Ελευθερία της έκφρασης και επιλεκτική μνήμη

του Τάσου Παππά

Να εξηγηθούμε, μπας και συνεννοηθούμε:

• Αυτοί που μιλούν για αυταρχισμό και για διολίσθηση σε ανελεύθερες πρακτικές με αφορμή την ενεργοποίηση του αυτόφωρου για τους δημοσιογράφους του «Φιλελεύθερου» ισχυρίζονται ότι είναι οπαδοί της αστικής δημοκρατίας η οποία τάχα απειλείται από τους κατσαπλιάδες της κυβέρνησης που κατά τη γνώμη τους οργανώνουν τον τρίτο γύρο εναντίον του πολιτεύματος -ο πρώτος τον Δεκέμβρη του ’44, ο δεύτερος το 1946 με τον Εμφύλιο, ο τρίτος τώρα. Μια βασική αρχή της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας είναι η τήρηση της νομιμότητας. Κάνω λάθος; Οχι. Ε, λοιπόν, η τήρηση της νομιμότητας επιβάλλει την εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου. Να καταργηθεί; Σύμφωνοι. Για τους πάντες, όχι μόνο για τους δημοσιογράφους. Μέχρι να αλλάξει όμως πρέπει να εφαρμόζεται εφόσον το ζητούν οι θιγόμενοι. Αυτονόητο; Οπωσδήποτε. Βεβαίως υπάρχει και το δικαίωμα της ανυπακοής σε έναν άδικο νόμο (φιλελεύθεροι διανοούμενοι το έχουν προτάξει, όχι τίποτε αριστεροί λαϊκιστές), αλλά αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα και δεν νομίζω ότι κολλάει στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού δεν το επιστράτευσαν οι εμπλεκόμενοι.

• Το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης δεν γίνεται να το επικαλούμαστε κατά πώς μας βολεύει ή κατά πώς εξυπηρετεί την ιδεολογική στράτευσή μας. Οταν θύματα είναι πρόσωπα που μισούμε δεν τρέχει τίποτε και όταν θύματα είναι πολιτικοί φίλοι μας χαλάμε τον κόσμο; Πρέπει να προστατεύονται και οι Μαυρίδης, Λάμψιας, Γαλανού («Φιλελεύθερος») και οι Βαξεβάνης («Documento»), Καψώχας (ΕΡΤ). Οι πρώτοι πλήττονται από μια φασίζουσα κυβέρνηση, οι δεύτεροι τα θέλουν και τα παθαίνουν; Αυτοί που βγήκαν στα κεραμίδια να διαμαρτυρηθούν για την ταλαιπωρία που υπέστησαν οι δημοσιογράφοι του «Φιλελεύθερου» (κόμματα, μέσα ενημέρωσης, δημοσιογραφικές ενώσεις), πού είχαν κρυφτεί όταν διωκόταν ο Βαξεβάνης για δημοσιεύματα; Γιατί απαίτησαν την απομάκρυνση του Καψώχα επειδή εξέφρασε τη γνώμη του για τον αρχηγό της Δεξιάς; Το επιχείρημα ότι ο Καψώχας εργάζεται στη δημόσια τηλεόραση και πρέπει να είναι προσεκτικός είναι αστείο. Δηλαδή στη δημόσια τηλεόραση το δικαίωμα περιορίζεται; Ωραία άποψη! Οταν ο Καψώχας είχε επιτεθεί με σφοδρότητα στον Ευκλ. Τσακαλώτο δεν θυμάμαι να είχε ζητήσει η Ν.Δ. από τους προϊσταμένους του στη δημόσια τηλεόραση να τον επαναφέρουν στην τάξη. Δεν θυμάμαι τους λαλίστατους δημοσιολόγους να έχουν εξεγερθεί με την... ανοίκεια επίθεση στον υπουργό Οικονομικών. Προφανώς γιατί συμφωνούσαν. Τότε βεβαίως είχαν ενοχληθεί κυβερνητικοί παράγοντες.\

• Δήλωσε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, πρώην αντιπρόεδρος, πρώην υπουργός πολλών κυβερνήσεων και σημερινός βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Ευάγγελος Βενιζέλος ότι με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 το συγκεκριμένο άρθρο τέθηκε ουσιαστικά εκτός ισχύος. Να το δεχθώ. Εγκριτος συνταγματολόγος είναι, κάτι παραπάνω θα γνωρίζει από τους κοινούς θνητούς. Προκύπτει όμως το ερώτημα: Από το 2001 μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Παπαδήμου, Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.), γιατί καμία δεν φρόντισε να αποσύρει το επίμαχο άρθρο; Στις περισσότερες απ’ αυτές συμμετείχε ο κ. Βενιζέλος και κατείχε σημαντικά πόστα. Ο λόγος του περνούσε. Γιατί δεν υποχρέωσε τους πρωθυπουργούς να καταργήσουν την αντισυνταγματική ρύθμιση;

• Και κάτι τελευταίο που αφορά στενά τον δημοσιογραφικό κόσμο. Υπάρχουν ΜΜΕ που έχουν αποκαλύψει «σκάνδαλα» πολιτικών αντιπάλων τους, ανταγωνιστών τους, παραγόντων της διοίκησης, επιχειρηματιών. Δεν μπόρεσαν να αποδείξουν με στοιχεία τις καταγγελίες τους. Επεσαν μηνύσεις και αγωγές, έχασαν τις δίκες, ζήτησαν συγγνώμη και επανόρθωσαν. Με μία διαφορά. Ενώ το ξεφώνημα έγινε πρωτοσέλιδα, η συγγνώμη καταχωνιάστηκε κάπου στις μέσα σελίδες στα όρια ενός μονόστηλου και χρειαζόσουν μεγεθυντικό φακό για να το εντοπίσεις. Οι πολίτες τι θυμούνται; Το πρωτοσέλιδο ή το μονόστηλο; Το πρωτοσέλιδο φυσικά. Μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης ο θιγόμενος ήταν τουλάχιστον ύποπτος. Είναι αυτό δίκαιο;

efsyn