του Νίκου Σβέρκου
Στις αρχές του καλοκαιρού του 2016 μια μεγάλη αποστολή Ελλήνων δημοσιογράφων -ανάμεσά τους και ο υπογράφων- βρέθηκε στη Χάγη με αφορμή τη λήξη της ολλανδικής προεδρίας. Η συνάντηση με τον Γέρουν Ντάισελμπλουμ ήταν σχεδόν κουραστική, καθώς ο (εκτός των άλλων) υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας δεν έδωσε ιδιαίτερες ειδήσεις. Όλες τις ερωτήσεις μας τις απαντούσε με κλισέ είτε τις απέφευγε με δόσεις άνευρου χιούμορ.
Μια άλλη επίσκεψη, όμως, είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Συναντήσαμε τα στελέχη της Κοινωνικής και Οικονομικής Επιτροπής της Ολλανδίας (SER), οι οποίοι εξήγησαν πώς λειτουργεί ο θεσμικός κοινωνικός διάλογος στη χώρα, αλλά και πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις για μείζονα ζητήματα. Δεν είχαν περάσει και πολλές εβδομάδες από την ημέρα που είχε ψηφιστεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο (ο λεγόμενος Νόμος Κατρούγκαλου) και το ενδιαφέρον μας εστιάστηκε στον τομέα αυτόν.
Οι ιθύνοντες της SER μας απάντησαν με απόλυτη φυσικότητα ότι στην Ολλανδία η προ δεκαετίας ψηφισμένη ασφαλιστική μεταρρύθμιση έγινε μετά από συναίνεση εργοδοτικών και εργατικών ενώσεων και πως περιελάμβανε από τριετή έως πενταετή αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και περιορισμένες περικοπές. Συμπλήρωσαν όμως ότι είναι πολύ πιθανόν να χρειαστεί και νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση στο άμεσο μέλλον, καθώς ο πληθυσμός της Ολλανδίας γηράσκει. Στη δε ερώτηση ποιος ήταν εκείνος που πρότεινε την αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης η απάντηση ήταν «οι εργαζόμενοι».
Μια άλλη επίσκεψη, όμως, είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Συναντήσαμε τα στελέχη της Κοινωνικής και Οικονομικής Επιτροπής της Ολλανδίας (SER), οι οποίοι εξήγησαν πώς λειτουργεί ο θεσμικός κοινωνικός διάλογος στη χώρα, αλλά και πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις για μείζονα ζητήματα. Δεν είχαν περάσει και πολλές εβδομάδες από την ημέρα που είχε ψηφιστεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο (ο λεγόμενος Νόμος Κατρούγκαλου) και το ενδιαφέρον μας εστιάστηκε στον τομέα αυτόν.
Οι ιθύνοντες της SER μας απάντησαν με απόλυτη φυσικότητα ότι στην Ολλανδία η προ δεκαετίας ψηφισμένη ασφαλιστική μεταρρύθμιση έγινε μετά από συναίνεση εργοδοτικών και εργατικών ενώσεων και πως περιελάμβανε από τριετή έως πενταετή αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και περιορισμένες περικοπές. Συμπλήρωσαν όμως ότι είναι πολύ πιθανόν να χρειαστεί και νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση στο άμεσο μέλλον, καθώς ο πληθυσμός της Ολλανδίας γηράσκει. Στη δε ερώτηση ποιος ήταν εκείνος που πρότεινε την αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης η απάντηση ήταν «οι εργαζόμενοι».
Το άκουσμα αυτής της πληροφορίας γέμισε ευφορία ορισμένους Έλληνες συναδέλφους, που άρχισαν μετά να κάνουν μακρές τοποθετήσεις για τη σπουδαιότητα της συναίνεσης και την προνοητικότητα του ολλανδικού συστήματος, που υπολογίζει από τώρα την υπογεννητικότητα και λαμβάνει μέτρα.
Κι ερχόμαστε στην Ελλάδα. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, μιλώντας δημοσίως σε δημοσιογράφους και επενδυτές αντίστοιχα, είπαν το εξής απλό: Πως το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα είναι βιώσιμο (το δείχνουν άλλωστε τα στοιχεία του πλεονάσματος στον ΕΦΚΑ), πως βάσει των μελετών για την πορεία του ελληνικού πληθυσμού θα παραμείνει πλεονασματικό για πολλά χρόνια και πως δεν χρειάζονται περαιτέρω περικοπές στις συντάξεις των παλαιών ασφαλισμένων.
Ορισμένοι από τους ίδιους δημοσιογράφους, ακολουθώντας προφανώς την επιταγή της Ν.Δ., κατηγορούν σήμερα τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών πως «εύχονται να πεθάνουν οι συνταξιούχοι». Πολύ φοβάμαι (ή μάλλον είμαι βέβαιος) πως, εάν οι ίδιες μελέτες έδειχναν πως πρέπει να γίνουν περικοπές στις συντάξεις, θα ούρλιαζαν «βάστα Γερούν». Δυστυχώς όμως γι' αυτούς ο Ντάισελμπλουμ έφυγε από την πολιτική σκηνή της Ολλανδίας και στο τιμόνι της Ελλάδας παραμένει η ίδια ενοχλητική κυβέρνηση.
avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου