ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΣΙΧΛΕΤΙΔΗ
Το τελευταίο διάστημα άνθρωποι που, κατά βάση νομίζουν ότι, έδωσαν τη μάχη της προηγούμενης κατάστασης, μέσα και έξω από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζονται ιδιαίτερα γοητευμένοι με τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης Σαμαρά.
Λένε πως απέναντι σε αυτό που τώρα συμβαίνει ο Σαμαράς, τελικά, έκανε… λίγα και ότι στην τελική η πολεμική μας τον αδίκησε, ότι αυτά που τώρα συμβαίνουν τον δικαιώνουν. Τον δικαιώνουν γιατί έκλεισε την ΕΡΤ, τον δικαιώνουν γιατί έκανε απολύσεις στο δημόσιο, τον δικαιώνουν γιατί επιστράτευσε όλους τους απεργούς στο δημόσιο, στον ευρύτερο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, τον δικαιώνουν γιατί ήθελε να μετατρέψει όλη τη Βόρεια Ελλάδα σε μία ειδική οικονομική ζώνη, με μισθούς Βουλγαρίας, τον δικαιώνουν γιατί οργάνωσε με πολύ συγκεκριμένα βήματα την κατάρρευση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, τον δικαιώνουν γιατί προώθησε μετωπικές ιδιωτικοποιήσεις, όπως της ΕΥΑΘ, τον δικαιώνουν γιατί παρέλαβε το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες μεγάλων στερήσεων στο 19,5% το 2012 και το παρέδωσε το 2014 στο 21,5%, μία αύξηση σε μία διετία που καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν έχει εμφανίσει, εντός και εκτός προγράμματος δημοσιονομικής… προσαρμογής.
Προφανώς το θέμα δεν έχει να κάνει με κάποιους καλλιτέχνες, άλλωστε από τη δεκαετία του 60 ο Ντεμπόρ το έχει λύσει το θέμα με το τι συμβαίνει στους κύκλους των καλλιτεχνών. Ούτε έχει να κάνει με ιδιοκτήτες γυμναστηρίων, νυχτερινών κέντρων και beach bar που… κλαίνε για την κατάργηση του ΕΚΑΣ. Έχει να κάνει με μία… Αριστερά που ασχολείται με τις συντάξεις των 1880 ευρώ, με τα εισοδήματα των 45.000 ευρώ, με το πόσο θα φορολογηθούν οι τόκοι των 5000 ευρώ από καταθέσεις, με το τέλος διανυκτέρευσης στους εκατομμυριούχους μέλη του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων – που στην τελική και μικρό είναι και θα εφαρμοστεί από το 2018, αν θα εφαρμοστεί – και με την αύξηση του ΕΝΦΙΑ σε 500.000 ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Προφανώς ο Παπασταύρου, που ήταν ο πραγματικός υπουργός Οικονομικών του Σαμαρά καθώς ο Χαρδούβελης ήταν ο… μπροστινός γιατί ο Παπασταύρου είχε off shore και δεν μπορούσε να έχει τυπικά το χαρτοφυλάκιο του ΥΠΟΙΚ, τα πήγε πολύ καλύτερα σε όλα τα μέτωπα από τον Τσακαλώτο που έφερε όλους αυτούς τους έμμεσους φόρους, τέσσερα με πέντε λεπτά στα καύσιμα, στον καφέ και στις μπύρες, για να μην μειώσει τις δημόσιες δαπάνες και να μην εφαρμόσει το σχέδιο του ΣΕΒ για 180.000 λιγότερες θέσεις εργασίας στο δημόσιο και τη μείωση της μισθολογικής δαπάνης για τους δημόσιους υπαλλήλους περίπου κατά 50%.
Επειδή σε αυτή τη χώρα δεν είμαστε τίποτα χθεσινοί, η… δικαίωση του Σαμαρά δεν έχει να κάνει με την ήττα και το συμβιβασμό της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Έχει να κάνει με τ’ ότι ένα τμήμα της… Αριστεράς πίστεψε στα Ζάππεια του Σαμαρά και προσδοκούσε στο ότι η εθνικοπαραφροσύνη του – όταν θα πήγαινε στο Μέγαρο Μαξίμου – θα τον οδηγούσε σε κάποια σύγκρουση με την ευρωπαϊκή ελίτ. Μία σύγκρουση που ποτέ δεν πέρασε ούτε καν από τις σκέψεις του. Ο Σαμαράς., ξεκάθαρα, και με τα Ζάππεια και όταν πήγε στο Μέγαρο Μαξίμου ένα πράγμα είχε στο μυαλό του: Να εξυπηρετήσει εντελώς συγκεκριμένα τα συμφέροντα των πλούσιων και να ποδοπατήσει τους πολλούς καλούς ανθρώπους. Και όσο έμεινε στη διακυβέρνηση της χώρας αυτό έκανε. Γι’ αυτό και σήμερα ο γιος του Μητσοτάκη υπερασπίζεται μέχρι κεραίας τα έργα και τις ημέρες τις κυβέρνησης Σαμαρά. Και αυτό δεν είναι… διαστροφή, είναι επιλογή, Διαστροφή είναι να μην βλέπεις πως στη βάση ενός πολύ συγκεκριμένου σχεδίου από τις αρχές του 2013 οι περισσότεροι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα έχασαν τη βιοποριστική τους διάσταση. Αν μετά από όλα αυτά γουστάρεις Σαμαρά τράβα στον Μπαλτάκο.
Υ.Γ. Ότι και να έκανε ο Σαμαράς πολλά από τα… προαπαιτούμενα δεν καταπίνονται με τίποτα.
STOKOKKINO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου