«O tempora, o mores»

της Παναγιώτας Απέργη
Μακρινό 63 π.Χ.. Η Ρώμη βρίσκεται σε μια γενική αναταραχή. Ο Λεύκιος Σέργιος Κατιλίνας, εξυφαίνει μια συνωμοσία - παρακινούμενος από την άκρατη φιλοδοξία του να ανέλθει σε κάποιο υψηλότερο αξίωμα, συγκεκριμένα, αυτό του υπάτου - προκειμένου να ανατρέψει το δημοκρατικό πολίτευμα και να καταλάβει ο ίδιος την εξουσία. Ο Κικέρωνας, ένας από τους χαρισματικότερους Ρωμαίους ρήτορες, αφού πληροφορείται για την μηχανορραφία του Κατιλίνα, εκφωνεί τους τέσσερις περίφημους λόγους «Κατά Του Καταλίνα» (In Catilinam Orationes), με γνωστότερο όλων, τον πρώτο - χάρη στην επιφωνηματική φράση, «Ω καιροί, ω ήθη».
Σ' αυτόν τον λόγο ο Κικέρωνας, απηυδυσμένος από τον πανούργο και υπερφιλόδοξο Κατιλίνα, λέει:
«Ως πότε τέλος πάντων, Κατιλίνα, θα καταχράσαι της υπομονής μας; Ως πότε θα μας εμπαίζει η μανία σου;  Ποια κατάληξη θα έχει η αχαλίνωτη θρασύτητά σου 1[...]; Ω καιροί, ω ήθη!».
Μ' αυτήν τη ρήση, ο Κικέρωνας, κατακρίνει τον Κατιλίνα, ο οποίος, αν και είναι γνωστό από όλους ότι έχει δολοπλοκήσει εναντίον της Συγκλήτου, παραμένει μέσα στη Σύγκλητο και στην πόλη, δείχνοντας το θράσος του.
Ελλάδα, 2019 μ.Χ.. Η Ελλάδα, μετά την οριστική έξοδό της από τα μνημόνια, βρίσκεται σε αναβρασμό, λόγω των επικείμενων ευρωεκλογών, καθώς όλες οι παρατάξεις αλλά και οι υποστηρικτές τους πασχίζουν για να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Σ' αυτό το πλαίσιο, της επίτευξης δηλαδή της εκλογικής νίκης, πολλά λέγονται, πολλά ακούγονται και περισσότερα γράφονται, τόσο από μιντιακά συγκροτήματα όσο και από γνωστούς και μη δημοσιογράφους, οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν αυλοκόλακες και υποχείρια μιντιακών - και όχι μόνο - βαρώνων.
Κάτω από τις υποδείξεις τους και παρακινούμενοι από τις προσωπικές τους αντιλήψεις και φιλοδοξίες - οι οποίες είναι υπέρμετρες - προβαίνουν σε αηθέστατες και «κίτρινες» κριτικές, σχολιάζοντας κάθε φορά είτε το επάγγελμα, είτε την μόρφωση, είτε τις σπουδές και το λεξιλόγιο, είτε την προσωπική ζωή του εκάστοτε «αντιπάλου» τους.
Την ίδια στιγμή βέβαια, οι εν λόγω «δημοσιογράφοι» που φαντασιώνονται τάγματα εφόδου κατά συναδέλφων τους, διατυμπανίζουν πως γίνονται αντικείμενο σάτιρας και σκευωρίας εκφράζοντας την δυσαρέσκειά τους.
Μια άλλη μέθοδος, η οποία θυμίζει αρκετά τις γκεμπελίστικες τακτικές, αλλά και τις χιτλερικές αντιλήψεις που υπαγορεύουν, πως «οι μάζες πιο εύκολα πιστεύουν ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό», επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου καταστροφολογική πρακτική, σύμφωνα με την οποία το σύμπαν καταστρέφεται και η Ελλάδα πέφτει στα βράχια. Οι συντάξεις κόβονται, οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν, η Αριστερά καταρρέει, η δίκη των νεοναζί καθυστερεί σκοπίμως κ.τ.λ. είναι μερικές πρόσφατες καταστροφολογικής υφής «ειδήσεις», οι οποίες διακινούνται από γνωστούς δημοσιογράφους αλλά και από άλλους υπερφίαλους, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται «δημοσιογράφοι».
Αυτό ακριβώς το είδος των χυδαιολόγων και προπαγανδιστών δημοσιογράφων που χρησιμοποιούν τα πάντα στο βωμό του κέρδους, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους και να επιτύχουν την προσωπική ανάδειξη και προβολή τους, οι οποίοι πετούν κάθε κόκκο ηθικής στον κάλαθο των αχρήστων και καταστρατηγούν  το καλό του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά και των πολιτών, οφείλουν οι νοήμονες και δημοκρατικοί άνθρωποι να παραβλέπουν, πριν να είναι αρκετά αργά.
Όπως και να 'χει, πάντως, το «ω καιροί, ω ήθη», εξακολουθεί να παραμένει διαχρονικότατο.
efsyn