Πόσες και πόσοι από εμάς δεν έχουν νιώσει τρόμο και απόγνωση κάθε φορά που κάποια εισπρακτική εταιρεία τους παίρνει τηλέφωνο για να τους πιέσει να πληρώσουν δόσεις για δάνεια και πιστωτικές κάρτες που αδυνατούν να ξεχρεώσουν; Άλλες φορές κλαιγόμαστε, άλλες φορές βρίζουμε κι άλλες φορές λέμε ψέματα ότι θα καταβληθεί η δόση αύριο, τη Δευτέρα ή μέχρι το τέλος του μήνα το αργότερο. Συχνά αποφεύγουμε να σηκώσουμε το τηλέφωνο εάν δεν μας καλεί κάποιος αριθμός που αναγνωρίζουμε, ή μπορεί να έχουμε βάλει και φραγή για να μη μας ξανακαλέσει ποτέ εκπρόσωπος της τράπεζας που χρωστάμε.
Γράφει ο Έλικας
Αρκετοί από εμάς έχουν χάσει σπίτια και άλλα περιουσιακά στοιχεία εξαιτίας αυτής της κατάστασης, ή έχουν αναγκαστεί να κλείσουν επιχειρήσεις, να δανειστούν από συγγενείς και φίλους, να ξεπουλήσουν οικογενειακά κειμήλια. Προκειμένου να πληρώσουν μία και μόνο δόση, μπας και αποφύγουν να τρέχουν σε δικαστήρια ή ακόμα και να καταλήξουν στη φυλακή. Ή να φτάσουν μέχρι το σημείο να αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν.
Κι όλα αυτά επειδή πριν από σχεδόν εννιά χρόνια ήρθε η κρίση και τα ανέτρεψε όλα. Αλλιώς τα υπολογίζαμε αρχικά και αλλιώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Οκ, μπορεί μερικοί από εμάς να ήταν ανεύθυνοι που δανείστηκαν τόσο πολλά χρήματα χωρίς να διαβάσουν προσεκτικά τους όρους της δανειακής σύμβασης, και χωρίς να φαντάζονται ότι θα έρθει μια μέρα που τα όνειρα τους για πλούτη και μεγαλεία θα γκρεμιστούν με πάταγο. Πολλοί άλλοι όμως δανείστηκαν ευτελή ποσά για να ανακαινίσουν ένα διαμέρισμα ή να ανοίξουν ένα μαγαζάκι που με το ζόρι βγάζει τα έξοδα του. Από τη στιγμή που έχασαν τη δουλειά τους ή είδαν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται, πάλι δεν μπορούσαν να αντέξουν το κόστος της εξυπηρέτησης του δανείου τους. Και βυθίστηκαν στη μαύρη απελπισία...
Εκτός αν αντί για απλοί πολίτες αυτής της χώρας τύχαινε να είναι κόμματα εξουσίας που θεωρούσαν ότι πάντοτε θα παρέμεναν στο απυρόβλητο. Ότι πάντοτε θα μπορούσαν να δανείζονται όσα λεφτά θέλουν, με μοναδικό εχέγγυο την απατηλή προσδοκία ότι και στις επόμενες εκλογές θα θριαμβεύσουν, ή ότι ακόμα κι αν τις έχαναν θα διατηρούσαν αρκετά υψηλά εκλογικά ποσοστά ώστε να δικαιούνται παχυλές κρατικές επιχορηγήσεις. Για να μπορούν να νομοθετούν “παραθυράκια” που παραγράφουν αδικήματα και προστατεύουν τους προέδρους των τραπεζών που οι ίδιοι διόρισαν, με αντάλλαγμα να συνεχίσουν να δανείζονται δεκάδες εκατομμύρια για να ανοίγουν πολυτελή γραφεία και να κάνουν πανάκριβες προεκλογικές καμπάνιες.
Αυτός ο φαύλος κύκλος έσπασε το 2015, όταν ένα κόμμα που στις απαρχές της κρίσης έπαιρνε 4% βρέθηκε να κερδίζει εκλογές και να σχηματίζει κυβέρνηση. Χωρίς να έχει δανειστεί ποτέ τα χρήματα που δανείστηκε το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, και χωρίς να έχει ποτέ αντιμετωπίσει προβλήματα στην εξυπηρέτηση των δανείων του.
Τώρα όμως βγήκαμε επιτέλους από τα μνημόνια που μας έβαλαν εκείνοι που δανείστηκαν υπέρογκα ποσά όχι μόνο για το κόμμα τους, αλλά και για ολόκληρη τη χώρα. Και τα περιβόητα θαλασσοδάνεια του άλλοτε πανίσχυρου δικομματισμού ελέγχονται πλέον για τη νομιμότητα τους, προκαλώντας πανικό σε μεγαλοστελέχη, κομματάρχες και παρατρεχάμενους δημοσιογράφους (των οποίων τα αφεντικά επίσης έχουν δανειστεί κάπου 1,3 δισ, που σιγά μην είναι σε θέση να αποπληρώσουν).
Τι πιο αναμενόμενο από το να κάνουν λόγο για πολιτική δίωξη; Ναι ρε φίλε, χρωστάτε πάνω από διακόσια εκατομμύρια ευρώ ο καθένας και δεν πληρώνετε ούτε τους τόκους, αλλά ο φουκαράς που είδε τη ζωή του να καταστρέφεται για λίγα ψωροχιλιάρικα μαζί σας τα δανείστηκε και είναι η μία η άλλη με εσάς, με εξαίρεση το γεγονός ότι η δική του αγωνία να μην πνιγεί στα χρέη ουδέποτε χαρακτηρίστηκε σταλινικό πογκρόμ.
Είμαι σίγουρος ότι θα δείξει κατανόηση στο δράμα που περνάτε. Μπορεί να αγοράσει και κάνα μπρελόκ με κομματικό λογότυπο να σας ενισχύσει. Δεν έχετε παρά να του το ζητήσετε.
koutipandoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου