Η ρίμα των εχθρών της δημοκρατίας

του Παντελή Μπουκάλα

Η ομοιοκαταληξία ανάμεσα στις λέξεις «ελληνική» και «πολιτικοί» είναι παιδαριωδώς εύκολη. 

Και κραυγαλέα ρηχή. Από χρήση σε χρήση όμως, από επανάληψη σε επανάληψη, έχει διανοιγεί μια τρύπα, μια μαύρη τρύπα, που απειλεί ό,τι σπουδαιότερο διαθέτουμε και ό,τι κυρίως οφείλουμε να διαφυλάξουμε: τη δημοκρατία. Μια δημοκρατία που παραμένει πολυτιμότατη και αναντικατάστατη παρά τις αδυναμίες της. Και παρά την επιπολαιότητα που διακρίνει σε πολλά τα κόμματα του συνταγματικού τόξου, τα οποία δείχνουν να πολιτεύονται με το πεδίο της μνήμης τους απογοητευτικά περιορισμένο.

Τη ρίμα «ελληνική/πολιτικοί» την ακούμε πολλούς μήνες τώρα να «θριαμβεύει» στην κραυγή «Η Μακεδονία είν’ ελληνική/Αλήτες, προδότες, πολιτικοί». Αυτό το σύνθημα κυριαρχεί στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τις μαζικές του πρώτου καιρού αλλά και τις ισχνές σημερινές, τις αυθόρμητες αλλά και τις σκηνοθετημένες, τις ειλικρινείς αλλά και τις διαβρωμένες από την υποκρισία. Δεν το φωνάζουν όλοι. Οσοι το φωνάζουν όμως είναι εκείνοι που εντέλει επιβάλλονται και δίνουν τον χυδαία αντιπολιτικό και ψευδωνύμως αντισυστημικό τόνο.

Με ψηφοθηρική ελαφρότητα, οι κομματικοί μηχανισμοί, συνηθισμένοι ν’ αλέθουν και τα εθνικά ζητήματα στον μύλο του περιστασιακού μικροσυμφέροντος, διχοτομούν το σύνθημα και προσέχουν μόνο το πρώτο μισό: «Η Μακεδονία είν’ ελληνική». Το δεύτερο μισό, «Αλήτες, προδότες, πολιτικοί», υποκρίνονται ότι δεν το ακούνε ή, χειρότερα, επιτρέπουν στην ψηφανασφάλειά τους να το συγχωρήσει ακόμα και αυτό, με την επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι θα το τιθασέψουν κάποια στιγμή στο μέλλον. Αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι όσοι προπηλακίζουν πολιτικούς, όσοι τους εξυβρίζουν σαν αλήτες και προδότες, για ένα και μόνο καίγονται, κι αυτό δεν είναι βέβαια η Μακεδονία, που τη μεταχειρίζονται σαν εξόφθαλμο πρόσχημα: να υποσκάψουν τη δημοκρατία. Αυτό ονειρεύονται. Γι’ αυτό δρουν. Να την τσακίσουν ει δυνατόν, τάχα «για να σωθεί η πατρίδα από τον όλεθρο που της ετοίμασαν οι πολιτικοί».

Οντας στα πρόθυρα της θλιβερής απριλιανής επετείου, μπορούμε βάσιμα να εικάσουμε ότι αύριο-μεθαύριο θ’ ακούσουμε θερμούς λόγους υπεράσπισης της δημοκρατίας και καταδίκης των τεθωρακισμένων δολιοφθορέων της. Για να αποκτήσουν όμως βάρος οι λόγοι αυτοί, πρέπει επιτέλους να πουν τα πράγματα με το όνομά τους: Οσοι ουρλιάζουν «Αλήτες, προδότες, πολιτικοί» δεν δίνουν δεκάρα για τη Μακεδονία. Τι, πατριώτες τα φασιστοειδή και οι νοσταλγοί των ναζιστών;

καθημερινη