"Η “σταχτοπούτα” Λέστερ με την πολύχρονη ιστορία αλλά τους μηδέν τίτλους και διακρίσεις, φόρεσε το στέμμα της Αγγλίας με πρωτεργάτη έναν Ιταλό, απόλυτα αναδομημένο προπονητή και “οδηγό” έναν νεαρό που λάτρεψε το ποδόσφαιρο και δεν το εγκατέλειψε ούτε όταν χρειάστηκε να αγωνιστεί με… βραχιολάκι".
της Αλέκας Ζουμή
14 Νοέμβρη του 2014. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου με την αντίστοιχη των Νησιών Φερόε έχει μόλις τελειώσει, με τους φιλοξενούμενους να παίρνουν τη νίκη για δεύτερη φορά κόντρα στην ελληνική ομάδα. Λίγα λεπτά αργότερα, στην αίθουσα της συνέντευξης Τύπου επικρατεί παγωμάρα.
Εν αναμονή του Κλαούντιο Ρανιέρι και των εξηγήσεων που θα μπορούσαν να δοθούν μετά από μια ακόμη αναπάντεχη ήττα. Εξηγήσεις δεν δόθηκαν, πως θα μπορούσαν άλλωστε… Ψύχραιμος και κυνικός στις δηλώσεις του,ανέλαβε την ευθύνη αλλά φυσικά δεν ικανοποίησε το… κοινό αίσθημα. Λίγες ώρες αργότερα, ο Ιταλός ομοσπονδιακός τεχνικός αποτελούσε παρελθόν από τον πάγκο της Ελλάδας, έφευγε σαν απόλυτα αποτυχημένος και έχοντας ταυτιστεί με την πιο “μαύρη σελίδα” του ελληνικού ποδοσφαίρου σε επίπεδο Εθνικής.
3 Μαϊου του 2016. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι έγινε ο “αυτοκράτορας Κλαύδιος” που άλωσε την Αγγλία - βάσει των πρωτοσέλιδων του διεθνή Τύπου- και κάλλιστα θα μπορούσε να βγάζει κοροϊδευτικά την γλώσσα στον χλευασμό του ελληνικού τουίτερ. “Ο προπονητής από τα Lidl που δεν κατάφερε να νικήσει ούτε τα Νησιά του...Lost” πήγε στην Αγγλία και οδήγησε την μικρή Λέστερ στην κατάκτηση του τίτλου της Premier League για πρώτη φορά στην ιστορία της…
Εν αναμονή του Κλαούντιο Ρανιέρι και των εξηγήσεων που θα μπορούσαν να δοθούν μετά από μια ακόμη αναπάντεχη ήττα. Εξηγήσεις δεν δόθηκαν, πως θα μπορούσαν άλλωστε… Ψύχραιμος και κυνικός στις δηλώσεις του,ανέλαβε την ευθύνη αλλά φυσικά δεν ικανοποίησε το… κοινό αίσθημα. Λίγες ώρες αργότερα, ο Ιταλός ομοσπονδιακός τεχνικός αποτελούσε παρελθόν από τον πάγκο της Ελλάδας, έφευγε σαν απόλυτα αποτυχημένος και έχοντας ταυτιστεί με την πιο “μαύρη σελίδα” του ελληνικού ποδοσφαίρου σε επίπεδο Εθνικής.
3 Μαϊου του 2016. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι έγινε ο “αυτοκράτορας Κλαύδιος” που άλωσε την Αγγλία - βάσει των πρωτοσέλιδων του διεθνή Τύπου- και κάλλιστα θα μπορούσε να βγάζει κοροϊδευτικά την γλώσσα στον χλευασμό του ελληνικού τουίτερ. “Ο προπονητής από τα Lidl που δεν κατάφερε να νικήσει ούτε τα Νησιά του...Lost” πήγε στην Αγγλία και οδήγησε την μικρή Λέστερ στην κατάκτηση του τίτλου της Premier League για πρώτη φορά στην ιστορία της…
“Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που έδιωξαν από την Ελλάδα πριν ενάμιση χρόνο... Είμαι αυτός που ήμουνα και στην Ελλάδα, δεν έχω αλλάξει. Το μοναδικό που μπορώ να κάνω είναι να το αφιερώσω σε όσους με πίστεψαν», λέει σήμερα ο Ιταλός τεχνικός που απολαμβάνει έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο, μια ποδοσφαιρική επιτυχία - έκπληξη που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατάκτηση του Euro2004 από την Εθνική Ελλάδας.
Η επιτυχία της Λέστερ αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία αν σκεφτεί κανείς πως το μπάτζετ της δεν συγκρίνεται καν με αυτά των αγγλικών ποδοσφαιρικών “μεγαθύριων” με τους παίκτες των εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.
Το μεγάλο της “αστέρι” είναι ένας παίκτης που “προβιβάστηκε” στην Premier League μόλις πριν από τέσσερα χρόνια, φορώντας τα γαλανόλευκα της Λέστερ. Ο λόγος για τον Τζέιμι Βάρντι που μέχρι τότε αγωνίστηκε μόνο στα Ερασιτεχνικά, ξεκινώντας από την Σέφιλντ Γουέντσντεϊ και μόλις το 2007 πήρε τα πρώτα τα πρώτα του χρήματα από το ποδόσφαιρο, 40 ευρώ την εβδομάδα από την Στόκμπριτζ ενώ παράλληλα δούλευε σε εργοστάσιο αθρακονημάτων 12 ώρες την ημέρα.
Κάπου εκεί ήρθαν και τα μπλεξίματα με την δικαιοσύνη όταν συνελήφθη για επίθεση, αν και ο ίδιος υποστήριξε πως απλώς υπερασπίστηκε φίλο του κωφάλαλο όταν δέχτηκε ρατσιστική επίθεση.
Με το γκολ που σημείωσε κόντρα στην Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ, ο Τζέιμι Βάρντι έγραψε ιστορία καθώς κατέρριψε το ρεκόρ συνεχούς σκοραρίσματος στην Premier, το οποίο κατείχε τα τελευταία 12 χρόνια ο Ρουντ φαν Νίστελροϊ, ο οποίος είχε σκοράρει σε 11 συνεχόμενους αγώνες.
Το θαύμα της Λέστερ έζησε παράλληλα με το δικό του θαύμα ο Βάρντι που αποκτήθηκε από τον σύλλογο με 1.5 εκατ. ευρώ - ποσό ρεκόρ για παίκτη εκτός Πρέμιερ Λιγκ - και πλέον ζει το δικό του όνειρο, έχοντας κατακτήσει τον τίτλο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς στην Αγγλία αλλά και έχοντας κερδίσει το δικαίωμα να φορέσει το εθνόσημο. Αναμφίβολα ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της φετινής μαγικής πορείας της Λέστερ γι αυτό και το μεγάλο πάρτυ τίτλου πραγματοποιήθηκε στο σπίτι του από το οποίο έμειναν μόνο… οι τοίχοι. Λίγη σημασία έχει.
Η “σταχτοπούτα” Λέστερ με την πολύχρονη ιστορία αλλά τους μηδέν τίτλους και διακρίσεις, φόρεσε το στέμμα της Αγγλίας με πρωτεργάτη έναν Ιταλό, απόλυτα αναδομημένο προπονητή και “οδηγό” έναν νεαρό που λάτρεψε το ποδόσφαιρο και δεν το εγκατέλειψε ούτε όταν χρειάστηκε να αγωνιστεί με… βραχιολάκι. Το παραμύθι της Λέστερ μας αρέσει και για έναν ακόμη λόγο: Για την ήττα που υπέστη το modern football της απόλυτης εμπορευματοποίησης και των ποδοσφαιριστών ντυμένων στο “χρυσάφι”...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου