Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973, στη Χιλή, πραγματοποιείται ένα από τα πιο φονικά τρομοκρατικά χτυπήματα όλων των εποχών. Ένα τρομοκρατικό χτύπημα που μακροπρόθεσμα θα απαριθμούσε πάνω από 40.000 θύματα και την πολυετή απώλεια της δημοκρατίας σε μια ολόκληρη χώρα.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ταχτσίδης
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973, ο στρατηγός Αογκούστο Πινοσέτ, με τη απροκάλυπτη βοήθεια των ΗΠΑ του Ρίτσαρντ Νίξον, αιματοκυλούν τη Χιλή και ανατρέπεουν τον εκλεγμένο, αριστερό πρόεδρο της χώρας, Σαλβαδόρ Αλιέντε, ο οποίος πεθαίνει μαχόμενος τα φασιστικά στρατεύματα, μέσα από το προεδρικό μέγαρο.
Τους μήνες που ακολουθούν εκτελούνται (με φρικτούς τρόπους ώστε να μην είναι αναγνωρίσιμα τα πτώματα) χιλιάδες πολίτες.
Δεκάδες χιλιάδες άλλοι Χιλιανοί συλλαμβάνονται και βασανίζονται, ενώ ακόμα και σήμερα ο αριθμός των αγνοουμένων είναι τεράστιος. Οι πιο πολλοί βρίσκονται πιθανόν σε ομαδικούς τάφους ή στο βυθό του Ατλαντικού ωκεανού καθώς "βέλτιστη" πρακτική του καθεστώτος Πινοσέτ ήταν η ρίψη δολοφονημένων στη θάλασσα, από ελικόπτερα.
Το πραξικόπημα του Πινοσέτ είχε προλειάνει η οικονομική ασφυξία που προκάλεσαν -με αρωγό τα αμερικανικά δολάρια- οι στημένες απεργίες και το "κίνημα της κατσαρόλας", οι αντίστοιχοι #Παραιτηθείτε και "Μένουμε Ευρώπη" της εποχής.
Στην περίφημη "Διαμαρτυρία της Κατσαρόλας", αστοί, κυρίως γυναίκες (πολλές από τις οποίες είχαν μαζί και τους υπηρέτες τους για να μεταφέρουν τα σκεύη) γεμίζουν τους δρόμους και διαμαρτύρονται δήθεν για τις ελλείψεις αγαθών. Η κινητοποίηση της αστικής τάξης, που έβλεπαν τον Αλιέντε να ενώνει τους φτωχούς, τους προοδευτικούς και τους φοιτητές, με την αναδιανομή πλούτου που επιχειρούσε, ήταν καταλυτική.
Ο βασικός στόχος του πραξικοπήματος του Πινοσέτ και της ανατροπής του Αλιέντε, ήταν η πειραματική εφαρμογή στην πράξη, αυτού που σήμερα ονομάζουμε νεοφιλελευθερισμό. Η εμπλοκή των ΗΠΑ στο πραξικόπημα Πινοσέτ, δεν είναι κάποια συνομωσιολογία. Ο ίδιος ο πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ, που διαδέχθηκε το Νίξον, αλλά και η CIA παραδέχθηκαν την επέμβαση των ΗΠΑ, ενώ και αργότερα, αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα, επιβεβαίωσαν την καθοριστική βοήθεια στον Πινοσέτ και τη χρηματοδότηση της αστικής τάξης.
Η επιβολή του νεοφιλελευθερισμού στη Χιλή, όμως, δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την καθοδήγηση του Μίλτον Φρίντμαν και των “Chicago boys”, των νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων που αρκετοί από αυτούς μάλιστα, προσελήφθησαν από την χούντα του Πινοσέτ, ως σύμβουλοι οικονομίας.
Ναυαρχίδα του νεοφιλελεύθερου προγράμματος Πινοσέτ, ήταν φυσικά το «τριφασικό» ασφαλιστικό σύστημα που ανάγκασε τους εργαζόμενους να παραδώσουν τα εισοδήματά τους σε ιδιωτικά, κερδοσκοπικά ταμεία και που το 2016 προκάλεσε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των τελευταίων δεκαετιών στη Χιλή. Πάνω από ένα εκατομμύριο διαδηλωτές σε όλη χώρα, απαίτησαν την κατάργηση του τριφασικού μοντέλου Πινοσέτ, που μέχρι τότε εφαρμοζόταν ακόμα στη χώρα. Tην ίδια περίοδο μαθητές και φοιτητές βγαίνουν μαζικά στους δρόμους, διεκδικώντας… δωρεάν παιδεία στα πανεπιστήμια. Ναι, στη Χιλή επικρατεί το αμερικάνικο σύστημα εκπαίδευσης, όπου οι έχοντες μπορούν και απολαμβάνουν την υψυλότερη ποιότητα σπουδών.
Αυτή την πολιτική, αυτό το ασφαλιστικό σύστημα -αυτή την Παιδεία, αυτή την Υγεία- αυτή την απάνθρωπη πολιτικήθέλουν να εφαρμόσουν οι θαυμαστές του δικτάτορα Πινοσέτ και των Chicago boys του Φρίντμαν, στην Ελλάδα, όπως παραδέχθηκε, ο εκ των Τομεαρχών και βουλευτής της ΝΔ, Κώστας Καραγκούνης.
Άλλωστε για τη ΝΔ, ο Πινοσέτ αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα απλό παράδειγμα εφαρμογής των ιδεών τους.
Ο αιμοσταγής δικτάτορας κατάφερε 45 χρόνια πριν, να κάνει πράξη, αυτό που ο Μάκης Βορίδης δήλωσε με κάθε επισημότητα πριν λίγες μέρες.
«Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές».
Ο "λίγο εριστικός" Πινοσέτ και ο "ελαττωματικός" Αλιέντε, είναι απλά η ιστορία που ξαναγράφεται με τους όρους των νικητών.
Για τους ανθρώπους που επιμένουν να σκέφτονται από μόνοι τους και βρίσκουν καταφύγιο στις αδιαμφισβήτητες αλήθειες της ιστορίας, ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, θα είναι για πάντα ένας φάρος ελπίδας και αξιοπρέπειας.
Την ώρα που τα αεροπλάνα και τα τεθωρακισμένα του Πινοσέτ βομβάρδιζαν το προεδρικό μέγαρο και λίγο πριν καταπλακωθεί από τόνους τσιμέντου, ο Σαλβαδόρ Αλιέντε απευθυνόταν στους συμπατριώτες του:
«Το Radio Magallanes θα σιγήσει, η ηρεμία και μεταλλικό όργανο της φωνής μου δεν σας φτάσει. Δεν πειράζει. Θα συνεχίσετε να την ακούτε. Θα είμαι πάντα δίπλα σας. Τουλάχιστον η μνήμη μου θα είναι αυτή ενός άνδρα αξιοπρεπή που στάθηκε πιστός στη χώρα του. Εργάτες της χώρας μου, έχω πίστη στη Χιλή και το πεπρωμένο της. Άλλοι άνδρες θα ξεπεράσουν αυτή τη σκοτεινή και πικρή στιγμή προδοσίας που προσπαθεί να επικρατήσει. Να πηγαίνετε προς τα εμπρός γνωρίζοντας ότι, αργά ή γρήγορα, οι μεγάλες λεωφόροι θα ανοίξουν και πάλι και οι ελεύθεροι άνθρωποι θα περπατούν μέσα από αυτές για να χτίσουν μια καλύτερη κοινωνία.
Ζήτω η Χιλή! Ζήτω οι άνθρωποι! Ζήτω οι εργαζόμενοι!
Αυτά είναι τα τελευταία λόγια μου, και είμαι βέβαιος ότι η θυσία μου δεν θα είναι μάταια, είμαι βέβαιος ότι, τουλάχιστον, θα είναι ένα μάθημα ηθικής που θα τιμωρήσει το κακούργημα, τη δειλία και την προδοσία.».
*** Η κεντρική φωτογραφία του κειμένου είναι του Βραζιλιάνου σκιτσογράφου και ακτιβιστή, Κάρλος Λατούφ
koutipandoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου