Πάσχα Ελλήνων κομμουνισμένων

Παπαλάμπραινα

Στη χώρα των συριζομαδούρων όλα μαυρίζουν, ακόμα και το κατακόκκινο ελληνικό Πάσχα... 

Διότι οι κομμουνιστές όλα τα κόκκινα τα αγαπούν, όχι όμως τα ελληνικά, εθνικά και αγνά χριστιανικά έθιμα και δρώμενα.

Με αυτούς τους φόβους μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Ξέρετε, αυτό που ξεκινάει για το χωριό μισοάδειο και ετοιμάζεται να γυρίσει εντελώς γεμάτο. Κίνηση, χαμός στον δρόμο προς Κόρινθο. Σύμφωνα με πληροφορίες, συριζαίοι πήγαιναν μέχρι τα διόδια, έκαναν αναστροφή και ξαναπήγαιναν για να δείξουν ότι ο κόσμος περνάει καλά και έχει τη δυνατότητα να κάνει Πάσχα στο χωριό, παρά να μείνει να μιζεριάσει στην πόλη. Καθώς περιμέναμε στις ατελείωτες «στημένες» ουρές, προσπαθούσα να διακρίνω αν πίσω από τις τζαμποσακούλες που είχαν τοποθετηθεί στα καθίσματα κρυβόταν καμιά «Αυγή», να βγάλω μια φωτογραφία να τους ξεμπροστιάσω. Άδικος κόπος. Το σκηνικό ήταν στημένο επαγγελματικά.

Ο ουρανός ήταν μουντός, αφροσκονισμένος. Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες. Τι περιμένατε να φέρουν; Επενδύσεις και δουλειές; Σκόνη και μάλιστα αφρικανική μάς κουβάλησαν. Βλέπετε οι συριζομαδούροι δεν αποκλείεται να αντάλλαξαν τις συντάξεις με τη λιακάδα.

Παρά το θολό του ουρανού διακρίναμε τις μυστήριες «ουρές», σημάδι ότι μας ψεκάζουν. Και ξάφνου στα διόδια ένα φως. Οι οπαδοί του Σώρρα με πανό και σημαίες, μοίραζαν φυλλάδια. Μάθαμε ότι είμαστε «Έλλην άνθρωποι» και συνεχίσαμε το ταξίδι τρισευτυχισμένοι που κάποιοι αντιστέκονται σθεναρά για να «αποκτήσει το ελληνικό έθνος τη θέση του στον πλανήτη».

Η κίνηση κόπασε, γιατί προφανώς οι συριζομαδούροι πήγαιναν πάλι πίσω για να ξανάρθουν. Το μόνο που μας τρόμαζε ήταν ότι δεν βλέπαμε τη Στερεά Ελλάδα απέναντι. Η αγωνία μας μεγάλη. Αναρωτιόμασταν αν φταίει το αφροσκονισμένο θολό τοπίο ή ο Τσίπρας πούλησε και τη Ρούμελη για το αφορολόγητο, ξέρω γω...

Στερεά Ελλάδα αντικρύσαμε μόνο στη Γέφυρα, αλλά και αυτό δεν μας καθησύχασε, καθώς δεν αποκλείαμε το γεγονός να κράτησε μόνο την Αιτωλοακαρνανία για να συνδέει την Ήπειρο (που δεν την πουλάει γιατί εκεί είναι το χωριό του) με τη Βόρεια Μακεδονία. 

Με τα πολλά φτάσαμε στην τιμημένη Ήπειρο, που δεν είναι μία, αν και ελληνική, αλλά έχει και «μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή». Η φύση οργίαζε και οι καμπάνες χτυπούσαν λυπητερά. Μεγάλη Παρασκευή και θείο δράμα. Με τα κεριά στα χέρια διασχίσαμε το χωριό ακολουθώντας τον Επιτάφειο. Συνηθισμένοι από τα μπάχαλα στις πορείες, ρίχναμε και κλεφτές τρομαγμένες ματιές δω και κει. Κάτι συριζαίους που είδαμε να κινούνται ύποπτα, έτοιμοι να ψάλλουν το «Bella Ciao», τους κοιτάξαμε με έντονο ύφος, δείχνοντάς τους πως δεν τους... παίρνει.

Πάμε για την Ανάσταση πάντα με τον φόβο. Περιμένουμε να ακούσουμε το «Μακεδονία Ξακουστή» να βεβαιωθούμε ότι δεν έχουμε πάει σε αντεθνική εκδήλωση.

Τηρώντας το έθιμο της σφαγής των αμνών το μόνο μας μέλημα να είναι το αρνί ελληνικό. Το γυρνάμε από δω, το γυρνάμε από κει να βεβαιωθούμε... Τίποτα. Να ακούσουμε ένα «η Μακεδονία είναι ελληνική», «μην παραχαράσσετε την ιστορία». Βουβό το αρνί. Και το πασχαλινό τραπέζι θα μας βγει από τη μύτη. Ποιος ξέρει τι μας ταΐζουν οι συριζομαδούροι... Αυτοί είναι ικανοί να μας δίνουν αρνιά σκοπιανά για να μας δηλητηριάσουν το εθνικό φρόνημα. Τελικά θα το βουτήξουμε σε τζατζίκι και το φάμε. Το σκόρδο διώχνει τα κακά δαιμόνια, σκοπιανά και άλλα.

Καλό Πάσχα!

left