. Ο οποίος συρρικνώνεται διαρκώς, σε βάρος του τριτογενούς τομέα των υπηρεσιών. Ο οποίος γιγαντώνεται ως αποτέλεσμα της μονοκαλλιέργειας σε εκτεταμένες περιοχές του τουρισμού.

Αυτή η ανισορροπία του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας σε βάρος της αγροτικής παραγωγής ενισχύθηκε με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 

Το οποίο διέλυσε οικονομικά τους πραγματικούς αγωνιστές της αγροτικής παραγωγής. Και μαζί με αυτούς, διέλυσε και τον αγροτικό τομέα της παραγωγής.

Οι Έλληνες αγρότες βρέθηκαν ανάμεσα στη Σκύλλα των καρτέλ που τους εκμεταλλεύονται, αφήνοντάς τους ελάχιστα έως μηδενικά περιθώρια κέρδους αφενός και στη Χάρυβδη του κομματικού κράτους της ΝΔ από την άλλη, που «έκλεψε» τις επιδοτήσεις από εκείνους που τις δικαιούνταν, για να τις διοχετεύσει στους ημέτερους και τους ευνοημένους του καθεστώτος Μητσοτάκη.

Η τέταρτη αλήθεια είναι ότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς ένα οικονομικό σκάνδαλο διαφθοράς. 

Είναι και ένα πρωτοφανές πολιτικό σκάνδαλο εξαγοράς ψήφων και αλλοίωσης του αποτελέσματος των εκλογών του 2023.

Η συντριπτική εκλογική νίκη της ΝΔ τότε και ο… γαλάζιος χάρτης σε παραδοσιακά αντιδεξιές περιφέρειες,, όπως η Κρήτη, δεν επιτεύχθηκαν με νόμιμα μέσα.

Ήταν, δηλαδή, προϊόν διαφθοράς, καθώς οι ψήφοι εξαγοράστηκαν με τις παράνομες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που κανονικά έπρεπε να στηρίξουν τον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής της χώρας.

Και αντ’ αυτού, στήριξαν προεκλογικά το 2023 την παράνομη εξαγορά ψήφων υπέρ της ΝΔ.

Πρόκειται για σκάνδαλο μεγατόνων, που δεν έχει μόνο ποινικές διαστάσεις, αλλά έχει και διαστάσεις προσβολής των δημοκρατικών αρχών και του ίδιου του πολιτεύματος της χώρας.

Καθώς τώρα αποδεικνύεται ότι πολλές από τις ψήφους με τις οποίες έγινε για δεύτερη φορά κυβέρνηση η ΝΔ ήταν προϊόν εξαπάτησης και διαφθοράς.

Αν αυτές ήταν οι αλήθειες, υπάρχουν και τέσσερα, τουλάχιστον, μεγάλα ψέματα που λέγονται, όχι χωρίς σκοπιμότητα, για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ από το κομματικό κράτος της ΝΔ.

Το πρώτο μεγάλο ψέμα αφορά στην δήθεν επανόρθωση της απάτης. 

Ακόμη κι αν, δηλαδή, όσοι παρανόμως έλαβαν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις χωρίς να τις δικαιούνται, πράγματι αναγκαστούν να τις επιστρέψουν, όπως τώρα, εκ των υστέρων, υπόσχεται ο πρωθυπουργός για να εξευμενίσει τον αγροτικό κόσμο που είναι ανάστατος, πράγμα που είναι, βέβαια, εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί χωρίς να υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις, οι αγρότες που δικαιούνταν χρηματοδότησης και δεν την έλαβαν, δεν πρόκειται ποτέ να πάρουν πίσω αυτές τις ενισχύσεις.

Ακόμη, δηλαδή, και αν επιστραφούν κάποια από τα κλεμμένα, αυτά τα χρήματα ποτέ δεν θα πάνε στους πραγματικούς δικαιούχους των επιδοτήσεων.

Καθώς αυτοί οι φτωχοί αγρότες, μετά από τόσα χρόνια αδικίας έχουν ήδη καταστραφεί και αρκετοί από αυτούς έχουν ήδη εκχωρήσει τα χωράφια τους στα ενεργειακά καρτέλ που εκμεταλλεύονται την αγροτική παρακμή για να εγκαταστήσουν σε κάποτε εύφορες περιοχές βιομηχανικής έκτασης φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα.

 

Το δεύτερο ψέμα, είναι αυτό που λέγεται από την κυβέρνηση, ότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ένα μεμονωμένο σκάνδαλο που οργάνωσαν και υλοποίησαν κάποιοι επιτήδειοι για να πλουτίσουν.

Και είναι αυτό ένα μεγάλο ψέμα, γιατί κανείς μεμονωμένος αγρότης, αν δεν είχε τη συνεργασία του ΟΠΕΚΕΠΕ, του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και κυβερνητικών στελεχών, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ούτε που υπήρχαν αδιάθετες εκτάσεις σε όλη την Ελλάδα για να δηλωθούν σαν δήθεν βοσκοτόπια, ούτε, όμως, και τα ΑΦΜ των πραγματικών δικαιούχων, τα οποία τα πάγωναν προκειμένου να ωφεληθούν οι ημέτεροι.

Και βέβαια, αυτή η θεωρία του ατομικού και όχι κυβερνητικού σκανδάλου σκοντάφτει και στο ότι αν δεν υπήρχε κεντρική κρατική καθοδήγηση, η εξαπάτηση των ευρωπαϊκών θεσμών και η διοχέτευση των κονδυλίων αποκλειστικά σε κομματικά στελέχη της ΝΔ δεν θα μπορούσε να έχει υλοποιηθεί.

Κι ακόμη, αυτή η θεωρία ακυρώνεται και από την… τραγική σύμπτωση, όλοι οι ευνοημένοι του σκανδάλου να είναι κομματικά στελέχη της ΝΔ και μέλη του κομματικού κράτους που αυτή είχε στήσει προκειμένου να επιτευχθεί η μεγάλη απάτη.

Το τρίτο, αλλά όχι και μικρότερο ψέμα, είναι αυτό που αξιοποίησε πρόσφατα ο πρωθυπουργός για να κατευνάσει τον εξαγριωμένο ελληνικό λαό. Και αφορά στον ισχυρισμό του ότι ήταν η κυβέρνησή του, λέει, που αποκάλυψε το σκάνδαλο.

Αφού, δηλαδή, απέτυχαν οι υποκριτικές συγγνώμες και η υποκριτική παραδοχή της αποτυχίας από πλευράς του πρωθυπουργού, ήρθε μια πιο επιθετική επικοινωνιακή τακτική.

Σύμφωνα με την οποία ήταν δήθεν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση που αποκάλυψαν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Ο ισχυρισμός δεν αντέχει λογικής εξήγησης και τεκμηρίωσης.

Πρώτα γιατί δεν ήταν η ελληνική, αλλά η ευρωπαϊκή εισαγγελία που αποκάλυψε το σκάνδαλο, που συνέλλεξε τα στοιχεία και που κατάρτισε την δικογραφία.

Οι ελληνικές δικαστικές αρχές μέχρι σήμερα είναι απούσες.

Δεύτερον, γιατί αν πράγματι ο πρωθυπουργός ήταν εκείνος που αποκάλυψε το σκάνδαλο, θα το είχε παραπέμψει στην ελληνική δικαιοσύνη και όχι, βέβαια, στην ευρωπαϊκή, για την οποία δεν έχει καμία αρμοδιότητα (και μάλλον ευτυχώς).

Τρίτον, γιατί αν ο πρωθυπουργός πράγματι ήταν αυτός που αποκάλυψε το σκάνδαλο θα είχε απομακρύνει τον Βορίδη και τους υπόλοιπους υφυπουργούς από την κυβέρνηση μόλις το είχε αντιληφθεί και όχι εκ των υστέρων, όταν υποχρεώθηκε να το κάνει από τις αποκαλύψεις της ευρωπαϊκής εισαγγελίας.

Τέταρτον, γιατί αν πράγματι η κυβέρνηση είχε αποκαλύψει εκείνη το σκάνδαλο, θα είχε διαγράψει τους βουλευτές και τα κομματικά στελέχη της που πρωταγωνίστησαν σε αυτό, εδώ και χρόνια, εκθέτοντας την Ελλάδα στην Ευρώπη. Κάτι που δεν έχει κάνει ακόμη, μέχρι σήμερα ο κ Μητσοτάκης. Διατηρώντας τον κουμπάρο του, τον γνωστό φραπέ, στη θέση του στελέχους του κόμματος της ΝΔ.

Και τέλος, αν πράγματι ήταν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός που αποκάλυψαν από καιρό το σκάνδαλο, θα είχαν εντωμεταξύ ζητήσει πίσω τα κλεμμένα και θα είχαν φροντίσει να αποκατασταθούν οι πραγματικοί δικαιούχοι των ευρωπαϊκών κονδυλίων.

Αφού τίποτε από αυτά δεν συνέβη, πρόκειται για ένα ακόμη… μπάζωμα της αλήθειας.

Το τελευταίο ψέμα, που ακούγεται πολύ τελευταία λόγω επετείου του δημοψηφίσματος του 2015, είναι ότι η ΝΔ μας κράτησε, λέει, στην Ευρώπη.

Ουδέν ψευδέστερον αυτού.

Πρώτα γιατί από τα πρακτικά της συνόδου των πολιτικών αρχηγών με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2015, αποκαλύπτεται σήμερα ότι τέτοιο ζήτημα δεν ανέκυψε ποτέ. Ποτέ, δηλαδή, δεν ετέθη θέμα από τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, εξόδου της χώρας από την Ευρώπη, για να υπάρξει ζήτημα η ΝΔ να υποστηρίξει το αντίθετο.

Αυτό ήταν ένας μύθος που επεξεργάστηκε και διέδωσε πονηρά το αντί ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που έφερε τη ΝΔ στην κυβέρνηση.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίον ο φιλικός με την Ευρώπη χαρακτήρας της ΝΔ αποδεικνύεται κάλπικος, είναι γιατί το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ μας διέσυρε στην Ευρώπη με τον χειρότερο τρόπο.

Και δεν γίνεται καθόλου πιστευτή η ΝΔ όταν, ενώ κατέκλεψε την Ευρώπη για να υποστηρίξει το κομματικό της κράτος και να κερδίσει εκλογές, ισχυρίζεται σήμερα ότι έχει, δήθεν, φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση.

Το χειρότερο όλων είναι, ότι η Ελλάδα μετά το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ θα τιμωρηθεί από την Ευρώπη, εξαιρούμενη στο εξής από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που θα δικαιούμασταν, αν είχαμε δείξει καλή διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων.

Και αυτή είναι μια ακόμη μεγάλη εθνική ήττα στην οποία μας οδήγησε η κυβέρνηση της ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης.

Τέλος, αν εμπιστευτούμε τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, έρχεται και νέο τσουνάμι αποκαλύψεων από την Ευρώπη, σχετικό με διαφθορά και κακοδιαχείριση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης αυτή τη φορά.

Σήμερα, που η κυβέρνηση της ΝΔ αποκαλείται στην Ευρώπη σαν η κυβέρνηση των σκανδάλων και της διαφθοράς, κατέρρευσαν πλέον οι μύθοι και φανερώθηκε περίτρανα η αλήθεια για μια σειρά από ψέματα που χρησιμοποίησε η κυβερνητική προπαγάνδα για να εξυπηρετήσει καθαρά ιδιοτελείς πολιτικούς και οικονομικούς σκοπούς.

• Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ, Επικεφαλής παράταξης «ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»

TVXS