Όσοι τραβάνε το κουπί

Δικαίωμα ψήφου σε έναν τόπο θα πρέπει να έχουν οι μόνιμοι κάτοικοί του και μόνο αυτοί. Εκείνοι που τράβηξαν και θα τραβήξουν το κουπί. Όχι οι πολίτες άλλων χωρών. Όχι ο Τζον Πάπας που γεννήθηκε, γαλουχήθηκε και μεγάλωσε στο Τσικάγκο, αλλά ο Θανάσης Αντετοκούνμπο

του Νίκου Παπαδογιάννη

H Ημέρα Ελληνικής Ανεξαρτησίας οργανώνεται κάθε Μάρτιο από τον Λευκό Οίκο και αποτελεί γιορτή αναγνώρισης της συνεισφοράς των Ελλήνων της διασποράς στην αμερικανική κοινωνία, που θυμίζει πολύχρωμο μωσαϊκό. Κάποιοι καλεσμένοι τη μετέτρεψαν σε φιέστα υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ, κραυγάζοντας ρυθμικά: «Four more years!» Τραμπικότεροι των Τραμπικών. Για Έλληνες μιλάμε. Για μετανάστες. Αποθέωσαν τον άνθρωπο που μετέτρεψε τη μισαλλοδοξία σε καθεστώς και ονειρεύεται να χτίσει τείχος στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, για να κρατήσει έξω τους «λάθρο» και μέσα την ξενοφοβία.

Στους εορτασμούς για τη ρημάδα την Ελληνική Ανεξαρτησία σε μία άλλη άκρη του Κόσμου, στη Μελβούρνη όπου ζουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας, μία θορυβώδης δράκα από χρυσαυγίτες προπηλάκισε τον απεσταλμένο της Ελληνικής Κυβέρνησης και φώναξε συνθήματα που θα έκαναν υπερήφανο κάθε Μιχαλολιάκο και Κασιδιάρη της μαμάς πατρίδας. Ορισμένοι φωτογραφήθηκαν υπερήφανοι, ανεμίζοντας την εφημερίδα της ναζιστικής συμμορίας και φουσκώνοντας τα μούσκουλά τους μέσα σε μπλούζες που έγραφαν: «Εθνικιστής». Έλληνες. Μετανάστες. Υποστηρικτές της κοσμοθεωρίας, που θεωρεί τους μετανάστες μιάσματα.

Πίσω στην ταλαίπωρη Ελλάδα, το προεκλογικό επιτελείο της αξιωματικής Αντιπολίτευσης παιανίζει σε όλους τους τόνους υπέρ του δικαιώματος των ομογενών στην ψήφο. Τα εθνικιστικά εμβατήρια της Μελβούρνης και το Τραμπικό παραλήρημα της Ουάσινγκτον ηχούν σαν πατριωτικά εμβατήρια στα αυτιά όσων αίφνης αισθάνονται αδελφωμένοι με τους ανθρώπους που οι πατεράδες τους ξαπόστειλαν στην ξενιτιά.

«Να συσφίξουμε τις σχέσεις της πατρίδας με τον απόδημο ελληνισμό», εξαγγέλλουν μέσα από λογύδρια και επιφυλλίδες. Διότι, υπολογίζουν και μειδιούν πονηρά, τι άλλο θα ψηφίσει ο γαλουχημένος με την αμερικάνικη λογική «ο καθένας για την πάρτη του» πολίτης εκτός από νεοφιλελευθερισμό; Πού θα πέσει το κουκί του Μπρούκλη, ο οποίος ακούει κομμουνισμό και νομίζει ότι θα του πάρουν το σπίτι;

Πώς θα αρνηθεί την αρμάδα του Κούλη ο εμιγκρές δεύτερης γενιάς που κοιμάται με τη σημαία στο προσκεφάλι του και ακούει ότι το γκουβέρνο ξεπούλησε τη Μακεδονία; Όσο περισσότερο απομακρύνεται κανείς από τη φωτιά, τόσο περισσότερο μπατριωτιζμό χρειάζεται για να ζεσταθεί.

Όλοι μετανάστες είμαστε, ναι, αλλά εμείς είμαστε λιγότερο μετανάστες από τους άλλους. «Καλύτεροι μετανάστες», που λέει και ο Ζουγανέλης. Όσο στην κοινωνία χτυπούν το ντέφι οι αγράμματοι και οι πατριδοκάπηλοι, την ατζέντα θα την ορίζουν οι γελωτοποιοί.

Αλλά δεν είναι μόνο οι απόδημοι της δεύτερης, τρίτης και τέταρτης γενιάς. Υπάρχουν και οι φυγάδες του brain drain, νέοι άνθρωποι που εξαναγκάστηκαν σε μετανάστευση επειδή ο τόπος δεν χωρούσε τις γνώσεις και τις φιλοδοξίες τους. Δύσκολα θα βρείτε οικογένεια ή συντροφιά που να μην έχει έναν ή περισσότερους τέτοιους.

Αλλά αυτοί παραμένουν Έλληνες πολίτες, έχουν ωραιότατο διαβατήριο στο συρτάρι τους και ουδέποτε απώλεσαν το δικαίωμα της ψήφου. Μπορούν κάλλιστα να καβαλήσουν το αεροπλάνο την ημέρα των εκλογών και να επιστρέψουν στην Ελλάδα, ώστε να τιμωρήσουν με την ψήφο τους όσους τους υποχρέωσαν σε ακούσια έξοδο.

Πώς είπατε; Ναι, ξέρω. Αυτούς τους θέλει μακριά από τις κάλπες η μεγάλη γαλάζια παράταξη. Όσο πιο μακριά, τόσο πιο καλά. Ποιος «οικονομικός μετανάστης» με τα σύγκαλά του θα υπερψηφίσει την παράταξη που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και τον ίδιο στην ξενιτιά; Είτε επιστήμονας είναι είτε εργάτης, αλλού θα το ρίξει το κουκί. Ιδίως εκείνος που καταλαβαίνει σε πόσο επικίνδυνα μονοπάτια οδηγούν τον τόπο -και συνολικά την Ευρώπη- η ξενοφοβία και ο καλπάζων ρατσισμός.  

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια ούτε αναλύσεις. Τα πράγματα είναι απλά. Δικαίωμα ψήφου σε έναν τόπο θα πρέπει να έχουν (ασχέτως καταγωγής και θρησκείας) οι πολίτες και μόνιμοι κάτοικοί του και μόνο αυτοί. Εκείνοι που τράβηξαν και θα τραβήξουν το κουπί. Όχι οι πολίτες άλλων χωρών. Όχι ο Τζον Πάπας που γεννήθηκε, γαλουχήθηκε και μεγάλωσε στο Τσικάγκο, αλλά ο Θανάσης Αντετοκούνμπο.

Μοναχά όσοι φέρουν στο δέρμα τους τα σημάδια της οικονομικής κρίσης και τους ρόζους από την τιτάνια προσπάθεια για ανασυγκρότηση της χώρας έχουν το δικαίωμα να τιμωρήσουν τους φταίχτες ή να επιβραβεύσουν τους σωτήρες, εάν υποτεθεί ότι υπάρχουν τέτοιοι. Αυτοί που υπέστησαν τις συνέπειες θα πρέπει να καρπωθούν και τα οφέλη.  

Είναι άκυρο και ανήθικο, να προσμετρηθεί στο εκλογικό σώμα η ψήφος του Ελληνοαυστραλού που θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή για χαβαλέ ή του Ελληνοαμερικανού που από απόσταση 10.000 χιλιομέτρων βλέπει τον Άδωνι και τον περνάει για άριστο. Φίλε Τζον Πάπας, δεν θα καταστρέψεις εσύ τη χώρα εξ αποστάσεως. Τα καταφέρνουμε και μόνοι μας.

Αρκεί -και περισσεύει- η ανοιχτή πληγή της αγραμματοσύνης και του κοινωνικού αναλφαβητισμού του αλαλιασμένου από την ύφεση και από τα fake news νεοέλληνα. Ας μη προσθέσουμε στην καμπούρα της χώρας και την κάλπη των ζηλωτών του Τραμπ, που ούτε έχουν πατήσει το πόδι τους στην Ελλάδα ούτε σκοπεύουν να ζήσουν σε αυτήν.

Αυτοδιοίκηση και αυτοδιάθεση σημαίνει να αποφασίζεις εσύ για τον εαυτό σου. Όχι να αποφασίζουν οι απόντες για τη ζωή σου με remote control.

κουτι πανδωρας