Στη μνήμη του θεατή-ακροατή, του πιθανώς ενδιαφερόμενου πολίτη, η ανάκληση του πραγματικού πολιτικού υποκειμένου του συνθήματος είναι πανεύκολη, αυτόματη: «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ».
του Παντελή Μπουκάλα
Το σύνθημα «Η Κεντροαριστερά είναι εδώ», που κυριάρχησε στη συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, σαν φόντο, στην πλάτη των ομιλητών, αλλά και σαν το κύριο πολιτικό μήνυμα που προσπάθησαν να εκπέμψουν οι διοργανωτές της, δεν ήταν ό,τι ευρηματικότερο. Ούτε ό,τι ελκυστικότερο. Στη μνήμη του θεατή-ακροατή, του πιθανώς ενδιαφερόμενου πολίτη, η ανάκληση του πραγματικού πολιτικού υποκειμένου του συνθήματος είναι πανεύκολη, αυτόματη: «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ». Το «όλον ΠΑΣΟΚ», το «νέο ΠΑΣΟΚ», ή όπως αλλιώς χαρακτηρίστηκε με ευφημιστικές-εξαγνιστικές προθέσεις, αλλά και το παλιό ΠΑΣΟΚ, το «κανονικό».
Ηταν εκεί άλλωστε πρωταγωνιστές από όλες τις περιόδους του βίου ενός κόμματος που δέσποσε στη μεταπολιτευτική πολιτική σκηνή. Και θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μαθαίναμε, αν ήταν δυνατόν να αποκαλυφθούν, τις σιωπηρές σκέψεις όσων άκουγαν την κ. Φώφη Γεννηματά να ξεσπάει αντιεξουσιαστικά (και μάλιστα μ’ εκείνη την αυτάρεσκη σιγουριά που φαίνεται ότι την ανακαλύπτουν αναπόφευκτα όλοι όσοι γίνονται κάποια στιγμή αρχηγοί, πρόεδροι ή «επικεφαλής»). Να λέει, δηλαδή, πως «η εξουσία είναι το μεγάλο ιστορικό πλυντήριο, καθώς τα ξεπλένει όλα». Και να τα λέει αυτά για να καταγγείλει τον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι για να ασκήσει την τυπική έστω και επιδερμική αυτοκριτική που είθισται σε αυτού του είδους τις κομματικές συγκεντρώσεις. Διότι το δόγμα της περί εξουσίας-πλυντηρίου αφορά και τον κομματικό της χώρο· κατεξοχήν αυτόν.
Αυτοπαρηγορητικό περισσότερο παρά αυτοεπιβεβαιωτικό και γεμάτο αυτοπεποίθηση ήταν το σύνθημα «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ», που πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην αμυντική περίοδο του πάλαι ποτέ «κινήματος», όταν το σύνθημα «Λαός - ΠΑΣΟΚ στην εξουσία» και τα συναφή είχαν αρχίσει να προκαλούν ειρωνικά σχόλια και σφόδρα απορριπτικές αντιδράσεις. Στην τωρινή, εκσυγχρονισμένη εκδοχή του, «Η Κεντροαριστερά είναι εδώ», χρησιμοποιήθηκε αφενός για ν’ ακούγεται –καίτοι άρρητο– το όνομα ΠΑΣΟΚ, ως το όνομα του δεσπόζοντος συμβαλλομένου, αφετέρου για να τηρηθούν τα προσχήματα και να αισθανθεί σχετικά ικανοποιημένη η υπό τον κ. Θ. Θεοχαρόπουλο απομένουσα ΔΗΜΑΡ. Χρησιμοποιήθηκε επίσης για να προβληθεί σαν δεδομένο αυτό που παραμένει ζητούμενο: «Ιδού, η Κεντροαριστερά έχει ήδη συγκροτηθεί». Αλλά και για να παρουσιαστεί η μεν πολιτική αμηχανία μεταμορφωμένη σε σιγουριά, οι δε συνεχιζόμενες έριδες στον πολυδιασπασμένο και πυκνοκατοικημένο από αυθεντίες κεντροαριστερό χώρο σαν ήδη κατακτημένη ενότητα.
Η συνδιάσκεψη της Συμπαράταξης δεν συζητήθηκε τόσο για το τι έγινε στη διάρκειά της όσο για το τι δεν έγινε. Και πρωτίστως για τη μη παρουσία του κ. Σταύρου Θεοδωράκη, που, σαν κεντροδεξιά κεντροαριστερός ή αποφασιστικά αναποφάσιστος, επέλεξε να παραστεί στο συνέδριο της Δράσης. Οσα ακολούθησαν, ειρωνικές διαρροές και αγαπητικά αλληλοκαρφώματα, πιστοποίησαν ότι ο ίδιος ο προσδιορισμός τού τι σημαίνει πολιτικά Κεντροαριστερά (η οποία κατά τα λοιπά «είναι εδώ») προϋποθέτει πολλές επιπλέον συνδιασκέψεις. Και ακόμη περισσότερες σκέψεις.
καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου