του Γιώργου Χριστοφορίδη
Το παρόν κείμενο αφιερώνεται στον Νεοδημοκράτη συνάδελφό μου. Αυτόν που συναντώ στα πάνελ (ή στα social media) τελευταία και χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι όλοι στην Ελλάδα γίναμε μνημονιακοί και, άρα, όλοι το ίδιο είμαστε. Ε, λοιπόν, όχι. Ούτε είμαστε όλοι το ίδιο, ούτε θα γίνουμε ποτέ...
Θέλω να πληρώνουν λιγότερα οι αδύναμοι. Αγωνίζεσαι να πληρώνουν λιγότερα οι πλούσιοι.
Αγωνίζομαι για αναδιανομή βαρών υπέρ των αδυνάτων. Μάχεσαι για αναδιανομή κερδών υπέρ των «αρίστων».
Θεωρώ κοινωνική πολιτική την παροχή δωρεάν εισιτηρίων στους ανέργους. Λες ότι δημιουργεί νέα ελλείμματα.
Έκανα αγώνα να πληρώσουν επιτέλους οι καναλάρχες. Μπήκες ασπίδα προστασίας μπροστά τους.
Υποστήριξα τη διαπραγμάτευση, όσο πιο σκληρή γινόταν. Φώναζες ότι όποιος λέει «ΟΧΙ» στους δανειστές πρέπει να μπαίνει φυλακή.
Θέλω να ακυρωθεί η μνημονιακή υποχρέωση περικοπής των συντάξεων. Παλεύεις μην τυχόν και γίνει.
Θεώρησα επιτυχία την επαναφορά του 1 προς 1 στις προσλήψεις στο Δημόσιο. Αγωνίζεσαι να ξαναγίνει 1 προς 5, όπως είχε ορίσει η τρόικα.
Θέλω να δω τον κατώτατο μισθό να αυξάνεται διά νόμου. Ψάχνεις τρόπο να πεις όχι και σ’ αυτό. Να μείνεις πιστός στο δόγμα Σόιμπλε. Εσύ που, με νόμο, μείωσες τον κατώτατο μισθό.
Υποστηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Λες ότι το 8ωρο είναι ξεπερασμένο και ότι πρέπει να δουλεύουν οι εργαζόμενοι περισσότερο, για να κερδίσουν περισσότερα τα αφεντικά.
Νιώθω περήφανος που η χώρα επιτέλους βγήκε από τα Μνημόνια και την επιτήρηση. Θρηνείς.
Νιώθω περήφανος που οι ξένοι επενδυτές λένε επιτέλους καλά λόγια για την πατρίδα μου. Τους επιτίθεσαι άγρια, όπως θα έκανε ο μεγαλύτερος εχθρός της πατρίδας μου.
Αυτά μάς χωρίζουν, αγαπητέ. Τα βρίσκεις λίγα; Εγώ, πάλι, τα βρίσκω πολλά και βασικά. Για όλα αυτά, θα είσαι για πάντα ο μνημονιακός (στην ψυχή). Εγώ θα είμαι πάντα απέναντί σου. Θες να με αποκαλείς αντι-μνημονιακό; Τιμή μου. Πάντως, απέναντί σου θα με βρίσκεις, σίγουρα.
Δεν είναι ο τίτλος ενός χαρτιού. Είναι η ουσία του περιεχομένου του. Είναι ο τρόπος υλοποίησης. Και, ασφαλώς, είναι ο στόχος. Το τρίτο πρόγραμμα, προϊόν ενός συμβιβασμού που προέκυψε μετά την πιο σκληρή μάχη που έχει δοθεί ποτέ εντός της Ευρωζώνης, σχεδιάστηκε με ένα και μοναδικό σκοπό: Την οριστική έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια. Να είναι αυτό το τελευταίο πρόγραμμα. Να μην υπάρξει κανένα άλλο.
Κι εσύ; Τι κάνεις, τρία χρόνια τώρα; Πολεμάς αυτή τη συμφωνία όσο πιο σκληρά μπορείς. Μα, γιατί; Αφού είναι ένα Μνημόνιο σαν όλα τα άλλα, όπως μας λες. Γιατί εσύ, ο μνημονιακός, πολέμησες το τρίτο πρόγραμμα Τσίπρα τόσο μανιασμένα; Θα σου απαντήσω εγώ γιατί...
Γιατί ήξερες καλά από την αρχή ότι αυτό το πρόγραμμα θα βγάλει οριστικά τη χώρα από τα Μνημόνια. Και εσύ δεν θες την έξοδο. Θέλεις ένα καινούργιο, άγριο, νεοφιλελεύθερο Μνημόνιο. Δεν θες να βγούμε ποτέ από τα προγράμματα «σωτηρίας» και την υποτέλεια. Γιατί αυτά που ορίζει η νεο-φιλελεύθερη λογική των Μνημονίων είναι το δικό σου πρόγραμμα. Όχι το δικό μου.
Θέλεις να παραμείνουν τα Μνημόνια στη χώρα, ώστε να τα χρησιμοποιείς ως φύλλο συκής για την πολιτική ξετσιπωσιά σου. Θέλω να απεμπλακώ από αυτά, γιατί τα θεωρώ ντροπή. Πώς είμαστε το ίδιο, δηλαδή; Από πού και ώς πού; Εσύ, ο υπερασπιστής των άριστων με τις off shore στους φορολογικούς παραδείσους, αυτο-προσδιορίσου όπως θες. Και εγώ θα είμαι απέναντί σου. Όπως και να με αποκαλείς, για επικοινωνιακούς λόγους.
Άντε, και καλή λευτεριά, συνάδελφε...
αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου