Διακόσιοι δημοσιογράφοι ζητούν «ανοιχτά ΜΜΕ» τις ημέρες της συζήτησης του ασφαλιστικού. Και καλά κάνουν. Μόνο που ανάμεσά στα πρόβατα των καλών προθέσεων τρύπωσαν οι λύκοι της διαπλοκής.
του Νίκου Μωραΐτη
Διακόσιοι και πλέον δημοσιογράφοι υπογράφουν το αίτημα να παραμείνουν ανοιχτά τα ΜΜΕ τις ημέρες της συζήτησης του ασφαλιστικού στη βουλή. Και πολύ καλά κάνουν. Γιατί όταν η υπόλοιπη Ελλάδα απεργεί, οι δημοσιογράφοι είναι σωστό να δουλεύουν ώστε να καλύπτουν την απεργιακή κινητοποίηση και όχι να απεργούν ώστε να περνάει στα ψιλά η κοινωνική αντίδραση. Ας απεργήσουν άλλη μέρα, όχι την ημέρα που η ενημέρωση είναι επιτακτική ανάγκη.
Μόνο που αυτό το αίτημα δεν είναι καινούργιο. Εδώ και έξι χρόνια -όσα και τα μνημόνια, όσα και τα σκληρά μέτρα- κάποιοι φωνάζουν το ίδιο πράγμα, όποιος και αν είναι στην εξουσία, το ΠΑΣΟΚ, Η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχές, λοιπόν, το γεγονός ότι αυτό που επί ΠΑΣΟΚ-ΝΔ το ζητούσαν λίγοι, σκόρπιοι και ελεύθεροι σκοπευτές της δημοσιογραφίας τώρα το ζητούν διακόσια και πλέον άτομα.
Για να συγκεντρωθεί βεβαίως αυτός ο αριθμός, επιστρατεύτηκαν όλος ο ΔΟΛ και όλη η Καθημερινή. Με τους υπερασπιστές του τίμιου και του ηθικού συντάχθηκαν μεγαλοκαρχαρίες της διαπλεκόμενης δημοσιογραφίας, ανάμεσά τους και ο Ιανός που πότε δημοσιογραφεί και πότε πολιτεύεται, ο άνθρωπος που διαχειρίστηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ ως αρμόδιος υπουργός.
Ένα σωστό αίτημα δεν γίνεται λανθασμένο όταν γύρω από αυτό συντάσσονται τα κοράκια της διαπλοκής. Το σωστό σωστό παραμένει. Μόνο που η ορθότητα του επιχειρήματος δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνούμε τις προθέσεις. Ο λύκος φόρεσε προβιά και παριστάνει το πρόβατο μόνο και μόνο επειδή κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πόσοι από αυτούς τους μεγαλοδημοσιογράφους, που με τη γραφίδα τους στήριξαν τα Μνημόνια, τη φτωχοποίηση, τις απολύσεις, το κόψιμο των συντάξεων στο μισό, θα έβαζαν την υπογραφή τους κάτω από το ίδιο χαρτί αν σήμερα κυβερνούσε το σύστημα το οποίο υπηρέτησαν;
Για να γίνει λιγότερο θεωρητικό και πιο ρεαλιστικό το ερώτημα, πόσοι από τους δημοσιογράφους που σήμερα ζητούν «ανοιχτά ΜΜΕ» συγκέντρωσαν ποτέ υπογραφές για αντίστοιχες απεργίες επί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, την ώρα που ψηφίζονταν αντίστοιχα ή και σκληρότερα νομοσχέδια;
Πόσοι θιασώτες της ελευθερίας του Τύπου μάζεψαν ποτέ υπογραφές με το αίτημα «κάτω η διαπλοκή στα ΜΜΕ που εργαζόμαστε»; Πόσοι από αυτούς υπερασπίστηκαν την ελευθεροτυπία όταν έκλεινε σε μία νύχτα η ΕΡΤ; Πόσοι εξέδωσαν ένα ψήφισμα όταν οι εργοδότες τους άφηναν άνεργους εκατοντάδες συναδέλφους τους στις εκδοτικές ναυαρχίδες; Πόσοι έβαλαν το όνομά τους σε ένα κείμενο κατά της φτωχοποίησης ενός λαού επί έξι συναπτά έτη και πόσοι έκλεισαν τα μάτια και το στόμα τους;
Ορθό λοιπόν το επιχείρημα και δεν χάνει την ορθότητά του επειδή συντάχθηκαν προς αυτό ευάριθμα τρωκτικά της ενημέρωσης. Όποιος όμως ξέρει να διαβάζει ονόματα σε ένα χαρτί, ξέρει πόσοι από τους διακόσιους έβαλαν την υπογραφή τους γιατί τους το είπε η καρδιά τους και πόσοι γιατί τους το υπαγόρευσε το φαύλο σύστημα που υπηρέτησαν, υπηρετούν και θα υπηρετούν έως το τέλος της δημοσιογραφικής τους ζωής.
altsantiri
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου