Η κιτρινίλα των μέσων ενημέρωσης

Τι να πρωτοδιαβάσεις ή να δεις; Το συνάφι των εκδοτών και των δημοσιογράφων που από το 1980 μέχρι το 2010 έγραφε και παρακινούσε τον κάθε ένα της συντεχνίας να ζητάει περισσότερα;

του Θάνου Πασχάλη

Ποιος ξεχνάει τον χρήσιμο οδηγό που διακινούσαν ορισμένες εφημερίδες για το πώς να γλιτώσουν φόρους οι αυτοαπασχολούμενοι; Ο απέραντος και εξωφρενικός λαϊκισμός.

Μέχρι το 2010 μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών ήταν οι δημοσιογράφοι που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου. Αλήθεια πόσοι "δημοσιογράφοι" γνώριζαν η παρατηρούσαν το δημόσιο χρέος(που εκτινασσόταν σαν το Έβερεστ) ή το έλλειμμα; Σχεδόν όλοι μας σιγοντάραμε την απαίτηση του καθενός. Δίκαιη η άδικη.

Ποιός καταδίκαζε τις πρόωρες συντάξεις που, ακόμη κι εν μέσω κρίσης, δίνονταν με τη σέσουλα; Δώστε κι άλλες έγραφαν ορισμένες κιτρινοφυλλάδες. Και τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι. Λαϊκισμός. Θίγονται λέει οι συντάξεις λες και η πτωχευμένη και υπερδανεισμένη Ελλάς μπορεί να πληρώνει όπως παλιά (χάρις στα ανεξόφλητα τότε δανεικά). Από κοντά και ο κιτρινισμός. Αντί να καταδικάζουν τη σπατάλη ζητούν να μην κοπεί τίποτε λες και οι Κυβερνήσεις είναι ανάλγητες και όχι δεμένες χειροπόδαρα από τους δανειστές εξ εξαιτίας της κραιπάλης 30 χρόνων. Οι ίδιοι οι εκδότες που ζητούν τα πάντα για τους άλλους σταμάτησαν να πληρώνουν τους εργαζόμενους τους. Απόλυτη υποκρισία.

Η χώρα αυτή καταστράφηκε από τις πελατειακές σχέσεις κομμάτων, δήμων κλπ, τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τον λαϊκισμό των Μέσων Ενημέρωσης. Και συνεχίζει το ίδιο τροπάρι. Το 2001 συντεχνίες και ορισμένα μέσα ενημέρωσης, μαζί με τον αδύναμο Σημίτη, έβαλαν ταφόπλακα στο ασφαλιστικό του Γιαννίτση. Τώρα κόπτονται να μην πειραχτεί κανείς. Για τους εργαζόμενους που απασχολούνται στα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης οι οποίοι και απλήρωτοι είναι και κακοπληρωμένοι μούγκα .Ο κόσμος τους μυρίστηκε πλέον. Πουλάνε ελάχιστα και αυτά χάρις στις προσφορές. Σπέκουλα λαϊκισμού.

Υ.Σ Ο "Οικονομικός Ταχυδρόμος" και η "Καθημερινή" ήταν οι εξαιρέσεις (ίσως και κάποιοι άλλοι που δεν ενθυμούμαι) που από το 1980 έκρουαν την πένθιμη καμπάνα. Οι υπόλοιποι χτυπούσαν, όπως και σήμερα, την καμπάνα του λαϊκισμού.

Πηγή: newpost.gr