Λευτεριά στο Νίκο Γεωργιάδη

της Ελενας Ακρίτα

Οι υποστηρικτές του αγωνιστή Νίκου Γεωργιάδη (ναι υπάρχουν και αυτοί) τονίζουν πως, στην περίπτωσή του, δεν έχουμε να κάνουμε με το κακούργημα της παιδεραστίας. Κι όντως νομικά ισχύει αυτό. Δεν είναι παιδεραστία , είναι ασέλγεια. Ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής. Δηλαδή. Ο κ. Γεωργιάδης κατ’ εξακολούθησιν πλήρωνε για να κάνει σεξ με 15χρονα θύματα τράφικινγκ. Διότι περί αυτού
πρόκειται: συνειδητά πληρώνω το κύκλωμα σωματεμπορίας για να μου παραδώσει το εμπόρευμα. Δηλαδή το παιδί.
Έγραφε έγκριτος νομικός* υπερασπιζόμενος τον κ. Γεωργιάδη:

"Ο Γεωργιάδης δεν κατηγορείται για τίποτα παραπάνω απ' αυτό που κάνει ένας 60χρονος που χώνει χρήμα σε μια 17χρονη για να την έχει γλάστρα στα κωλάδικα και να την πηδάει".

Προσέξτε λίγο τον παραλληλισμό ανάμεσα στο 15χρονο θύμα τράφικινγκ και την 17χρονη κοπελίτσα. Προσέξτε πώς για λόγους εντυπωσιασμού, το 15χρονο αγόρι μετατρέπεται σε 17χρονο κορίτσι: μεγαλώνουμε την ηλικία, αλλάζουμε το φύλο και φέρνουμε το παράδειγμα στα μέτρα μας. Ίσα κι όμοια. Προσπερνάμε το γεγονός πώς η 17χρονη – αν και θύμα και αυτή - έχει κάποιες επιλογές. Πχ μπορεί να παρατήσει τον πλούσιο 60άρη. Για έναν πλουσιότερο 65άρη. Ή για έναν μεγάλο έρωτα. ‘Ή γιατί ενηλικιώθηκε και βλέπει αλλιώς τα πράγματα. Ενώ το σκλαβάκι του σεξ δεν έχει ούτε επιλογές, ούτε δικαιώματα, ούτε τίποτα.

Στο σημείο αυτό, να συγχαρούμε θερμά την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου που ως μάρτυς υπεράσπισης κατέθεσε το αδιανόητο «δεν είμαι στην κρεβατοκάμαρα του κ. Γεωργιάδη, μόνο την δική μου ερωτική ζωή γνωρίζω από πρώτο χέρι». Το να πληρώνεις ανήλικα για να ‘τα πηδάς’ που λέει κι ο κύριος πιο πάνω, θεωρείται ερωτική ζωή. Αλλά βλέπεις κάποιος την ψήφισε την κυρία: Κι αυτός ο ίδιος θα την ξαναψηφίσει.

Αλήθεια, στη Νέα Δημοκρατία δεν έχουν ένα άτομο, ένα μόνο, ικανό να συντάξει μια δήλωση με στοιχειωδώς λογικό ειρμό; Που να μην φάσκει και ν’ αντιφάσκει; Τι διάολο μια παράγραφος είναι όλη κι όλη, αγάπες μου όμορφες, ούτε αυτήν δεν μπορείτε να κουμαντάρετε; Άκου τώρα:

«Εδώ και δύο μέρες το Μέγαρο Μαξίμου με χυδαίο τρόπο επιχειρεί να εκμεταλλευθεί πολιτικά μια αυστηρά προσωπική υπόθεση».

Μάλιστα. Αυστηρά προσωπική υπόθεση η επ’ αμοιβή ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων. Όταν τους πολιτικούς όπου γης τούς στέλνουν σπίτι τους επειδή δωροδοκήθηκαν, είπαν ψέματα, ή απάτησαν τη γυναίκα τους, του Γεωργιάδη είναι προσωπική υπόθεση.
Κι έστω να το δεχτούμε. Προσέξτε όμως πώς η δεύτερη πρόταση αναιρεί την πρώτη:

«Δεν περιμέναμε τίποτα περισσότερο από αυτούς που συστηματικά κυλούν στη λάσπη την πολιτική ζωή της χώρας. Το επαναλαμβάνουμε λοιπόν: Ο κ. Νίκος Γεωργιάδης δεν είναι σύμβουλος του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, δεν προσφέρει υπηρεσίες στη Νέα Δημοκρατία και η κομματική του ιδιότητα έχει ανασταλεί μέχρις ότου τελεσιδικήσει η υπόθεσή του».

Αφού είναι προσωπική του υπόθεση γιατί τον διώξατε τον άνθρωπο από τη Ν.Δ. (προσωρινά, μη φανταστούμε); Αφού είναι προσωπική του υπόθεση γιατί αντιδράσατε με κομματικές κυρώσεις; Και γιατί τώρα περιμένετε να τελεσιδικήσει, λέει, η αυστηρά προσωπική υπόθεση για να καθορίσετε το πολιτικό του μέλλον;

Για να τελειώνουμε. Ο Νίκος Γεωργιάδης, ως αντιπρόσωπος του ΟΗΕ, εστάλη στην Μολδαβία. Την πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης. Κι αντί να βοηθήσει όπως ήταν το χρέος του, χρησιμοποίησε χρήμα, εξουσία και – κυρίως– διπλωματική ασυλία για να ξαπλώνει με ανήλικα που τού προμήθευαν δουλέμποροι. 
Κι αυτή είναι μια προσωπική υπόθεση. Αυστηρά.

Υ.Γ. Πρόταση. Παιδιά, να σάς γράφω εγώ τις δηλώσεις εκεί στη Ν.Δ.; Δεν θέλω χρήματα, δωρεάν. Μόνο και μόνο για να μη μας σπάτε τα νεύρα όταν τις διαβάζουμε

ΤΑ ΝΕΑ