Κάθεσαι να φας ένα κεμπάπ και ξαφνικά… τσάφ!, τρως μια περιποιημένη ιστορική αναδρομή κατακούτελα!
Του Άγγελου Καλοδούκα
Στου Μπαϊρακτάρη ήτανε στις 06.10.2004 που ο Κωνσταντίνος ο Β' ο Εργασιομανής (ο Κώστας Καραμανλής, ντε), διακήρυξε την αποφασιστικότητά του «να συγκρουστεί με τη διαπλοκή» λέγοντας με στόμφο:
- Δεν θα αφήσω πέντε νταβατζήδες και πέντε άλλα κέντρα να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή του τόπου, γιατί είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα. Αρκεί να κάνουμε εμείς τη δουλειά μας ως νομοθέτες και η Δικαιοσύνη τη δική της δουλειά.
Στα τέλη του 2004 η κυβέρνηση Καραμανλή, υλοποιώντας εν μέρει τις απειλές της κατά «νταβατζήδων», προανήγγειλε την ψήφιση νέου αυστηρότερου νόμου για τον «βασικό μέτοχο». Ο νόμος αυτός περιόριζε από το 5% στο 1% το όριο της βασικής συμμετοχής κάποιου στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ, απαγόρευε ρητά τη συμμετοχή «παρένθετων» προσώπων και συγγενών τρίτου βαθμού στο μετοχολόγιο καθώς και την αγορά μετοχών από off shore εταιρείες.
Στην αρχή, θορυβήθηκαν οι μιντιάρχες-μεγαλοεργολάβοι. Τον Ιανουάριο του 2005, παραμονές της ψήφισης του νέου νόμου για τον βασικό μέτοχο, κυκλοφόρησε σαν βόμβα η είδηση πως ο μεγαλομέτοχος του «Πήγασου» («Εθνος», «Ημερησία», Mega κ.ά.) αλλά και πολλών τεχνικών εταιρειών (Τεχνοδομή, Ακτωρ κ.λπ.), Γ. Μπόμπολας, διαπραγματευόταν να πουλήσει τις εκδοτικές επιχειρήσεις του στον Θ. Αγγελόπουλο.
Το «στρίμωγμα» πάντως του Μπόμπολα ήταν χρονικά περιορισμένο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απείλησε την Ελλάδα με παραπομπή στο Ευρωδικαστήριο (Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης) θεωρώντας ότι ο νόμος έπληττε τον ανταγωνισμό στις δημόσιες συμβάσεις. Έτσι ο νόμος για το «βασικό μέτοχο» μπήκε ουσιαστικά στο συρτάρι και δεν ξαναβγήκε ποτέ, ούτε αυτός, ούτε κάποια άλλη εκδοχή του.
Η όρεξή μου λοιπόν για κεμπάπ, μου υπενθύμισε μερικές από τις πιο επίμονες αλήθειες της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ζωής. Η σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα απαιτεί «να σπάσεις αυγά για να γίνει ομελέτα», πράγμα σπανιότατο σ’ αυτή τη χώρα. Και επιπλέον, όσοι κόπτονται για το λεγόμενο «εκσυγχρονισμό της χώρας» επιβάλλοντας μνημόνια (ΔΝΤ, ευρωπαϊκοί θεσμοί) συντάσσονται στο τέλος της ημέρας με τις πιο παραδοσιακές, οπισθοδρομικές δυνάμεις αυτής της χώρας.
Πηγή: left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου