The… Κόπανοι

Βέβαια η μεγάλη ληστεία είχε και αρχηγούς, υπαρχηγούς, παρατρεχάμενους, αποδιοπομπαίους τράγους, τσιράκια, τσιλιαδόρους και φυσικά χρήσιμους ηλιθίους.

του Ευάγγελου Κωνσταντέλου

Με περίσσεια ευφροσύνη και με συναισθήματα μεγάλης χαράς υποδέχτηκε η κοινή γνώμη τις τελευταίες εξελίξεις. Η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς ζητά από τη Βουλή να αποφανθεί για τη χορήγηση ή μη της απαιτούμενης άδειας για τη λήψη εξηγήσεων από τον Ανδρέα Λοβέρδο για την πράξη της παθητικής δωροδοκίας. Είναι ύποπτος δηλαδή ο Λοβέρδος, ότι δωροδοκήθηκε για να κάνει άλλα από αυτά που τον ψήφισε ο κόσμος να κάνει. Είναι ύποπτος, γιατί η παθητική δωροδοκία στρέφεται κατά του Δημοσίου κατ’ εξακολούθηση με όφελος που πέτυχε ή επεδίωξε ο δράστης και υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ. Η ζημιά βέβαια για το δημόσιο είναι αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ.

Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της εισαγγελικής επιστολής ενημερωθήκαμε από την αντιπροεδρία της ΝΔ, ότι ο Λοβέρδος του ΠΑΣΟΚ είναι αθώος και θύμα σκευωρίας. Η κοινή γνώμη όμως έχει άλλη εντύπωση. Δεν την απασχολεί μόνο αν είναι αθώος, ένοχος, ύποπτος ή οτιδήποτε άλλο, αλλά ότι… ό,τι και να είναι θα τη βγάλει καθαρή, όπως και ο φίλος του ο Βενιζέλος, ο οποίος σε ολόκληρη την κοινοβουλευτική του καριέρα θέσπιζε νόμους που προστάτευαν τον ίδιο και τους όμοιούς του. Και έχει δίκιο η κοινή γνώμη να μην εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη και τους πολιτικούς, καθώς ξέρει ότι αυτοί οι δύο θεσμοί αποτελούν την επιτομή της διαφθοράς και της αναξιοπιστίας. Δεν είναι αίσθηση, είναι γνώση.    

Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, αλλά για κάποιο λόγο όλοι έχουν κολλήσει στον Τσοχατζόπουλο και στον Παπαντωνίου. Θυμάται άραγε κανείς τι είχε πει ο «εν Χριστώ αδελφός» κ. πρόεδρος του δικαστηρίου στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου; ῾Ίνα προς τούτο τη μνήμη σας αναμοχλεύσω… "Το δικαστήριο εξάντλησε την επιείκειά του κ. κατηγορούμενε. Με την ευχή να αποτελέσει έναν οδηγό για την υπόλοιπη ζωή σας αν και όπως έχω αντιληφθεί έχετε εγκαταλείψει την πολιτική. Κατά το διάστημα αυτό θα πρέπει να είστε προσεκτικός γιατί ενδεχομένως να εκτελεστεί και αυτή η ποινή, εάν διαπράξετε άλλο αδίκημα. Πηγαίνετε και μηκέτι αμαρτάνετε". Αυτά του είπε ο Κύριος και ο Γιώργος πήρε το κρεβάτι του και περπάτησε. Δεν αμάρτησε ποτέ ξανά.   

Ο κόσμος είναι πεπεισμένος ότι ήταν και είναι όλοι μπλεγμένοι. Και είναι γνωστό στους πάντες ότι όλοι είναι μπλεγμένοι και διεφθαρμένοι. Μαζί με τον κόσμο το ξέρουν και τα λόμπι και οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών, γι’ αυτό και έκαναν την Ελλάδα σημείο αναφοράς, που καθόριζε τις τιμές των φαρμάκων. Έχει γίνει συνείδηση πιά, ότι δεν υπάρχει κανένας από το παλαιό καθεστώς που να μην είναι διαπλεκόμενος και διεφθαρμένος. Αυτό αποδεικνύεται από την έκφραση, «Τι κάνει ο Τσίπρας τόσο καιρό, γιατί δεν τους βάζει φυλακή;». Αυτή η έκφραση περιλαμβάνει όλα τα χαρακτηριστικά της μεταπολιτευτικής διαφθοράς και παρεμβατισμού στη Δικαιοσύνη. Η δυσπιστία και καχυποψία του κόσμου δικαιολογείται, όταν ο κάθε πρωθυπουργός, ο κάθε υπουργός και ο κάθε βουλευτής στο παρελθόν έπαιρνε τηλέφωνο τον κάθε παναθηναϊκάκια δικαστή και του έδιναν εντολές ή ο κάθε επιχειρηματίας διόριζε τους εισαγγελείς του.  

Ο κόσμος θεωρεί όλους τους εκπροσώπους των θεσμών διεφθαρμένους και συνυπεύθυνους για την καταστροφή της χώρας. Αντιθέτως τους έντιμους και αδέκαστους τους θεωρεί απλά άχρηστους ή φοβισμένους. Ο λόγος; Ότι όλα  αυτά τα χρόνια δεν είχαν καν την δύναμη να κάνουν κάτι, έστω… να καταγγείλουν τους επίορκους. Ο κόσμος βλέπει και κρίνει την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να βγάζει μακροσκελείς ανακοινώσεις μόνο όταν αναρωτιέται ο Πολάκης για τη βραδύτητα και την ολιγωρία της δικαιοσύνης. Αντίθετα, όταν οι ύποπτοι για πράξεις παθητικής δωροδοκίας (υπουργοί και πρωθυπουργοί) μηνύουν συναδέλφους τους δικαστικούς λειτουργούς, κατηγορώντας τους ως «συνωμότες», πίνουν το αμίλητο νερό. Όταν πάλι αποφασίσουν να βγάλουν κάποια ανακοίνωση, τότε αυτή είναι «αργοπορημένη», «χλιαρή» και «άχρωμη» για να ταιριάζει στην γραβάτα τους.

Η κοινωνία βλέπει και κρίνει. Δεν έχει όμως αποδείξεις. Τόσα χρόνια, τόσα σκάνδαλα χωρίς ενόχους και με τόσες αναστολές ποινών, γρήγορα συμπεραίνει κάποιος ότι… κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Όλος ο κόσμος υποψιαζόταν πως κάτι τρέχει. Πως η «καλή συμπεριφορά» (εκτός Γεωργιάδη που δεν είχε ούτε καλή συμπεριφορά) έχει ιδιοτελή και ύποπτα κίνητρα. Φταίει λοιπόν ο λαός που τους βάζει όλους στο ίδιο τσουβάλι, όταν βλέπει πως οι αποφάσεις που έπαιρναν οι δικαστές μέσα στην κρίση ήταν αμφιλεγόμενες και περίεργες; Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, δικηγόροι, κανάλια και άλλοι παράγοντες, δεν θα ένιωθαν τόσο σίγουροι για τις πράξεις τους, αν δεν ήξεραν ότι έχουν με το μέρος τους τη Δικαιοσύνη.

Ο θυμός της κοινωνίας, ειδικά τώρα, είναι μεγαλύτερος. Ειδικά για την περίοδο της κρίσης. Ο κόσμος κρίνει όταν βλέπει να είναι μπλεγμένοι σε ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο όλοι αυτοί που είχαν ρημάξει την κοινωνία στους φόρους, τις περικοπές, τις απολύσεις, τη λεηλασία, τη φτώχια, που διέσυραν τόσο κόσμο, τον οδηγήσαν στην απόγνωση και την αυτοκτονία. Κρίνει όταν μαθαίνει πως τη στιγμή που πολλοί δυστυχούσαν η παρέα του Βενιζέλου, του Σαμαρά, του Γεωργιάδη και του Λοβέρδου έκανε business, έτρωγαν με χρυσά κουτάλια σε βάρος της κοινωνίας, χρεώνοντας το δημόσιο.  

Έκοβαν τις ζωές του κόσμου, για να πληρώνουν τις πολυεθνικές. Από πάνω κατηγορούσαν και κατηγορούν την κοινωνία, ότι η ίδια ευθύνεται για την καταστροφή και το χάος που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και του Λοβέρδου, μαζί με τη ΝΔ του Σαμαρά, του Κυριάκου και του Γεωργιάδη. Με άλλα λόγια, ο Λοβέρδος (και οσονούπω και άλλοι) είναι ύποπτος, ότι έπαιρνε το μόχθο του λαού και τον έδινε στις πολυεθνικές με το αζημίωτο. Κερδοσκοπούσαν και έπαιζαν παιχνίδια για ένα θέμα που ο ελληνικός λαός το έχει τοποθετήσει πρώτο και πάνω από όλα στο φαντασιακό του… την υγεία του.       

Βέβαια η μεγάλη ληστεία είχε και αρχηγούς, υπαρχηγούς, παρατρεχάμενους, αποδιοπομπαίους τράγους, τσιράκια, τσιλιαδόρους και φυσικά χρήσιμους ηλιθίους. «Άμα είναι για κομπίνα ή για κλεψιά, βρίσκεις μπόλικο κόσμο. Άμα είναι για δουλειά δεν βρίσκεις κανένα». Έτσι βλέπει η κοινωνία την πολιτική, τις επιχειρήσεις, τους δημοσιογράφους, τα κανάλια, τους τραπεζίτες και τους δικαστές. Σαν κουστουμαρισμένους και γραβατομένους απατεώνες και ληστές μιας συμμορίας. Οι αρχηγοί και οι υπαρχηγοί βέβαια έχουν ένα παράλληλο σχέδιο σε σχέση με τους υπόλοιπους. Με ένα πρόστιμο θα καθαρίσουν.  

Αλλού γινόταν η ληστεία και αλλού έστελναν τους υπόλοιπους της συμμορίας. Δεν ήξερε ο ένας από που έκλεβε ο άλλος και αν ήταν όλοι μαζί στο ίδιο κόλπο. Εκεί την πάτησαν. Έχει αρκετό δρόμο ακόμη πάντως μέχρι να αποδειχθεί η αλήθεια, γιατί οι υποθέσεις πηγαίνουν από τον Άννα στον Καϊάφα. Αργά ή γρήγορα όμως θα αποδειχθεί και τότε θα δούμε αν ο Λοβέρδος και ο Γεωργιάδης ήταν με τον «Μπάμπη» ή τον «Λεωνίδα». Θα δούμε πόσο «καλούς» και «βολικούς» νόμους νομοθέτησε ο Βενιζέλος και πόσο μάγκας είναι ο Σαμαράς. Όταν θα αρχίσει ο ένας να «δίνει» τον άλλο, τότε θα δούμε πόσο καλά «δεμένη» ήταν η «συμμορία».   

Το πρόβλημα που έχει η σημερινή κυβέρνηση, είναι ότι ακόμη τους περισσότερους θεσμούς τους ελέγχει η διαπλοκή και η ρεμούλα της μεταπολίτευσης. Τους ελέγχουν οι κάθε είδους σπόνσορες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είτε με το φόβο είτε με το χρήμα. Σαράντα χρόνια έχουν θεσπίσει τόσους νόμους, που το σύστημα λειτουργεί με δυσκολία. Και αν έρθουν πάλι στην κυβέρνηση είναι σίγουρο ότι θα παραγράψουν ό,τι απέμεινε και δεν παραγράφηκε πριν το 2015. Δεν ξέρουν όμως οι δύστυχοι, ότι τα κανονικά αφεντικά τους χαιρετάνε από μακριά. Δεν βλέπουν ότι η πτώση τους άρχισε;

Αντί να ζητήσουν συγνώμη από το λαό και να πάνε φυλακή (μιας και είναι τσ’ αντρικής σχολής), απειλούν θεούς και δαίμονες. Εκεί στη φυλακή θα έχουν παρέα τους φασίστες και θα έχουν όλο το χρόνο να συζητάνε για τον «ακτιβισμό» και για άλλα θέματα. Συνιστώ ψυχραιμία και υπομονή. Όλοι με τη σειρά τους θα δικαιωθούν. Πρώτα ο λαός και μετά οι φυλακές.

ΥΓ1. Για όποιον έχει χιούμορ και φαντασία παραθέτω παρακάτω το ποίημα/τραγούδι που ακούγεται στην εισαγωγή της ταινίας «The Κόπανοι» του 1987 και θα αναγνωρίσει κάποιες αναλογίες και κάποιους συμβολισμούς.

ΥΓ2. Στο τέλος της ταινίας τη γλυτώνουν όλοι οι ληστές. Στην πραγματική ζωή όμως ας ελπίσουμε να μην γίνει το ίδιο και ξανακούσουμε από κανένα δικαστή να τους λέει «Πηγαίνετε και μηκέτι αμαρτάνετε». Για να μην κυκλοφορούν οι ένοχοι ελεύθεροι και συνεχίσουν να κουνάνε το δάχτυλο στην κοινωνία. Δύσκολο… καθώς δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη ούτε σε αυτή την ταξική Δικαιοσύνη ούτε σε κανένα άλλο θεσμό, αλλά όπως είδαμε και θα δούμε, όχι ακατόρθωτο. Ας ελπίσουμε η Δικαιοσύνη να αποδείξει ότι ο κόσμος τόσο καιρό είχε άδικο. Υπομονή και ψυχραιμία.       

“Νύχτα βγήκαν στο κλαρί και πήρανε τους δρόμους,

κάτι τύποι πονηροί, κρυφά απ’ τους αστυνόμους.

Ήταν οχτώ και φτιάξανε τη συμμορία της πλάκας

και αρχηγός τους ήτανε, ένας ψηλός και βλάκας.   

Ο μαφιόζος ο κακός έδωσε εντολή,

κανείς λευκός και όλοι τους να ‘ναι με αναστολή,

να ζούνε μόνο απ’ την ψευτιά και απ’ την κλεψιά.

Και έτσι εφτά μαζεύτηκαν και μια μισοριξιά.

Σε τράπεζα ληστεία, θ’ αρπάξουν τα λεφτά

και σαν τη δυναστεία θα ζήσουνε μετά,

θ’ αρπάξουνε και θα χαθούν, μέσα σε κουρνιαχτό

οι εφτά ληστές οι φοβεροί και ένα υπόθετο.

Μα ο Μαφιόζος δόλωμα, του στέλνει όλους μαζί,

να κλέψει αυτός χρυσαφικά από ένα μαγαζί

και να βουτήξουνε αυτούς οι μπάτσοι στο φτερό,

εφτά ληστές ηλίθιους και ένα μισερό.

Και η ληστεία γίνεται, μια μέρα βροχερή,

οχτώ ληστές στην τράπεζα μπουκάρουν τρομεροί,

και αρπάζουν με τη διαταγή του μάπα του ψηλού,

μια γάτα ψόφια, απόβλητα και μια κουρελού.

Ο κλέφτης η Μαφία το σκάει μια και δυο

και μένει η συμμορία με το σκουπιδαριό

και από τότε λέγονται στους μύθους των παιδιών,

οι κόπανοι, τα βλήματα και οι κλέφτες σκουπιδιών.

Λέει ο μύθος τελικά ότι τάχα όλοι αυτοί,

δεν πάθανε άλλα κακά, δεν πήγαν φυλακή

και έτσι λόγω βλακείας γλύτωσαν και οι οχτώ,

οι εφτά της συμμορίας και ένα το σκατό.” 

κουτι πανδωρας