Πόσοι χωράνε στο... τόξο;

του Τάσου Παππά

Επειδή το ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι κόμμα ευθύνης και όχι διαμαρτυρίας, όπως είπε η κ. Γεννηματά (αν και ξεκίνησε ως κόμμα διαμαρτυρίας με εξαιρετικές επιδόσεις στο «Οχι σε όλα»), δεν θα αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη.

Τι προτείνει σε περίπτωση που δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία; «Θα καλέσουμε όλες οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού και δημοκρατικού τόξου για να σχηματιστεί κυβέρνηση στη βάση συγκεκριμένης προοδευτικής προγραμματικής συμφωνίας».

Ωραίο το σχήμα και πολύ πλατύ. Υπάρχουν όμως ορισμένα προβλήματα:

◼ Ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ στις δυνάμεις του ευρωπαϊκού και δημοκρατικού τόξου; Ούτε κατά διάνοια. Αν μιλάς με τους Ευ. Βενιζέλο, Α. Λοβέρδο, και μόνο στο άκουσμα της ερώτησης, θα ξινίσουν τα μούτρα τους και θα πουν ένα βαρβάτο «όχι». Δεν είναι οι μόνοι.

Πολλοί από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. έχουν στολίσει τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ με διάφορα «κοσμητικά επίθετα»: Μαδούρο τον έχουν πει, Τσαουσέσκου τον έχουν αποκαλέσει, με τον Στάλιν τον έχουν παρομοιάσει, για καθεστώς Βόρειας Κορέας έχουν μιλήσει, για κόμμα που συνιστά απειλή για την αστική δημοκρατία και ερωτοτροπεί με ολοκληρωτικές πρακτικές έχουν αρθρογραφήσει και, μόλις προχτές, ο βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Λεων. Γρηγοράκος ξέφυγε τελείως, αφού συνέκρινε τον Τσίπρα με τον Ιωαννίδη, τον Κοτζιά με τον Σαμψών και τη Συμφωνία των Πρεσπών με την τραγωδία της Κύπρου.

Συνεπώς, με αυτό το κόμμα (συμφορά για τον τόπο), το οποίο έχει αυτόν τον αρχηγό (αρχισυμμορίτης), δεν υπάρχει περιθώριο συνεννόησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, εκτός δημοκρατικού και ευρωπαϊκού τόξου.

Δίπλα του βεβαίως στη γωνία και οι ΑΝ.ΕΛΛ. (αν μπουν στη Βουλή), γιατί είναι ακροδεξιοί και ψεκασμένοι, όπως λέει η Χαριλάου Τρικούπη.

Αν κάποιος ρωτήσει «γιατί το αδελφό κόμμα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας συγκυβερνά με τους Χριστιανοκοινωνιστές που είναι σαν τους ΑΝ.ΕΛΛ., ίσως και χειρότεροι», δεν ξέρω ποια απάντηση θα πάρει.

◼ Στις δυνάμεις του ευρωπαϊκού και δημοκρατικού τόξου ανήκει η Νέα Δημοκρατία;Φυσικά. Η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. (αλλιώς λεγόταν τον Ιούλιο του 2015) συγκρότησαν το μέτωπο του «Ναι» στο δημοψήφισμα και ψήφισαν το 3ο Μνημόνιο (αν και κάνουν πως δεν το θυμούνται) προκειμένου να σώσουν τη χώρα από την καταστροφή.

Ωστόσο, η άλλη προϋπόθεση που θέτει η κ. Γεννηματά σηκώνει μπόλικη κουβέντα. Μπορεί η Ν.Δ. να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση στη «βάση συγκεκριμένης προοδευτικής προγραμματικής συμφωνίας»;

Εντάξει, οι λέξεις σε μεγάλο βαθμό έχουν χάσει το νόημά τους ή το νόημα που κάποτε τους δίναμε, αλλά προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης και Δεξιά είναι κομματάκι ασύμβατα πράγματα.

Μάλιστα, η ίδια η κ. Γεννηματά έχει δηλώσει ότι η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη εκφράζει το παλιό. Ειδικότερα τη σημερινή Δεξιά όπου Σαμαράς, Βορίδης και Αδωνις δίνουν τον τόνο, πρέπει να διαθέτεις αχαλίνωτη φαντασία για να την εντάξεις στο προοδευτικό στρατόπεδο ή να σου έχει γίνει έμμονη ιδέα (στα όρια της ψύχωσης) η επιστροφή στην εξουσία, οπότε είσαι διατεθειμένος να κάνεις τα πάντα για να το πετύχεις, ακόμη και τους πιο επονείδιστους συμβιβασμούς.

Κάποιος κακεντρεχής θα ισχυριστεί ότι «και το 2012 είχαμε κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, γιατί να μην επαναληφθεί το μοντέλο;».

Πρώτον γιατί τότε ήταν έκτακτες συνθήκες – αυτό υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, επειδή το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε πολύ ακριβά εκείνη τη συμπόρευση και από τότε δεν λέει να συνέλθει.

Εκτός αν το πάθημα δεν του έγινε μάθημα. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

efsyn