Το Πάσχα, ο Λυκουρέζος και το Κουμμούνι

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης 

Σταύρωση και Ανάσταση και Γολγοθάς και πετσούλα απ’ το αρνάκι και κλαρίνα τσίτα μπόμπα στην εξοχή. Όλα μπερδεύονται γλυκά στην ελληνική Άνοιξη, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Στη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, ή μάλλον της Ορθοδοξίας, μιας και τα άλλα δόγματα βολεύονται πολύ περισσότερο με τα..
Χριστούγεννα και τις παραφυάδες τους. Στη γιορτή της θυσίας και της προσφοράς…
Ε ναι ρε παιδιά, θυσία και προσφορά είναι όλο το μήνυμα του Πάσχα. Για εμάς παράτησε τη βολή του ο Ιησούς και αντί να κονομήσει απ’ το ιερατείο πήγε και σήκωσε το σταυρό και ανέβηκε στο Γολγοθά και σταυρώθηκε εν μέσω δύο ληστών. Για να μας δείξει ότι υπάρχει και άλλη οδός εκτός από την προσωπική απόλαυσή και το ιδιωτικό συμφέρον και ότι μερικές φορές πρέπει να χάνεις τα πάντα για να κερδίζεις μια γωνιά ουρανό. Για να σε φωτίζει μια τόση δα ηλιαχτίδα και να σε χαϊδεύει η ταπεινότερη πνοή του ανέμου. Για να γίνεις άνθρωπος.
Αυτές τις μέρες λοιπόν, που όλοι κυνηγάμε τα πολίτικα τσουρέκια και τα σμυρναίικα κουλούρια κι είμαστε έτοιμοι να μαλλιοτραβηχτούμε οι κρεατοφάγοι με τους βέγκανς και αναρωτιόμαστε αν την Κυριακή θα χρειαστούμε μπουφάν ή αντηλιακό, ήρθε ένα κουμμούνι παλιάς κοπής, ήρθε ο παλιός μου σύντροφος από την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές, Πάνος Λάμπρου, να γράψει το πιο χριστιανικό μήνυμα. Ένα μήνυμα ελέους και ευσπλαχνίας για όλα εκείνα τα πλάσματα που θα βιώσουν το Πάσχα πίσω από τα κάγκελα. Και την Ανάσταση τη δική τους κανείς δεν ξέρει πότε θα τη βρουν…
Το παραθέτω εδώ ολόκληρο το μήνυμα του Πάνου, κάντε έναν κόπο να το διαβάσετε. Κι αν οι Μητροπολίτες είχαν μυαλό, από αύριο θα το μοίραζαν σε όλες τις εκκλησίες της επικράτειας!

«Όταν μαθαίνεις ότι ένας άνθρωπος κρατείται ή “μπαίνει φυλακή” δεν μπορεί να νιώθεις χαρά.
Πολύ περισσότερο αν αυτός ο άνθρωπος είναι τόσο προχωρημένης ηλικίας.
Γνωρίζω, ότι η άποψή μου δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής.
Όμως έτσι έμαθα στη ζωή μου: να μην χαίρομαι με τη δυστυχία, ούτε του θύματος ούτε του θύτη.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η θεμελιώδης λογική που πρέπει να διέπει το σύστημα δικαίου μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας πρέπει να είναι κυρίως ο σωφρονισμός, η πρόληψη και βεβαίως η διασφάλιση όλων από τις συνέπειες των παραβατικών πράξεων, όχι όμως η εκδικητική τιμωρητική λογική του «παραδειγματισμού».
Και σ’ αυτή τη λογική, δεν θεωρώ ως μοναδική επιλογή τον “εγκλεισμό” και μάλιστα για υπερήλικες κατηγορούμενους και όχι καταδικασμένους, καθώς υπάρχει πάντα το τεκμήριο της αθωότητας.
Οφείλουμε ν’ αναζητήσουμε εναλλακτικές εκδοχές έκτισης ποινών τόσο στη χώρα μας όσο και στον κοινό ευρωπαϊκό χώρο.
Άλλωστε, πάντοτε υποστήριζα ότι το πλαίσιο αυτό πρέπει να ισχύει για όλους:

• Για τους φτωχοδιάβολους, τους αόρατους ανθρώπους.
• Για τον πιτσιρικά που για ένα τσιγαριλίκι μπορεί να βρεθεί στη «στενή».
• Για την καθαρίστρια με το πλαστό απολυτήριο δημοτικού.
• Για τη γιαγιά που πουλάει χόρτα ή πλεχτά παπουτσάκια χωρίς άδεια στη λαϊκή.
• Για τον έγκλειστο που η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή, ή τον ανάπηρο.
• Για τον άνθρωπο που δεν έχει τη δυνατότητα μιας ακριβής νομικής υποστήριξης ή που δεν έχει το οικογενειακό και κοινωνικό υποστηρικτικό  πλαίσιο.
• Να ισχύει ακόμα και για αυτούς που δεν συμπαθώ, που δεν είναι του δικού μου κόσμου. Και ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος είναι ένας από αυτούς.

Δικαιοσύνη για όλους και όλες.Δεν χαίρομαι λοιπόν και δεν πανηγυρίζω. Θα ήθελα, όμως, τη σκέψη μου αυτή να τη συμμερίζεται και ο ίδιος ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος: Για κάθε έναν που βρίσκεται στη θέση που ο ίδιος είναι σήμερα, κάποιος όχι τόσο λαμπερός, όχι τόσο γνωστός, όχι τόσο δυνατός».

newpost.gr