Ο αφόρητος λαϊκισμός του «αντιλαϊκισμού»…

του Βασίλη Πάικου

Ήταν και είναι η ευκολότερη, η προσφιλέστερη και η βολικότερη καταφυγή της προπαγάνδας τους. Η απόδοση στον ΣΥΡΙΖΑ και στον αρχηγό του, του ψόγου του λαϊκιστή. Αποτέλεσε από χρόνια, και εξακολουθεί ν’ αποτελεί την κορωνίδα του αντιπολιτευτικού τους λόγου. Και, φυσικά, η διεκδίκηση για τους ίδιους του χαρακτήρα του φλογερού πολέμιου του λαϊκισμού, του απόλυτου και αδιαπραγμάτευτου αντιλαϊκιστή. Ναι, περί της ΝΔ κατά κύριο λόγο πρόκειται, όπου όμως την ακολουθεί, και επ’ αυτού, με θαυμαστή συνέπεια το ΚΙΝΑΛ…

Αν ως λαϊκισμός, στον τρέχοντα πολιτικό λόγο, ορίζεται η προσπάθεια των κομμάτων να κολακεύσουν τα κατώτερα ένστικτα του ακροατηρίου τους. Η χάραξη γραμμής, χωρίς αρχές, συναρτημένη μονάχα με τις επιθυμίες της πλειοψηφίας (ή τις εικαζόμενες ως επιθυμίες της πλειοψηφίας), με στόχο την εξασφάλιση της αποδοχής της. Τότε το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι «κοίτα ποιος μιλάει». Γιατί είναι τα κόμματα του αντιλαϊκισμού (!) που κι αν λαϊκίζουν πολλαπλώς και εφ’ όλης της ύλης τη σήμερον ημέρα.

Έχουμε και λέμε λοιπόν.
-Η στάση τόσο της ΝΔ όσο και του ΚΙΝΑΛ επί του Μακεδονικού δεν μπορεί να ερμηνευτεί παρά ως προσπάθεια συμπόρευσης με τους νεομακεδονομάχους του Βορρά, για πολιτικά ιδιοτελείς και μόνο λόγους. Που πάει να πει ο ορισμός του λαϊκισμού. Δεδομένου ότι με την Συμφωνία των Πρεσπών ικανοποιούνται με το παραπάνω οι πάγιες επιδιώξεις αμφοτέρων των κομμάτων. Δεδομένου ότι δι αυτής η Χώρα πετυχαίνει πολύ περισσότερα από κείνα που τα ίδια κατά καιρούς ανεπιτυχώς διεκδίκησαν. Και δεδομένου ότι οι ενστάσεις που προβάλουν είναι ολοκάθαρα προσχηματικές, συγκρουόμενες είτε με τις πάγιες παραδοχές της ελληνικής Πολιτείας (ως προς την γλώσσα), είτε με την κοινή λογική (ως προς την ταυτότητα). Αλλά μην πάμε μακριά. Κορυφαία στελέχη και των δύο αντιπολιτευομένων κομμάτων επικαλούνται διαρκώς την θέληση της πλειοψηφίας του λαού. Δηλαδή να μην κοντράρουμε την πλειοψηφία. Λες και τα ιδιαίτερης ευαισθησίας ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, όπως κι εκείνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιτρέπεται να μπαίνουν σε τέτοιες ζυγαριές. Πολύ περισσότερο όταν είσαι εσύ ο ίδιος που πριμοδοτείς τους φόβους και υποδαυλίζεις τις ανασφάλειες του λαού…

-Στην τραγωδία στο Μάτι, όπως και στην περσινή τραγωδία της Μάνδρας, οι όλοι χειρισμοί της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ έσπασαν κάθε ρεκόρ δημαγωγίας και λαϊκισμού, στην πιο φτηνή και απεχθέστερη εκδοχή τους. Εκεί όπου, εν πλήρει γνώσει και επιγνώσει, διαστρέβλωσαν συστηματικά την αλήθεια ως προς την κατανομή τον ευθυνών. Εκεί όπου επεχείρησαν να αξιοποιήσουν δι’ ίδιον κομματικό όφελος τον ανθρώπινο πόνο, αγγίζοντας τα όρια της τυμβωρυχίας…

-Η ΝΔ αρνήθηκε ψήφο σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ των στοιχειωδεστέρων, όπως με το «κατά συνείδηση» σχετικά με το «σύμφωνο συμβίωσης» για τα ομόφυλα ζευγάρια καθώς και με την απόλυτη άρνηση ψήφου στο περί της «ταυτότητας φύλλου». Ήταν εκεί όπου, αν θυμάστε, είχαμε την guest εμφάνιση του εξωγήινου του Υμηττού. Σε πλήρη αντίθεση προς τις πάγιες αντιλήψεις του σημερινού αρχηγού της ΝΔ. Αλλά και προς τις θεμελιώδεις αρχές του πολιτικού φιλελευθερισμού, στον οποίον κατά τα άλλα ομνύει. Κι όλ’ αυτά προκειμένου να μην βρεθεί αντιμέτωπη με το συντηρητικότερο τμήμα του ακροατηρίου της. Και με την Εκκλησία της Ελλάδος βεβαίως, για λογαριασμό της οποίας ο Πρόεδρος της ΝΔ έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να υπερψηφίσει την διάκριση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων της από την Πολιτεία, στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης. Ε αν δεν πρόκειται κι εδώ περί μνημείου λαϊκισμού, δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται…

-Ο χειρισμός εκ μέρους της ΝΔ του ζητήματος της ασφάλειας των πολιτών, στο πλαίσιο του δόγματος «νόμος και τάξη», βοά ως τυπικό κρούσμα ακραίου λαϊκισμού. Καθώς με ίδια πρωτοβουλία και ευθύνη διαρκώς ανακυκλώνεται η ανασφάλεια των πολιτών. Εκεί όπου, για παράδειγμα, μια οργάνωση κλασικά «χαμηλής παραβατικότητας» όπως ο Ρουβίκωνας, εμφανίζεται ως ο μπαμπούλας των «νοικοκυραίων», ως η μείζων απειλή της κοινωνίας. Το ίδιο και με τις άδειες στον Κουφοντίνα, τις εκ του νόμου ωστόσο σαφώς προβλεπόμενες. Και το πακέτο της τρομολαγνείας συμπληρώνεται με την –συνήθως από το πουθενά- αποδιδόμενη κάθε δικαστικού ή αστυνομικού χαρακτήρα στρέβλωσης στον περίφημο «νόμο Παρασκευόπουλου»…
Είναι κάποια, λίγα από τα συνήθη κρούσματα λαϊκισμού εκ μέρους της ΝΔ κατά κύριο λόγο, αλλά και του ΚΙΝΑΛ. Οπότε ναι, μια χαρά τους ταιριάζει ο τίτλος της γνωστής ταινίας. Κοίτα ποιος μιλάει…

athina984.gr