Αυτά που κοροϊδεύανε;

του Βαίλη Πάικου

Δεύτερο Πάσχα με Κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα, και ο χορός του αναχρονιστικού παραλογισμού καλά κρατεί. Ναι, όπως το ακούτε. Υποδεχθήκαμε και φέτος το Άγιο Φως με τιμές Αρχηγού Κράτους! Όπως και πέρσι, επίσης με Κυβέρνηση της Αριστεράς. Αλλά πέρσι είπαμε εντάξει, δεν πρόλαβε, με τι να πρωτοασχοληθεί, τι να πρωτοδιορθώσει. Όμως και φέτος; Γιατί; Και ως πότε;

Να καταλάβουμε, με κάθε καλή διάθεση, με όση κατανόηση διαθέτει ο καθένας, την όποια απόκλιση του ΣΥΡΙΖΑ από τα προεκλογικώς υπεσχημένα. Από προγράμματα κι από αρχές ακόμη. Είναι που δεν διαθέτει αυτοδυναμία από τη μια, και είναι από την άλλη, που κυβερνά με τον βραχνά της ασφυκτικής μνημονιακής επιτήρησης. Μιας και βασική του επιλογή αποτελεί η παραμονή στην Ευρωζώνη. Με ό,τι αυτή η επιλογή συνεπάγεται. Οπότε είναι υποχρεωμένη η Κυβέρνησή του σε οδυνηρούς συμβιβασμούς, περιμένοντας καλύτερες μέρες. Μέρες με πραγματική εξουσία στα χέρια του. Αλλά κι αυτά; Το Άγιο Φως ως Αρχηγός Κράτους ή οι μαθητικές παρελάσεις; Από πού κι ως που; Σε ποιον έχει να δώσει λόγο; Ποιος τον εμποδίζει να εναρμονιστεί με την απλή λογική, με τη δική του λογική;

Κατάλοιπα σκοτεινών εποχών, αυταρχικών καθεστώτων, ανορθολογικών αντιλήψεων όλ’ αυτά. Με καθαρό, πεντακάθαρο οξύ μέτωπο ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντί τους, από ιδρύσεως. Και τώρα τι; Γιατί; Τα θεωρεί μήπως επουσιώδη; Πιστεύοντας πως δεν αξίζουν των προτεραιοτήτων του; Ή μήπως δεν θέλει ν’ ανοίξει καινούργια μέτωπα, με την Εκκλησία ας πούμε; Καθώς μάλιστα, σήμερα, ο ρόλος της έχει εξ’ αντικειμένου αναβαθμιστεί εξ’ αιτίας, προπάντων, του προσφυγικού; Εκτός κι αν, απλώς, τα θεωρεί άνευ ιδιαίτερης σημασίας.

Σε τέτοιας τάξης θέματα όμως δεν τίθεται ζήτημα προτεραιοτήτων. Πρόκειται για την ίδια την «πολιτική βιτρίνα» της Αριστεράς. Εν ονόματι του σεβασμού στην οποία, θα μπορούσε να ζητήσει την κατανόηση των πολιτών για τα άλλα, τα «δύσκολα». Όσο για τις σχέσεις με την Εκκλησία, γιατί άραγε δεν θα μπορούσε, δίχως αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, να καταλάβει η ηγεσία της, πως η υπόθεση των «τιμών Αρχηγού Κράτους» δεν είναι παρά χοντροκομμένη κωμωδία, με διαστάσεις φάρσας. Η οποία μάλιστα προσβάλει κατάφωρα το ίδιο το νόημα της θρησκείας, με τους στρατούς και τα όπλα (τα φονικά όπλα) ενώπιον του Αγίου Φωτός!

Η Κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, και η Κυβέρνηση της Αριστεράς, είναι υποχρεωμένη να σέβεται και να τιμά τις παραδόσεις του λαού μας. Και τις θρησκευτικές του παραδόσεις. Είναι όμως υποχρεωμένη από την άλλη, να προχωρήσει ταχύτατα στον εκσυγχρονισμό της Πολιτείας, τον στοιχειώδη. Πράττοντας, επί τέλους, τα αυτονόητα…

http://www.athina984.gr/