«Η αλήθεια είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει ρεύμα. Στα κανάλια και στις δημοσκοπήσεις. Δεν έχει όμως στην κοινωνία». Το έλεγε πεπειραμένος πολιτικός παράγων- όχι προσκείμενος στο ΣΥΡΙΖΑ. Και συμπλήρωσε για τον επικεφαλής της ΝΔ «Έχει αποτύχει και σαν Κυριάκος και σαν Μητσοτάκης».
του Γιώργου Λακόπουλου
Η αλήθεια είναι ότι κατέληξε ο χειρότερος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης της Μεταπολίτευσης, ακριβώς γιατί δεν έγινε ποτέ σαφές αν πολιτεύεται σαν Κυριάκος ή σαν Μητσοτάκης. Και όταν προσπάθησε να τα συνδυάσει, τα έκανε χειρότερα. Και τα έχασε και τα δυο.
Μητσοτάκης δεν μπορεί να είναι, γιατί δεν έχει τίποτε από τα ηγετικά χαρακτηριστικά του πατέρα του. Όπου προσπάθησε να τον αντιγράψει στο δημόσιο χώρο η παρουσία του ήταν καρικατούρα. Αυτό που έλεγε ο παλιός Μητσοτάκης για τον Γ. Παπανδρέου «Δεν κάνει το παιδί».
Παρόλα αυτά χωρίς να έχει την εμπειρία, τη καπατσοσύνη και το δαιμόνιο πνεύμα του πρώην Πρωθυπουργού, προσπάθησε να ξεπατικώσει κάποιες από τις πατέντες του για να φτάσει την εξουσία.
Μια από αυτές είναι το είδος της αντιπολίτευσης που έκανε το 1987-89 πατέρας απέναντι στενό Ανδρέα Παπανδρέου. Το κάνει ο ίδιος απέναντι στον Τσίπρα. Συνταγή αποτυχίας που τον οδήγησε αντί να καθοδηγεί τα μιντιακά συγκροτήματα σ’ αυτό το στόχο για λογαριασμό τους, να τον οδηγούν οι μιντιάρχες για δικό τους.
Τελικά όμως δεν κατάφερε να αναδειχθεί ούτε σαν Κυριάκος. Ξεκίνησε με ένα πολιτικό μάρκετινγκ που τον προέβαλε ως ανανεωτή, φιλοευρωπαϊκό εκσυγχρονιστή και πολιτικό με ανοιχτούς ορίζοντες.
Κατάληξε πρόεδρος στο έλεος του πανίσχυρου Άδωνι και του ιντριγκαδόρου Σαμαρά, των τυχοδιωκτών και τον διαπλεκόμενων, των εθνικιστών και των αντιευρωπαϊστών.
Προσπαθώντας να τους εκφράσει όλους αυτούς -καθώς οι άλλοι του γυρίζουν τη πλάτη- έμεινε σκιά του αρχικού εαυτού του. Οι πρώτοι που το κατάλαβαν είναι οι Ευρωπαίοι και του γυρίζουν στη πλάτη- ακομη και μέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Τα μεγάλα ονόματα αυτού του χώρου όπως ο Γιούνκερ και η Μέρκελ, αλλά και ο καλοκάγαθος Ζοζέφ Ντολ δεν κρύβουν τις αποστάσεις τους απέναντί του.
Αν είχε κρατήσει δίπλα του ως αντιπρόεδρό του τον ευρωπαϊστή, αλλά και παλαιότερο στην πολιτική και στη ΝΔ από αυτόν και μέντορά του- Κωστή Χατζηδάκη, η λάμψη του θα διαρκούσε. Βάζοντας καπέλο και στον εαυτό του και τον Άδωνι, θόλωσε νωρίς.
Ο Γεωργιάδης βγάζει τη γραμμή και αυτός ακολουθεί. Και όταν ο αντιπρόεδρος δεν συμφωνεί δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγει και να πει ότι ο «οποιοδήποτε» Μητσοτάκης «κάνει λάθος». Και να ερμηνεύσει τον Καραμανλή, τη Ντόρα, τον Μεϊμαράκη. Το «κόμμα είμαι εγώ»- υπό την αιγίδα του Σαμαρά. Αυτό είναι έργο του Κυριάκου. Και τον ακυρώνει ως Κυριάκο. Και δεν τα είδαμε όλα ακόμη.
Ο σημερινός Κυριάκος Μητσοτάκης ζει μέσα στις πλάνες του. Η πρώτη από αυτές: νομίζει ότι είναι σαν τους υπολοίπους πολίτες. Ένας από όλους, σαρξ εκ της σαρκός της κοινωνίας. Μια πολυπληθής ομάδα ειδικών ανάλαβαν να τον φωτίζουν έτσι.
Αγοράζει τη Σχεδία, μπαίνει σε καφενεία, συνομιλεί με νέους, μπαίνει σε φούρνους, επισκέπτεσαι Ιχθυόσκαλες, αλλά δεν του βγαίνει. Είναι ξένος μέσα σε ξένους. ‘
Συχνά πατάει τα κορδόνια του. Είτε μιλάει με τους καλλιτέχνες για τα πνευματικά δικαιώματα. Είτε δηλώνει το πάθος του για τη δημοσία παιδεία, όταν δεν έχει περάσει ούτε απέξω από δημόσιο σχολείο. Είτε μιλάει για το χριστουγεννιάτικο δώρο των εργαζομένων νομίζοντας ότι είναι… πελατειακή παροχή! Ο ίδιος άλλωστε δεν χρειάσθηκε ποτέ τον 13ο μισθό, ούτε το επίδομα αδείας.
Πάνω σ’ αυτή την πλάνη χτίζονται οι υπόλοιπες. Θεωρεί ότι μπορεί να αναμετρηθεί με τον Τσίπρα στο δημόσιο χώρο, ότι είναι καλός ομιλητής και πνευματώδης χιουμορίστας, ότι είναι ο πραγματικός ηγέτης της συντηρητικής παράταξης και ότι …ο Βέμπερ θα γίνει πρόεδρος της Κομισιόν.
Εδώ και τρία χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζει το όνειρο του: θέλει να γίνει πρωθυπουργός για να αποδείξει πρωτίστως στους οικείους του ότι αξίζει. Αλλά αν τον δει κανείς από απόσταση θυμίζει αυτό που έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ: «Κάποιες φορές το χειρότερο δεν είναι να μην αποκτήσεις όσα επιδιώκεις , αλλά να τα αποκτήσεις». Ας ρωτήσει τον Γ. Παπανδρέου.
ανοικτό παράθυρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου