Κεντρικός τραπεζίτης, ή δεξιός κυνόδοντας;

Ο Στουρνάρας, μάλιστα. Όλοι ξέρουμε πώς μας προέκυψε, ανέκυψε, και εν τέλει ενέσκηψε. Όλοι ξέρουμε τα πεπραγμένα του ως υπουργού Οικονομικών.

 Του Θανάση Καρτερού

Όλοι ξέρουμε τον ρόλο του τα προηγούμενα χρόνια, για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Και όλοι ξέρουμε επίσης -στην καμπούρα μας, δυστυχώς- ποιοι, πώς και πόσο πληρώνουν τις υπογραφές, τις επιλογές, και τις assist που πρόσφερε στον Σαμαρά, στους δανειστές, και στον Σόιμπλε.

Είναι κοινό μυστικό: Οι «έξω» και ο Σαμαράς τον βόλεψαν ως άνθρωπό τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, όταν φάνηκε πια ότι έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, να τον πεις πρεσβευτή των δανειστών σε μια χώρα με «εχθρική κυβέρνηση» δεν θα πέσεις πολύ έξω. Να τον πεις τοποτηρητή όσων θέλουν να έχουν υπό έλεγχο, πίεση και επιτροπεία τον Τσίπρα, πάλι δεν θα πέσεις πολύ έξω. Να τον πεις υπερήφανο συναυτουργό και νοσταλγό μιας καταστροφικής πολιτικής, μέσα θα είσαι.

Θα περίμενε όμως κανείς, από έναν αριστοκράτη του Συστήματος και κλειδοκράτη του χρήματος, να κατανοεί τα θεσμικά και τους ρόλους που προκύπτουν από αυτά. Να κατανοεί τουλάχιστον ότι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος δεν μπορεί, όποτε του καπνίσει, να μιλάει σαν διοικητής λόχου του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Και να επιτίθεται, διά της επίθεσης στον Βαρουφάκη και στον Θεοχαράκη, στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου και στις επιλογές της.

Δεν την πάει αυτή την κυβέρνηση. Γνωστό. Δεν τον πάει τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του. Γνωστό. Θα ήθελε στο Μαξίμου εκείνους που υπηρέτησε πιστά. Γνωστό. Χώνει κάθε τόσο μπηχτές, για τις οποίες όλοι κάνουν τα ξινά γλυκά και δεν τις σχολιάζουν, αφού το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η οικονομία είναι μια τέτοια αντιπαράθεση. Αλλά να οχυρώνεται στην κεντρική τράπεζα για να πυροβολεί τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, ξεπερνάει κάθε όριο.

Είναι ανευθυνότητα του χειρίστου είδους. Και στη χειρότερη στιγμή. Σύμπλευση με τις εξαλλοσύνες του Μητσοτάκη. Και του Σαμαρά. Και του ΔΟΛ, παρεμπιπτόντως. Υπονόμευση οικονομική και πολιτική από έναν θεσμικό παράγοντα που υποτίθεται ότι προσωποποιεί την εμπιστοσύνη. Υπονόμευση του ίδιου του ρόλου του, που απαιτεί απόσταση από πολιτικές διαμάχες. Και βλακεία, ταυτοχρόνως. Διότι τη χώρα πυροβολεί, όχι την κυβέρνηση.

Κεντρικός τραπεζίτης, ή δεξιός κυνόδοντας; Θα πρέπει να διαλέξει...

Πηγή: avgi.gr